Morgunblaðið - 28.12.1993, Qupperneq 50

50
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. DESEMBER 1993
t
Fóstursystir okkar,
ANNA KRISTÍN BJÖRNSDÓTTIR,
lést í Sjúkrahúsi ísafjarðar 25. desember.
Ásta Sigmundsdóttir,
Daníel Sigmundsson,
Óli J. Sigmundsson.
t
Eiskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ALDÍS EYRÚN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Kleppsvegi 134,
andaðist í Landspítalanum aðfaranótt 26. desember sl.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Lilja Hallgrímsdóttir, Árni Norðfjörð,
Sigrún Hallgrímsdóttir,
Gylfi Hallgri'msson, Valgerður Ása Magnúsdóttir,
Áslaug Hallgrfmsdóttir, Reynir Svansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðurbróðir minn,
ANDRÉS PÉTURSSON,
f. 1909,
síðasttil heimilis
i Víðinesi,
andaðist í Landspítalanum aðfaranótt aðfangadags jóla.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Pétur Pálsson, verkfræðingur,
Ásholti 12, Reykjavík.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐLAUGURÞÓRÐARSON,
Faxabraut 8,
Keflavík,
andaðist á gjölgæsludeild Landspítalans 24. desember.
Marfa Arnlaugsdóttir,
Guðfinna Guðlaugsdóttir, Jón Stefánsson,
Gunnar Guðlaugsson, Þorbjörg Guðnadóttir,
Þórdís G. Guðlaugsdóttir, Roger Uhrich,
Erna Guðlaugsdóttir, Hjörtur Krístjánsson,
Hafdfs L. Guðlaugsdóttir, Guðmundur A. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA GUNNLAUGSDÓTTIR,
Lækjargötu 4,
Hvammstanga,
verður jarðsungin frá Hvammstangakirkju miðvikudaginn 29. des-
ember kl. 14.00.
Ástbjörg Ögmundsdóttir, Jón Sigurðsson,
Bergþóra Ögmundsdóttir, Ingvar Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frænka okkar. INGA GESTSDÓTTIR
frá Þingeyri, Hringbraut 50,
áður Laugavegi 86b,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 29. desember
kl. 13.30. Ása og Fríða Gustafsdætur, Böðvar Guðmundsson, Grétar, Rögnvaldur, Haraldur
og Gylfi Lárussynir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
STEINGRÍMUR AÐALSTEINSSON
fyrrverandi alþingismaður,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag, þriðjudaginn 28. des-
ember, kl. 10.30.
Sigrfður Þóroddsdóttir,
Kristbjörg Steingrímsdóttir, Walter Hjartarson,
Sólveig Steingrímsdóttir Young, Antony Young,
Rögnvaldur Andrésson, Sjöfn Sveinsdóttir,
Þóroddur Þórhallsson, Guðrún Knudsdóttir,
Aðalsteinn Steingrímsson,
og barnabörn.
Hermann Signrðs-
son frá Langholts-
koti - Minning
Fæddur 16. júlí 1922
Dáinn 17. desember 1993
Hann afí er dáinn.
Eftir langa baráttu við illvíga
sjúkdóma hefur hann fengið hvíld.
Afí var höfðingi og sjaldan iðjulaus
og það tók okkur sárt að sjá ólækn-
andi sjúkdóma ná tökum á honum
og gera hann óstarfhæfan. Einnig
fundum við að hann þjáðist af þeirri
hugsun að vera orðinn „til einskis
nýtur“, eins og hann orðaði það.
Afí var góður hestamaður og
átti marga gæðinga. Mestir þeirra
voru Blær og móðir hans Gola.
Erfítt er að minnast afa án þess
að Blær sé nefndur því svo miklir
mátar voru þeir. Enda er það víst
að þegar afi kvaddi þennan heim
þá tók Blær á móti honum með
vinalegu hneggi.
Afi kenndi okkur að sitja hest
og vildum við öll vera jafn góðir
hestamenn og hann. Hann kenndi
okkur líka að umgangast önnur dýr
með virðingu. Afi hafði mikinn
áhuga á fénu sínu og lagði mikla
vinnu í ræktun þess. Enda var svo
með það eins og annað; afa tókst
vel til og vorum við stolt af að draga
féð frá Langholtskoti í réttunum.
Afí var rólegur og traustur og
mikill vinur okkar barnanna. Hann
hrósaði okkur ef við gerðum vel og
studdi okkur í því sem við tókumst
á við. Afí flíkaði ekki tilfínningum
sínum, en alltaf fundum við kærleik
og hlýju hjá honum og hve vænt
honum þótti um okkur.
