Morgunblaðið - 15.03.1995, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 15. MARZ 1995 35
MINNINGAR
AGUST BJARNASON
+ Ágúst Bjarna-
son fæddist 25.
nóvember 1917 í
Kirkjubæ í Hróarst-
ungum. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ákureyri
8. mars siðastliðinn.
Móðir hans var Júl-
iana Kristmunds-
dóttir en faðir hans
var Bjarni Jónsson.
Ágúst stundaði sjó-
mennsku stóran
hluta ævi sinnar en
vann annars það
sem til féll í landi.
Lengst af var hann ókvæntur,
en um 1980 kvæntist hann Sigu-
rást Kristjánsdóttur. Hún lést
nokkrum árum síðar. Hann
verður jarðsettur frá Dalvíkur-
kirkju í dag, 15. mars, og hefst
athöfnin kl. 13.30.
JÚLÍANA Kristmundsdóttir, móðir
Ágústs, mun hafa verið í vinnu-
mennsku í Kirkjubæ í Hróarstung-
um. Faðhans hafði ekki afskipti af
uppeldinu enda var Júlíana komin
með son sinn, tæplega ársgamlan,
til Grímseyjar þar sem honum var
í fyrstu komið í fóstur til ættingja
hennar. Afskipti og tengsl okkar
fjölskyldu við Gústa eins og hann
var jafnan kallaður, hefjast þegar
afi, Jakob Helgason, og vinur hans
og síðar mágur Óli Bjarnason
ganga í það, þá unglingar að fá
nýtt fóstur fyrir Gústa og hann flyt-
ur, þá á fimmta ári, til Ingu Jóhann-
esdóttur langömmu minnar.
Þegar Gústi er orðinn 15 ára, en
þá hafði hann víðar dvalið en hjá
Ingu, kemur hann til afa og ömmu,
Jakobs og Svanfríðar, sem þá eru
ung hjón. Síðan er hann með þeim
og verður þannig einn af okkar fjöl-
skyldu.
Barnahópur afa og ömmu varð
nokkuð stór og fyrirferðarmikill;
fimm syni eignuðust þau og tvær
dætur. Gústi tók þátt í lífsbaráttu
fjölskyldunnar í Grímsey sem einn
af þeim, sótti sjó eða vann við ann-
að sem til féll. Fjölskyldan var sam-
hent og dugleg og komst vel af.
Eftir fráfall elsta sonar afa og
ömmu, Willards, tók fjölskyldan sig
upp og flutti til Dalvíkur árið 1947,
keypti húsið Garða, nú Hafnarbraut
25, og kom sér þar fyrir. Gústi var
þá um þrítugt og eftirlifandi börn
þeirra hjóna, Helgi, Óli, Elín, Guð-
rún, Matthías og Ottó, á unglings-
aldri eða að nálgast fullorðinsár. í
Görðum var síðan miðstöð fjölskyld-
unnar næstu áratugina og þar hlut-
um við mörg gott veganesti sem
hefur enst okkur fram á þennan
dag. Bræðurnir hófu búskap „á loft-
inu“ hver á fætur öðrum og mörg
barnabarna ömmu og afa stigu þar
sín fyrstu skref. Mörg okkar hinna
vistuðumst þar einnig um skemmri
eða lengri tíma. Alltaf var nóg pláss
hjá afa og ömmu og alltaf var
Gústi nálægur sem einn af þeim
fullorðnu sem skipti sér af, sem lét
sig varða hvað maður var að gera
eða hvernig manni gekk. Hann var
barnavinur og þess nutum við sem
ólumst upp í Görðum. Hann gaf sér
tíma til að spila við okkur, sýna
okkur spilagaldra og margskonar
svindl sem hann hafði séð framið í
erlendum höfnum. Og oft var hann
sá eini sem var aflögufær með smá
pening þegar mikið lá við.
