Morgunblaðið - 03.03.1993, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. MARZ 1993
ísland - ísrael
eftirlnga Eldjárn
Það greinarkorn sem birtist und-
ir fyrirsögninni ísland — Palestína,
10. febrúar sl. eftir Svein Rúnar
Hauksson sem svar við fyrri grein
minni um „Hamasmálið“ og tengsl
þess við hérlend samtök er kjósa
að kalla sig ísland — Palestína, er
tilefni skrifa minna á ný.
Eftir að ísraelsstjóm féllst á að
stytta útlegðartíma útlaganna í eitt
ár, og að 100 af u.þ.b. 400 þeirra
gætu snúið heim til hemumdu
svæðanna, hafa Sameinuðu þjóðim-
ar lýst yfir að ekki sé frekari að-
gerða þörf, jafnvel þótt Hamas-
menn vilji ekki hlíta þeim úrskurði.
ísraelar hafa boðið hjálp í formi
lyfja og sjúkraaðstoðar og aðra
aðstoð, en Palestínumennimir vilja
einungis eitt og það er að spilla
friðarviðræðum Abrahamsniðja.
Það hefur því nú, samkvæmt rök-
semdafærslu Sveins Rúnars, um að
það sé „krafa alls heimsins" að
mótmæla brottvikningu hryðju-
verkamannanna, orðin krafa alls
heimsins að hætta við öll mótmæli
sakir brottvikningarinnar. Sveinn
Rúnar talar um að brottvikningin
sé mannréttindabrot sem teljist til
stríðsglæpa, og siðan segir hann:
„Krafan um tafarlausa heimferð
Palestínumannanna þykir svo óum-
deilanleg, að ekki einu sinni Banda-
ríkjastjóm treysti sér til að bera
blak af Israelsstjóm að þessu sinni“,
en samkvæmt síðustu fréttum em
SÞ og heimurinn nú á öðm máli
en Sveinn og vinir hans í Hamas.
Því næst greinir Sveinn frá því að
hann sé mér sammála, að það hefði
» verið full ástæða til að halda fund
þegar hundmð þúsunda Palestínu-
manna vom rekin frá Kúveit, „sem
afleiðing Persaflóastríðsins“, eins
og hann orðar það, en nær væri
að segja að Arafat og kumpánar
hefðu komið þjóðinni í eina hörm-
ungina enn, með vinskap sínum við
Við getum
þoggað niður
í þeim flestum
Sendum í póstkröfu!
Gott verð —
Gæðaþjónusta
ÍSETNING
Á STAÐNUM
írakskonunginn margfræga, jafn-
vel þó að Sveinn reyni að bera blak
af PLO í þessu máli í fyrri grein
sinni.
„Líbanon"
Sveinn vill halda því á loft að
PLO hafí síst orðið til þess að borg-
arastyijöldin í Líbanon (1975-
1990) varð að veruleika en sagan
segir annað. Koma PLO til Beirút,
sem var við komu þeirra 1970 köll-
uð perla Miðausturlanda, sneri
borginni og landinu öllu til borgara-
stríðs og hörmunga. Áður höfðu
kristnir menn og múslimar verið
saman í nokkuð góðri sambúð, en
eftir að PLO kom til Líbanon var
þeim att saman. Skæmliðar PLO
vom í Líbanon fyrst og fremst
vegna þess að þeir komust ekki upp
með háttarlag sitt í neinu öðm ríki.
