Morgunblaðið - 08.09.1994, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 8. SEPTEMBER 1994 47
BRÉF TIL BLAÐSINS
Nokkur orð um
ábyrgð bréfbera
Á eftir bolta kemur barn - á eftir
bréfberatösku kemur bréfberi
Frá Normu E. Samúelsdóttur:
MYNDARLEGUR maður hjólar
eftir göngubrautinni og kemur
auga á bréfberatöskuna bláu sem
stendur þar hjá, en hún, bréfberinn
sjálfur, við miðjan aldur, að leita
að ákveðinni götu, sem þurfti að
bera póstinn til.
Hjólreiðamaðurinn snýr allt í
einu við hjóli sínu, að töskunni,
og fer að gá ofan í hana! Yfir sig
gáttuð á þessu hátterni kallar kon-
an hið snarasta þar sem hún geng-
ur í átt að umræddri tösku. „Vant-
ar þig eitthvað?" (Innra með henni
hljómaði þetta „hvern andsk... ertu
að vaða ofan í töskuna sem ég sé
ein um?“) Maðurinn virðist ekki
heyra til hennar, og hún álítur að
þetta sé einhver úr þessu hverfi
(en hún er í aukavinnu og því
ekki kunnug hér) og spyr því til
að fá útskýringu „Hvar átt þú
heima?...“
Ábyrgðarfullt fólk
Þetta var nú svosem ekki merki-
legt atvik í sjálfu sér, en er samt
kveikjan að greinarkorni í
Morgunblaðinu 18. ágúst sl. þar
sem maður að nafni Hlynur Ant-
onsson ræðir um ábyrð yfirhöfuð,
og ekki síst töluvert ábyrðarleysi
umrædds bréfbera, og tel ég það
skyldu mína að hreinsa aðra bréf-
bera af svona ábyrgðarleysistali
og um leið minnast eilítið á starf
bréfbera (sem er dálítið öðruvísi
en önnur störf) og velst yfirleitt
mjög ábyrgðarfullt fólk til þessara
starfa, það gefur augaleið að ann-
að er ekki mögulegt. Jú, jafnvel
þótt þeir séu ómerktir og létt-
klæddir á sumardögum!
Ég skal strax játa að ég, undir-
rituð, sem er víst umræddur bréf-
beri, sagði við umræddan Hlyn,
að honum kæmi ekki við hvernig
ég ynni mína vinnu, vegna þess
að ég taldi hann ekki vera þess
umkominn, og það væru mínir
yfírmenn sem það gerðu, og hing-
að til hafði ég (eins og reyndar
flestallir bréfberar aðrir) ekki
fengið margar kvartanir vegna
slakrar heimtu bréfkoma.
Vinnutilhögun bréfbera
Auðvitað er enginn fullkominn
en mér fínnst orðið tímabært að
ræða mál bréfbera almennt.
Bréfberar byrja vinnu snemma
að morgni (7.30) og flokka póst
dagsins, þ.e. póstur ákveðins bréf-
bera er flokkaður innbyrðis og
allir fá sinn bunka í kassann sinn,
sem síðan er raðað upp í hólf. Síð-
an flokkað í smáatriðum, tekin frá
þau bréf sem þarf að skrifa nýtt
heimilisfang á, (en það er gert í
heilt ár, og allt reynt til að þeir,
sem flytja milli staða, breyti heim-
ilisfangi sínu svo þessi skriffinnska
minnki svo hægt sé að komast út
með póstinn. Litlir gulir miðar eru
límdir á bréf með þessari bón!)
