Morgunblaðið - 11.08.1994, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 11. ÁGÚST 1994
MORGUNBIAÐIÐ
Dýraglens
Ljóska
HyERM6£fr 70,HAHN
tABBI r^yAK. /•) TVWMU
HENNAR?/ kMATTSPVRHU-
'--’ •—' \/!AAÞ4im 06
VAKB S/O
SKuneuiaom
Ferdinand
Smáfólk
Leiðbeinandinn vill að þú leið- Góði Guð, þakka þér fyrir Enginn getur Pönnukökurnar voru að
ir okkur í morgunbæninni, þessar pönnukökur ... ásakað þig um kólna.
herra. Amen! innantómar endur-
tekningar, er það,
herra?
BREF
TEL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reylqavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Oddastaða
í pólitík
Frá Einari Erlingssyni:
MIG langar til að leiðbeina ungum
mönnum, er hafa hug á því að
gerast ástríðupólitíkusar, inn á þá
braut er mér sýnist vænlegust til
velgengni að því marki. Ekki vegna
þess að ég hafí farið hana sjálfur,
heldur aðeins verið eftirtektarsam-
ur áhorfandi um árabil og hlotnast
sú ánægja að sjá margan útslitinn
pólitíkusinn höndla þá gæfu að
geta sagt bingó áður en allar
ástríðurnar gengu til þurrðar í
þágu þjóðfélagsins, og þannig öðl-
ast öruggt og gott skjól innan
vegnna banka, sendiráða eða ann-
arra virðulegra stofnana.
Svo ég snúi mér nú aftur að
leiðbeiningunum, þá er fyrst af
öllu gott að velja sér lítinn flokk,
helst pínulítinn, sem er eins og
hitamælir í umhleypingum, ýmist
í plús eða mínus. Best er að hoppa
inn þegar hann er vel fyrir neðan
frostmark, og þá vegna þess að
flokkur á þægilegu hitastigi þarf
minna á kappsfullum valdasjúkum
ástríðupólitíkusi að halda. Nú, þeg-
ar flokksskírteinið er komið í vas-
ann er gott fyrir þá sem ætla sér
beint á toppinn að tefja ekkert, en
byrja strax á hnútukasti í formann-
inn, þó undir rós fyrst í stað, en
smáauka við.
Fljótlega kemur liðsauki frá
óánægðum framagosum er hyggja
á hefndir vegna brostinna vona um
vegtyllur. Þeir vilja alltaf breyting-
ar og koma strax með sprek í
hreiðurgerðina í von um þakklæti,
enda kannski gengið með klakhljóð
lengi án áheyrnar og orðið mikið
mál að koma frá sér, þótt ekki
væri nema einu eggi. Að sjálfsögðu
getu klakmeistarinn alltaf ráðið
hvaða egg fúlna og þá sparkað
þeim úr hreiðrinu svo lítið beri á.
Samt má halda öllum kátum yfir
varptímann, en alltaf komast upp
svik um síðir, líka í hænsnabúi
stjórnmálanna, en hjá því verður
ekki komist. Samt kemur það ekki
að sök, því að uppgjörið kemur
alltaf seinna og þá verða komin
ný loforð til sögunnar.
Ekki dugar þetta eitt og sér til
að stugga við þaulsætnum for-
manni og hrekja á flótta. Því
mæli ég með yfirreið um landið
með gott slagorð í farteskinu, eins
og til dæmis. Veistu hver á þig
og þúfuna sem þú situr á? Mörgum
verður orðfall, og skal þá herða
róðurinn og segja: Það er ekki
von, vinur minn, en ég get sagt
þér eitt, þú er munaðarlaus, já, það
er lóðið, þú ert munaðarlaus, svo
einfalt er það. Bætir síðan við: Eg
ætla ekki að líða það.
Þetta kemur ákaflega miklu róti
á fólk sem fer að ímynda sér að
sjálfur Messías sé þarna kominn í
eigin persónu og fellur fram. Sjálf-
sagt er að dylgja með forystuleysi
og fylgistap og hamra stöðugt á
formanninum, því allt síast það inn
og slævir sakbitna og þreytta sál
hans, sem nú er farin að þrá frið-
samt heimili.
Þessar einföldu ráðleggingar
duga yfirleitt alltaf og nú þegar
komið er í formannssætið bytjar
fyrst ballið. Stórhuga formaður
vill lengra, alla leið á þing, og
helst beint í ráðherrastól.
Eins og ég sagði er got að vera
í litlum flokki með þessar þarfír,
og stíla upp á oddaaðstöðu. Þannig
fellur helst til ráðherrastóll, sem
og aðstaða tl að hygla öllum
flokknum á einu bretti og planta
honum í kerfið, safna þannig miklu
þakklæti í skjóðu sína.
Fyrir þá sem ekki vita hvað
oddastaða er, skal ég útskýra: Nú
er kannski heill stórflokkur á ferð
í límósínu og ætlar sér á toppinn
að éta stóra tertu sem þjóðin hefur
bakað, en farartækið drepur á sér
í miðri brekkunni og allir fara út
að ýta, en vantar rétt herslumun-
inn að ná upp, sem er samt nægi-
legt til að verða af tertunni. Kem-
ur þá kanski gamall franskur
braggi húrrandi á rassinum niður
brekkuna eftir vitavonlausa at-
rennu að henni, og út stígur pínu-
flokkur sem segir: við skulum
hjálpa ykkur að ýta ef við fáum
helminginn af tertunni. Stóra
flokknum sem ætlaði að éta hana
alla einn, finnst þetta hreint
„blakkmeil", en sér að hálfur skaði
er betri en aílur, og gert er heiðurs-
mannasamkomulag svo enginn
verði plataður þegar á toppinn er
komið. Þetta er oddastaða, og þeir
sem stúdera hana eru alltaf tiltæk-
ir í svona brekkum. Nú þegar
ástríðupólitíkusinn er kominn með
alla sína ómaga að veisluborðinu
er gott að troða sem mestu í þá
óþekkustu, helst svo miklu að öll
orka fari í meltinguna. Þannig
skapast borð fyrir báru, og tæki-
færi til að baða sig í sviðsljósinu.
Þá skal breiða úr skrautfjörðunum
líkt og paradísarfugl í ástarhug-
leiðingum.
Þegar hér er komið gæti mörg-
um fundist þeir vera orðnir stór-
menni og vanta meira lífsrými. Þá
er hægt að hefja útflutning á stór-
mennskubijálæðinu. Alltaf finnst
einhver markaður fyrir það erlend-
is, og til að ýta undir hann er gott
að hafa opið hús og bjóða upp á
rommbúðing líkt og Óli í Fitjakoti
gerði er hann var að koma sér vel
við dírektör Bör Börsson sællar
minningar.
Nú má fara að minna þjóðina á
umkomuleysi hennar, en gleðja
hana jafnframt með því að í gangi
séu þreifingar til úrbóta og komið
upp á mitt læri eða vel það, og
hún geti vænst þess að saman
smelli á hverri stundu og hjóna-
band í höfn. Gott er samt, áður
en af því verður, að veita nokkrum
undirokuðum þjóðum frelsi með
undirskrift sinni, svo öllum megi
ljós verða hvaða mannkostamaður
sé hér á ferð, og að óþarft sé að
efast um að hans forsjá sé betri
en vangveltur þjóðarinnar um
hjónabandið.
Nú ætla ég hverjum kandídat
gott til að moða úr í bili.
EINAR ERLINGSSON
vörubifreiðarstjóri,
Langholtsvegi 63.