Morgunblaðið - 15.06.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 1993
Minning
Guðlaug Sigurðar-
dóttir — Minning
Fædd 20. marz 1906
Dáin 7. júní 1993
Nú er hún amma Lauga farin,
farin yfir móðuna miklu. Dauðinn
er alltaf sár, en nú veit ég að ömmu
líður vel og hún á það svo sannar-
lega skilið. Það er mikill missir að
missa ömmu, ömmur eru spes.
Guðlaug Sigurðardóttir, eða
amma Lauga, er mér afar minnis-
stæð. Þessi lífsglaða kona sem varð
amma komin vel á sjötugsaldur var
alltaf ung í anda. Hún reyndist
okkur bræðrum yndisleg amma og
stórkostlegur vinur. Amma Lauga
bjó lengi vel á Melhaga 10, á besta
stað í bænum, eins og hún sagði
sjálf. Melhagi 10 er mér mjög kær
staður. Þangað var stutt að fara
úr Melaskólanum og þangað var
líka stutt að fara ofan af Asvalla-
götunni, en þar bjó ég ásamt for-
eldrum mínum og yngri bróður. Það
var alltaf mikil spenna sem rikti
þegar maður var á leið að heim-
sækja ömmu Laugu. Hún átti nefni-
lega til að stríða manni og vera
með alls kyns hrekki, sem ég kunni
svo vel að meta. Amma Lauga
reyndi alltaf að gleðja mig sem allra
mest. Kannski ekki skrýtið þar sem
ég var hennar fyrsta bamabam.
Það var sama hvað ég bað hana
um að gera alltaf gerði hún það sem
hún gat til þess að gleðja mig. Ef
ég var við leik sem strákur, var
amma ekki langt undan. Oftar en
ekki voru ímynduð dýr með í þess-
um leikjum mínum og var amma
þá alveg tilvalin sem hundur eða
ég tali nú ekki um sem hestur.
Skellti hún sér þá niður á fjóra
fætur og lét frá sér fara þessi líka
fínu hljóð sem fylgdu þessum
skepnum. Vá! Þvílíkur leikfélagi,
betri gerðust þeir bara ekki.
Amma Lauga var spilakona. Var
ég ekki hár í loftinu þegar amma
hafðj kennt mér flest þau spil sem
finnast meðal spilafólks að ég tali
nú ekki um spilagaldrana. Rosa-
legt! Gátum við amma setið tímun-
um saman við að spjalla og spila.
Amma lagði hart að mér í spila-
mennskunni og þurfti ég alltað að
halda fullri einbeitingu við spila-
borðið svo að amma „bankaði" ekki
á mig.
Þær eru ekki síður minnisstæðar
næturnar sem ég fékk að gista hjá
ömmu. Þær voru ófáar litlu Coca
Cola-flöskurnar sem að maður
renndi niður á einu svona kvöldi
hjá ömmu. Amma fékk nefnilega
sent heim Coca Cola reglulega og
naut ég verulega góðs af. Fannst
vinum mínum ég eiga bestu ömmu
í heimi því hún átti alltaf nóg til
af gosi þegar við stoppuðum hjá
ömmu eftir skóla og var óspör á
það líka.
Það er ein nótt sem ég gisti hjá
ömmu Laugu sem er hvað minni-
stæðust. Amma náði nefnilega að
hrekkja mig svo rosalega að mér
líður þetta kvöld seint úr minni.
Ég hef ekki verið hár í loftinu
kannski fimm, sex ára og hafði
verið ömmu eitthvað erfiður um
kvöldií. Amma hafði þá skotið því
reglulega að þá um kvöldið að
vonda, ljóta kerlingin myndi koma
og taka mig. Þetta var nú meira
ruglið í henni ömmu. Þar var engin
svona kerling til, og allra síst á
Melhaga 10. Þegar ég var svo rétt
kominn undir sængina birtist þá
þessi hrikalega ljóta keriing og seg-
ist vera komin til að taka í mig.