Allir leiðtogar PLO, að Arafat und-
anskildum, lifðu sældarlífí á kostn-
að íbúanna. Verslanir Líbana vom
iðulega rændar af skæmliðum og
enginn gat varið réttindi íbúanna
fyrir þeim. Síðan tóku áhrif PLO
að aukast og unga fólkið fékk ekki
að komast áfram í lífínu, nema að
taka þátt í störfum hreyfíngarinn-
ar, og unglingar gátu ekki fengið
aðgang að skólakerfinu, nema að
skrá sig í skæmliðahreyfíngu. íbúar
landsins vom fylltir ótta, þar sem
enginn var til að vernda þá fyrir
yfírgangi skæruliða PLO. Borgir
og bæir vom gerðir að vopnabúrum,
loftvamabyssur vom geymdar á
skólalóðum, milli íjölbýlishúsa og
við kirkjur. Stöðvar PLO vom sett-
ar inn í mið íbúðarhverfí, í næstu
hús við sjúkrahús eða skóla til að
draga úr hættu á loftárásum ísra-
ela. Síðan fylltist fólkið hatri til
PLO, sem vom famir að drepa sak-
laust fólkið, sérstaklega hina
kristnu. PLO gerði reglulegar árás-
ir inn í ísrael og varð ástandið þann-
ig 1980 að sprengjuárásir vom
orðnar næstum hluti af daglegu lífi
íbúa í N-ísrael, sem varð til þess
að ísraelsher gerði innrás í Líbanon
til að uppræta ítök í S-Líbanon og
reka þá síðan frá landinu, með sam-
þykki hins kristna forseta Líban-
onsv Gemayels.
Ur því að svona var farið með
Líbani, hvemig yrði þá farið með
gyðinga ef PLO myndi stjóma ísra-
el. Hlutskipti þeirra yrði eflaust,
eins og Laqueur orðaði það, „að fá
að vera jarðaðir í sínum eigin graf-
reitum“.
Hamasmenn em hæstánægðir
með að Líbanir skuli ekki vilja taka
við þeim eins og þeir höfðu búist
við (sjá grein um Hamas 7. jan. í
Pressunni), því það var ávallt ásetn-
ingur þeirra að spilla friðarviðræð-
unum milli araba og ísraela, sem
þeim og tókst.
Skæmliðahópar eins og Hamas
meina Palestínufólkinu að eiga frið-
samleg samskipti við ísraela, en
þeir hafa drepið ótalmarga af sínu
fólki til að halda ófriðnum við í
nafni Allah íslams. Ísraelar þurfa
að vakta skóla og ýmsar stofnanir
vegna þess að palestínskir skæmlið-
ar vilja sprengja þær upp í nafni
Allah.
Sveinn vitnar í umsögn mína:
„... að launþegasamtök landsins
virðast hafa verið blekkt til þátttöku
á þessum fundi,“ en gleymir vísvit-
andi seinni hluta setningarinnar,
sem hljóðar svo: „... eða höfðu þau
kannski fullan stuðning félaga
sinna?" Þótt einhveijir fomstumenn
verkalýðshreyfinga séu á sama
máli og Sveinn, Hamas og PLO
vom engar ályktanir eða stuðningur
þinga þessara hreyfínga lagðar til
grandvallar þátttöku þeirra í úti-
fundinum, og þar við situr.
„Markmiðin góðu?“
Eitt af markmiðum félagsins Is-
land — Palestína er „að vinna að
því að ríkisstjóm íslands veiti PLO,
Frelsissamtökum Palestínumanna,
stjómmálalega viðurkenningu sem
réttmætum fulltrúa Palestínuþjóð-
arinnar". Hamas hefur, eins og
menn vita, engan hug á að lúta
stjóm PLO og PLO vill sem minnst
við þá kannast. Þess vegna stang-
ast enn markmið félagsins á við
baráttuaðferðir þeirra, fyrst PLO
er eini réttmæti fulltrúi þeirra. Eða
veittu þeir ekki Hamas stjómmála-
lega viðurkenningu með fundi sín-
um? Sveinn segir ennfremur í grein
sinni að FÍP hafí enga sérstaka
afstöðu til einstakra fomstumanna
Palestínumanna, en í næstu máls-
grein segir hann okkur þó að PLO
sé eini lögmæti fulltrúi þjóðarinnar
og vinur hans Arafat sé hvort
tveggja leiðtogi PLO og forseti
„Palestínuríkisins" hins „sjálf-
stæða“, sem hafí stuðning einhvers
meirihluta fulltrúa SÞ. En eins og
málkunnugir vita er þetta „sjálf-
stæða ríki“ hvorki viðurkennt sem
ríki af SÞ né hefur það fulltrúa
þar, ekki nema vera skyldi áheym-
arfulltrúa. Þau ríki sem styðja Pa-
lestínu sem ríki em annars vegar
íslömsku ríkin sem styðja hana á
gmndvelli trúar sinnar, og hins
vegar ríki sem eiga efnahagslegra
hagsmuna að gæta, því að olíu-
þrýstingur araba hefur pólitísk
markmið, eins og sagan kennir okk-
ur.
