Morgunblaðið - 09.01.1994, Síða 31

31
sýslu til Þorgerðar systur sinnar og
Einars Einarssonar manns hennar
að Vestri-Garðsauka í Hvolhreppi.
Ólst Bjarni þar upp hjá móður
sinni og þótti mikill mannkostamað-
ur er hann komst á legg. Var þung-
ur harmur kveðinn að fjölskyldu
hans og vinum er hann fórst með
togaranum Sviða árið 1941.
Guðrún naut góðrar tilsagnar í
Hemru, en nam auk þess ýmis kven-
leg fræði, svo sem matreiðslu er
hún nam á Laugarvatni og einnig
kvenfatasaum, er hún lærði í
Reykjavík. Varð hún afar vel að sér
í þeirri list. Mun sú kunnátta hafa
komið henni að góðum notum á lífs-
leiðinni.
Hinn fyrsta október árið 1939
giftist Guðrún eftirlifandi manni
sínum Ólafi Guðmundssyni lög-
reglumanni frá Laugarvatni. Hófu
þau búskap á Ljósvallagötu 8 í
Reykjavík. Hemámsárið 1940 flutt-
ust þau að Bergþórugötu 57 í
Reykjavík og bjuggu þar alla tíð
síðan. Þau eignuðust tvo mannvæn-
lega syni, þá Bjarna Einar flug-
virkja, sem kvæntur er Guðrúnu
G. Amadóttur, en þau eiga þrjár
dætur, og Guðmund verslunar-
mann, kvæntan Maríu Ólafsdóttur
og eiga þau þrjú böm.
Öll mín fýrstu kynni af Reykja-
vík eru bundin Gunnu og heimilinu
á Bergþóragötu 57. Vora miklir
dáleikar með móður minni og Guð-
rúnu. Hefði sá vinskapur varla ver-
ið nánari þótt þær hefðu verið syst-
ur, en þær voru systradætur. Naut
fjölskyida mín ávallt einstakrar
gestrisni, velvilja og höfðingsskapar
þeirra hjóna. Var auðfundið að þar
var veitt af gleði veitendanna og
aldrei neitt við nögl skorið. Móttök-
urnar voru einlægar og manni leið
vel í návist þeirra.
Faðir minn og Ólafur áttu einnig
ýmis áhugamál er þeir ræktu saman
og var þeim vel til vina. Ekki var
ég ekki hár í loftinu er ég hóf að
ferðast með þeim á fjöll og renna
fyrir silung, og minn fýrsti leiðsögu-
maður um götur Reykjavíkur var
Guðmundur Ólafsson.
Ekki breyttist viðmótið á Berg-
þóragötunni með árunum, þrátt
fyrir þverrandi heilsu húsbændanna
og þó að lengra hafi liðið á milli
heimsókna en vert hefði verið. Urðu
kona mín og börn einnig þeirrar
vináttu aðnjótandi. Hafði Gunna
frænka einlægan áhuga á gengi
fjölskyldu minnar allrar og gladdist
jafnan með okkur á góðum stund-
um.
Guðrún Einarsdóttir var falleg
kona og fimamyndarleg húsmóðir.
Hún átti það til að vera glettin,
segja hnyttilega frá og átti gott
með að gleðjast með glöðum. Hún
bar mjög hag fjölskyldu sinnar fyr-
ir bijósti, og fagnaði innilega öllu
er henni gekk í haginn en tók nærri
sér ef eitthvað blés þeim í móti.
Hún var manni sínum góð eigin-
kona, sonum sínum gjöful móðir og
auðsýndi þeim, konum þeirra og
börnum mikla ástúð. í viðræðum
við hana komu þessir eiginleikar
berlega í ljós. Hún var sannur vinur
vina sinna, jafnt í meðbyr sem
mótlæti.
Hin síðari ár átti Guðrún við
mikla vanheilsu að stríða. Fór ekki
hjá því að það mæddi hana nokkuð,
en aldrei var þú djúpt á brosinu
hennar hýra. Er ég heimsótti hana
á Landspítalann skömmu fyrir jól
var hún hress í tali að vanda. Rædd-
um við um fjölskyldur okkar og
vini. Einnig spjölluðum við um að-
gerð þá er hún hugðist gangast
undir. Sagði hún mér þá, að henni
væri fullljóst, að áhættan væri mik-
il, en að það væri einnig til nokk-
urs að vinna. Allt tal hennar ein-
kenndist af æðraleysi og ekki fór
á milli mála að hún efaðist ekkert
um örugga heimkomu ef miður
gengi. Hún kvaðst þess þá albúin
að mæta skapara sínum væri það
hans vilji. Næst er ég leit til hennar
veit ég ekki hvort hún merkti nær-
veru mína, enda þá skammt í það
að hún kveddi þennan heim.