Hafði þá amma Lauga brugðið sér
í gervi kerlingar og tekið út úr sér
tennumar og smeygt sokkabuxun-
um yfir höfuð sér. ímyndið ykkur
hvernig hún leit út í augum óþekkt-
arormsins. Þegar tárin vora farin
að streyma niður kinnarnar kippti
amma sokkabuxunum af höfði sér,
stakk upp í sig tönnunum og skelli-
hló að litla pjakk. Svona var amma.
Síðustu ár ömmu hafa verið
henni afskaplega erfið. Amma varð
mikill sjúklingur og lít ég aðdáunar-
augum á starfsfólk elli- og hjúkrun-
arheimila sem annast svona sjúkl-
inga allan sólarhringinn, allan árs-
ins hring. Á þetta fólk miklar þakk-
ir skildar fyrir sín störf. Enda þótt
amma Lauga hafi ekki átt marga
að, átti hún góða að. Fremst fer
tengdadóttir hennar, móðir min,
Sigrún Jörandsdóttir, sem alltaf gaf
sér tima til að fara út á elliheimili
og líta til hennar og færa henni kók
og sígarettur. Þeir eru fáir sem
sinnt hafa tengdaforeldri eins og
móðir mín sinnti ömmu. Verður
hennar þáttur seint metinn.
Nú kveð ég ömmu í síðasta sinn.
Nú veit ég að henni líður vel. Henn-
ar þjáning er liðin. Við vitum að
dauðinn ber að dyram hjá okkur
öllum. Hvenær? Það vitum við ekki,
en nýtt líf tekur við. Amma Lauga
upplifði það að verða langamma
fyrir um fjóram mánuðum er dóttir
mín, Sigrún María, fæddist. Verða
þær margar sögurnar sem ég get
sagt henni af langömmu hennar.
Eg kveð þig, elsku amma mín,
um leið og ég þakka þér fyrir allar
yndislegu samverustundirnar.
Megi þú hvíla í friði.
Jörundur Áki.
Þegar fullorðin kona farin af
kröftum kveður er það ekki efni
sorgar, heldur miklu fremur efni
þakklætis góðum guði að hafa leyst
hana burt úr viðjum mikillar líkam-
legrar fötlunar sem hrjáði hana síð-
ustu árin. Kveðjustundin er samt
alltaf tími saknaðar þess sem var.
Með stuttu millibili era kvaddar
tvær bestu vinkonur móður minnar,
í síðustu viku var jarðsett Hanna
Þórðarson og í dag er Lauga kvödd,
en eitt það dýrmætasta sem ég erfði
að móður minni látinni var vinátta
og óbilandi tryggð þessara tveggja
heiðurs- og merkiskvenna. Þessi
arfur hefur verið mér dýrmætt
veganesti.
Guðlaug var fædd að Kjósastöð-
um í Biskupstungum, dóttir hjón-
anna Jóhönnu Eiríksdóttur og Sig-
urðar Nielssonar, en þau fluttust
til Reykjavíkur þegar Lauga var á
öðra ári og bjó hún æ síðan þar.
Sigurður faðir Laugu lést 1945 en
Jóhanna varð 102 ára gömul og
átti ávallt heimili með dóttur sinni
sem hugsaði einstaklega vel um
Móðir mín.
LYDIA N. ÞORLÁKSSON,
lést 13. þessa mánaðar.
Stefán Niclas Stefánsson.
Móðir mín,
VIKTORÍA ÞORLEIFSDÓTTIR,
Ljósvallagötu 16,
lést í Landakotsspítala laugardaginn 12. júní.
Fyrir hönd vandamanna,
Hanna S. Georgsdóttir.
Móðir okkar, + SIGRÚN JÓSEFSDÓTTIR
frá Svarfhóli, Suðurdalahreppi, Dalasýslu, síðast til heimilis í Álfheimum 31,
andaðist 12. júní sl. á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Dætur hinnar látnu.
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
Bs S. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Grundarhóli 1,
Bolungarvfk,
lést í Fjórðungssjúkrahúsi (safjarðar sunnudaginn 13. júní.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
RANNVEIG HALLDÓRSDÓTTIR
frá Bæjum,
Hlff 1,
ísafirði,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafirði 12. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldór Margeirsson, Oddný Njálsdóttir,
Rannveig Margeirsdóttir, Sæbjörn Guðfinnsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
KJARTAN ÞÓRÓLFSSON
vaktformaður hjá S.V.R.,
Ásgarði 73,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 16. júní kl. 15.00.
