Morgunblaðið - 12.05.1994, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 12. MAÍ1994 45
BENEDIKTINGVARSSON
+ Benedikt Ing-
varsson var
fæddur 31. október
1915 á Bergstaða-
stræti 20 í Reykja-
vík. Hann andaðist
í Borgarspítalanum
4. maí 1994 eftir
stutta legu. Hann
var sonur hjónanna
Ingvars Benedikts-
sonar skipsljóra í
Reykjavík, ættuðum
frá Ægissíðu í Vest-
ur-Húnavatnssýslu,
og Ásdísar Jóns-
dóttur, ættaðri frá
Þórkötlustöðum í
Grindavík. Þau eru fyrir löngu
látin. Systkini Benedikts voru:
Hólmfríður Jóna húsmóðir,
fædd 21. september 1914, dáin
1. janúar 1983. Hennar maður
var Haraldur Sæmundsson raf-
virkjameistari, fæddur 18. maí
1911, dáinn 13. október 1990,
þau bjuggu í Reykjavík. Ásthild-
ur, fædd 1. febrúar 1917, hún
lést ung aðeins 19 ára gömul
þann 5. nóvember 1936. Ingveld-
ur, fædd 4. ágúst 1918, hún lést
í bernsku eða aðeins fjögurra
ára gömul, þann 23. júní 1922.
Ingvar Valdimar rafmagnsverk-
fræðingur, fæddur 3. janúar
1921, dáinn 27. nóvember 1978,
hans kona var Karen Helga,
fædd 1. janúar 1923 í Reykjavík.
Hún lifir mann sinn. Benedikt
kvæntistþann 18. maí 1940 eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Hjördísi
Þorkelsdóttur, fæddri á Vestur-
götu 38 í Reykjavík þann 14.
september 1918. Foreldrar
hennar voru Þorkell Guðmunds-
son starfsmaður þjá Skeþ'ungi
hf. í Reykjavík og Kristín Jóns-
dóttir. Þau hjón eignuðust níu
börn og eru fjögur þeirra á lífi.
Benedikt og Hjördís eignuðust
þijú börn, þau eru: Hólmfríður
Erla læknaritari og húsfrú, fædd
16. maí 1941, gift Ingvari Björns-
syni byggingarverkfræðingi hjá
Landsvirkjun, þau eiga þijú
börn og búa í Reykjavík; Ingvar
vélvirlgameistari, fæddur 22.
febrúar 1944, hann rekur eigið
fyrirtæki, Vélaþjónustu Ingvars
á Selfossi. Hann er kvæntur
Önnu Eyjólfsdóttur frá Seltjarn-
arnesi, fæddri 26. október 1944.
Þau eru búsett á Selfossi og eiga
fjögur börn; Ingibjörg tannsmið-
ur, fædd 31. maí 1953, gift Ág-
ústi Jónssyni tannsmið, fæddum
14. júlí 1947. Þau eru búsett í
Svíþjóð og eiga tvö börn. Útför
Benedikts verður gerð frá Lága-
fellskirkju, Mosfellsbæ, föstu-
daginn 13. maí kl. 13.30.
MÁLTÆKIÐ segir „frændur eru
frændum verstir". Því fór fjarri að
það ætti við um Benna, vin minn og
frænda, eins og ég kallaði hann allt-
af. Mikill hlýhugur og vinátta var
okkar í millum svo langt, sem bams-
minni rekur til, en hann var hálfum
öðrum áratug eldri en ég og gaf sér
alltaf tíma til að leika sér við þennan
litla frænda sinn.
Benni hóf störf ungur að árum til
sjós eins og títt er enn um unga
menn og reri með föður sínum, en
um átján ára aldur hóf hann nám í
vélvirkjun í Vélsmiðjunni Hamri við
Tryggvagötu. Forstjóri Hamars hf.
var þá hinn þekkti verkfræðingur
Benedikt Gröndal. Það má segja um
Benedikt Gröndal að hann lagði
mikla rækt við sína nemendur og til
marks um það að innan fyrirtækisins
var deildaskipting, þannig að þar var
skrúfstykkjaverkstæði sem sá um
skipa- og vélaviðgerðir, nýsmíða-
verkstæði sem annaðist nýfram-
leiðslu, renniverkstæði sem sá um
rennsli, heflun og fræsingu, eld-
smiðja sem sá um alla aflsmíði og
að eldbera keðjur og fleira og kop-
arsmiðja sem sá um öll suðuverk-
efni. Fóru allir nemar fyrr eða síðar
þennan feril í íjögurra ára námi að
minnsta kosti meðan hann réð og
smiðjan var rekin á Tryggvagötunni.
