Morgunblaðið - 21.05.1994, Blaðsíða 32

32 LAUGARDAGUR 21. MAÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
* J. Sigxirður Helgi Sveinsson
I var fæddur 11. febrúar
1981. Hann lést af slysförum 14.
apríl 1994. Signrður Helgi var
sonur Þorleifar Lúthersdóttur
húsmóður frá Siglufirði og
Sveins Einarssonar sjómanns.
Þorleif er dóttir Sigríðar Helgu
Stefánsdóttur húsmóður og Lút-
hers Einarssonar rafvirkja.
Sveinn er sonur Sigríðar Ag-
ústsdóttur húsmóður og Einars
Sveins Jóhannssonar skipstjóra.
Systur Sigurðar Helga eru Elín
Dóróthea, fædd 1986 og Svandís
Ósk, fædd 1990. Minningarat-
höfn um Sigurð Helga fer fram
frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum í dag.
BEKKJARSTARFIÐ í 7. bekkjunum
í Hamarsskólanum í vetur einkennd-
ist dálítið af skíðaferðalaginu sem
framundan var í apríl. Krakkarnir
seldu ólíkiegustu hluti, báru út blöð
og foreldrarnir héldu kökubasar, allt
til þess að safna peningum fyrir
skíðaferðalagið. í lok mars var til-
hlökkunin og spennan hjá krökkun-
um orðin óbærileg. Það var lítill frið-
ur til þess að kenna krökkunum og
spurningum rigndi yfír kennarana,
sem voru dálítið kvíðnir að fara með
allan þennan krakkahóp í ferðalag.
Þessi kvíði var óþarfur, því ferðalag-
ið heppnaðist alveg einstaklega vel.
Veðrið var yndislegt og börn jafnt
sem fullorðnir skemmtu sér konung-
lega. Sumir voru duglegri en aðrir
á skíðunum. Einn af þeim var Siggi.
Hann naut sín einstaklega vel í
skíðaferðalaginu, var á skíðunum frá
því lyfturnar fóru á stað snemma á
morgnana þar til þær stoppuðu seint
á kvöldin. Það var rétt skotist inn
til þess að fá sér eitthvað að borða
og svo farið út aftur. Þetta ferðalag
sameinaði líka krakkana, bæði innan
bekkjarins og milli bekkja. Það var
því þreyttur en ánægður og útitekinn
hópur sem fór heim með Herjólfi
föstudaginn 8. apríl síðastliðinn. í
skólanum mánudeginum á eftir var
ekki talað um annað en skíðaferða-
lagið. Vikan leið í gleðivímu.
Skyndilega var öll gleði þurrkuð
af andlitum krakkanna. Hörmulegt
slys hafði orðið.
Einn úr hópnum var dáinn. Siggi,
sem var svo lífsglaður og ánægður
eftir skíðaferðalagið, var farinn frá
okkur. í skólanum daginn eftir var
ekkert kennt, bara grátið. Kennar-
amir í 7. bekkjunum reyndu af veik-
um mætti að hugga krakkana og
róa. Allur skólinn var sleginn yfír
þessari frétt, bæði nemendur, kenn-
arar og annað starfsfólk skólans.
Siggi hafði barist hetjulegri bar-
áttu við hafið. En eng-
inn maður ræður við
hafið.
Siggi var fallegur og
duglegur piltur sem
kveinkaði sér ekki þó
að eitthvað bjátaði á.
Ég man eftir honum í
skólanum þegar hann
var meiddur á fingri og
ábyggilega sárkvalinn.
En ekki var hann að
kvarta yfir því frekar
en öðru. Æðruleysi hans í hans síð-
ustu baráttu var dæmigert fyrir
hann.
Hann bræddi líka hjörtu sumra
kennaranna sem kenndu honum.
Meðal þeirra var Erna, sem var allt-
af svo góð við hann. Hún hugsaði
svo vel um þá félaga, Sigga og Jó-
hann. Ein bekkjarsystir hans, hún
Þórey, var líka alltaf svo góð við
hann og hjálpaði honum ef hann
lenti í erfiðieikum.
