Morgunblaðið - 19.06.1993, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 1993
33
Hjónaminning
RannveigJ. Halldórs-
dóttir og Margeir
Guðmundsson
Rannveig
Fædd 5. mars 1914
Dáin 12. júní 1993
Margeir
Fæddur 5. október 1915
Dáinn 23. febrúar 1985
Okkur langar í nokkrum orðum
að minnast hennar ömmu sem er
nýlátin og afa sem lést fyrir átta
árum.
Amma ólst upp í Bæjum á Snæ-
fjallaströnd. Foreldrar hennar voru
Þorbjörg Brynjólfsdóttir og Halldór
Halldórsson. Hún átti fimm systkini,
Brynfríði, Kjartan, Tryggva, Guð-
björgu og Sigríði. Tvö þeirra eru lát-
in. Sigríður lést á öðru ári en Kjart-
an lést fyrr á þessu ári.
Margar minningar koma upp í
hugann á stundum sem þessari.
Ein af minningunum er hve gott
var að koma til ömmu í hálftíu-frí-
mínútunum í skólanum þar sem hún
tók á móti okkur í sloppnum, með
nýbakað franskbrauð með þykku lagi
af smjöri á. Amma vann ekki utan
heimilis á þessum árum og því vorum
við hjá henni flesta morgna á fyrstu
skólaárunum. Hjá þeim áttum við
öruggan samastað ef foreldrar okkar
fóru í frí.
Ömmu var ýmislegt til lista lagt.
Má þar helst telja saumaskapinn sem
hún hafði að ævistarfi. Hún tók að
sér að sauma fyrir fólk til margra
ára. Og seinni árin vann hún við
sauma hjá Vefstofu Guðrúnar Vig-
fúsdóttur hf. Ófáar flíkurnar saum-
aði hún fyrir okkur, jólafötin, stúd-
entsfötin, brúðarkjólinn, útskriftar-
dragtina og síðan bamafötin.
Afí ólst upp á Dvergasteini og
Kambsnesi í Álftafirði. Foreldrar
hans voru Rannveig Sigurðardóttir
og Guðmundur Guðmundsson. Hann
átti níu systkini, Sigurð, Friðgerði,
Samúel Jón, Jónu, Helgu, Bjarna,
Kristinn, Níels og Guðmund. Jóna
er sú eina sem er á lífi.
Afi var til sjós og stundaði störf
tengdum sjónum lengi vel. Seinni
árin vann hann hjá íshúsfélagi ísfírð-
inga hf. Helsta áhugamál afa var
laxveiði og var hann helsti fmmkvöð-
ull að öllum veiðiferðum í Langadal
og þá var að sjálfsögðu gist í Selinu
og tjaldað í kring. Þar hittist fjöl-
skyldan og átti góðar stundir saman.
Afi sagði ekki mikið, en var okkur
mjög góður og átti yfírleitt eitthvað
í vasanum fyrir lítið fólk.
Afi og amma gengu í hjónaband
2. nóvember 1941. Þau eignuðust
þtjú börn: Halldór, f. 1942, kvæntur
Oddnýju Njálsdóttur, þau eiga tvær
dætur; Ragnar, f. 1945, hann lést 7
ára gamall; og Rannveigu Þorbjörgu,
f. 1950, gift Sæbimi Guðfínnssyni,
þau eiga þtjá syni. Barnabörnin em
orðin fjögur.
Þau bjuggu í Grundargötunni flest
öll sín búskaparár þar til þau flutt-
ust á Dvalarheimilið Hlíf 1982. Þá
var afi orðinn heilsuveill og hætti
fljótlega að vinna. Hann lést skyndi-
lega að kvöldi 23. febrúar 1985
heima hjá þeim á Hlíf.
Það var greinilega erfitt hjá ömmu
á eftir þó að ekki vildi hún tala mik-
ið um það. Amma ferðaðist þessi síð-
ustu ár aðeins og fór m.a. til Fær-
eyja sem var hennar fyrsta og eina
utanlandsferð. Síðustu árin fór heils-
unni að hraka, en þrátt fyrir það gat
hún dvalist ásamt systkinum sínum
að Tyrðilmýri á Snæíjallaströnd síð-
ustu tvö sumur. Hún lést að morgni
hins 12. júní sl.
Hafðu hjartans þökk
mér horfrn stund er kær.
í minni mínu, klökk
er minning hrein og skær.
Þú gengur um gleðilönd,
þér glampar sólin heið
og við herrans hönd
þú heldur fram á leið.
(Páll Janus Þórðarson.)
Árný og Rannveig.
Rannveig Halldórsdóttir var fædd
á Hamri við ísafjarðardjúp, en ólst
upp á Bæjum á Snæfjallaströnd. Hún
var elst sex bama þeirra hjóna Hall-
*
Asta María Stefáns-
dóttir — Minning
I dag er til moldar borin Ásta
María Stefánsdóttir, eða „Ásta
frænka“, eins og hún var alltaf
kölluð af okkur og allir vissu hvem
átt var við þegar hún var nefnd í
minni fjölskyldu, þótt stór væri.