Annað markmið þeirra er „að
skapa jákvæð viðhorf meðal íslend-
inga til þjóðanna sem búa í Palest-
ínu og efla vináttu við þær“. Á
vogarskálum vináttu og jákvæðni
hallar því miður á ísraela, og telst
félagið því miður til and-ísraelskra
samtaka. Ég vil palestínsku þjóð-
inni hið besta, og meðferð þeirrar
þjóðar og rétt viðhorf gagnvart
henni er gmndvallaratriði fyrir
Guði og svo á einnig að vera hjá
hinum kristnu. En FIP styður sam-
tök sem em mestu hryðjuverkasam-
tök sem sagan greinir frá, samtök
sem hafa verið samofín samtökum
s.s. Baader-Meinhof, IRA, Carlos
og Japanska rauða hemum. Sam-
kvæmt rannsóknum Pluchinskys,
sérfræðings Bandaríkjanna um al-
þjóðleg hryðjuverk, vom á ámnum
1980-1989 framin af PLO, Hiz-
bollah og öðmm sunnudagaskóla-
drengjum 418 alþjóðleg hiyðjuverk,
þar af vom tæp 90% framin í V-Evr-
ópu. Síðan hin svokallaða uppreisn
Palestínumanna (araba) byijaði,
sem þekkt er undir hinu arabíska
nafni „Intifada“, hafa bara á ámn-
um 1980-1989 318 arabar verið
myrtir á eigin umráðasvæðum af
eigin mönnum. Ástæðan fyrir þessu
er talin vera hefndir vegna vinsam-
legra samskipta þeirra við Israel.
Vilja íslensk stjómvöld taka þetta
upp á arma sína? ísland hefur átt
því láni að fagna að hafa staðið við
hlið ísraela í allflestum þeirra mál-
um, alveg frá stofnun ríkis þess,
og tel ég að íslendingar hafi hlotið
af því hina mestu blessun, sem og
ríki eins og Bandaríkin, enda segir
um ísrael, í orði Guðs, víða: „Bless-
aður sé hver sá, sem blessar þig,
en bölvaður sé hver sá, sem bölvar
þér.“
3M
Endurskinsefni
Ingí Eldjárn
„Sérhver sem vefeng’ir
rétt Israels til Kanaans-
lands er í rauninni mót-
fallinn Guði og hans
heilaga sáttmála við
ættfeðurna. Hann berst
á móti friðhelgum orð-
um og fyrirheitum
Guðs, sem hann hefur
svarið að halda.“
Jerúsalem
Sveinn segir mig snúa út úr
Nýja testamentinu til að réttlæta
gyðinga nútímans, sem hann kallar
illvirkja og morðingja sem hafí auk
þess „hertekið“ Jerúsalem. Borgin
Jerúsalem var stofnsett af ísraelum
fyrir þijú þúsund ámm og var og
er höfuðborg ísraelsríkis. Gyðingar
hafa í gegnum tíma herleiðingar
þeirra, frá þeirra eigin elskaða
landi, sagt hver við annan á hveiju
ári, á hátíðum sínum, „sjáumst að
ári í Jerúsalem“, með von í hjarta.
