Morgunblaðið - 04.05.1993, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. MAÍ 1993
Tvisvar hlustað
á Kristján
eftir Ásgeir
Þormóðsson
Sl. Iaugardag birtist hér í
blaðinu vegna mistaka stutt bréf
frá Ásgeiri Þormóðssyni, sem
var lokakafli lengri greinar, sem
beðið hefur birtingar. Greinin
birtist hér á eftir í heild og er
höfundur beðinn velvirðingar á
þessum mistökum.
Mig langar til að segja frá
reynslu okkar hjóna af tveimur
utanlandsferðum sem við höfum
farið nýlega. Annarri beinlínis til
að hlusta á Kristján Jóhannsson
óperusöngvara á vegum Urvals-
Utsýnar og hinni, þar sem söngur
Kristjáns var bónus við ferð, sem
þurfti ekki á slíku til að standa
undir nafninu Lúxusferð. Sú ferð
var farinn undir stjórn hins frá-
bæra fararstjóra og forstjóra
Heimsklúbbs Ingólfs, Ingólfs Guð-
brandssonar. Markmið þessarar
greinar er einfalt: Varaðu þig á
auglýsingum ferðaskrifstofa.
Spyrðu þá sem reynt hafa þjónustu
þeirra í sambærilegum ferðum.
Það hefir engan tilgang að spyija
sölumann ferðaskrifstofu sem sér-
hæfir sig í pakkaferðum til sólar-
stranda, um ferðir sem verða aldr-
ei famar nema með þeim sem vita
hvað orðin lúxusferð og lúxushótel
þýða. Úrval-Útsýn auglýsti Lúxus
óperuferð til New York 11. nóv.
síðastliðinn. í auglýsingunni var
rætt um lúxus gistingu og ennþá
meiri lúxus gistingu. Miðaverð í
óperuna var einnig misjafnt, lúxus-
sæti og ennþá meiri lúxussæti. Við
hjónin, ákafír aðdáendur Kristjáns,
sáum þessa auglýsingu, ákváðum
að sleppa sumarleyfí okkar og fara.
Við kaupin á farseðlum var okkur
sýnd mynd af gistiherbergi því sem
greitt var fyrir og vegna þess að
önnur hjón, vinafólk okkar, höfðu
bæst í hópinn var ákveðið að við
hjón keyptum þessa „ennþá meiri
lúxusgistingu". Þannig gætum við
hist á kvöldin og spjallað saman.
Myndin af húsakynnum var afar
fögur. Stórt herbergi með tveimur
gluggum, glæsileg húsgögn. Bað-
herbergið, sem hlaut að fylgja
þessum dásemdum, sást ekki,
hlaut að vera rosalegt. Sú varð líka
reyndin en á dálítið annan hátt en
búist var við. Kostur var á að
kaupa til viðbótar flugi, gistingu
og miðans í óperuna eftirtalið:
Skoðunarferð um borgina með far-
MfRKING Hf
BRAUÍARHOLÍ 24
SÍMI: 62/044

i
arstjórn, verð fyrir hjón 4.400.
Sambærilega ferð er hægt að
kaupa fyrir 15 dali á staðnum.
Hringferð um Manhattan-eyju
ásamt kvöldverði á 13.800 - fyrir
hjón, u.þ.b. 214 dali. Þá ferð er
hægt að kaupa fyrir 138 dali. Þá
er ekki gert ráð fyrir afslætti sem
gefinn er ferðaskrifstofum, að
minnsta kosti 30-40%. Leið nú og
beið og dagurinn 23. mars 1993,
sem átti að vera stórt innlegg í
kvöldsögur elliáranna, rann upp.