En einhverra hluta vegna ílengdist
Benni að námi loknu við rennismíðina
og varð fljótlega aðstoðarverkstjóri
og síðar aðalverkstjóri. Benni var
kunnur hagleiksmaður
á alla málma, hvort sem
hann vann þá í vélum
eða höndum, og rómað-
ur sem útsjónarsamur
verkstjóri og lipurmenni
við viðskiptavini. Öllum
leið vel sem unnu í ná-
vist hans, hvort sem það
voru undirmenn, sam-
starfsverkstjórar eða
yfirmenn. Glaðlega
brosið hans, vinsemd og
hlýja var hans aðals-
merki og samskipta-
vandamál voru honum
víðs fjarri.
Undirritaður þekkir
þessa sögu af eigin reynslu, því ég
fetaði í fótspor frænda, hálfum öðr-
um áratug seinna, og gekk sama
feril í námi í vélvirkjua á sama stað.
Ég gladdist mjög þegar ég las fyrsta
bindi Iðnsögu íslendinga „Eldur í
afli“ að fyrsta iðnaðarmyndin í bók-
inni sem er á bls. 12 og er tekin í
eldsmiðju Hamars hf. er nákvæmlega
eins og undirritaður man hana. Mig
langar í þessu sambandi að geta eins
frá námi okkar úr eldsmiðjunni. Eng-
inn nemi komst að í þeirri smiðju
fyrr en hann var búinn að kyssa á
skallann á ömmu gömlu, eins og það
var kallað. Amma gamla var nafn á
þyngstu sleggjunni, sem notuð var
við áslátt, og var maður ekki talinn
ásláttarhæfur fyrr en hann gat sann-
að þessa getu sína. Ég átti hauk í
horni eins og svo oft áður þar sem
frændi var því hann þjálfaði mig í
þessu og slapp ég við meiðsli af þeim
sökum. Kunnáttan var í því fólgin
að sleggjan stóð á haus á gólfí og
gripið var um bláenda á skepti, henni
vippað upp og snúið þannig að skall-
inn nam í munnhæð og hún færð
að munni og smellt á skaliann kossi.
Margur fékk af þessu blóðnasir og
sprungnar varir, en þar var engin
miskunn sýnd, ef þú áttir að komast
að varð þetta að hafast. Benni vann
mest allt sitt líf í Hamri að undan-
teknum fímm til sex árum uppúr
1970, að ég held, að hann breytti til
og réðst til frystihússins ísbjamarins
til að annast viðhald og viðgerðir,
aðallega á vinnsluvélum. Tók hann
þá son sinn, Ingvar, á námssamn-
ing, því hugur Ingvars stóð til
þess. Þegar ísbjöminn lokaði og
hætti starfrækslu hvarf hann til
sinna gömlu starfa hjá Hamri.
Hjödda, eins og fjölskyldan öll og
vinir kölluðum hana, og Benni hófu
búskap fyrst á Framnesveginum, síð-
an á Garðavegi 4 þar sem nú er
Tómasarhagi í vesturbænum og eru
tvö eldri bömin fædd þar, en það
yngsta er fætt á Ægissíðu 105, sem
þau byggðu og er falegt tvílyft ein-
býlishús með kjallara. Slíkur var
stórhugur þessara ungu samhentu
hjóna með tvö kornabörn. Eftir að
venjulegum vinnudegi lauk var strax
farið niður á Ægissíðu og unnið langt
fram á kvöld og oft fram á nótt.