Borgin hefur ávallt verið höfuðborg
ísraela, og engra annarra þjóða.
Jafnvel þær þjóðir sem hemumdu
landið til skiptis í ijarveru gyðinga
áttu hana aldrei sem höfuðborg,
sbr. Egyptar með Kairó, Babelónía
með Babel, Rómveijar með Róm,
Tyrkir með KonstantínópeJ og Bret-
ar með Lundúnir. Landið Israel var
fæðingarstaður gyðingaþjóðarinn-
ar, þar vom hennar andlegu, trúar-
legu og stjómmálalegu einkenni
mótuð, þar öðluðust gyðingar fyrst
ríkisstöðu og sköpuðu menningar-
leg gildi af þjóðemislegu og al-
heimslegu mikilvægi og gáfu heim-
inum Bók bókanna. ísraelar hert-
óku ekki Jerúsalem, heldur endur-
heimtu þeir hana af aröbum sem
töldu sig eiga hana án sögulegra
röksemda. Jórdanir höfðu sett
gaddavírsgirðingu í gegnum borg-
ina, sem Israelar tóku i burtu í sex
daga stríðinu, þar sem herir ísraela
gjörsigraðu arabaherina allt í kring,
sem höfðu sett sér það markmið
eitt að útrýma ísrael. Eins og kem-
ur fram í bókinni „Sex daga stríð-
ið“ sem til er á íslensku, er með
ólíkindum hversu mikil guðleg for-
sjá var með ísraelsku þjóðinni í
stríðinu.
Arabar hafa aldrei átt sjálfstætt
ríki í Palestínu og ekki haft neina
sögulega hefð sem gerir ráð fyrir
að þeir séu neitt öðmvísi en aðrir
arabar. Fyrsti foringi PLO, Ahmed
Shukeiri, sagði 31. maí 1956: „All-
ir vita að Palestína er ekkert nema
suðurhluti Sýrlands." Assad, forseti
Sýrlands, tók í sama streng. Allt
fram á þessa öld var Palestína ekki
til sem sjálfstæð eining, heldur sem
hluti af Sýrlandi. Zuheir Muhsin,
þáverandi æðsti yfírmaður heija
PLO og foringi Saiga, sagði í við-
tali við hollenskt dagblað árið 1977:
„í raun er palestínska þjóðin ekki
til. Krafan um að aðskilja palent-
ínskt þjóðemi er notuð í taktískum
tilgangi. Stofnun sjálfstæðs ríkis
Palestínuaraba er verkfæri í barátt-
unni gegn ísrael og til að sameina
araba ... Aðeins vegna pólitískra
ástæðna tölum við um palestínskt
þjóðemi, vegna þjóðarávinnings
araba gegn ísrael." Svo mörg vora
þau orð. Helsti sérfræðingur nútím-
ans um málefni Palestínu, M. E.
Yapp, sagði um þetta málefni:
„Jafrivel árið 1948 sáu Palestínu-
arabar sjálfa sig frekar sem meðlimi
ættar eða staðbundinna, trúarlegra
eða þjóðlegra samfélaga en sem
Palestínumenn." Þannig að þeir em
aðeins þjóðarbrot sem stofnað var
í pólitískum tilgangi.
„Útvalning"
í fyrri köflum fyrstu bókar hinn-
ar heilögu Ritningar, kemur ljóslega
fram að Guð ætlaði Isak Abrahams-
syni og afkomendum hans, gyðing-
um, Landið helga, en ekki Ismael
syni Hagar, ambáttar Söm og af-
komendum hans, aröbunum. I 17.
kafla kemur fram að afkomendun-
um, ísak og ísrael, var gefíð landið
til „ævarandi eignar". Guð staðfesti
þetta fyrirheit síðan með sáttmála
og tákni.
