Morgunblaðið - 22.01.1994, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 1994
iJAIS&t-ASS/cM‘--TUAa.T
01993 Farcus Carloons/Dmnbuled by Univefsal Préss Syndicale
M/a£ helctur&a aö þetla þýðl?
Með
morgunkaffinu
Ást er.
-25
... að hringja - bara til
að heyra rödd hennar.
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
° 1994 Los Angeles Times Syndtcate
*■*$[*;' ^ / //im
Við verðum víst að hætta
núna, Magga mín. Guðmund-
ur er orðinn svangur.
Pabbi! má ég fylla vatnsbyss-
una mína?
HOGNI HREKKVÍSI
> //-/7
// HéRhiA 'A AE> SV£S'£S7A NV TA
PO.STH ÚSIP • "
BREF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Til minningar um móður
sem aldrei fæddist
Frá Guðmundi Erni Ragnarssyni:
Nú í ársbyrjun var skoski læknir-
inn Roger Gosden heimsþekktur er
hann greindi frá tilraunum sínum
með fijóvgun eggja úr deyddum
kvenfóstrum. Hann telur nú fullvíst
að óbyrjur geti nýtt sér þfessi egg til
bameigna. Þessu hafa ýmsir mót-
mælt sem ósiðlegu athæfi og segja
að það stríði gegn siðgæðisvitund
almennings ef vekja á til lífsins börn
mæðra sem aldrei voru til. Gosden
hefur svarað þessum gagnrýnisrödd-
Yfir 50
bjargað við
Straumnes
Frá Ólafi Elímundarsyni:
Eins og Gunnar Markússon bóka-
vörður í Þorlákshöfn bendir réttilega
á þá er sú fullyrðing í bókinni Hel-
nauð (Fróði hf. 1993) röng að hæsta
tala bjargaðra úr sjávarháska „í einu
hér við land“ hafi verið þegar 42
mönnum var bjargað af Grindvíking-
um úr strönduðum togara (1. apríl
1955).
Fyrir utan dæmi það sem Gunnar
Markússon nefnir vil ég benda á
annað.
Nóttina 30. nóvember 1916
strandaði eimskipið Goðafoss (fyrsti)
við Straumnes í Aðalvík. Um morg-
uninn fór 1. stýrimaður skipsins með
fáeinum mönnum öðrum á einum
léttabátnum inn að Látrum í Aðalvík.
Daginn eftir, 1. desember 1916,
björgðuðu heimamenn á Látrum
ásamt 1. stýrimanni og nokkrum úr
áhöfninni yfir 50 manns af skipinu,
áhöfn og farþegum. (Sjá um þetta í
ritinu Frá ystu nesjum, 2. útg., 3.
bindi, Skuggsjá 1982, eða Lesbók
22. tbl. 1987, 62. árg.).
ÓLAFUR ELÍMUNDARSON,
Stóragerði 7,
Reykjavík.
um og sagt að mönnum ætti að reyn-
ast auðvelt að sætta sig við þetta
fyrst almenningur hafr yfirleitt fallist
á að leyfa dráp ófæddra barna. Hér
sannast máltækið að sök bítur sek-
an. Hvernig getum við varist órétt-
læti ef við beitum sjálf hálfu verra
óréttlæti? Kristnir menn hafa allar
aldir vitað að rpaður varð maður við
getnað. Um það vitna bæði Gamla-
og Nýjatestamentið. Guð ávarpar
Jerimía spámann svo: „Aður en ég
myndaði þig í móðurlífr útvaldi ég
þig og áður en þú komst af móður-
kviði helgaði ég þig.“ I Lúkasarguð-
spjalli er frásaga af því þegar Jesús
og Jóhannes skírari hittust en þá
voru þeir báðir fóstur í móðurkviði.
Tók þá Jóhannes viðbragð af gleði
yfir nærveru frelsarans og móður
hans. Jesús var þá nýgetinn í kviði
Maríu en Elísabet var komin á sjö-
unda mánuð á leið með Jóhannes. í
samræmi við þetta hafa læknar ver-
ið látnir vinna eið, þegar þeir fá
læknisleyfi, um að vinna að verndun
mannlegs lífs allt frá getnaði. Eigi
að síður voru árið 1975 sett lög á
íslandi sem í raun heimila fóstureyð-
ingar að geðþótta manna. Öll játum
við og þekkjum boðorðið: „Þú skalt
ekki mann deyða." Og einmitt þess
vegna eru í íslenskum lögum ströng
viðurlög við því að drepa manneskju.