Krafturinn var það mikill að húsið
fór upp á methraða. Þar bjó
Hjödda manni sínum yndislegt
heimili því hún er húsleg með af-
brigðum. Þar hlúðu þau að upp-
eldi bama sinna og menntun til
fullorðins ára. Það var alltaf
yndislegt að koma á Ægissíðuna
og fylgjast með hvemig garðurinn
þar tók stökkbreytingum ár frá
ári og varð að fallegum skrúð-
garði og höfðu þau bæði yndi af
að yrkja hann. Árið 1973 þegar
allir ungarnir voru flognir úr
hreiðrinu var ekki verið að setjast
í helgan stein heldur söðluðu þau
um, seldu Ægissíðuna og festu
kaup á veglegu fokheldu einbýlis-
húsi með tveimur bílskúrum og
ófrágenginni lóð í Álmholti 9 í
Mosfellssveit, sem nú er Mosfells-
bær. Þar var heldur ekki slegið
slöku við, húsið klárað, lóðin rudd
og þar er í dag hinn fegursti
skrúð- og nytjajurtagarður ásamt
gróðurhúsi þar sem blómstra hin-
ar fegurstu rósir. Þessi yndislegu
og samhentu hjón voru langt kom-
in með vorverkin, að koma gróðr-
inum til, klippa trén og snyrta
runna og klára gróðurhúsavinn-
una. Þetta voru þeirra ær og kýr
í ellinni að dunda sér í garðinum,
en eitt vorverkanna var eftir.
Benni minn átti eftir að stinga upp
kartöflugarðinn og að því var
hann þegar hann fékk skyndilega
slæman verk í bakið, kom inn og
sagði konu sinni hvers kyns var.
Hún hringdi strax á lækni og hann
var drifinn upp á spítala í rann-
sókn og um nóttina var hann skor-
inn upp en eftir hádegi daginn
eftir var þessi dugmikli góði
drengur allur. Aðalslagæð líkam-
ans hafði gefið sig og eftir margra
klukkutíma þrotlausa baráttu
máttu þeir sín ekki meir, hinir ágætu
læknar.
„Eldurinn í aflinum" var slokkn-
aður og Benni vinur minn og frændi
genginn á vit feðra sinna.
Fyrir hönd móður minnar, eigin-
konu og systkina ásamt fjölskyldunni
í heild sendi ég þér, Hjödda mín, og
allri þinni fjölskyldu innilegar samúð-
arkveðjur. Megi góður drengur hvíla
í friði. Ingvar Jóhannsson,
Njarðvík.
Mig langar að kveðja afa minn,
afa í Mosó eins og við systkinin vor-
um vön að kalla hann, með nokkrum
orðum. Ég man fyrst eftir afa um
það leyti er þau amma fluttu úr vest-
urbænum upp í Mosfellsbæ eða fyrir
um tuttugu árum síðan. Þá lá sunnu-
dagsbílferðin iðulega upp í Mosó og
komum við þá yfirleitt að afa í bíl-
skúrnum að dunda sér við rennibekk-
inn eða bílinn. Síðan liðu árin og
heimsóknunum til afa og ömmu fór
fækkandi um leið og maður varð eldri
eins og oft vill verða. Þegar afi hætti
að vinna, sem ég man að honum
þótti erfítt, sneri hann sér í ríkari
mæli að gróðurhúsinu sem hann
hafði byggt í garðinum. Gróðurhúsið
var hans yndi og ég mun alltaf muna
eftir tómatplöntunum, vínbeijatrénu
sem freistaði okkar mikið á haustin
og rósunum, sem nú skarta sínu feg-
ursta.
Fyrir nokkrum árum fóru amma
og afí að vera hjá okkur um jól og
áramót og það fannst mér gefa okk-
ur mikið, það varð allt mun jóla-
legra. Afi var sífellt að segja okkur
sögur frá sínum ungdómsárum, sem
sitja í huga okkar í dag. Sú mynd
sem ég geymi af afa í huganum er
brosandi, haldandi um axlaböndin
segjandi skemmtisögur, eða veifandi
fyrir utan bílskúrinn í Mosó. Elsku
amma, mamma, Ingibjörg og Ingvar,
minningin um hlýjan og góðan afa
lifir áfram með okkur.
Guðlaug.
Fallinn er fyrir aldur fram Bene-
dikt Ingvarsson, vélsmiður. Fyrir ald-
ur fram segi ég vegna þess að Benni
var við góða heilsu þrátt fyrir ýmis
óhöpp undanfarin ár og taldi ég að
ég ætti eftir að njóta enn margra
ára nábýlis við hann og Hjördísi,
konu hans. En eins og oft áður gerði
dauðinn ekki boð á undan sér og
Benni vinur minn yfirgaf þetta jarð-
líf snögglega og án langrar sjúkra-
legu.