Til Leifsstöðvar komum við tíman-
lega, sem og aðrir farþegar. Farar-
stjórarnir þrír komu síðastir, rétt
fyrir útkall. Eftir þóf tókst að finna
þeim sæti saman, því að þeir þurftu
að skipuleggja ferðina. Ekki ráð
nema í tíma sé tekið. Komið til
New York í úrhellisrigningu. Okk-
ar beið hrjáleg bifreið, að mínu
mati og annarra, ekki ökufær. Bil-
aðar þurrkur, loftræsting sem varð
til þess að maður fór að svipast
um eftir kúbeini, sætum með þeim
lúxus að gormarnir sem stungust
upp í rassinn á manni gætu hafa
verið lúxusgormar. Hátalarakerfí
ónothæft, höggdeyfar ónýtir
o.s.frv. Galli var þó á gjöf, því
ósköpin voru bara ein og mátti
helmingur farþega híma út í rign-
ingunni í hálfa klukkustund áður
en önnur ósköp birtust. Einn farar-
stjóranna sá ástæðu til að geta
þess^að þessir vagnar yrðu ekki
notaðir framvegis. Þegar að hótel-
inu kom vöknuðu vonir manna.
Þetta leit ekki illa út, utanfrá séð.
Herbergislyklum var úthlutað og
bað ég konu mína að hinkra við á
meðan ég athugaði húsakynni. Til
að gera langa sögu stutta, varð
ég hvumsa þegar ég leit herbergið.
Stærðin, tæpur helmingur af því
sem sölumaður hafði gefíð okkur
mynd af. Öll glæsilegu húsgögnin
horfin, stóra ameríska rúmið
sömuleiðis. Og baðið, ja, það er sér
kapítuli. Ég hefi víða ferðast, en
aldrei þurft að leggjast á fjóra
fætur, eða fara fram í herbergi til
þess að viðhalda hreinlæti, en áður
þurfti vottorð frá íþróttaskóla til
þess að nálgast salernispappír.
Ekki þýddi fyrir tvo að vera inni
í einu. Það olli brunasárum af völd-
um handklæðaþurrkarans. Brun-
asár fékk ekki bara einn eða tveir.
Annað var í dúr. Rúmið, ein og
hálf breidd, einn stóll út í homi
o.s.frv. í sumum herbergja ekki
einu sinni fataskápur, bara kúst-
prik milli veggja. Þar áttu þessar
glæsilegu frúr að hengja upp hátíð-
arfatnað er þær höfðu meðferðis
til óperuferðar. Þeir sem voru svo
heppnir að fá fataskáp (kústa)
sættu því að hengja blautan regn-
fatnað við hliðina á samkvæmis-
klæðnaði. Loðfeldar og glimmer-
kjólar að viðbættum smoking-föt-
um máttu dúsa á kústpriki eins
og hænsni til ryksöfnunar. Eftir
hávær mótmæli farþega, margir
hveijir að halda upp á sérstök tíma-
mót, eins og 20 og 30 ára brúð-
kaupsafmæli, fólk sem ætlaði að
dekra svolítið við sjálft sig, var
gengið til náða í óánægju. Það var
ljóst að í þessu hóteli var engar
vistarverur að finna sem Úrval-
Útsýn auglýsti. Áður hafði mót-
tökustjóri hótelsins boðið mér her-
bergjaskipti og sent upp á fímmtu
hæð í því skyni. Opnaði ég herberg-
ið með lykli frá stjóranum. Viti
menn! Tvær manneskjur risu upp
úr rúminu undrandi yfir þessari
innrás. Þeim er innrásina gerði
leið ekki par vel heldur. „Er þetta
hægt Matthías?“ Þótt undirrituð-
um tækist að fá stærra húsnæði
eftir tveggja daga þref, varð það
aldrei svipað því sem auglýst var.
Áður en við gengum til náða pönt-
uðum við morgunmat upp á her-
bergi. Nóttin leið og viti menn,
klukkan níu, á slaginu, mætir
þjónn með þennan svakalega
morgunverð á bakka á stærð við
hálfa Manhattan. Á honum var
kaffikanna, glas af appelsínusafa
og tveir helmingar af ristuðu
brauði. Er þjónsa var bent að að
þetta væri helsti mikið, eða þann-
ig, fyrir bæði, fór hann, sagðist
bara ná í meira, tæki enga stund,
hálftíma eða svo, var sagt að ekki
yrðu gerðar frekari kröfur um
þjónustu. Þess skal getið að engir
öskubakkar voru í herberginu. Við
vorum á reyklausu svæði. Engin
fyrirstaða var þó á því að fá ösku-
bakka, er eftir var leitað. Féll um
leið niður kvöð um reykleysi. Skrít-
ið kerfi það. Skoðunarferð um
Manhattaneyju hófst klukkan 10.