Guðrún Einarsdóttir rækti hlut-
verk sitt hér á jörð af þeirri alúð,
ástúð og samviskusemi, sem er
aðalsmerki góðrar eiginkonu, móð-
ur og manneskju. Verk sín vann
hún í kyrrþey og ætlaðist ekki til
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 9. JANÚAR 1994
launa. Hún reisti sér ekki háan
minnisvarða, en hún er harmdauði
öllum þeim er hana þekktu. Minn-
ingin um hana er hlý og það er ljúft
að minnast hennar brosandi.
Ólafi manni hennar og öðram
ástvinum hennar öllum votta ég
mína dýpstu samúð.
Einar Ragnarsson.
Jólahátíðin sem var að ganga í
garð breyttist skyndilega, þetta
urðu dimm jól þar sem vonin dofn-
aði með degi hveijum og sorgin fór
að setjast að, minningar að koma
í mörgum myndum. Sagan hennar
tengdamóður minnar er saga þeirr-
ar kynslóðar sem nú er óðum að
týna tölunni. Þetta er kynslóðin sem
þekkti upprana sinn, sem var spar-
söm og nýtin, vildi aldrei skulda
neinun neitt. Kynni okkar hófust
fyrir 33 áram. Þá kveið ég fyrir
að vera kynnt fyrir henni. Eg var
að stíga fýrstu sporin inn á heimil-
ið þar sem hún réð ríkjum, á Berg-
þóragötu 57, og þar sem hún var
ávallt reiðubúin fyrir eiginmann og
syni. Kvíðinn var óþarfur. Tengda-
móðir mín, öðra 'nafni „amma á
Beggó“, sem varð nafn hennar hjá
dætrum mínum, er farin, hefur
kvatt um stund.
Hún var ein af þessum sérstöku
konum í lífi mínu. Hún gat verið
stórlát og stolt og ekki síður sterk
ef á þurfti að halda og ekki var hún
gefin fýrir að bera tilfinningar sínar
á torg. Hún var alltaf til staðar og
hægt að biðja bónar og ef hún var
ekki heima þá var hún ekki langt
undan, hafði ef til vill rétt skroppið
niður á Laugaveg og myndi koma
innan stundar. Nú er ekki lengur
ilmandi pönnukökulykt eða hægt
að ræða málin af festu, hún hafði
skoðun á flestum málum. Hún var
alltaf fús og viljug að gæta sonar-
dætra sinna og kenndi þeim bæði
að sauma krosssaum og að pijóna.
Hún vildi hag bamabama sinna sem
mestan og bestan og vildi að þau
menntuðu sig og hafði mikinn
metnað fyrir þeirra hönd.
Ófá handverk vann hún fyrir
barnabörnin, ófáar peysurnar sem
hún pijónaði og sokkar og vettling-
ar sem hafa veitt þeim skjól. Þegar
yngsta dóttir mín vissi lát ömmu
sinnar sagðist hún ekki eiga lengur
neina pijónakonu. Langömmubam-
inu hennar, Bjama litla, sem hún
kallaði litla gleðigjafann sinn, var
hún búin að hlú að með handverki
sínu.
Það var eitt hennar síðasta verk
að ganga frá sokkum á Hildi dóttur
mína áður en hún fór á spítalann
og það mátti ekki bíða betri tíma
að ljúka við þá. Hafí hún þökk fýr-
ir allt sem hún var Hildi Hrand og
okkur hinum í fjölskyldunni sem
hún lifði og hrærðist fyrir.
Hún var orðin lasburða og þurfti
að fara á sjúkrahús og lagði það á
sig og vonaði að nú myndi heilsan
batna, en það fór á annan veg. Hún
vissi að bragðið gæti til beggja
vona. Hún og við öll vonuðum að
hún myndi sigra, en dauðinn sigr-
aði og við hin sitjum eftir döpur í
bragði og söknum hennar. Nú eig-
um við að gleðjast og vera þakklát
fyrir samfylgdina. Er ekki gott að
syrgja góða konu?
Megi amma á „Beggó“ hvíla í
friði.
Guðrún Árnadóttir.
Hún Gunna amma okkar er dáin.
Á hveijum jólum frá því ég man
eftir mér höfum við fjölskyldan hist
heima hjá afa og ömmu á Beggó á
jóladag og drukkið kaffi og borðað
smákökur og góðu pönnukökurnar
hennar ömmu. En þessi jól voru
öðravísi. Amma okkar lá mikið veik
á spítala og það eina sem við gátum
gert var bara að biðja og vona að
hún hefði betur í baráttunni. En
það var ekki okkar að ákveða hve-
nær guð tæki ömmu til sín.
Og mikið verður skrýtið að koma
í heimsókn á Bergþórugötuna þegar
amma er ekki lengur til staðar.
Ekkert pijónadót uppi við eins og
alltaf þar sem amma var. Það var
ekki sjaldan í gegnum tíðina sem
maður sagði vinum og kunningjum
stoltur frá því að maður ætti ömmu
sem væri svo myndarleg í höndun-
um og dugleg að pijóna.