Á 6. og 7. áratugnum var Gústi
viðloðandi Hafnarfjarðartogarana
sem sigldu þá gjarnan með aflann.
Þannig varð Gústi einskonar gluggi
okkar krakkanna að útlöndum og
tákn um ýmsan munað sem á þeim
tíma var ekki fluttur til landsins
eftir öðrum leiðum en með togurum
sem voru að koma úr siglingu.
Hann átti líka oft mikla peninga
þegar hann var í landi, lifði þá
gjarnan hratt og veitti á báða bóga.
Síðar var hann lengst með Matta á
Snæfelli EA og síðustu ár sín á
vinnumarkaði vann hann í Blika hjá
Otta og Matta þar sem hann gat
aðlagað vinnutíma og verkefni að
breyttum aðstæðum
sínum vegna aldurs eða
annars.
Já, hann Gústi lifði
stundum hratt og
flæktist þá í ýmsan
félagsskap. En karl
bjargaðist úr öllum
slíkum leiðöngrum.
Góðglaður rifjaði hann
gjaman upp árin í
Grímsey og söng þá
gjarnan braginn um þá
sem reru á Félaganum,
en það var bragur um
útgerð Gústa og fleiri
á þeim báti. Þegar
þannig lá á honum voru líka kon-
urnar í fjölskyldunni allar systur
hans eða diddur, fyrst mamma og
Gunna, síðar eiginkonur bræðranna
og loks vorum við stelpurnar hver
af annarri teknar í „diddutölu" jafn-
harðan og við urðum fullorðnar.
Það var merkileg staðfesting á nýrri
stöðu í fjölskyldunni. Og fyrir allar
þessar systur sínar og fjölskyldur
þeirra var hann jafnan tilbúinn að
snúast eða verða að einhverju
gagni. „Ó Gústi, ekki veit ég hvern-
ig ég færi að án þín“, var stundum
viðkvæðið í Görðum og hjá ömmu,
ekki síst eftir að afa naut ekki við
lengur. Þannig launaði hann fóstrið
með trúnaði og liðsinni eftir því sem
þurfti og við átti.
Lengst af var Gústi ókvæntur,
en um 1980 kynntist hann konu,
Sigurást Kristjánsdóttur, sem hann
gekk í hjónaband með. Þeirra sam-
vista naut hann ekki lengi því hún
lést nokkrum árum síðar. Gústi
eignaðist ekki börn, utan þau sem
hann eignaðist í gegnum fjölskyldu-
tengsl. Hann eignaðist hinsvegar
nafna sem varð honum kærari en
önnur börn sem hann hafði afskipti
af um ævina og uppspretta mikillar
ánægju nú síðustu árin þegar hann
var fluttur að Dalbæ, heimili aldr-
aðra hér á Dalvík.
Gústi var andlega hress allt til
hins síðasta og á Dalbæ var hann
lífið og sálin í hópi heimilisfólks sem
nú saknar vinar og félaga í stað.
Fjölskyldan, sem hann tengdist
svo ungur, saknar góðs bróður og
vinar og minnist með hlýju allra
stundanna sem varið var saman við
störf eða leik, í blíðu og stríðu.
Svanfríður Inga Jónasdóttir.
Það var fyrir ellefu árum sem
ég kynntist Agústi Bjarnasyni, eða
Gústa eins og hann var gjarnan
kallaður. Þá settist ég að á Dalvík
og dvaldi þar nokkur ógleymanleg
ár. Hann var nýbúinn að missa eig-
inkonu sína eftir stutta sambúð,
þegar ég kom til Dalvíkur. Við
fyrstu kynni leyndi sér ekki að
þarna fór góður drengur, sem öllum
var hlýtt til. Gústi var uppeldisbróð-
ir tengdamóður minnar og varð
strax fastagestur á mínu heimili. Á
þeim fáu árum sem við áttum sam-
leið sagði hann mér margt og
kenndi, sem ég bý ríkulega að um
ókomna framtíð. Þegar ég kom til
Dalvíkur hafði ég ekkert kynnst
sjómennsku eða fiskvinnslu, nema
það sem landkrabbar fá úr fjölmiðl-
um. Ég lenti fljótlega í slíkri vinnu
og var þá gott að leita til Gústa
og annarra sem höfðu þar þekkingu
á. Ég minnist þess oft þegar ég var
eitt sumar að leysa af við fiskverk-
un fyrir kaupfélagsverslanimar á
Dalvík og í Olafsfirði, að ég fékk
sendan svartfugl frá Grímsey. Ekki
kunni ég að meðhöndla fuglinn og
kallaði því Gústa mér til aðstoðar.