Fimm mínútum fyrir þann tíma
mættum við í móttökunni. Öllum
skipað út í vagn, sem var lítið
skárri en sá er við ókum í daginn
áður. Þegar við komum út í bíl var
hann fullsetinn. Enga skýringar á
því af hveiju farþegarnir voru of
margir eða vagninn of lítill, alla
vega ekki hjá fararstjórum. Bíllinn
renndi úr hlaði, við stóðum eftir í
rigningunni. Önnur skoðunarferð
var farin daginn eftir og bjóst
maður við boði í þá ferð. Nei, ekki
orð. Sá morgunn varð reyndar
ekki tíðindalaus. Að fenginni
reynslu, ákváðum við að borða
morgunverð á veitingastað nærri
hótelinu og sofa út. Kvöldið yrði
langt, betra að vera vel sofínn.
Klukkan hálfsex um morguninn
erum við vakin með brunahring-
ingu. í símanum var rödd. Sagðist
vera „your early moming bird“
tjáði mér að nú væri mál að vakna.
„Just sorry“, vissi ekki einu sinni
í hvern hringt var, „who are you,
sir“. Ef sá hefur ekki fengið krón-
ískan hiksta(er ég hissa. Tæpast
verður hægt að þakka Úrvali-
Útsýn fyrir söng þeirra Kristjáns
og Domingos, eða frábæra hljóm-
Ásgeir Þormóðsson
sveit. Sætin, þessi „ennþá meiri
lúxus sæti“, reyndust undir svöl-
um, ekki á miðsvæði því sem okk-
ur var sýnt hjá Úrvali-Útsýn. Á
föstudagskvöldið var farið í báts-
ferðina eftir Hudson-ánni. Vegna
forfalla bættumst við hjón í þá
ferð. Fararstjórar reyndu að halda
uppi söng á leið til skips, en skap
farþega var í þá veru að „Fyrr var
oft í koti kátt“, snerist upp í „Nú
er fátt í koti kátt“. Ekki var meira
um músíktilraunir. Á skipinu var
hópur Japana. Mikill var munur á
þeim vögnum sem sóttu þá og
þeim Harlemdrógum sem biðu okk-
ar. Margir farþegar voru að koma
í fyrsta sinn til New York, hefðu
þurft góða fararstjóm og ábend-
ingar. T.d. upptalningu á bestu
stöðum til verslunar og veitinga
ásamt korti til glöggvunar, sem
hver reyndur fararstjóri hefði út-
búið, fjölritað og dreift meðal far-
þega. Ekkert slíkt viðhaft enda
enginn slíkur með í för. Ekkert
reynt til þess að skapa samstilltan
hóp. Stungið var upp á að fundinn
yrði góður veitingastaður, þar sem
þeir er þess óskuðu, gætu borðað
saman síðasta kvöldið. Nei, til þess
höfðu fararstjórar ekki tíma. Á
miðvikudagskvöld logaði agnar-
rautt ljós á síma. Þýðir, fyrir vana
ferðamenn, að skilaboð séu í af-
greiðslu. Margir farþega tóku ekki
eftir þessu né höfðu hugmynd um
hvað þýddi. Fóru því á mis við einu
viðleitni fararstjóranna svo fólk
gæti betur fylgst með í óperunni.
Gott verk það, en bara illa komið
til skila. Hanastél var haldið eftir
sýningu í óperunni. Þátttökugjald
var tæpir 70 dalir fyrir hjón. Fyrir
þetta fékk fólk tvö til þijú hvít-
vínsglös, kökubita og slæðing af
ávöxtum. Ég hef aldrei séð gesti
úða í sig ijóma eða marsipantertur
í hanastélum, hvað þá kaffi og te.
