Morgunblaðið - 20.06.1993, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. JÚNÍ 1993
María Guðmundsdóttir er aö byrja tvii ný verketni, að
tanga ísland á myndir til margskenar útgáfu ug gera keim-
ildakvikmynd. Hún ætlar að ná íslandi eins ng hún finnur
fyrir kví ug reyna að skila kví á mynd ng filmu.
eftir Elínu Pólmadóttur
Morgunblaðið/Kristinn
María Guðmunds-
dúttir að leggja upp
í Ijósmyndatökuferð
um laudið.
útgáfustjóra. Vildi helst hafa út-
gáfuna hér heima. En ef mér býðst
það ekki, kem ég til með að gefa
þetta út erlendis, í Frakklandi eða
Bandaríkjunum. En ég vil hafa
þetta allt á sömu hendi. Sumir
vilja bókina, aðrir póstkort. En í
ljósi þess að ég er hér ekki öllum
stundum, vil ég eiga samskipti við
einn aðila.“ Aðspurð segir hún
þetta hugsað fyrir bæði íslenskan
og erlendan markað.
Kvikmynd um Djúpuvík
Þótt löngunin til þess að gera
kvikmyndina um Djúpuvík sé af
sömu rótum, segir María að þessi
tvö verkefni tengist ekki nema upp
að vissu marki. Hún er alin upp á
Djúpuvík til ellefu ára aldurs, þar
sem faðir hennar var verksmiðju-
stjóri síldarverksmiðjunnar. „Við
hittumst í fyrra fyrir tilviljun, þrír
gamlir Djúpvíkingar, sem stöku
sinnum höfðum hist á ferðum okk-
ar á Strandir. Auk mín voru það
Skúli Alexandersson alþingismað-
ur og Ágúst Guðmundsson fyrrum
útgerðarmaður í Vestmannaeyj-
um, fyrsta ástin mín. Hann var
jafnaldri minn og ég ætlaði að
giftast honum,“ segir María og
hlær. „Við fórum að tala um þær
taugar er við hefðum til staðarins,
sem við hefðum í hjarta okkar
aldrei yfirgefið. Eftir að staðurinn
dó hrörnaði þar allt. Og þó hann
hafi tekið stakkaskiptum eftir að
hótelið kom má ýmislegt gera til
þess að hann sómi sér betur. Þess
vegna höfum við gamlir Djúpvík-
ingar og velunnarar staðarins
myndað hóp og ætlum að fara
norður dagana 24.-27. júní og
snyrta þar til. Við fengum 200 »
þúsund króna styrk úr pokasjóði
Landverndar. Hugmyndin er að
mála að utan hluta af verksmiðj-
unni og gamalt verðmætt hús, þar
sem var verslun, bakarí, rann-
sóknastofur o.fl. Ef veður leyfir
ekki málningu utanhúss gerum við
annað, tyrfum og hreinsum."
Ákveðið var að taka af þessu
á hefur komið í lífi mínu. Það
hefur gert mér fært að standa
mig.“
Hvað ætlar hún þá að mynda?
„Ég ætla að taka bæði fólk og
landslag. Ég á myndir af fólki allt
frá 1985. Þetta fólk, sem ég finn
að er mér svo kært, hitti ég mest
úti á landi. En núna er ég fyrst
að byija þetta verk skipulega.
Strax morguninn eftir að dómur-
inn var kveðinn upp í málaferlun-
um gegn mér og kröfur niður falln-
ar, þar með heimilið mitt laust úr
lögbannsböndum, hélt ég upp á
Snæfellsnes með myndavélina.
Veðrið var hrikalegt, en einmitt
eins og ég vil hafa það. Því ætla
ég að vera kyrr og ferðast um
landið. Mig langar svo til að ná á
ljósmyndir íslandi eins og ég upp-
lifi það. Það er svo mikill hluti af
mér. Ég hefi alltaf komið hér 3-4
sinnum á ári til að sækja mér orku.
En það verður ekki hlaupið að
því. Ég er ekki að taka myndir
af íslandi eins og póstkorti og tek
mikið í svarthvítu, þótt ég
hafi lofað umboðskonu
minni að taka líka svo-
lítið í lit. Ég hefi þá
trú að listrænt fólk
skilji að svarthvítar
myndir eru allt ann-
ars eðlis. Það er miklu
meiri sköpun í svarthvítu.
Eins og í kvikmyndum er
hægt að eyðileggja imynd í klipp-
ingu, getur maður skapað ljós-
mynd í myrkraherberginu."
María kveðst vera svo lánsöm
að tveir aðilar ætla að styrkja
hana og gera henni þetta kleift.
Hans Petersen/Kodak leggur
henni til efni og Toyota leggur til
góðan bíl, svo hún komist hvert
sem er um landið. Þannig getur
hún einbeitt sér að ljósmynduninni
í sumar og fram á vetur. „Síðan
hefi ég áhuga á að vinna myndirn-
ar á myndspjöld og svokallaða
postera, sem er óskaplega stór
markaður fyrir, seríur í gjafakassa
o.fl. Ég er ekki búin að festa mér
Ör haitaseríumyndum, sem
María vann á almanak o.ll.
María Guðmundsdóttir ljósmyndari og fyrir-
sæta er nú, eins og oft áður í lífi sínu, að
snarbeygja eða réttara sagt að leggja lykkju
á leið sína. Hún hafði haslað sér völl sem
tískuljósmyndari í París, en vinnsla og deil-
ur um ævisögu hennar með fylgjandi mála-
rekstri hefur tekið tvö ár úr þeim starfs-
ferli. Áður en hún snýr sér aftur af fullum
krafti að tískuljósmynduninni í París, hefur
hún nú ákveðið að hella sér út í tvö verk-
efni á Islandi. Annars vegar að mynda land-
ið og fólkið í landinu, sem hún var raunar
byrjuð á, til útgáfu í bók, á myndspjöldum,
í seríum í öskjum o.fl. Hins vegar heldur
María nú eftir helgina á æskuslóðirnar norð-
ur á Djúpuvík, þar sem gamlir Djúpvíkingar
ætla að koma saman og dytta að staðnum.
Og þar hefst kvikmyndataka að nýrri heim-
ildakvikmynd um staðinn. „Eg ætla að reyna
að fanga og skila af mér íslandi eins og ég
sé það og eins og það hefur alltaf fylgt
mér“, segir hún.
María er ekki að
hætta ljós-
myndaferlinum
i París, enda
eru 8 glæsileg-
ar heilsíðu-
myndir í nýju hefti tískublaðs-
ins Madame merktar henni.
En af hveiju venti hún
skyndilega sínu kvæði í
kross á þessum tímamót-
um og ákvað að vera
nú kyrr á íslandi?
“í rauninni er ég
að sækja mér orku
með þessu verk-
efni. Fyrir mér
hefur landið
ætíð verið
svo stór-
kostlegt.
Það hefur
alltaf verið
minn
sty-
rkur.
Mér finnst
ég vera lán-
söm að hafa
fæðst hér. Og mér
er næst að halda
að ef ég hefði ekki
átt í huganum
þetta land, landið
sjálft, auk fjöl-
skyldu minnar,
hefði mér ekki lán-
ast að takast á við
ýmislegt sem upp