Ég kom ekki að tómum kofunum
þar, enda var Gústi uppalinn í
Grímsey og kunni til allra þeirra
verka sem þar voru unnin. Hann
kenndi mér að hamfletta, reyta og
svíða, og fyrir vikið gat ég afgreitt
fyrsta flokks vöru til viðskiptavina.
Margt fleira á ég Gústa að þakka.
Hann var hrókur alls fagnaðar á
mannamótum og alltaf hafði ég
gaman af, ef hægt var að fá hann
til að fara með Grímseyjarbraginn
á góðri stundu. Oft barst talið að
Grímsey þegar við ræddum saman,
honum þótti vænt um eyna og eyj-
arskeggja og átti þaðan margar
minningar. Þótt ég hafi aldrei kom-
ið þangað, hef ég taugar til eyjar-
innar í norðri, því amma mín bjó
þar nokkur ár á unga aldri og sagði
mér margar sögur þaðan. Það varð
mér ljóst, að þeir sem þar hafa ein-
hvern tíma dvalið, eiga þar sterkar
rætur. Eftir að ég flutti frá Dalvík
fyrir fjórum árum hitti ég Gústa
sjaldnar, en þegar ég átti leið norð-
ur skrapp ég alltaf á Dalbæ, dvalar-
heimili aldraðra á Dalvík, þar sem
hann dvaldi síðustu ár. Það var aljt-
af gott að sækja Gústa heim. Ég
heimsótti hann á Fjórðungssjúkra-
húsið á Akureyri í síðustu viku og
varð mér þá ljóst að hverju stefndi.
Starfsþrekið var búið, en fjörið
leyndi sér ekki hið innra.
Jæja, Gústi minn, ég kveð þig
nú að sinni. Koníaksstaupið sem við
ætluðum að drekka saman á Dalvík
í sumar verður að bíða betri tíma,
uns við hittumst á ný.
Ég sendi Diddunum og öðrum
ættingjum og vinum mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Kristján Róbert.
+
Faðir okkar,
JÓN MAGNÚSSON,
frá Staf
í Aðalvík,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Isafirði að morgni 14. mars.
Fyrir hönd systkina minna og annarra vandamanna,
Hreinn Þ. Jónsson.

Ástkæreiginkona mín og sonur, dóttir, tengdadóttir og barnabarn,
HAFDI'S HALLDÓRSDÓTTIR
°g
HALLDOR BIRKIR ÞORSTEINSSON,
létust af slysförum þann 12. mars.
Þorsteinn Þorkelsson,
Halldór Jóhannesson, Þorkell Þorsteinsson,
Guðlaug G. Vilhjálmsdóttir, Guðrún Pétursdóttir
og fjölskyldur.
KARL E.
ÞORKELSSON
+ Karl E. Þorkels-
son var fæddur
11. ágúst 1924.
Hann lést á heimili
sínu hinn 5. mars
síðastliðinn. Karl
var fæddur og upp-
alinn á Hellissandi,
sonur Þorkels
Sigurgeirssonar, f.
6.2. 1896, d. 1981,
og Sigurástar Frið-
geirsdóttur, sem lif-
ir hann í hárri elli.