Já, það var gott að koma í Kot
til afa og ömmu, fá góðu pönnukök-
umar hennar ömmu og fara svo í
fjárhúsin með afa.
Með þessum orðum langar okkur
að þakka þér elsku afi fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur og allar góðu
stundimar sem við áttum með ykk-
ur ömmu.
Elsku amma, nú er nýtt ár að
ganga í garð, nýtt ár án afa. Megi
guð vera með þér og veita þér styrk
á erfíðum tímum.
Arnbjörg, Hermann og Katla.
Eins og oft vill verða um afa,
þá eldast þeir og eiga jafnan blóma
lífs síns að baki. Eins var um afa
minn. Aldrei þekkti ég þann unga
mann sem steig á bak hesti sínum
og ljrftist upp um allar hæðir eins
og konungur sem stígur f hásæti
sitt. Aldrei sá ég hann fullan af ást
og stolti þeysa um grandir, smal-
andi kindum sínum. En þó að ég
færi á mis við þetta allt og yrði að
lúta lögmáli tímans, þá lærði ég að
elska og virða þennan unga mann
sem nú var orðinn gamall.
Ég skildi fljótt að tíminn hafði
liðið og gerði mér mynd af fortíð-
inni. Þar var afí í fararbroddi, þeys-
andi um á Blæ sínum, glæsilegur
eins og rómverskur riddari. En þó
Erfklrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðlwrð tallegir
sídir og mjög
g(')ð þjónnsta
lipplýsingar
ísíma22322
FLUCLEIDIR
HÍTEL LOFTLElBllt
að þessi mynd sé aðeins draumur
lítils barns, þá er hún jafn sönn og
lífíð sjálft og mun varðveitast eins
lengi og vindurinn mun næða í fjöll-
unum.
Hugur afa dvaldist löngum í for-
tíðinni og skepnumar áttu ást hans
og alúð að miklu leyti. Ég fann þó
alltaf hve kær ég var honum. Með
brosinu sínu, sem náði jafnan yfir
allt andlitið, yljaði hann mér um
hjartarætur og mér fannst ég vera
mikilvæg. Hann var dulur á tilfínn-
ingar sínar og þögull en ætíð var
ég velkomin til hans.
Nú er ég lít yfír farinn veg skil
ég hve tilgangur lífsins getur verið
mikilvægur. Afí kenndi mér, að þó
að tíminn liði er í raun ekkert sem
breytist, ef hugur og hjarta geyma
minninguna.
Elsku amma, mér þykir svo vænt
um þig og við skulum geyma minn-
inguna um afa að eilífu.
Elín Una Jónsdóttir.
í dag verður jarðsunginn frá
Hranakirkju Hermann Sigurðsson
bóndi í Langholtskoti. Mér er ljúft
að minnast þessa nágranna míns
og vinar til margra ára.
Hermann var fæddur að Hrepp-
hólum þann 16. júlí 1922, sonur
Sigurðar Jónssonar bónda þar og
Sæunnar Jónsdóttur. Hann ólst upp
á því fjölmenna myndarheimili sem
þá var stórbýli eins og þar er rejmd-
ar enn, þar sem frændur hans búa
nú. Það mun hafa komið snemma
í ljós hve Hermann var afburða
glöggur á allt búfé og hve mikið
yndi hann hafði af því að umgang-
ast það. Hann mun enda ekki hafa
þurft að sækja langt þá náðargáfu
þar sem báðir foreldrar vora glögg-
ir á skepnur og Sigurður faðir hans
annálaður hestamaður hér í Árnes-
þingi. Ungur lærði hann margt af
föður sínum viðkomandi hestum,
tamningu þeirra og meðhöndlun
enda átti Sigurður bóndi í Hrepphól-
um annálaða gæðinga. Þetta vega-
nesti frá föður sínum varð honum
dýrmæt reynsla síðar á lífsleiðinni
þegar hann sjálfur varð þess aðnjót-
andi að eignast afburðagæðinga og
leiða þá fram til sigurs á hestaþing-
um. Uppvaxtarára sinna frá Hrepp-
hólum minntist Hermann jafnan
með gleði og hlýju. Systkinahópur-
inn var stór þó Hermann væri
reyndar nokkra yngstur enda hálf-
bróðir, þar var gestkvæmt, bærinn
vel í sveit settur og kirkjustaður
að auki. Búskapurinn með meiri
myndarbrag en víðast gerðist enda
Hrepphólar landmikil kostajörð.
