Morgunblaðið - 29.07.1992, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR, 29, JÚLÍ 1992
Helför hvíta mannsins
Svar við grein Sveins Baldvinssonar
eftirMagnús
Þorsteinsson
Grein Sveins er í 9 köflum og
er hver kafli með sinni yfirskrift.
Mun ég svara þeim hverjum fyrir
sig.
Sveinn segir að rökum mínum
sé ekki hægt að kyngja mótbáru-
laust, vegna þess að þau geti sáð
fræjum þjóðemishyggju á kyn-
þáttahaturs í huga ómótaðra ungl-
inga ogþeirra sem eru alltaf á sama
máli og síðasti ræðumaður.
Svar: Ekkert er það í minni grein
sem gæti sáð fræjum kynþáttahat-
urs. Það er raunsæi og á ekkert
skylt við hatur að sjá að við erum
af göfugum kynstofni og að öll
kynblöndun við aðra stofna er
mengun. En að sá fræjum þjóðem-
ishyggju er af hinu góða og hvetur
fólk til að fá sér maka af eigin þjóð-
erni. Þjóðemishyggja er sama ætt-
jarðarást sem þótti einu sinni fögur
dyggð. Sveinn er hins vegar með
grein sinni að sá fræjum alþjóða-
hyggju sem er andstæða við ætt-
jarðarást og í ætt við föðurlands-
svik.
„Tengslin við hugmyndafræði
Hitlers" er yfirskrift næsta kafla.
í bók Hitlers, Mein Kampf, segir:
„Öll hámenning fyrri tíma hefur lið-
ið undir lok þar sem hinn uppruna-
legi skapandi kynþáttur týndist
vegna blóðskemmda."
Svar: Þama á Hitler við norræna
kynstofninn og að mestu leyti er
þetta rétt hjá honum. Heldur Sveinn
kannski að allt sem Hitler sagði
hljóti að vera rangt vegna þess að
hann lét drepa gyðinga? Ekki mæli
ég því bót að ofsækja eða drepa
fólk af öðrum kynþætti, en ég tel
að sá liður í kynþáttastefnu nasista
að efla norræna kynþáttinn hafí
verið réttur.
Það var franski greifínn Gobe-
aneau, sem fyrstur kom fram með
kenninguna um gildi hins norræna
kynstofns í bók sinni „Um misjafnt
gildi mannflokka" sem út kom árið
1853. Síðan rannsökuðu margir
fleiri málið og komust að sömu nið-
urstöðu. Vom skrifaðar um þetta
margar bækur, sem vom stórmerk
rit, urðu heimsþekktar á sínum
tíma. Núna em þessar bækur kall-
aðar nasistabókmenntir og samtök
gyðinga stunda þá iðju að stela
Pökkunar
límbönd
Gæbalímbönd sem
bregðast ekki.
Hrabvirk leib vib
pökkunarstörfin.
J.S.Helgason Draghálsi 4 S: 68 51 52
þeim úr bóksöfnum og eyðileggja
þær. Margir af mestu vitmönnum
Islendinga af kynslóð aldamóta-
manna, svo sem Guðmundur Hann-
esson, Guðmundur Finnbogason,
dr. Helgi Pjéturss, Einar Benedikts-
son og Jakob Smári aðhylltust þess-
ar kenningar, en Jakob Smári skrif-
aði um þetta margar tímaritsgrein-
ar á árunum í kringum 1930.
Næsti kafli ber yfírskriftina
„Helför hvíta mannsins". Þar segir
Sveinn að hvíti maðurinn hafí farið
með eldi og eimyiju yfír lönd þriðja
heimsins og notað nýlendurnar sem
efnahagslega lyftistöng til að hefja
sig yfir önnur ríki, og hafí þetta
skapað undirstöðu velmegunar
Vesturlanda.