í nútímanum viljum við lifa í vellyst-
ingum og ákveða sjálf hvaða stefnu
líf okkar tekur. Sé það vilji okkar
að fæða bam, þá fæðum við barn,
jafnvel þótt náttúran leyfi ekki slíkt.
Og þegar við óskum þess ekki að
ala barn, þá skal okkar bam ekki
fá að líta þennan heim, jafnvel þótt
það hafr þegar verið getið. Við beij-
um þá hausnum við stein og látum
eins og barnið sé alls ekki til. Við
játum að vísu að það gæti orðið til
sem mannleg vera ef þungunin næði
fram til fæðingar en það stöðvum
við með drápi fóstursins. Af því að
það „hentar okkur", breytum við þá
skilgreiningu okkar á því hvenær
mannlegt líf hefjist og til .samræmis
afskræmum við landslög. Roger
Gosden áætlunin gengur út á það
að nauðga og drepa ófædd stúlku-
börn. Fáir vilja koma börnunum til
hjálpar enda eru þau ekki til sam-
kvæmt skilgreiningu almennings og
löggjafans. Samt munu þessi ógæfu-
sömu böm „sem ekki eru til“ verða
neydd til að geta af sér önnur börn.
Guð gefi að augu okkar opnist fyrir
því hvílíka glæpi við fremjum með
því að deyða árlega hundruð ófædd
börn okkar. Rétt mannsins til að fá
að lifa verðum við að taka fram yfir
allan annan rétt. Það er þess vegna
sem við erum tilbúin til áð kosta öllu
til að bjarga einum manni í sjáv-
arháska. Hafi það hvarflað að þér
að láta deyða ófædda bamið sem þú
berð undir belti, skaltu varpa frá þér
þeirri hugsun hvað sem það kann
að kosta þig. Guð hefur þegar skap-
að þetta bam og líf þess á að vera
þér jafn heilagt og það er Guði.
Hann mun blessa þig margfaldlega
veljirðu mannslíf fram yfir heimsins
gæði. Hafirðu hins vegar þegar látið
eyða fóstri eða hvatt aðra til slíks,
þarftu að gera iðrun og biðja Guð
um fyrirgefningu. Guð bæði getur
og vill fyrirgefa. „Því að svo elskaði
Guð heiminn að hann gaf son sinn
eingetinn til þess að hver sem á hann
trúir glatist ekki heldur hafi eilíft
líf.“ Jóh. 3:16. Jesú Kristi var fórnað
á krossi fyrir alla menn. Blóði hans
var úthellt til þess að afmá syndir.
En við þurfum samt að játast honum
í trú til þess að fórn hans komi að
gagni fyrir okkur. Ef þú biður Jesú
þá mun hann heyra. Segðu eftirfar-
andi upphátt: „Jesús, ég trúi því að
þú hafir risið upp frá dauðum til
þess að ég öðlist eilíft líf. Ég bið þig
nú að koma inn í líf mitt og ég játa
þig sem Drottinn minn og herra. -
Og nú þakka ég þér að þú hefur
fyrirgefið mér allar misgjörðir. Ég
þakka þér einnig fyrir að nú hefur
þú gerst hluttakandi í lífí mínu og
vegna þín er ég orðin Guðs barn og
öll fyrirheitin í Guðs Orði, Biblíunni,
tilheyra mér. í Jesú nafni Amen.“ -
Ef þér sýnist svo, leyfðu mér þá að
heyra frá þér.
GUÐMUNDUR ÖRN
RAGNARSSON,
Orði lífsins, Grensásvegi 8
Reykjavík.