Benni var listamaður í höndunum,
þess bera merki verk eftir hann sem
eru hrein listasmíð, og síðasta árið
var hann farinn að skera út gler og
lóða í myndir.
Ekki er hægt að óska sér betri
nágranna en þau hjónin og alltaf var
hann tilbúiijn að aðstoða ef eitthvað
bjátaði á. Átti ég ótaldar ferðirnar í
skúrinn hjá honum ef mig vantaði
verkfæri, skrúfu eða ró. Við Benni
byggðum hús okkar á sama tíma og
undraðist ég sjálfsbjargarviðleitnina
hjá honum og alltaf í þessum rólynd-
istakti sem ég hef alltaf öfundað
hann af.
Hjördís mín, við vonum að minn-
ingin um góðhjartaðan mann hjálpi
þér í þinni sorg. Við sendum þér,
bömum þínum, tengdabörnum og
barnabörnum innilegar samúðar-
kveðjur.
Hver kynslóð er örstund ung
og aftur til grafar ber,
en eilífðaraldan þung
lyftir annarri á brjósti sér.
Þá kveðjumst við öll, voru kvöldi hallar -
en kynsíóð nýja til starfa kallar
sá dagur, sem órisinn er.
(T.G.)
Garðar og fjölskylda.
+ Faðir okkar, tengdafaðir og afi, SVEINBJÖRN GUÐLAUGSSON, Hrafnistu, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju föstudaginn 13. maí kl. 13.30. Börn, tengdabörn og barnabörn. £

Bróöir okkar, | GEIR HÉÐINN SVANBERGSSON, fyrrv. rannsóknarlögreglumaður, Ljósheimum 18A, BjjaSjSi J'V jUgflP Reykjavik, HBB 16. apríl. I' ' Útförin hefur farið fram í kyrrþey. I Innilegar þakkir til vinnufélaga hans í r2|j lögreglunni fyrir vinsemd og hlýhug við fráfall hans. Systkini og aðrir aöstandendur.

+ Þökkum innilega auðsýnda samúð og hluttekningu vegna fráfalls föður okkar, tengdaföður og afa, ÞORSTEINS FINNBOGASONAR fyrrv. tollvarðar, Kvisthaga 8. Ástgeir Þorsteínsson, Arnbjörg Sigurðardóttir, Finnbogi Þorsteinsson, Sjöfn Ágústsdóttir, Kristín Þorsteinsdóttir, Arndís Þorsteinsdóttir, Sólmundur Björgvinsson og barnabörn. 8
+
Innilegar þakkir fyrir vinsemd og hlýhug vifi fráfall
BENEDIKTS ÞORLEIFS BENEDIKTSSONAR,
Haf nargötu 124,
Bolungarvik.
Garfiar Halldórsson,
Kristfn Jóna Halldórsdóttir,
Anna Þórunn Halldórsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
KRISTÍNAR SIGFRÍÐAR JÓNSDÓTTUR
frá Stöfivarfiröi,
Hólavegi 21,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir viljum við færa Siglfirðingum fyrir aðstoð og
umhyggju á liðnum árum.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra, Steinunn, Nanna
og Adda Jónsdætur.
+
Okkar innilegustu þakkir sendum við þeim, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
AÐALHEIÐAR BJARNFREÐSDÓTTUR,
Kirkjuhvoli,
Hvolsvelli.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á lungnadeild Vífilsstaðaspítala.
Gufisteinn Þorsteinsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir vinsemd og hlýhug við fráfall
VALDIMARS JÓNSSONAR,
Kópavogsbraut 8.
Þóra Helgadóttir,
Heiðdís Valdimarsdóttir, Eric Laenen,
Sólveig Dyhre-Hansen,
Helgi Þórhallsson, Ingibjörg Pálsdóttir,
Þórunn Björnsdóttir, Marteinn H. Frifiriksson,
Grímur Björnsson, Valgerður Benediktsdóttir,
Jón Björnsson, Þórhildur Björnsdóttir,
Páll, Kolbeinn Þórhallur, Þóra, Sigrún,
María, Marteinn og Gunnar.