Ásta var fædd í Reykjavík 1.
júní 1917. Mér er ljúft að minnast
þessarar góðu konu með þeirri vissu
að hennar bíða nú endurfundir við
stóran og myndarlegan systkinahóp
og ekki síst Egil, manninn sem alla
tíð stóð við hlið hennar í lífsbarátt-
unni, en þau eignuðust saman stóra
fjölskyldu.
Ásta ólst upp í miðbænum. Hún
var fjórða elst níu barna Stefáns
Guðnasonar skósmiðs og síðar verk-
stjóra hjá gatnagerð Reykjavíkur-
borgar og Vigdísar Sæmundsdótt-
ur, en þau bjuggu lengst af á Berg-
staðastræti 17 ( Bestó). Þau eign-
ust fimm dætur og fjóra syni. Átta
þeirra komust á legg og eignuðust
einnig stórar fjölskyldur. Fimm
systkini Ástu eru á undan gengin
yfir móðuna miklu, það elsta, hún
Guðný mamma mín, í janúarmánuði
síðastliðnum.
Ásta frænka var ung og falleg
þegar hún kynntist Agli og allan
þeirra búskap var gaman að heim-
sækja þau því að þar var alltaf
opið hús, enda gestagangur mikill
á þeirra heimili.
Þótt fjölskylda þeirra væri stór
þótti ekkert mál að bæta við fáein-
um munnum eða hella oftar upp á
könnuna. Ásta og Egill eignuðust
fimm börn. Þau eru Kristín Ásta,
Margrét, Ástbjöm, Stefán, og
yngstur er Gunnar. Barnabörnin
eru orðin 18 og barnabarnabörnin
25 svo að afkomendur Ástu frænku
eru orðnir margir. Svo stór er hóp-
urinn orðinn, að ekki fyrir alls löngu
langaði mig til að hóa saman fjöl-
skyldunni, bara svona í smá kaffi-
sopa, að ég hefði þurft meðalstórt
samkomuhús bara fyrir mín nán-
ustu frændsystkini.
Ásta hafði mikla ánægju af
matargerð og naut sín vel, því að
þar var hún á heimavelli og eru
margir afkomendur hennar mat-
reiðslumenn. Þeir hafa fetað í fót-
spor hennar, hún var matreiðslu-
meistari af guðs náð. Seint fæ ég
fullþakkað umhyggju hennar fyrir
elstu systur sinni, mömmu minni,
síðustu árin sem hún lifði, en eins
og áður segir lést hún í janúar síð-
astliðnum, svo að stutt var á milli
systranna. Nú þegar leiðir skilja
um sinn, er mér ljúft að þakka alla
hlýjuna sem hún veitti mér og fjöl-
skyldu minni alla tíð.
Erla Gunnarsdóttir.
Minning
Haraldur Traustason
Fæddur 22. nóvember 1939
Dáinn 13. júní 1993
Hann Halli frændi er dáinn. Þessi
orð komu eins og reiðarslag yfir
okkur systkinin á þessum blíða og
sólríka sumardegi þann 13. júní sl.
Minningin um Halla frænda, en
það vorum við systkinin alltaf vön
að kalla hann, en réttu nafni hét
hann Haraldur Traustason, mun
ávallt lifa með okkur systkinunum.
Minning um góðan, traustan og rétt-
látan dreng.
Haraldur ver elstur af átta systk-
inum, fjórum bræðrum og fjórum
systrum, en örlögin höguðu því
þannig að hann lifði aðeins yngsta
systkinið sem var Trausti litli sem
dó aðeins sautján ára að aldri.
Haraldur var kvæntur Eddu Teg-
eder og eignuðust þau fjögur börn,
Þórönnu, Hermann, Jón Trausta og
Harald, barnabörn Halla og Eddu
eru sjö.
Halli og Edda hafa hvergi unað
sér betur en í Vestmannaeyjum sem
sýnir sig best á því að þegar gosið
í Heimaey hrakti fólk í burt frá
Eyjum, þá voru Halli og Edda með
þeim fyrstu sem fluttu aftur út í
Eyjar að goslokum.
Æska Halla og uppvöxtur var
skemmtileg eins og vill oft vera þar
sem mörg börn eru í heimili og hef-
ur maður heyrt maragar sögur frá
ömmu Gógó og öðrum í fjölskyld-
unni um uppátæki og önnur ærsl
krakkanna á Hásteinsvegi. En
snemma sneri hugur Halla að sjón-
um, þar sem hann eyddi fjórum ára-
tugum af ævi sinni og kunni þessi
mikli sjómaður hvergi betur við sig
en j>ar.
A árunum 1989 og 1990 varð
Halli fyrir miklum áföllum sém
reyndu mjög á hann. Árið 1989
missti hann móður sína, Ágústu
Haraldsdóttur frá Garðshorni, eftir
stutt og átakanleg veikindi og tók
það mjög á hann. Og árið 1990 fórst
báturinn hans og með honum einn
skipveiji.
En þessi sterki maður reyndi að
bera höfuðið hátt þrátt fyrir þessi
miklu áföll, og gerði það býsna vel.
