Morgunblaðið - 28.12.1993, Síða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. DESEMBER 1993
f
LJAIÍ(>cASS/coúL-rU*P-T
11-12
C1992 Farcus Cartoons/Dislnbuled by Urwersa) Prass Syndcat*
Farsi
„þa£ eraUiaf yA'rbékat Þojar
'eg ALýg."
Með
morgunkaffinu
Ást er...
C? <5
&/LO
2-22
... að þakka henni fyrir
að vera hluti af lífi þínu.
TM Reg. U.S Pat Otf,—all rights reservod
® 1994 Los Angetes Times Syndicate
Heyrðir þú líka hljóðmerki áðan?
BREF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Opið bréf til Dóminós
Frá Gunnari Jónatanssyni:
ÁGÆTI framkvæmdastjóri!
Mig iangar að vekja athygli þína
á frekar ómerkilegu neytendamáli,
en mikilvægu prinsipmáli.
Þannig var að undirritaður fann
til svengdar sl. föstudag um hádegis-
bil. Ekkert nýtt þar. Undirritaður
brást við þeirri tilfinningu eins og
oft áður, með því að leita til Domin-
os. Glaðleg stúlkurödd tók niður
pöntun mína og tilkynnti mér í lokin
að klukkan væri 10 mínútur yfír tólf.
„Verði pizzan ekki komin innan hálf-
tíma þá er hún frí.“ Þú kannast við
þetta ekki satt?
Þess ber að geta að þegar ég byij-
aði að versla við þitt ágæta fyrir-
tæki, þá var ég eilítið spenntur á
stundum hvort varan kæmist í mínar
hendur á réttum tíma. Þessi spenn-
ingur var löngu horfín, hélt ég, enda
hafði ég aldrei átt rétt á ókeypis
pizzu. En þessi spenningur dúkkaði
upp á nýjan leik á föstudaginn. Hvers
vegna hef ég ekki hugmynd um. Mér
lá akkúrat ekkert á. En þar sem ég
sat hér við kontórstörf þá gjóaði ég
augunum öðru hvoru á klukkuna.
Þegar tuttugu og átta mínútur voru
liðnar og engin pizza þá fór að fær-
ast yfir mig einkennileg tilfinning
spennu. „Skyldi ég loks ætla að
sigra?“ Eins og áður segir þá lá mér
hreint ekkert á. Það vill jú þannig
til að ég ber utan á mér, því miður,
fituforða er dugar mér gott bétur
en hálftíma.
Tíminn leið. Mínúturnar virtust
dagar, ég hafði misst alla eirð til að
vinna. Ætti ég að fara fram á skaða-
bætur vegna vinnutaps? Eg hugsaði
ekki skýrt lengur. Klukkan tifaði,
mínútur liðu, þegar þijátíu og tvær
voru liðnar þá setti ég veskið í vas-
ann. Sigurgleði færðist yfir mig-
Gleði mín var fullkomnuð stuttu síð-
ar er pizzu sendillinn brunaði í hlað
á glæsilegri BMW-bifreið, þrjátíu og
fimm mínútum eftir að pöntun mín
var staðfest.
„Fjandi er erfitt að fínna þennan
stað“, sagði sendillinn. — „Nú er
það?“ sagði ég fullur samúðar. Ég
átti bátt með að leyna sigurgleði
minni. Ég leit síðan á hann og beið
þess að hann játaði sig sigraðan. En
það gerðist ekki. Þess í stað var
hann í framan eins og ég skuldaði
honum pening. — Það er merkilegt
hvað sumir geta náð þessum þú-
skuldarmérpeningsvip. í stöðunni var
ekki um annað að ræða en að spyija
ofurvarlega. „Er hún ekki frí?“ „Nei“
sagði sendillinn með sama svip og
áður. „En þijátíu ogfímm
mínú ... ?“ Ég komst ekki lengra.