Víkveiji skrifar
Bankarnir og greiðslukortafyrir-
tækin ætla greinilega hvergi
að gefa eftir í stríðinu um debetkort-
in og auglýsa þau grimmt þrátt fyr-
ir andóf kaupmanna. Reglulega birt-
ast síðan upplýsingar um fjölda nýrra
korthafa og fyrirtækja sem veita
kortunum viðtöku eins og ekkert sé
sjálfsagðara að þau taki á sig aukinn
kostnað vegna hins nýja greiðslu-
máta. Samstaða kaupmanna í þessu
máli sýnist hins vegar óijúfanleg og
breiðfylking Kaupmannasamtak-
anna og þeirra samstarfsaðila virðist
herðast við hveija raun. Hefur Vík-
veiji raunar orðið þess áskynja að
fyrirtæki sem gengið hafí til samn-
inga um debetkortin séu litin horn-
auga af andstæðingum kortanna. í
röðum kaupmanna ríkir sérstaklega
gremja í garð þeirra fyrirtækja sem
hafa gert auglýsingasamninga við
greiðslukortafyrirtæki samhliða
samningum um debetkort. Raunar
mun þetta hafa gengið svo langt að
einstakir kortaandstæðingar hafa
ákveðið að sniðganga ákveðna veit-
ingastaði í mótmælaskyni við slika
samninga. Það er ljóst að debetkorta-
deilan er komin í illleysanlegan hnút
og fátt bendir til að lausn sé í sjón-
máli. Víkveiji vonar að aðilar nái að
slíðra sverðin sem fyrst og finni lausn
á þessu máli enda eru debetkortin
þrátt fyrir allt greiðslumáti framtíð-
arinnar.
Víkveiji vill vera umhverfisvænn
þó stundum sé viljinn meiri.en
getan. En til að klóra í bakkann brýn-
ir hann fyrir öðrum fjölskyldumeð-
limum að henda einnota umbúðum
ekki hugsunarlaust í ruslið, heldur
safna þeim saman og koma í endur-
vinnslu. Þess vegna hafði safnast
töluvert magn af plastflöskum undan
g;osi í geymsluna svo Víkverji dreif
sig með dótið í Hagkaup þar sem
maskína tekur við þessum umbúðum
gegn greiðslu. Þegar Víkveiji ætlaði
að nota þessa ágætu vél, vildi hún
ekkert fyrir hann gera en spýtti úr
sér flöskunum hið snarasta. Bar þá
að starfsmann Hagskaups, ungling-
spilt, sem sagði að líma þyrfti strika-
merkimiða á hveija flösku fyrir sig
svo vélin gæti lesið úr upplýsingun-
um, og afhenti Víkveija bréfspjald
með svoleiðis límmiðum. Ekki voru
hremmingar Víkveija þó liðnar því
vélin hunsaði einnig strikamiðana,
og ekki var annað ráð en hóa í pilt-
inn aftur og fá frekari leiðbeiningar.
Hann brást ákaflega Ijúflega við og
með bros á vör sagði hann að vélin
væri sjaldan í lagi, það þyrfti að
opna hana og loka henni, líma fleiri
miða, losa það sem væri fast í henni
og svo fram eftir götunum. Víkveija
leist ekkert á þetta svo starfsmaður-
inn stóð við hlið hans þann tæpa
klukkutíma sem barningurinn við
vélina tók og mataði vélina á þessu.
Upp úr krafsinu hafi Víkveiji svo
hvorki meira né minna en um 230
krónur. Trúlega er það því af hug-
sjón fremur en peningavon sem fólk
lætur sig hafa það að safna saman
ruslinu sínu og koma því í endur-
vinnslu.
Víkveiji er oft miður sín yfir um-
búðanotkun verslunareigenda og
annarra sem framleiða og selja vöru.
Oft má sjá tiiboð þar sem t.d. þijú
súkkulaðistykki, öll innpökkuð, eru
vafin í plast og af þeim boðinn magn-
afsláttur. Hvaða tilgangi þjóna þess-
ar aukaumbúðir? Mætti ekki bara
segja á einhveijum miða að ef keypt
væru þijú stykki væri veittur aflátt-
ur? Svona mætti lengi telja.
Skyldi fólk gera sér grein fyrir
því að frauðplastbakki, sem kannski
ein paprika er sett á, er 100 ár að
eyðast í náttúrunni?