En við vitum núna að eftir stutta
en erfiða baráttu líður Gunnu ömmu
vel. Hún er hjá guði og hann hugs-
ar vel um þá sem á hann hafa trúað
í lifenda lífi.
Megi amma okkar hvíla í friði.
Sigrún.
t
Útför ástkærrar móður okkar, tengamóður, ömmu og langömmu,
RANNVEIGAR KONRÁÐSDÓTTUR,
Hamraborg 18,
sem lést mánudaginn 3. janúar, fer fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 10. janúar kl. 10.30.
Arnar Einarsson, Jakobína Sigurbjörnsdóttir,
Þorbjörg Einarsdóttir, Jón Ólafsson,
Sigurjón Einarsson, Anna G. Sverrisdóttir,
Konráö Einarsson, Unnur Þórarinsdóttir,
Jóhann Einarsson, Ása Þorkelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRÐURÞÓRÐARSON
fyrrverandi verkstjóri
og framfærslufulltrúi,
Háukinn 4, Hafnarfirði,
sem lést á gamlársdag, verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðar-
kirkju mánudaginn 10. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Hafnarfjaröarkirkju,
tékkareikning 625 í Sparisjóði Hafnarfjarðar.
Sigurður Þórðarson, Kristfn Friðriksdóttir,
Trausti Þórðarson, Barbro Þórðarson,
Guðbjörg Hulda Þórðardóttir, Þórður Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARSILÍA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Sigríðarstöðum,
Ljósavatnsskarði,
sem andaðist á Hrafnistu, Reykjavík,
30. desember sl., verður jarðsungin
frá Áskirkju mónudaginn 10. janúar
kl. 13.30.
Kristján Sigurgeirsson, Jóhanna Pálsdóttir,
Hanna María Tómasdóttir, Jón Th. Friðþjófsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
ANDRÉS GUÐMUNDSSON,
Kríuhólum 2, Reykjaík,
áður Hrisnesi,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 11. janúar kl. 13.30.
Hjálmrún Guðnadóttir,
Magnea K. Andrésdóttir, Hannes Helgason,
Guðmunda Andrésdóttir, Guðmundur Konráðsson,
Guðjón R. Andrésson, Margrét Björgólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
MARÍA GÍSLADÓTTIR,
Sæviðarsundi 36,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju þriðju-
daginn 11. janúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á minningarsjóð hjá Krabbameins-
félagi (slands.
Óiafur A. Ólafsson,
Gísli Örvar Ólafsson, Margrét Árnadóttir,
Valgerður Björk Ólafsdóttir, Reynir Jóhannsson,
Helga Hrönn Ólafsdóttir, Roger Gustafsson,
Hulda Sjöfn Ólafsdóttir, Ólafur Sturla Kristjánsson,
Ólafur Orn Ólafsson
og barnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
JÓNA ERLENDSDÓTTIR
frá Hvallátrum,
Öldugötu 55,
Reykjavík,
sem lést aðfaranótt gamlársdags, verður jarðsungin frá Dómkirkj-
unni þriðjudaginn 11. janúar kl. 15.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Minningarsjóð Hvíta-
bandsins.
Fyrir hönd ástvina,
Kristján Búason, Erla Guðjónsdóttir,
Magðaiena Búadóttir, Höskuldur Baldursson,
Erlendur Búason, Hólmfríður Pétursdóttir,
Þorvaldur Búason, Kristín Norðfjörð,
Þórður Búason, Hildur Guðlaugsdóttir.
t
Útför móður minnar og tengdamóður,
VILBORGAR PÁLSDÓTTUR,
Aðalstræti 80b,
Akureyri,
fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 10. janúar kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkkuð en þeir sem, vildu minnast hennar
láti líknarfélög njóta þess. Fyrir hönd aðstandenda.
Kristín Hermannsdóttir, Reynir Eiriksson.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, fósturföður, tengdaföður, afa og
langafa,
ÁGÚSTS GUÐJÓNSSONAR,
Sólheimum 27.
Bergþóra Valdimarsdóttir,
Gréta Ágústsdóttir, Grétar Jón Magnússon,
Guðjón Agústsson, Sigrún Alda Michaelsdóttir,
Garðar Valur Halldórsson, Hulda Magnúsdóttir,
Valgerður Morthens, Stefán Halldórsson,
Hinrik Morthens, Elín Vigfúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
er sýndu okkur samúð við andlát og
útför
PÁLÍNU ÁRNADÓTTUR.
Jón G. K. Jónsson,
Erla Sigurðardóttir,
Árni Björn Jónasson,
Baldur Jónasson,
Ebba S. Jónasdóttir,
Sigurður R. Jónasson,
Jónas Sigurðsson,
Halldóra Guðmundsdóttir,
Óskar Steindórsson,
Guðrún Ragnarsdóttir,
Margrét Sigurðsson,
Ebba Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.