Svar: Langt er síðan nýlendumar
fengu frelsi og nýlendugróðinn er
liðinn tíð. Þrátt fyrir að hafa kúgað
þjóðir nýlendna sinna hafa áhrif
nýlenduþjóðanna sjálfsagt frekar
verið til góðs en ills. T.d. útrýmdu
Bretar hungri á Indlandi með því
að stórbæta samgöngur. Nýlendu-
þjóðirnar fluttu einnig með sér
tækniþekkingu og vestrænt skipu-
lag til nýlendnanna og stórbættu
menntun. Vestrænar þjóðir arð-
rændu nýlendur sínar, en sjálfsagt
hafa nýlendumar fengið mest af
því til baka í formi þróunaraðstoðar
sem því miður hefur litlu sem engu
skilað í átt til framfara.
Hin raunverulega helför hvítá
mannsins er hinn gengdarlausi inn-
flutningur fólks frá hinum vanþró-
uðu ríkjum. Það fólk fjölgar sér
margfalt á við heimafólkið, og ef
ekki verður tekið í taumana hlýtur
þetta að enda með útrýmingu nor-
ræna kynstofnsins. Vesturlandabú-
ar verða þá svarthærðir, brúneygð-
ir og mókollóttir kynblendingar.
Þegar þeir síðan verða búnir að éta
upp þau þjóðfélög sem norrænir
menn hafa skapað verður menn-
ingarástand og efnahagur á Vestur-
löndum svipaður og í löndum þriðja
heimsins, en þar er fáfræði, offjölg-
un, örbirgð og ógnarstjórn. Því alls
staðar þar sem hallað hefur á nor-
ræna kynstofninn, eða hann horflð,
hefur ástandið breyst til hins verra
í kölfarið. Nægir þar að nefna
hnignun Rómarveldis og Grikklands
hins foma. í löndum þar sem nor-
rænir menn hafa haldið velli þ.e.
Norður-Evrópu, Norður-Ameríku,
Ástralíu og Nýja-Sjálandi er aftur
á móti auður og allsnægtir, menn-
ing á háu stigi og mannúð og mann-
rétti í heiðri höfð. Bendir því ekki
flest til að þessi munur á lífskjörum
,og menningu sé mannkostum hins
norræna kynstofns að þakka?
Næsti kafli ber yfírskriftina
„Mannkostir hins norræna kyn-
Meö ^ *
morgunverði,
sem eftirréttur,
eöa bara...bara
stofns“. Þar tínir Sveinn til nokkra
glæpi og óknytti sem íslendingar
hafa framið.
Svar: En eitt er víst að hér á
jörðu era mannréttindi og virðing
fyrir mannslífum er mest meðal
norrænna þjóða, og sækja aðrar
þjóðir í að búa í návist þeirra og
flýja óréttlætið heima fyrir.
„Ógnar lífríki okkar“ heitir næsti
kafli. Þar fjallar Sveinn um það hve
miklu dýrari vistkerfínu hver Vest-
urlandabúi sé en hver Indveiji, og
hvað lífríki jarðar stafí mikil hætta
af mengun frá verksmiðjum iðnríkj-
anna.
Svar: Þetta er satt. En við því
er ekkert annað að gera en að draga
sem mest úr mengun og bæta það
tjón sem orðið er. Það eru þjóðir
af norrænu kyni sem era virkastar
í þeirri baráttu og líklegastar til að
snúa þessu til betri vegar, og vinna
reyndar að því af kappi. Þjóðir
þriðja heimsins hugsa hins vegar
lítið um slíkt, þar er víða takmarka-
laus ofbeit og gengið er á skóga.
Brasilíumenn hafa það nánast á
stefnuskrá sinni að brenna upp alla
regnskógana meðfram Amason-
fljótinu. Þessir branar eiga stærstan
þátt í eyðingu ósónlagsins. Auk
þess era þessir skógar mesti súrefn-
isgjafi jarðar og ef þeir verða
brenndir gæti svo farið að allt súr-
efni á jörðinni þryti og þar með
allt líf. Þetta hefur Brasilíumönnum
verið gert ljóst, en þeir láta það sem
vind um eyra þjóta og brenna nú
af meira kappi en nokkru sinni fyrr.