Saman áttu þau 12
börn. Á lífi eru Guð-
ríður, sem búsett er
á Hellissandi, Sigurgeir, Gest-
ur, Friðgeir og Haukur, sem
búsettir eru í Reykjavík, og
einnig Krisfján, sem nú er bú-
settur á Siglufirði. Karl átti
einnig uppeldissystur, Ástu
Gestsdóttur, sem er nú búsett
í Baudaríkjunum. Árið 1979
flutti Karl til Reyjavíkur.
Jarðaför Karls fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, miðviku-
daginn 15. mars, og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
ELSKU Kalli minn.
Þegar ég frétti að þú værir farinn
frá okkur sóttu á mig margar yndis-
legar minningar um þig, kæri
frændi. Mér eru einkum minnis-
stæðar ökuferðir með pabba þegar
við fórum niður á höfn og skoðuðum
bátana. Þá fannst mér gaman og
þú minntist gamalla tíma. Það er
þó ein setning sem ég minnist hvað
mest. Þú sagðir alltaf
við mig og pabba minn,
að ég væri uppáhaldið
þitt og mér þótti alltaf
vænt um að heyra það.
Þessi orð eiga eftir að
lifa í huga mínum um
ókomna framtíð.
Í öll þessi ár sem þú
barðist við veikindin
heyrði ég þig aldrei
kvarta. Þú stóðst þig
eins og hetja í huga
mínum. Kalli föður-
bróðir minn hefur allt-
af búið með ömmu
minni frá því ég man
eftir mér. Það er aðdáunarvert hvað
þú gast hugsað vel um hana þrátt
fyrir veikindi þín, alltaf gekk amma
fyrir.
Ekki var minni aðdáun sem þú
sýndir dóttur minni, Perlu Ósk,
þegar ég kom með hana í heimsókn
til þín.
Éftir að amma fór á Hrafnistu
bjóst þú einn og sýndir mikinn
dugnað. Þú hlýtur að hafa orðið
mjög einmana eftir að hún fór. Nú
ert þú farinn og nú veit ég að þú
ert ekki einmana lengur því nú
hvílir þú hjá ástvinum okkar.
Ég sendi ömmu minni, Ástu
frænku, mömmu, pabba og systkin-
um þínum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur. Elsku Kalli, þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu, megi góður
guð varðveita þig.
Þín frænka,
Nína Berglind
Sigurgeirsdóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma, systir og mágkona,
ERLA GUNNARSDÓTTIR,
Svöluhrauni 9,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni
í Hafnarfirði fimmtudaginn 16. mars
kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á Krabbameinsfélagið.
Margrét Haila Guðmundsdóttir, Jón Sigurðsson,
Björg Guðmundsdóttir, Helgi Sverrisson,
Elva Guðmundsdóttir, Eirikur Sigurðsson
og barnabörn,
Hallbjörg Gunnarsdóttir, Guðni V. Björnsson.
+
Sonur minn, vinur, bróðir og mágur,
VALGEIR SIGURÐSSON
kennari,
Vesturvegi 4,
Seyðisfirði,
verður jarðsettur frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 18. mars kl. 14.00.
Málfríður Einarsdóttir, Kristín (Kiddý) Jóhannesdóttir,
Jóna Gunnlaugsdóttir, Reynir Haraldsson,
Gyða Gunnlaugsdóttir, Hörður G. Pétursson,
Ólína Guðmundsdóttir, Einar Sigurbergsson.
+
Ástkær móðir okkar og amma,
GUÐRÚN ELÍSABET
VÖRMSDÓTTIR,
Lyngbrekku 12,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 17. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vilja minnast henn-
ar, er bent á Kálfatjarnarkirkju, Vatns-
leysuströnd, Trompreikningur nr. 404317 í Sparisjóði Keflavíkur,
bankanúmer 1109.
Baldvin ísaksson, Sigríður ísaksdóttir
og barnabörn.