Morgunblaðið - 27.01.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 27. JANÚAR 1995 35
leiki, hún gleypti ekki allt það sem
var sagt við hana, hraði og læti í
nútímaþjóðfélagi áttu ekki við hana,
en hún fylgdist vel með öllu sem
gerðist í kringum hana.
Það er alltaf erfitt að kveðja ást-
vini sína en það hefur amma oft
þurft að gera. Amma missti afa
1966 og var það mikið áfall fyrir
hana, en þau áttu tvær dætur.
Önnur þeirra, Ólöf, var móðir mín,
en hún lést langt um aldur fram
fyrir fjórum árum og var það mik-
ill missir fyrir okkur öll. Amma
reyndi að vera sterk, en sorgin setti
mark sitt á hana. Þú kenndir mér
margt, elsku amma mín, að takast
á við sorg og gleði í lífinu.
Elsku amma mín, nú þegar ég
kveð þig í hinsta sinni þakka ég
þér allt það sem þú hefur gert fyr-
ir okkur, ég veit að þér líður nú vel
í faðmi afa og mömmu.
Nú legg ég aupn aftur,
Ó, Guð þinn náðar kraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Soffía Kolbrún.
Elsku amma mín.
Fyrir tíu árum bauðst þú mig
velkominn með opnum örmum inn
í fjölskylduna. Ég vissi strax að þú
varst sérstök kona. í mínum augum
varst þú alltaf amma mín, og þú
komst fram við mig eins og ég
væri eitt af ömmubörnunum þínum.
Ég þakka þér fyrir alla þá hlýju
sem þú sýndir mér. Ég mun sakna
þín sárt, en ég mun alltaf hafa
minningarnar um þig í hjarta mínu,
nú kveð ég þig, elsku amma mín,
og megir þú hvíla í Guðs friði.
Þinn,
David.
Elsku amma, við viljum þakka
þér fyrir allar stundimar sem við
áttum saman.
Eins og allir vita sem til þín
þekkja, þá varst þú höfðingi heim
að sækja. Það var sama á hvaða
tíma dagsins við litum inn, aldrei
þurftum við að bíða lengi eftir ný-
bökuðum pönnukökum, ískaldri
mjólk eða nýjum flatkökum með
hangikjöti.
Þær em líka orðnar ansi margar
lopapeysurnar og lopasokkarnir
sem við systkinin höfðum fengið frá
þér í gegnum árin.
Ofarlega í huga okkar eru minn-
ingarnar um samverustundir okkar
í Baðstofunni í Tjamargötunni þar
sem við fylgdumst spennt með
mannlífinu við Tjörnina. Þegar
Tjörnin var frosin fórum við oft
með mömmu á skauta vitandi af
þér, þar sem þú fylgdist með okkur
úr glugganum þínum.
Þú hefur alla tíð verið okkur
gott fordæmi og við systkinin höf-
um alltaf fundið fyrir ást þinni og
hlýju.
Élsku amma, þín er sárt saknað
en við vitum að þér líður betur þar
sem þú ert núna.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig
við það, sem ég fæ ekki breytt, kjark til
að breyta því, sem ég get breytt og vit til
að greina þar á milli.
Halldóra, Jón og íris.
Elsku langamma mín.
Tíminn sem við áttum saman
virðist vera svo stuttur. Frá fyrstu
minningum mínum, varst þú alltaf
til að hugga mig og elska frá öllu
þínu hjarta. Þú gerðir alltaf þitt
besta fyrir mig í gegnum sorg og
gleði, þú áttir alltaf bros handa
mér þegar ég þurfti á því að halda.
Ég get alltaf litið til baka, þegar
þú varst að ala mig upp og minn-
ast á þá hluti sem þú gerðir fyrir
mig. Bænirnar sem þú kenndir mér
og þá ást sem þú gafst mér, og þá
hlýju og gleði sem þú gafst mér í
lífi mínu, ég veit ekki hvemig ég
get þakkað þér. Elsku langamma
mín, ég mun sakna þín sárt.
Baldur Rafn.
Elsku langamma okkar.
Okkur langar til að þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
okkur. Við vitum að þér líður vel.
Þín langömmuböm,
Linda og Daníel.
Elsku langamma okkar, nú ert
þú búin að kveðja okkur. Við vomm
alltaf velkomin til þín með vini okk-
ar og alltaf fengum við eitthvað
gott. Nú er ekki hægt lengur að
koma til þín, en minningin um þig
lifir áfram hjá okkur. Við viljum
kveðja þig með sálmi sem var í
miklu uppáhaldi hjá þér.
Son Guðs ertu með sanni,
sonur Guðs, Jesús minn,
son Guðs, syndugum manni
sonar arf skenktir þinn,
son Guðs einn eingetinn.
Syni Guðs sýni glaður
sérhver lifandi maður
heiður í hvert eitt sinn.
(H. Pétursson, ps. 25)
Blessuð sé minning þín.