Þetta sýnir hvers vænta má af þjóð-
um þriðja heimsins í umhverfís-
vernd.
Næsti kafli ber yfirskriftina
„Ömurleiki fábreytninnar", þar seg-
ir Sveinn: „Burt séð frá allri úrkynj-
unarhættu vill Magnús hreinrækta
norræna kynstofninn og mikið held
ég að það væri leiðinlegt að ganga
niður Laugaveginn og sjá eingöngu
blá augu og ljóst hár og hörand.“
Svar: Stundum heyrir maður því
haldið fram að nauðsynlegt sé að
flytja inn fólk af öðram kynþætti
til að forðast úrkynjun þjóðarinnar.
Því er til að svara að Islendingar
era búnir að lifa hér síðan land
byggðist án þess að úrkynjast og
án þess að blandast fólki af öðram
kynstofnum. Hvemig dettur þá
nokkram heilvita mönnum í hug að
nú sé það nauðsynlegt að blanda
þjóðina til að forða henni frá úrkynj-
un?
Af orðum Sveins er að skilja að
hann haldi að um einhveija úrkynj-
unarhættu geti verið að ræða ef
kynstofn er hreinræktaður. En svo
er alls ekki. Á þessi sviði gildir
sama lögmál með menn og búfé,
en sauðfé, kýr og hross á íslandi
era hreinræktuð kyn. Bretar, sem
era mestu búfjárræktarmenn í
heimi, hreinrækta fjölda af búfjár-
tegundum og blanda þeim ekki
saman nema til einblendingsræktar.
Öll óskipuleg blöndun milli kynja
er skaðleg og forðast Bretar hana
eins og heitan eld.
Um það atriði að leiðinlegt væri
að ganga niður Laugaveginn og sjá
eingöngu ljóshært og bláeygt fólk
er það að segja, að þó að einum
fínnist það leiðinlegt og ljótt getur
öðrum þótt það einkar formfast og
fagurt. Sumir vilja helst sjá eintóma
fegurð, en aðrir vilja sjá ljótleika
líka til tilbreytingar. Ef ekki verða
gerðar neinar ráðstafanir til vemd-
ar hinum norræna kynstofni mun
sá kynstofn hverfa og þá munu
Magnús Þorsteinsson
„Ef ekki verða gerðar
neinar ráðstafanir til
verndar hinum nor-
ræna kynstofni mun sá
kynstofn hverfa og þá
munu ganga eftir
Laugaveginum ein-
göngu fólk með hrafn-
svart hár og brún augu
og verður þá fjölbreyti-
leikanum ekki fyrir að
fara.“
ganga eftir Laugaveginum ein-
göngu fólk með hrafnsvart hár og
brún augu og verður þá fjölbreyti-
leikanum ekki fyrir að fara.
„Bláeygðir öðram fremri“ heitir
næsti kafli. Þar segir að ekkert
bendi til þess að bláeygt fólk standi
öðram framar.
Svar: í greininni „Um verndun
hins norræna kynstofns" bendi ég
á að það sé góður mælikvarði á það
að hve miklu leyti þjóðir væru af
norrænu kyni hvað mikið væri af
bláeygðu fólki meðal þjóðarinnar,
því aðrir stofnar en hinn norræni
eru brúneygðir. Hins vegar era
brúneygðir Íslendingar jafn merki-
legir og aðrir íslendingar og af
sama kyni, nema um síðari tíma
blöndun sé að ræða. En vegna þess
að við eram ekki af hreinræktuðu
norrænu kyni, frekar en aðrar þjóð-
ir, fær einn einstaklingur eitt ein-
kenni frá öðram stofnum en annar
einstaklingur annað t.d. svart hár.