Úrvals-Útsýnar forstjórinn mætti
þarna til að bjóða Kristján velkom-
inn til hófs, en dró sig í hlé eftir
að honum háfði mistekist að sann-
færa reiða farþega um að lúxus
væri afstæður. Lúxus er e.t.v. af-
stæður í Síberíu, en ekki á Man-
hattan. Ef þessi maður hefði
nokkra hæfileika til reksturs ferða-
skrifstofu hefði hann beðið við-
stadda afsökunar, þetta væru mis-
tök sem yrðu leiðrétt er heim
kæmi. Þess í stað reifst hann við
fólk og sagði það hafa ekkert vit
á því hvað lúxus væri, þetta er
amerískur lúxus, basta.
Á Ítalíu með Ingólfi
Glæsihótel, glæsibifreið, glæsi-
veitingastaðir, fagmennska í fyrir-
rúmi, áhugi, þekking, óvæntar
ánægjulegar uppákomur, gleði,
fegurð. í stuttu máli allt það sem
keypt var og margt til viðbótar.
Kristján í aðalhlutverki í óperunni
Aidu, ógleymanlegt kvöld í Ver-
ona. Gist á glæsihótelinu Leon De
Oro, þar sem enginn farþega hefði
orðið hissa á því að mæta Eng-
landsdrottningu á göngum. Salar-
kynni slík að margir gleymdu sér
í morgunmatnum við að skoða
listaverk á veggjum og freskur í
lofti. Sungið Kristjáni til heiðurs
þegar hann kom óvænt í heimsókn
fyrir tilstilli Ingólfs. Þar var ekki
„fyrr var oft í koti kátt“-söngur-
inn. Þar var fagnað, hlegið og
sungið fyrir stórsöngvarann. Allir
orðnir vinir og sá vinskapur helst
enn fyrir tilstilli fagmanns. Við
liggur að maður ætti að biðjast
afsökunar á því að nota ekki leið-
sögn þessa manns, en hann leiddi
sambærilega ferð til New York
skömmu áður en okkar ferð var
farin. Þá var forstjórinn mættur á
glæsihótelið Waldorf Astoria
tveimur dögum fyrir komu sinna
farþega bara til þess að athuga
hvort húsakynni væru samboðin
sínu fólki. Olíkt höfumst við að.
Næst þegar við hjónin förum til
útlanda erum við ekki í vafa um
hveijum við treystum til þess að
gera okkur ánægð með allan að-
búnað, hveijum við treysturn til
þess að velja með sinni alkunnu
smekkvísi það sem við á. Ejtt er
víst. Það verður ekki Úrval-Útsýn.
Höfundur er verslunareigandi.
Athugasemd
við grein Hrafns
í grein Hrafns Gunnlaugssonar
í Morgunblaðinu fimmtudaginn 29.
apríl lætur hann að því liggja að
kvikmynd mín, Karlakórinn Hekla,
hafí hlotið styrk úr Norræna kvik-
mynda- og sjónvarpssjóðnum
vegna þess að hagsmunatengsl séu
milli mín og Ólafs Ragnarssonar,
útgefanda. Þetta eru dylgjur sem
ég vil ekki liggja undir. Hrafni á
að vera fullljóst að Ólafur er ekki
útgefandi minn, heldur hans sjálfs.
Hrafni er eiginlegt að hugsa í
hagsmunatengslum og má benda
honum á að íhuga þann möguleika
að stjórn sjóðsins kunni að hafa
byggt ákvörðun sína á faglegum
grunni.
Guðný Halldórsdóttir.
3
„V
PlimnIÞR0TTASK0R
Mirage joggingskór
Teg. 1910. Stærðir: 36-47
Verð kr. 2.490
XC Speed m/dempara undir öllum
sólanum. Teg. 2069. Stærðir: 40-48
Verð kr. 7.980
Liberate joggingskór m/dempara Lady Prewail joggingskór m/dempara
í hæl. Teg. 3940. Stærðir 35-44 í hæl. Teg. 2044. Stærðir: 36-42
Verö kr. 3.990 Verð kr. 5.490
»hummel é
SPORTBÚÐIN
Ármúla 40, sími 813555.
3M
Örfilmur
Höfðar til
.fólksíöllum
starfsgreinum!