Siggi var elsti nemandinn í bekkn-
um, átti afmæli 11. febrúar. Hann
var mjög stoltur yfir því. Á 12 ára
afmælisdaginn sinn kom hann til
mín brosandi út að eyrum og sagði
„ég er 12“. Ég áttaði mig ekki strax
á því hvað hann var að meina og
spurði „12, hvað meinarðu?" „Ég er
fyrstur að verða 12.“ Þá skildi ég
hann loksins og óskaði honum til
hamingju með daginn.
Ég man líka eftir honum á einu
kökukvöldi bekkjarins. Þá tók hann
þátt í einu skemmtiatriði. Hann var
vatnsgreiddur og fínn í nýjum fötum
og lék rokkara af mikilli innlifun.
Svona gæti maður endalaust haldið
áfram að rifja upp og endalaus minn-
ingabrot skjóta upp kollinum þegar
maður horfir til baka þessi fjögur
ár sem ég hef kennt bekknum.
Það er búið að höggva stórt skarð
í bekkinn minn og það er tómlegt í
skólastofunni.
Siggi er farinn, en ég og krakk-
arnir í 7. V.B. munum aldrei gleyma
honum. Að lokum langar mig og
öllum í Hamarsskólanum að senda
innilegar samúðarkveðjur til Leifu,
Sveins, Ellu Dóru og Svandísar.
Einnig til móðurömmu, föðurafa,
föðurömmu og Boggu frænku.
Valgerður Bjarnadóttir,
bekkjarkennari Sigga.
Kveðjur frá bekkjarfélögum
í þessum fáu orðum ætla ég að
minnast bekkjarfélaga míns sem
alda hreif með sér út á haf einn dag
í apríl. Hann var mjög góður og
skemmtilegur strákur og votta ég
fjölskyidu hans alla mína samúð.
Börnin fæðast litlum systkin-
um sínum
eins og ljós sé kveikt,
eins og fyrstu blóm vorsins
vakni einn morgun.
Ef þau deyja
hverfa þau til Guðs,
eins og draumur
sem aldrei gleymist.
(Jón úr Vör.)
Ingveldur
bekkjarsystir.
í þessum fáu orðum vil ég minn-
ast hans Sigurðar Helga eða Sigga
H. eins og við bekkjarfélagar hans
kölluðum hann. Ékki vissi ég
fimmtudagsmorguninn 14. apríl
þegar hann var að skoða myndirnar
mínar úr skíðaferðalaginu að þetta
væri í síðasta sinn sem við myndum
sjá hann.
Við höfðum verið í skíðaferðalagi
í Bláfjöllum viku fyrir slysið og
hann talaði mikið um hvað hefði
verið gaman og allir hefðu verið
góðir við hann.
Sigurður Helgi var fjörugur og
skemmtilegur strákur og alltaf í
góðu skapi.
Þórleif, Sveinn, Ella Dóra og
Svandís, ég samhryggist ykkur
innilega og Guð styrki ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
í dag er hlíðin hélugrá og rauð
því haustið kom í nótt, ég sá
það kom vestan vatn í gegnum svefninn;
vatnið er hemlað þar sem slóð þess lá.
(Snorri Hjartarson.)
Betsý.
Við samhryggjumst ykkur inni-
lega, Sveinn, Þórleif, Ella Dóra og
Svandís.
Ég var lítið bam
og ég spurði móður mína
hver munur væri á gleði og sorg.
Móðir mín strauk yfír hár mitt og svaraði:
Sá maður sem aldrei kennir sorgar í hjarta sínu
getur ekki glaðst
þvi hann þekkir ekki sorgina.
(Þómnn Magnea.)
Bryndís Gísla og
Bryndís Stefáns.
Hann Siggi er farinn. Hafið tók
hann og hann kemur aldrei aftur.
Siggi var alltaf glaður en aldrei
hef ég séð hann skemmta sér eins
mikið og í skíðaferðalagi sem við
fórum í vikunni áður.