Ólafur Ingi Stígsson,
Elín Inga Stígsdóttir.
Mig langar í fáum orðum að
minnast elskulegrar frænku minnar
Þyrí Mörtu Magnúsdóttur. Á æsku-
heimili hennar, Steinum undir Eyja-
fjöllum, var 'mannmargt, því auk
systkinahópsins og annars heimilis-
fólks var straumur gesta og gang-
andi. Systkinin hafa því snemma
þurft að taka til hendinni enda hef-
ur ævinlega einkennt þau iðnin og
krafturinn. Ég held að í orðaforða
Þyríar hafí t.d. ekki verið til orðið
leti.
Þegar Þyrí fluttist til Reykjavíkur
virtist eðlilegt að gestakoma yrði
hjá henni eins og í Steinum, ættingj-
ar og vinir nutu gestrisni hennar
þegar komið var til borgarinnar og
ekki var síður að vinirnir í Reykja-
vík litu inn. Því var oft glatt á hjalla
í Tjarnargötu 16.
Ég átti því láni að fagna að vera
undir verndarvæng hennar og fjöl-
skyldunnar í tvo vetur. Þyrí var
einstaklega umhyggjusöm og
hressilegt fasið og um leið virðuleik-
inn var góð fyrirmynd okkar allra
en ferskast er í minni glaðlyndi
hennar og hve ætíð var stutt í hlát-
urinn og glensið. Þá leiftruðu augun
í Þyrí minni.
Hún naut sín vel í félagsskap
annarra, var hrókur alls fagnaðar
á samkomum. Hún var ákveðin og
sjálfstæð í skoðunum og lét ekki
sitt eftir liggja í umræðum, það
geislaði af henni lífskrafturinn.
Síðast þegar ég hitti Þyrí var hún
í setustofunni í Hátúni að brjóta
saman klúta, og það var sama eljan
og áður enda taldi hún gott ef
hægt væri að nýta krafta sína eitt-
hvað, og svo hló hún hressilega því
auðvitað var hún meðvituð um að
kraftarnir voru þrotnir nokkuð.
Elsku frænka, við sitjum ekki
framar saman við gluggann í Tjarn-
argötunni og horfum á mannlífið
fyrir utan um leið og við spjöllum
saman um heima og geima. En á
ókunnum ströndum munum við ör-
ugglega eiga eftir að hittast og
njóta samvista. Á meðan kveð ég
þig og þakka þér allar yndislegu
stundimar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kæra Erna, aðrir ættingjar og
vinir, ég og fjölskylda mín sendum
ykkur öllum samúðarkveðjur á
sorgarstundu. Guð geymi ykkur öll.
Hanna.
Látin er heiðurskonan Þyrí
Marta Magnúsdóttir, Tjamargötu
16, Reykjavík. Hún meiddi sig
verulega fyrir jólin ’93 og var þetta
ár, sem hún átti eftir ólifað henni
mjög erfitt. Aldrei skorti hana samt
kjarkinn og alltaf stóð hugurinn til
MINNINGAR
þess að komast aftur heim í Tjarn-
argötuna, en þar hafði hún búið
meginhluta lífs síns. Mig langar
að minnast þessarar vinkonu
minnar nokkrum orðum að leiðar-
lokum.
Það var síðla sumars 1961 að
fundum okkar bar fyrst saman. Þá
hóf ég atvinnurekstur á 1. hæð
hússins Tjamargötu 16. Þyrí og Jón
bjuggu á 3. hæðinni ásamt yngri
dóttur sinni, en dóttir og tengda-
sonur í risi með sín börn. Strax
tókst góður vinskapur milli mín og
hennar fjölskyldu, sem aldrei hefur
rofnað.
Frá upphafi reyndist Þyrí mér
ákaflega vel og starfaði hún við
atvinnurekstur minn frarh til ársins
’90. Þá var ekki síður notalegt að
skjótast í kaffi til hennar, ef hlé
varð í starfinu, til að spjalla saman
og síðast en ekki síst að ræða póli-
tíkina, þar var Þyrí Marta einlægur
stuðningsmaður Sjálfstæðisflokks-
ins og sérstaklega voru í uppáhaldi
hjá henni gömlu foringjarnir, sem
allir eru nú löngu liðnir.
Ég fann það best þegar hún yfir-
gaf húsið fyrir jólin ’93 hvers virði
það var að hafa hana í húsinu. Hún
opnaði húsið fyrst á morgnana,
sópaði og hreinsaði jafnt úti sem
inni og gætti þess að allt væri læst
að kvöldi. Fyrir þessi störf færi ég
Þyrí mínar bestu þakkir. Þyrí var
hávaxin og spengileg kona, hún
bar sig vel og það sópaði að henni
á mannamótum. Hún var mikill
vinur vina sinna, en lét þá í friði
sem henni geðjaðist ekki að. Hún
lét engan vaða yfir sig, en var samt
óáreitin í garð annarra. Ég man
ekki eftir Þyrí öðruvísi en með bros
á vör og einhver skemmtilegheit á
hraðbergi. En hún var ekki allra.