„Sjáðu til“, sagði sendillinn, „hér er
miðinn, sko þú pantar kl. 12.12, ef
við leggjum hálfan tíma við það
þá ...“ Hann var einkennilega lengi
að leggja saman. „Já þá“ sagði hann,
„þá er klukkan...“ hann leit á
klukku á veggnum, „nei bíddu
við ...“ Síðan rauk hann út í bíl og
kom síðan öllu glaðlegri til baka:
„Klukkan í bílnum er núna 12:42,
Frá Árna Helgasyni:
ENNÞÁ einu sinni banka þau uppá
hjá okkur, blessuð jólin, með sinn
fagnaðarboðskap sem alltaf er nýr.
Bjóða frelsi og frið á jörð. Benda á
að leita fyrst guðsríkis og hans rétt-
lætis, bjóða frelsi og frið á jörð. Og
hver er þessi boðskapur fyrir þig,
vinur minn? Hvemig tekur þú á
móti honum í raun og sannleika. Um
jólin ber mest á jólagjöfum. Og ekki
af verra tagi. Állir vilja gefa sem
veglegastar gjafir. Getur þá ekki
verið að dýrmætasta jólagjöfín fari
framhjá, það er mikils og mest um
vert hvernig þú heldur jólin. Býður
þú kannske Bakkusi heim, mesta
friðarspilli allra alda? Þetta er stór
spuming: Biblían segir: Líttu ekki á
vínið, hversu það gióir í skálinni, og
svo: að síðustu bítur það sem högg-
ormur og spýr eitri sem naðra. Alvar-
leg staðreynd sem er daglega fyrir
augum okkar. Við sjáum jafnvel ást-
vini okkar og skynsama menn villast
af leið og hversu margir em þeir sem
eru í viðjum vímunnar um þessi jól,
í myrkrinu?
Við tölum,um fátækt meðal okk-
ar, um veraldlegu fátæktina, en
gleymum þeirri fátækt sem er
hryggilegri, hinni andlegu fátækt.
Auðsöfnunin og veraldlegir hlutir
fylgja okkur ekki út yfír gröf og
þannig að hún hefur verið 12:40
þegar ég kom. — Borgaðu og verði
þér að góðu“.
Sendillinn hlýtur að hafa dáleitt
mig því að ég borgaði um hæl. Þeg-
ar ég vissi næst af mér færðist mik-
il auðmýkt yfir mig. Ég hafði verið
gabbaður. Ég leit á hálfkláraða pizz-
una sem ég hafði ekki notið sem
skyldi. Enda varla hægt að ætlast
til að dáleiddur, auðmýktur og gab-
baður maður kunni að meta Dominos
pizzur. Næst panta ég pizzu frá ...
F.h. íslensku umhverfisþjón-
ustunnar sf.,
GUNNAR JÓNATANSSON,
Vatnsmýrarvegi 20,
Reykjavík.
dauða, það verðum við að skilja eft-
ir, en hinir andlegu, séu þeir ræktir
af alúð, eru vegabréf okkar að há-
stóli, náð og fyrirgefningu guðs, him-
neska auðlegðin sem gefur okkur
þrek og þor, bjartsýni, góðvilja og
það sem best er af öllu þakklæti.
Munum um þessi jól að staldra við
og horfa til baka og sjá að Guð er
alltaf að leita okkar. Hann vill ekki
glötun mannsins. Það er undir okkur
komið að vilja snúa okkur til hans:
Hann segir: Komið til mín og ég gef
ykkur það besta. Hann bendir okkur
leið lífsins og þeir sem hafa tekið
boðskap drottins alvarlega geta borið
því vitni. Drottinn bendir einnig á
hið alvarlega þar sem menn vilja
ekki lúta leiðsögn hans. Og hann er
alltaf að minna okkur á þetta hvem
dag. Árið er á enda. Hvað höfum
við lært af því og hvernig getum við
hjálpað til að næsta árið verði far-
sælt? Uppgjörið er á næsta leiti.
Þökkum því drottni fyrir jólagjöf-
ina mestu af heilum hug. Lokum
ekki hið góða og sanna úti. Á þessum
tímamótum er það mín heitasta ósk
að landsmenn allir gefí meiri gaum
að orði drottins. Það svíkur engan.