Leifa, Sveinn, Ella Dóra og
Svandís. Guð hjálpi ykkur og styrki
í þessari miklu sorg.
Iðunn.
Sigurður Helgi var ágætis strák-
ur. Hann var góður vinur. Hann var
með bekknum í skíðaferðalaginu
sem við fórum í. Það var gaman að
sjá hann skemmta sér mjög vel.
Ég sakna bekkjarbróður míns og
vona að hann hafi það gott.
Ég samhryggist ykkur innilega,
Leifa, Sveinn, Ella Dóra og Svandís.
Yfír heimi er hjam
húmnótt á vegi.
Ég er birtunnar bam
býst enn við degi.
(Stephan G. Stephanson.)
Tinna.
Bekkjarbróðir minn Sigurður
Helgi var nýkominn heim úr skíða-
ferðalagi með bekknum sínum og
skemmti sér rosalega vel. Hann var
aðeins 13 ára gamall þegar hann fór
frá okkur.
Guð geymi hann alla tíð.
Guð hjálpi ykkur í þessari miklu
sorg, Leifa, Sveinn, Élla Dóra og
Svandís.
Margrét..
Hann Siggi Helgi var góður og
skemmtilegur strákur. Við munum
alltaf minnast hans.
Við samhryggjumst ykkur inni-
lega, Sveinn, Þórleif, Ella Dóra og
Svandís.
Gunnar Steinn og
Sigurður Einar.
Ég man þegar við vorum að renna
okkur í brekkunni heima á sleðanum
mínum, Sigurður Ingi var líka með
okkur. Það var svo gaman. Guð
blessi þig Siggi.
Kveðja frá Jóhanni.
Mig langar að kveðja vin minn
Sigurð Helga Sveinsson með nokkr-
um orðum. Það eru ekki nema fjórir
mánuðir síðan við kvöddumst þegar
ég flutti frá Eyjum. Siggi var alltaf
mjög glaðlegur og kátur Eyjapeyi
og var oft mjög gaman hjá okkur
við ýmsa leiki. Það er erfitt að trúa
því að hann hafí kvatt þennan heim
svo ungur, aðeins þrettán ára gam-
all.
Ég mun ætíð eiga góðar minning-
ar um okkar skemmtilega tíma sam-
an. Ég bið guð um að styrkja for-
eldra þína og sytkini og aðra ætt-
ingja í sorg sinni.
Þinn vinur.
Kristinn Þór Erlendsson
Garði.
Elsku Siggi minn, mínar fyrstu
minningar af þér eru úr heimsóknum
mínum til ömmu okkar og afa í
Vestmannaeyjum þegar ég var á
menntaskólaárunum. Þú hefur verið
á þriðja ári og við fórum í göngutúr
hönd í hönd niður á bryggju. Þar
rákumst við á tvo skólabræður mína
sem komnir voru til Eyja á Þjóðhá-
tíð og urðu þeir hissa að sjá mig
með lítið barn. Þar sem þú varst
með sama dökka slétta hárið og
Róbert bróðir og þér svipaði til fjöl-
skyldu okkar töldu þeir að þú værir
sonur minn. Ég leiðrétti ekki þann
misskilning enda hafði ég ekkert á
móti því að þeir teldu svo vera, stolt
að því hve stilltur og góður þú varst
á meðan ég spjallaði við þá. Þar sem
aldursmunurinn á okkur var mikill
kynntist ég þér öðruvísi en hinum
frændsystkinunum og fékk tækifæri
til að fylgjast með þér vaxa úr grasi.
Þú varst fljótt sjálfstæður, kraftmik-
ill og fjörugur og aldrei bar á yfir-
gangi eða frekju, heldur einkenndi
blíða alla þína hegðun.
Þó ég hafi ekki búið í Eyjum og
séð þig á hverjum degi, hittumst við
reglulega þegar ég kom í heimsókn
til ömmu og afa á Faxó. Ég var
ekki fyrr komin inn úr dyrunum en
þú varst mættur og var alltaf jafn
gaman að sjá þig, þar sem mér
fannst ég eiga svolítið í þér.