Eiginkonu hans Eddu og börnum
vottum við einlæga samúð okkar.
Geymd er minning um góðan dreng.
Hafðu þökk fyrir samfylgdina.
Ágústa, Lóa, Tinna,
Bryi\ja og Stefán.
geir Guðmundsson lést í febrúar
1985.
Ég kynntist Veigu haustið 1967
er ég fór að koma á heimili þeirra
hjóna í Grundargötu 6. Ég minnist
þess enn hve vel hún tók á móti mér
í fyrsta sinn sem ég kom í heim-
sókn, hún brosti blítt til mín og fann
ég um leið að ég var velkominn. Ég
var síðan á heimili þeirra hjóna um
tíma, þá kynntist ég Veigu betur.
Veiga var mjög vinnusöm kona
sem hafði gaman af saumaskap og
öllu því sem viðkom hannyrðum. Oft
sá ég hana sauma langt fram á kvöld,
en þá var hún að klára eitthveit
verk sem hún hafði tekið að sér og
ekki mátti bíða. Þannig var Veiga,
allt varð að klára sem fyrst. Undrað-
ist ég oft það vinnuþrek sem hún
hafði við iðju sína og aldrei varð ég
var við að hún kvartaði. í fyrrasum-
ar fór hún að finna fyrir veikindum,
sem að lokum báru hana ofurliði.
Veiga var félagslynd kona og hafði
gaman af söng. Hún naut þess að
ferðat og síðustu sumur dvaldist hún
inni í Djúpi með systkinum sínum
og það fannst henni yndislegur tími
á sínum æskuslóðum.
Veiga verður okkur alltaf minnis-
stæð, ákveðin kona, gekk rösklega
til verka og lét aldrei bugast. Við
feðgarnir gleymum ekki þeim ánæg-
justundum sem við áttum með afa
og ömmu við laxveiðar í Djúpinu og
alltaf biðum við eftir næsta sumri
til að geta farið með þeim inn í Djúp.
Við bjuggum í Bolungarvík og létu
þau sig ekki muna um að heimsækja
okkur næstum því um hverja helgi.
Alltaf var jafn gaman að hitta þau
og alltaf voru þau tilbúin að rétta
okkur hjálparhönd ef á þurfti að
halda. Við feðgarnir sendum Hadda
og Obbu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja þau á þessum sorgarstund-
um. I hugum okkar mun lifá minn-
ingin um góða konu.
Sæbjörn, Ragnar, Friðrik
og Margeir.
t
AGNAR STEFÁNSSON,
Skriðu,
Hörgárdal,
lést á dvalarheimilinu Hlíð 12. júní.
Útför verður gerð frá Möðruvallarkirkju, Hörgárdal, mánudaginn
21. júní kl. 14.00.
Aðstandendur.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ASTRID EYÞÓRSSON,
Njörvasundi 40,
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 18. júní.
Útförin auglýst síðar.
Björg Jóhanna Benediktsdóttir, Guðmundur Einar Júlíusson,
Jan Eyþór Benediktsson, Jóhanna Bjarnadóttir,
Frank Normann Benediktsson, Marie Hovdenak,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín,
GUÐRÚN HELGADÓTTIR,
Austurbyggð 15,
Akureyri,
lést á heimili sínu að morgni föstudags-
ins 18. júní.
Fyrir hönd dætra minna og barnabarna,
Jóhann Ingimarsson.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓNJÓNSSON
skipstjóri,
Ölduslóð 27,
Hafnarfirði,
sem lést 15. júní, verður jarðsunginn
frá Víðistaðakirkju miðvikudaginn 23. júní
kl. 13.30.
Jóna Jónsdóttir,
Sigurður Jónsson, Margrét Stefánsdóttir
og barnabörn.
dórs Halldórssonar og Þorbjargar
Brynjólfsdóttur. Þijú systkinanna
eru á lífi, þau Brynfríður, Tryggvi
og Guðbjörg, og eru þau búsett í
Reykjavík. Kjartan lést í marsmán-
uði síðastliðnum og Sigríður lést
mjög ung.
Veiga, eins og hún var kölluð dags
daglega, sleit barnsskónum í Bæjum,
en að því kom að hún yfirgæfi sveit
sína. Lá þá leið hennar til Reykjavík-
ur. Dvaldist hún þar um tíma og
vann meðai annars við Heyrnleys-
ingjaskólann. Hugur hennar stóð þó
alltaf vestur á firði og fluttist hún
vestur til ísafjarðar. Þar kynntist hún
Margeiri Guðmundssyni, sem varð
eiginmaður hennar. Þau bjuggu á
Isafírði og undu hag sínum vel. Veiga
og Margeir eignuðust þijú böm, tvö
þeirra eru á lífi: Halldór er kvæntur
Oddnýju Njálsdóttur og eiga þau
tvær dætur, Rannveig er gift Sæ-
birni Guðfínnssyni og eiga þau þijá
syni. Einnig áttu þau Ragnar sem
lést 7 ára gamall, en það var mikið
áfall fyrir fjölskylduna á Grundargöt-
unni og var hans sárt saknað. Mar-