Hægt er þó að átta sig á augnlitn-
um því hann er svo sérstakur fyrir
norræna kynið. Hins vegar værum
við miklu merkilegri ef við væram
af hreinræktuðu norrænu kyni, og
gera fáir sér grein fyrir því hve
stórglæsileg ofurmenni við værum
þá,
I kaflanum „Okkar menningu
mun hnigna“ segir að það sé ófrá-
víkjanleg regla að öll menningar-
samfélög muni hrynja og önnur
bruna fram úr.
Svar: Fomþjóðir af kynstofni
aría voru ljóshærðar, bláeygðar og
frábærar að glæsileika og atgerfi.
Þar á meðal vora Forngrikkir, ein-
hver merkilegasta þjóð sem lifað
hefur á þessari jörð. Síðar blönduð-
ust þessar þjóðir óskyldum þjóðum,
urðu svarthærðar og brúneygðar
og glötuðu menningu sinni. Ef þess-
ar þjóðir hefðu ekki blandast hefðu
þær haldið glæsileika sínum og
hæfíleikum, og menning þeirra
sennilega ekki liðið undir lok. Um
þetta ritar Jakob Smári í grein sinni
„Mannflokkar og menning" sem
birtist í Eimreiðinni árið 1931. Þar
segir Jakob meðal annars: „Oswald
Spengler setur fram þá kenningu,
í hinu fræga riti sínu Der Unter-
gang des abendlandes (Lok Vestur-
landa), að hver menning sé eins og
lifandi vera, eigi fyrir sér, af nátt-
úranauðsyn, þroskaskeið, blóma-
skeið og hnignun. Hann segir að
nú sé komið að lokum norðurálfu-
menningarinnar, og styður hann
það með samanburði við eldri menn-
ingarskeið, einkum hið gríska og
rómverska. Er það ömurleg útsýn
ef satt væri. En hveijar eru orsakir
þessarar hnignunar? Því svarar
Spengler ekki. Gæti hvarf hins nor-
ræna kynstofns ekki átt dijúgan
þátt í því?“
Höfundur býr að Vatnsnesi í
Grímsnesi.
Akranes:
Kiwanismenn endur-
byggja gamla vitann
Akranesi.
FELAGAR í Kiwanisklúbbnum Þyrli á Akranesi hafa síðustu mánuð-
ina lagt inikla vinnu í endurbætur á gamla vitanum á Breiðinni á
Akranesi, en hann hefur ekki verið í notkun um áratugaskeið. Markm-
ið þessara endurbóta er að færa vitann í upprunanlegt horf.
Gamli vitinn, eins og hann er
kallaður á Akranesi, var reistur á
áranum 1917-18 og var fyrsti vit-
inn sem sett var í glóðarnet í stað
opins brennara. Thorvald Krabbe
landsverkfræðingur og fyrsti vita-
málastjóri landsins teiknaði vitann
og fyrsti vitavörðurinn var Jón
Gunnlaugsson á Bræðraparti, en
hann hafði þann starfa frá upphafí
fram til ársins 1956.
Þessi viti hefur staðið af sér
ýmis áföll og stórviðri á löngum
tíma og nú á seinni árum hefur
skotið upp hugmyndum um að end-
urbyggja hann og færa hann í upp-
runalegt horf. Það hafa nú Kiwanis-
menn gert með glæsibrag í tilefni
af 50 ára kaupstaðarafmæli Akra-
ness og var vitinn vígður á ný á
dögunum að viðstöddu fjölmenni.
Þá má geta þess að gerð hefur
verið afsteypa í leir af vitanum og
mótaði Gyða L. Jónsdóttir Wells,
sem er fædd og uppalin á Akra-
nesi, hann, auk þess sem systir
hennar Jóhanna Jónsdóttir lagði
henni lið. Vitinn er steyptur í Glit
hf. í 100 eintökum.
- J.G.