Guð sagði fyrir að ísraelar
myndu verða herleiddir þrisvar,
burt frá landinu, en síðan myndi
Guð leiða þá til baka, sem hann
hefur og gjört; bæði frá Egypta-
landi, Babýlon og nú síðast — sem
stendur enn yfír — frá öllum þjóðum
jarðar. í fímmtu bók, 28. og 30.
kafla Ritningarinnar, stendur t.d.:
„Og Drottinn mun dreifa þér meðal
þjóðanna frá einu heimskauti til
annars", og síðan, „og þú snýrð þér
aftur til Drottins Guðs þíns, og hlýð-
ir raust hans í öllu, sem ég býð þér
í dag, bæði þú og böm þín, af öllu
hjarta þínu og af allri sálu þinni,
þá mun Drottinn Guð þinn snúa við
högum þínum og miskunna þér og
safna þér aftur saman frá öllum
þjóðum, þeim er Drottinn Guð þinn
hefir dreift þér á meðal.“
Hið nýja ísraelsríki var stofnað
14. maí 1948 eftir hálfrar aldar
baráttu. Þá hófst lokakaflinn í dreif-
ingu ísraela meðal þjóðanna. Nær
óteljandi spádómar Ritningarinnar,
sem varða síðustu tima, eiga eitt
sameiginlegt: Þeir gera ráð fyrir
því að ísrael sé til sem þjóð í eigin
landi. Nú er Guð að leiða þá heim
til þess að spádómar hans rætist,
eftir þúsund ára bið. Lærisveinar
Jesú spurðu hann: „Herra ætlar þú
á þessum tíma að endurreisa ríkið
handa ísrael?" Hann svaraði: „Ekki
er það yðar að vita tíma eða tíðir,
sem Faðirinn setti af sjálfs síns
valdi.“ Jesús afneitaði ekki, að á
einhveijum tímapunkti myndi gyð-
inglegt fullveldi verða endurreist. í
rauninni, eftir þeim hætti sem hann
svaraði spumingu þeirra, gefur það
til kynna að það mun verða endur-
reist. Sveinn Rúnar segir okkur frá
því að honum hafí verið kennt og
hann hlotið hjálpræðið í Drottni
vomm Jesú Kristi, sem gleður mig
sannarlega. Mér er því spurn hvers
vegna hann hefír ekki meðtekið
allan þann boðskap sem Ritningin
og Drottinn Jesús Kristur kennir.
Því Ritningin segir: „Sérhver Ritn-
ing er innblásin af Guði og nytsöm
til fræðslu, til umvöndunar, til leið-
réttingar, til menntunar í réttlæti,
til þess að sá, sem tilheyrir Guði,
sé albúinn og hæfur gjör til sér-
hvers góðs verks." Og „því að aldrei
var nokkur spádómur borinn fram
af vilja manns, heldur töluðu menn
orð frá Guði. knúnir af heilögum
anda“.
Aftur og aftur og nær því á hveij-
um degi fá þjóðimar að heyra eða
lesa nafnið Israel sem oft er nefnt
„Klukka Guðs“, og er það ekki að
ófyrirsynju, þar sem tilurð þess í
nútímanum og tengsl við önnur ríki
er þungamiðja þeirra atburða er
hæst ber á komandi tímum. Sú stað-
reynd að þetta litla ríki hefur verið
stöðugt fréttaefni allra helstu fjöl-
miðla heimsins í áratugi er ekki til-
viljun, heldur vinsamleg ábending
um að hyggja að hvar við emm í
tímanum og minnir okkur um leið
á ósýnilega hönd sem öllu stýrir.
Sérhver sem vefengir rétt ísraels
til Kanaanslands er í rauninni mót-
fallinn Guði og hans heilaga sátt-
mála við ættfeðuma. Hann berst á
móti friðhelgum orðum og fyrirheit-
um Guðs, sem hann hefur svarið
að halda. Biðjum Jerúsalem friðar.
Höfundur ersölumaður og
meðlimur í Zlon — vinir ísraels.