Þannig var veganesti hans út í lífíð
frá æskuheimilinu. Uppúr fermingu
réðst Hermann að Hvítárholti sem
vinnumaður til Margrétar systur
sinnar sem þar bjó með manni sín-
um Þórði Magnússyni og var hann
hjá þeim um tíma. Um tvítugt
kynntist Hermann lífsförunaut sín-
um Katrínu Jónsdóttur sem kom
að Hrepphólum í vinnumennsku til
r~ r~r.—— ■ r—
GÆÐAFIÍSARÁGÓÐUVE8ÐI
ÍYI
.zr. rj.l i t OlÍL rlii
í]
Stórhöfða 17, við Gullinbrú,
sími 67 48 44
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L a rsi sími 620200
ÍC
hálfsystur sinnar Elísabetar Krist-
jánsdóttur.
Þau Hermann og Katrín hófu
sinn búskap á Flúðum árið 1944 í
húsi því sem nú heitir Gilsbakki.
Það var eina íbúðarhúsið þar þá
utan skólahússins. Bústofn þeirra í
upphafí var þrjár kýr og tólf ær
og höfðu þau nokkrar landnytjar á
Flúðum og víðar. Þau flytja að
Langholtskoti þann 11. janúar 1946
sem er óvenjulegur árstími til bú-
ferlaflutninga en bóndinn þar dó
skömmu áður. Langholtskot var þá
þegar orðin þeirra eignajörð. Þegar
Hermann var í kaupavinnunni í
Hvítárholti kynntist hann Páli
Bjamasyni frá Auðsholti sem var
búinn að vera þar vinnumaður um
árabil. Hann kom til ungu hjónanna
í Langholtskoti þá um vorið og eign-
aðist hlut í jörðinni og gerðist bóndi
með þéim. Það sambýli gekk vel.
Páll Bjamason lést í febrúar síðast-
liðnum í hárri elli, farinn af kröftum
og heilsu. Frá Langholtskoti er út-
sýni víðáttumikið og fagurt, jörðin
telst ekki stór en hún er grasgefín
og moldin er fijósöm. Þau Hermann
og Katrín kunnu að meta þessi land-
gæði og nýta sér þau vel enda hef-
ur mikið verið ræktað í Langholts-
koti. Öll hús vora byggð upp af
stórhug og myndarskap og snyrti-
mennsku viðbragðið hvar sem á er
litið, úti sem inni. Hermann var
mikill búfjárræktarmaður og fóðr-
aði bústofn sinn til afurða. Hann
var kunnur fyrir sauðfjárrækt sína
og honum tókst að rækta afburða-
gott fé. Hrútar frá Langholtskoti
voru seldir víðs vegar um Árnes-
sýslu og vora jafnan í fremstu röð
á hrútasýningum. Hann var iðulega
fenginn á bæi til að leiðbeina við
lífhrútaval. Menn treystu hans
glöggskyggni í þeim efnum. Því
miður kom upp hin illræmda riðu-
veiki í Langholtskoti á síðastliðnum
vetri og varð þá að farga öllu fénu
af þessu velgerða og fagra stofni
sem Hermann hafði ræktað í ára-
tugi. Þá var Hermann ekki síst
kunnur fyrir gæðingshross sín,
einkum þau Golu og son hennar
Blæ, sem stóðu jafnan í fremstu röð
á hestaþingum. Þetta vora afburða
gripir og vel tamdir snillingar. Þau
vora út af hiyssu sem Hermann
keypti þegar hann var í vinnu-
mennskunni. Hrossin voru homfir-
skrar ættar. Blær náði þeim verð-
leikum að standa efstur gæðinga á
tveimur landsmótum, hinu fyrra
1966. Þá hlaut hann eftirfarandi
dómsorð. „Afburða tilkomumikill
og fagur gæðingur með öllum lista-
gangi.“ Blær er mestur þeirra gæð-
inga sem ég hef komið á bak, sann-
arlega stórbrotinn höfðingi. Það era
margar minningar sem leita á hug-
ann um samverastundir okkar Her-
manns nú við fráfall þessa dug-
mikla og myndarlega manns. Hvort
sem var í haustleitum þegar þurfti
að smala okkar víðáttumiklu afrétt-
arlönd en þar urðu samverustundir
okkar margar, í öðra fjárstússi', á
ferðalögum eða hestaþingum þar
sem stjarna hans reis oft hátt, alls
staðar fannst manni gott að vera
með Hermanni og nærvera hans
þægileg. Hann var oft glaður og
léttur í lundu en þó undir niðri al-
vöramaður og ákveðinn í sínum