Maður gerir ekki ráð fyrir að litli
frændi fari á undan, var það því
ólýsanlegt áfall þegar þú fórst. Erf-
itt er að skilja og sætta sig við það
sem gerðist, þar sem þú áttir allt
lífið fyrir höndum. En nú ert þú
kominn á annan stað þar sem ég
veit að ég mun hitta þig aftur.
Elsku Svenni, Leifa, Elia Dóra,
Svandís, amma og afi, megi þið öðl-
ast styrk til að takast á við þessa
miklu sorg.
Þorbjörg.
Sigurður Helgi var mjög góður
og skemmtilegur 13 ára strákur.
Hann var alltaf mjög fjörugur og til
í allt.
Við vorum nýkomin úr skíðaferða-
lagi í Bláfjöllum og vorum þar í tvo
daga og þijár nætur. Það var mjög
gaman og hann var mjög ánægður.
Hann talaði mjög mikið eftir á
hvað það var rosalega gaman og
allir hefðu verið mjög góðir vinir.
Með þessum orðum ætla ég að
minnast bekkjarfélaga og vinar og
ég bið Guð um að blessa Sigurð
Helga, Þórleifu, Svein, Ellu Dóru og
Svandísi á þessum erfiðu tímum.
Iris Sigurðar.
Sigurður Helgi Sveinsson. Bless-
uð sé minning hans. Við vottum
ykkur alla okkar samúð.
Yfír dimm höf
yfír djúpa dali
og eyðimerkur
ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða að gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum.
(Ragnhildur Ófeigsdóttir.)
Þórir og Gunnar Þór.
___________________MINMIWGAR
SIGURÐUR HELGISVEINSSON
+ Kristjana Sig-
finnsdóttir
fæddist á Gríms-
stöðum i Mývatns-
sveit 5. október
1903 og lést á
sjúkrahúsi Húsa-
víkur 12. maí 1994.
Foreldrar hennar
voru Sigfinnur Sig-
urjónsson og Þór-
unn Guðmundsdótt-
ir. Hinn 15. nóv.
1941 giftist Krist-
jana Sigurði Krist-
inssyni, f. 11. febr-
úar 1897, frá Stein-
stöðum í Öxnadal. Hann lést 12.
júni 1970. Þau eignuðust einn
son, Kjartan Þór. Útför Krist-
jönu fer fram frá Reykjahlíðar-
kirkju í dag.
MIG LANGAR að minnast afasyst-
ur minnar í örfáum orðum og koma
í hugann margar ánægjulegar
stundir er ég átti með henni, þó
sérstaklega þegar ég var barn og
var langtímum saman heima hjá
henni. Þá spiluðum við og lásum
hvor fytir aðra. Eins sagði Stjana
mér ýmsar sögur, bæði
af sér og öðrum. Hún
sagði mér frá því þegar
hún fór á Alþingishá-
tíðina 1930. Hún fór
gangandi frá Gríms-
stöðum í Neslönd og
frá Neslöndum á bát í
Álftagerði og þaðan á
bil til Akureyrar og svo
áfram á bíl til Reykja-
víkur. Var þetta rúm-
lega viku ferðalag og
yndislegt í alla staði.
Stjana fór líka í Hús-
stjómarskólann á
Laugum. Hafa henni
þótt það góðar og skemmtilegar
stundir enda Ijómaði hún í framan
þegar hún talaði um þann tíma.
Mörg vorin var ég hjá Stjönu og
Kjartani syni hennar að hjálpa til
í sauðburði og fannst mér að sjálf-
sögðu muna töluvert um mig hvað
sem svo var í raun, en aldrei var
ég látin finna fyrir því að ég bara
þvældist fyrir, heldur alltaf þakkað
á hveiju kvöldi fyrir hjálpina. Mér
er líka mjög minnisstætt þegar
komið var að matmálstímum. Þá
talaði Stjana alltaf um að fara „að
skammta". Þegar komið var að því
að borða var mér alltaf boðið að
borða með þeim, enda þótt ég byggi
í næsta húsi og þótti mér það flott
að borða þar. En samt var hængur
á, því skeiðar hennar Stjönu voru
svo stórar að ég rétt gat komið
þeim upp í mig svo ég sótti skeið
heim til mín og átti hana hjá Stjönu
og þar með var sá vandi leystur.