Það fengu þeir að fínna, sem henni
voru ekki að skapi.
Að leiðarlokum er henni þökkuð
samfylgdin, og þökkuð einlæg vin-
átta öll þessi ár. Fjölskyldu hennar
eru sendar innilegar samúðarkveðj-
ur.
Hörður Sævaldsson.
„Þú segir það, Manga mín, að
Guð hafi skapað þig.“ Þessi orð á
ég víst ekki eftir að heyra þig segja
framar því í dag kveð ég þig í hinsta
sinn, amma mín, þig, konuna sem
raulaðir mig stundum í svefn og
kenndir mér bænirnar mínar. Við
systkinin vorum svo lánsöm að
húsið hennar ömmu var fæðingar-
staður okkar og fyrsta heimili. Er
ég lít til baka og hugsa um ömmu
þá kemur fyrst upp í huga mér
minning um hana sitjandi við borð-
stofugluggann dottandi með pijón-
ana sína, pijónandi lopapeysu eða
lopasokka.
Það var alltaf svo gestkvæmt
hjá ömmu enda kom aldrei neinn
að tómum kofanum þar. Sá sem
kom í heimsókn til hennar hann fór
hvorki svangur þaðan né fór hann
tómhentur hvort þá heldur að hann
fór með veraldlegar gjafir eða þá
lífsspeki og góð ráð.
Sumum fannst amma kannski
hijúf hið ytra en hjartagæskan, hún
leyndi sér ekki. Amma var með
eindæmum gjafmild og alltaf var
hún boðin og búin að rétta þeim
hjálparhönd er á þurftu að halda.
Mér finnst svo skrítið að hugsa til
þess að hún amma skuli vera dáin,
því í huga mér hefur hún alltaf
verið eilíf, ódauðleg, hún var alltaf
svo sterk og sjálfstæð og alltaf
átti hún til svör við öllu. Hversu
oft sagði hún okkur ekki að hlutirn-
ir kæmu með kalda vatninu?!
Amma var glæsileg kona svo
teinrétt og bein í baki og alltaf svo
vel tilhöfð. Enginn átti jafn glæsi-
lega ömmu og við þegar amma var
komin í peysufötin sín. Þó að sökn-
uðurinn sé sár er auðvelt að sætta
sig við viðskilnaðinn, því að ég
veit að nú líður þér vel.
Elsku amma mín, mig langar til
að kveðja þig með þessum orðum:
„Þegar, þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú
munt sjá að þú grætur vegna þess
sem var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Dísa.
t
Útför föður okkar,
GUÐMUNDAR ÞORLEIFSSONAR,
Þverlæk,
Holtum,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 30. janúar kl. 13.30.
Þorleifur og Guðni Guðmundssynir.
t
Afi okkar og fósturfaðir,
STEFÁN GUNNBJÖRN EGILSSON
tækjafræðingur,
lést á heimili sínu, Nökkvavogi 41, Reykjavík, 25. janúar.
Arnþrúður Lilja Þorbjörnsdóttir, Sólveig Jakobsdóttir,
Sigrún Pétursdóttir, Oddur Jakobsson,
Auðbjörg Jakobsdóttir.
Ástvinir okkar,
HJÖRDÍS BJÖRNSDÓTTIR,
BIRNA DÍS og HELGA BJÖRK JÓNASARDÆTUR,
verða jarðsungnar frá Dómkirkjunni í Reykjavík laugardaginn
28. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir.
Þeir, sem vilja minnast hinna látnu, láti björgunarsveitir njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jónas S. Hrólfsson, Kristín Bjarnadóttir,
Sigurrós Jónasdóttir.
t
Þökkum innilega samúð og hlýhug við
andlát og útför hjartkærs eiginmanns
míns og föður,
BJARNA ÁRMANNS JÓNSSONAR,
Hayward,
Kaliforníu.
Kristjana Stefánsdóttir,
Stefán Jónsson.
+
Þökkum innilega samúð og vinarhug við
andlát og útför móður okkar og tengda-
móður,
VIKTORÍU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Aðalbóli,
Vestmannaeyjum,
síðast á Hrafnistu,
Reykjavík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Betsý Ágústsdóttir, Böðvar Jónsson,
Elín J. Ágústsdóttir Sighvatur Bjarnason,
Agústa Agústsdóttir, Einar Ólafsson,
Guðmundur Ágústsson.
+
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall og
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR TÓMASDÓTTUR,
Sólvallagötu 32,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins Garðvangs, Garði.
Sigurður Þorsteinsson,
Valgerður Sigurðardóttir, Árni Júlíusson,
Jónas Sigurðsson, Ingibjörg Ólafsdóttir,
Þórleif Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.