Síðan er bréfunum raðað eftir
húsum, hvar í húsunum viðkom-
andi býr (og vinnur hver bréfberi
að sjálfsögðu eftir sínu eigin kerfi,
sumir hafa bréf sem eiga að fara
í kjallaraíbúð efst í bunkanum og
fara þangað fýrst o.s.frv.) Þetta
tekur allt mislangan tíma frá degi
til dags, og svo í sumarfríum fastr-
áðins starfsfólks er sumarafleys-
ingafólk í störfunum, einnig er
veikindi herja á starfskrafta Pósts
og síma, þá tekur bréfberi að sér
að bera út þann póst í aukavinnu
og það þegar sá hefur lokið við
að bera út í sitt hverfi. Það táknar
að þótt póstur komi ekki „á réttum
tíma“, þá kemur hann alla vega
seint og síðarmeir, því póstur er
borinn út dag'pga, nema mannsk-
ætt veður heiji á landið, en ég
held að óhætt sé að segja það, sem
óbreyttur bréfberi, að veður haml-
ar örsjaldan bréfberum. Og ég
leyfi mér að dást að
ósérhlífninni oft á tíð-
um, þrátt fyrir að laun
fyrir þessa vinnu séu
ekki til að hrópa húrra
fyrir, og þakklæti sé
stundum af skornum
skammti — og þó.
Sumir þakka fyrir.
Erfitt að gera svo
öllum líki
Bréfberum er boðið
að fara á námskeið
eftir fastráðningu og
læra hvemig skuli
bera sig að, læra m.a.
blokkskrift og sam-
skiptaleiðbeiningar.
Ég held að það séu
engar algildar reglur í
sambandi við að burð-
ast með 7 kg tösku
hvert skref, en maður
gleymir alla vega ekki
sinni tösku, og býst
ekki við að þjóðfélags-
þegnar almennt virði
ekki friðhelgi tasknanna, því eins
og undirtitill þessara lína segir,
þá er bréfberinn ekki langt undan
tösku sinni: eflaust að henda inn
bréfi í næsta hús, til að mynda.
Það er hreinlega ekki hægt að
gera þetta svo öllum líki — eða
hvað? Fleiri ættu að leggja orð í
belg. Andlit póstþjónustunnar mun
vera bréfberarnir, og þeim er
stundum vandi á höndum.
Það er auðvitað algjört
ábyrgðarleysi, og eflaust ekki í
mínum verkahring að skrifa um
ofangreint, en mér fannst tilefni
til þess, og kæri mig ekki um að
bréfberar séu dæmdir ábyrgðar-
lausir á kostnað bréfberatösku er
var í minni umsjá eitt síðdegi í
ágúst sl.
NORMA E. SAMÚELSDÓTTIR,
bréfberi.
Tilkynning
frá Flugráði
Frá Hilmari B. Baldurssyni:
FLUGRÁÐ harmar slúður um Flug-
málastjórn og aðdróttanir í garð
flugmálastjóra sem birtust í Viku-
blaðinu 2. september sl.
Flugmálastjóri átti frumkvæði að
rannsókn Ríkisendurskoðunar á
fjárreiðum Flugmálastjórnar vegna
meints fjármálamisferlis fýrrver-
andi framkvæmdastjóra fjármála-
þjónustu strax og tilefni gafst og
óskaði jafnfram opinberrar rann-
sóknar Rannsóknarlögreglu ríkis-
ins.
Allir flugráðsmenn staðfesta, að
þeir hafa ekki rætt málefni Flug-
málastjórnar við blaðamann Viku-
blaðsins sem byggir hluta frásagnar
sinnar á ummælum ónafngreinds
flugráðsmanns. Þau ummæli eru
því marklaus.
Flugráð telur að flugmálastjóri
hafi í alla staði brugðist eðlilega
við í máli þessu.
Samþykíd á fundi Flugráðs 6.
september 1994.
F.h. Flugráðs,
HILMAR B. BALDURSSON,
formaður.
Gagnasafn
Morgunblaðsins
Allt efni sem birtist í Morgun-
blaðinu og Lesbók verður fram-
vegis varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskil-
ur sér rétt til að ráðstafa efninu
þaðan, hvort sem er með endur-
birtingu eða á annan hátt. Þeir
sem afhenda blaðinu efni til
birtingar teljast samþykkja
þetta, ef ekki fýlgir fyrirvari
hér að lútandi.