Stella Guðnadóttir,
Rósa Kjartansdóttir, Jón Karlsson,
Vigdfs Kjartansdóttir, Hreinn Gíslason,
Guðni Kjartansson, Valka Jónsdóttir,
Kjartan Kjartansson, Guðfinna Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
HELLUHRAUNI 14-220 HAFNARFIRÐI ■ SlMI 652707
hana. Jóhanna var eftirminnileg
kona fyrir margra hluta sakir.
Á heimili þeirra mæðgna ólst upp
frá 8 ára aldri Sigurður Ingibergs-
son, systursonur Laugu. Þótt móðir
Laugu annaðist drenginn að mestu
leyti var afar sterkt samband á
milli hennar og Sigurðar og hans
fjölskyldu og leit hún ávallt á hann
sem sinn annan son. Árið 1947
eignaðist hún son, Svein Áka Lúð-
víksson. Við fæðingu hans urðu
mestu umskipti í lífl hennar. Þótt
erfitt væri að vera einstæð móðir á
þeim dögum var erfiðið margfalt
þess virði, lífið hafði öðlast nýjan
tilgang. Faðir Sveins er Louis Mars-
hall, lögfræðingur í Texas. Þeir
feðgar hafa haft á síðastliðnum
áram gott samband þó að langur
vegur skilji á milli. Sveinn er fram-
kvæmdastjóri hjá Tæknivali hf.,
kvæntur Sigrúnu Jörundsdóttur, en
þau eiga synina Jörund Áka og
Svein Áka.
Þegar ég horfi til baka og minn-
ist minnar gömlu vinkonu, þá verð-
ur mér minnisstæðast hversu hress
og kát hún ávallt var. í mannfagn-
aði var hún hrókur alls fagnaðar
og átti létt með að koma fólki til
að hlæja. Það má segja að hún
hafi verið selskapsdama. Lauga var
kjarnorkukona og vílaði ekki fyrir
sér hlutina meðan heilsa entistv í
áratugi vann hún í Landsbanka ís-
lands og hafði símavörslu að aðal-
starfi, hún aflaði sér mikilla vin-
sælda í því starfi bæði meðal starfs-
fólks og viðskiptavina, enda þótti
henni afar vænt um vinnustað sinn.
Ég kveð vinkonu mína með þakk-
læti fyrir langa samferð og sendi
ástvinum hennar mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Rannveig Böðvarsson.
Það var í ársbyijun 1967, að ég
hafði kynnst ungum og álitlegum
manni. Móðir mín og kunningja-
kona hennar fóra að spyrja mig um
hann, hvað hann héti, herra manna
o.s.frv. Ég sagði að hann héti
Sveinn og ætti heima í Vesturbæn-
um. Nú þetta hlýtur að vera hann
Sveinn Áki sonur hennar Laugu
vinkonu sagði kunningjakonan og
mikið rétt, hann var sonur Laugu
vinkonu. Ég átti síðar eftir að heyra
þetta oft, Lauga vinkona, því að
fáar konur veit ég jafn vinmargar
og hún var.
Það fór svo að ég varð tengda-
dóttir hennar árið 1969 og er ekki
ósennilegt að henni hafi fundist
erfitt að eftirláta mér einkabarnið
og sólargeislann, soninn Svein Áka
Lúðvíksson. Við gáfum henni tvö
ömmudrengi, Jörund Áka, f. 1971,
og Svein Áka, f. 1976, og voru þeir
í miklu uppáhaldi hjá henni. Naut
hún þess að vera samvistum við þá
meðan heilsa leyfði. Hún sagði allt-
af að það hafi verið hennar gæfa
í lífínu að eignast soninn. Guðlaug
var orðin okkuð fullorðin þegar ég
ERFIDRYKKJUR
uuwnaiiuöuiöui iu
108 Reykjavík. Sfmi 31099
Opið öll kvöfd
til kl. 22,« einnig um helgar.
Skreytingar vlð öll tilefni.
Gjafavörur.