Og ég óska landsmönnum gleðilegra
jóla og farsæls árs og ára. Góður
guð veri með landi og þjóð.
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
Blessuðjólin
HÖGNI HREKKVÍSI
„ áe ER. HRCPPUR U/H AO þó VERÐIR VONSViKIWM
Víkveiji skrifar
að getur oft verið álitamál, hvað
á að birta á prenti. Annars
vegar er nauðsynlegt að fólk hafi
frelsi til þess að tjá sig, hins vegar
verður að gæta þess, að ekki sé of
langt gengið í neikvæðri eða niðr-
andi umfjöllun um nafngreinda ein-
staklinga. Starfsregla Morgunblaðs-
ins hefur verið sú að neita ekki um
birtingu á grein nema tæpast fari á
milli mála, að um meiðyrði sé að
ræða.
Á seinni árum virðast margir hafa
tapað áttum varðandi það hvað telst
birtingarhæft á prenti. í hverri viku
berast greinar og bréf inn á ritstjóm
Morgunblaðsins, sem eru til marks
um að greinahöfundar eða bréfritar-
ar átta sig ekki á hvað er við hæfi
að birta á prenti. Hugsanlega gætir
hér áhrifa útvarpsstöðva, sem hafa
tekið upp þann sið að gefa fólki
kost á að hringja inn á stöðvarnar
í beinni útsendingu og hafa þar með
litla möguleika á að halda í skefjum
meiðandi ummælum um náungann.
Morgunblaðið gerir mistök í þess-
um efnum eins og aðrir fjölmiðlar,
þótt vonandi séu þau ekki alltof
mörg. Við og við birtast hér í blað-
inu greinar, bréf og í undantekning-
artilvikum viðtöl, sem ekki hefðu átt
að birtast hér í blaðinu. Sumt er
hægt að segja í samtölum manna í
milli, sem ekki á heima á prenti.
xxx
*
Isíðustu viku birtist hér á þessari
síðu bréf, þar sem fjallað var um
sjónarmið Sigurbjörns Einarssonar,
biskups, um málefni flóttamanns,
sem hingað er kominn. Að sjálfsögðu
er ekkert við því að segja, að nafn-
greindir einstaklingar andmæli sjón-
armiðum Sigurbjörns biskups, sem
hefur alla tíð verið óhræddur við að
taka þátt í opinberum umræðum um
umdeild mál. Hins vegar er það skoð-
un Víkveija, að bréf það, sem hér
er vitnað til frá andmælanda hans
og birtist í blaðinu 22. desember sl.
hefði ekki átt að birtast óbreytt. Þar
var á ferðinni dæmi um sjónarmið,
sem auðvelt var að koma á fram-
færi án þess að hafa uppi stóryrði
í garð þess, sem gagnrýndur var.
Það er full ástæða til að Morgunblað-
ið biðji Sigurbjörn Einarsson afsök-
unar á þeim mistökum, sem urðu
við frágang hins umrædda bréfs.
xxx
Tjáningarfrelsi manna er á engan
hátt skert, þótt þeir sýni al-
menna kurteisi á prenti. Það flokk-
ast einfaldlega undir almenna
mannasiði að setja sjónarmið sín
fram með viðeigandi hætti. Yfirleitt
skaðar það málflutning manna að
ganga of langt í notkun stóryrða
um andstæðinga sína.
Starfsmenn Morgunblaðsins
benda greinahöfundum eða bréfrit-
urum að jafnaði á slíka vankanta á
greinum eða bréfum og yfirleitt er
slíkum ábendingum vel tekið. Vegna
ofangreinds tilefnis sér Víkveiji
ástæðu til að fy'alla um þetta hér og
hvetja þá sem senda Morgunblaðinu
efni til birtingar til þess að gæta
almenns velsæmis í skrifum sínum,
sem langflestir að sjálfsögðu gera.
Það skaðar engan og er mönnum
yfirleitt til framdráttar.