Alltaf gáfum við hvor annarri
jóla- og afmælisgjafir. Hennar gjaf-
ir voru yfirleitt leistar eða vettling-
ar með útpijónaðri átta blaða rós
á handarbakinu. En þær sem ég
gaf henni voru smíðaðar eftir mig
og þá oftast kertastjaki sem ég bjó
til úr dálitlum kubb og festi á hann
álpappír. Svo var ég með eitt eða
tvö trétvinnakefli og stækkaði á
þeim götin svo að lítil kerti pössuðu
í þau. Þau festi ég á kubbinn og
límdi síðan skeljar og smásteina
utan á. Ein jólin var gjöfin þó sér-
staklega höfðingleg. Eg og frændi
minn vissum að fjósaskammelið
hennar Stjönu var orðið ræfilslegt.
Það var með þremur fótum og þeir
í miklu lamasessi. Smíðuðum við
nýtt skammel með tveimur vel
sterkum fótum og gáfum henni í
jólagjöf. Hún líka margkyssti okkur
og þakkaði fyrir þessa miklu gjöf.
Stundum spilaði Stjana fyrir mig
á munnhörpu og ég söng með. Það
var oft ansi gaman hjá okkur þá
og mikið hlegið því ég kunni ekki
alltaf bæði lag og texta. Minning-
KRISTJANA
SIGFINNSDÓTTIR
amar eru bæði margar og ljúfar
en að endingu vili ég þakka þér,
elsku Stjana mín, fyrir ógleyman-
legar stundir með þessum ljóðlínum
eftir Friðrik bróður minn:
Frelsarans þú fetar slóð
fylgir tímans vana.
Kveðjum við þig klökk og hljóð
kæra góða Stjana.
Krökkum þeim sem kynntust þér
kærleiks jóst af brunni.
Gæfa sú og gleði er
geymd í minningunni.
Ég þakka þér alla þá ómældu stund
sem áttum er lít ég til baka.
Og nú ertu gengin á feðranna fund
er fagnandi móti þér taka.
(F.S.)
Þín frænka,
Elín Steingrímsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem)
Þegar ég frétti lát Stjönu afa-
systur minnar kom mér í hug þetta
vers. Vissulega á ég margs að minn-
ast og margs að sakna, en fyrst
og fremst heilmargt að þakka.
Elsku Stjana mín. Allar þær ótelj-
andi stundir sem þú umbarst stelpu-
fiðrildið sem aldrei var kyrrt, en
spurði í sífellu og krafðist svara.
Alltaf hafðir þú tíma, hvað sem þú
varst að gera.
Mikið óskaplega fannst mér gam-
an þegar ég fékk að greiða á þér
hárið, vefja það upp í hnakkann og
festa síðan með spennum. Það var
orðinn fastur liður í heimsóknunum
til þín, og að spila síðan stelpuspil
á eftir.
Hlýi hugurinn sem hún Stjana
mín bar til mín hefur fylgt mér og
fjölskyldu minni allt til þessa dags.
Ofáa loþasokka var hún búin að
pijóna á manninn minn og bömin
og rósavettlinga handa mér.
Börnin mín senda ömmu Stjönu
hlýjar kveðjur og þakka fyrir allt
og sérstakar kveðjur eru frá Lísu
og Rósu.
Margs er að minnast og gott að
eiga góðar og fallegar minningar
til að brosa og jafnvel hlæja að.
Minningarnar um þig, Stjana mín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Innilegar samúðarkveðjur til
allra aðstandenda.
Sigfríður Steingrímsdóttir.