Morgunblaðið - 19.03.1995, Síða 18

18 B SUNNUDAGUR 19. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
NEP8L
GÖNGUFERÐ UM TROÐNA
STÍGA HIMALAJAFJALLA
Vinkonumar Jakobína Guðmundsdóttir og
Jóhanna Margrét Guðlaugsdóttir ákváðu
að eyða síðustu jólum og áramótum á göngu
í Himalaja-flöllum. Hér segir frá ýmsum
þeim ævintýmm, sem þær rötuðu í.
EFTIR fjórtán klukkustunda
ferðalag með Royal Nepal
Airlines frá London til
Katmandu með millilend-
ingu í Frankfurt og Dubai er loks
stigið frá borði og við tekur fallegt
veður, heiðskír himinn og 17 stiga
hiti og það á sjálfan aðfangadaginn.
Þegar út úr flugstöðvarbyggingunni
er komið bíður hópur manna, sem
allir gera sig líklega til að hefja
skilti á loft með hinum ýmsu nöfnum
og tiltölulega fljótt rekum við augun
í skilti, sem á stendur „Peregrine"
og er heiti áströlsku ferðaskrifstof-
unnar sem ætlaði að greiða götu
okkar á meðan á Nepal-dvöl stæði.
Glaðlegir Nepalir taka á móti
okkur og drífa farangurinn inn í
rútu. Leggjast síðan á flautuna og
aka af stað. Fyrsta áfallið sem
mætir okkur er umferðarmenningin,
ef menningu má kalla, en hvorug
okkar hefur nokkru sinni upplifað
annan eins hamagang á götum úti.
An árekstra komumst við þó heilu
og höldnu á Hótel Shanker, sem er
tiltölulega fínt hótel á nepalskan
mælikvarða, en þar er ætlunin að
gista næstu þijár næturnar. Þetta
fyrsta kvöld i framandi heimi viljum
við síst eiga það á hættu að fá í
magann svo að þegar við setjumst
til borðs á nepölskum veitingastað
á aðfangadagskvöld uppgötva þjón-
amir fljótt þessa viðkvæmni okkar.
Við pöntum steikt hrísgijón og
grænmeti og ákveðum að vera ekki
með óþarfa áhyggjur. Maturinn
bragðast vel og við erum róaðar
niður með þeim orðum að vatnið sem
notað er til matseldarinnar sé soðið
í það minnsta í hálftíma gagngert
til þess að drepa bakteríur.
Margt að skoða
Óhætt er að segja að Katmandu
iði ekki af næturlífi enda erum við
komnar í háttinn um tíuleytið á
kvöldin í höfuðborginni. Katmandu
hefur hinsvegar upp á margt annað
að bjóða. Við skoðum m.a. apahofíð
Swayambhunath, Boudhnath-hofið
og Pashupatinath-hof hindúa sem
stendur við ána Bagmati, en þegar
þangað er komið er verið að und-
irbúa líkbrennslu og síðan verður
öskunni dreift í ána. Á sama stað
eru böm að busla, fólk að þvo bæði
líkama sína og leirtau og hundar,
kýr og apar að svala þorstanum.
Við förum líka til Patan og skoðum
markaði og hof á Durbar-torgi og
göngum um Freekstreet, sem hefur
að geyma heillandi litlar búðir á
báða bóga. Flóttamannabúðir Tíbeta
eru einnig í Patan, þar sem konur
sitja og vefa ullarmottur sex daga
vikunnar, en eiga frí á sunnudögum.
Okkur fínnst þetta þrælavinna, en
konurnar eru greinilega annarrar
skoðunar, glaðar og kátar í bragði,
samkjafta ekki við okkur og vilja
fá að vita hvaðan við komum. Ta-
mel er aðal verslunarhverfíð í Kat-
mandu og þar er hægt að gera ótrú-
lega góð kaup, m.a. á gólfmottum
úr silki og ull, veggteppum, lopavör-
um frá Tíbet, skartgripum, grímum
EITT af mörgum tehúsum,
sem finna má í fjöllum Hl-
malaja, en þar er bæði hægt
að fá ódýran mat og gistingu.
í vinnupásu.
og öskjum úr m'álmi og tré svo og
á ýmsum öðrum skemmtilegum
minjagripum. Hafa ber í huga að
gæði eru mismikil svo að það þarf
að vanda valið og kunna inn á prútt-
tæknina við kaupmennina.
27 í fylgdarliði
En við erum fyrst og fremst
komnar til Nepal til að eiga jól og
áramót í óspilltri náttúru Himalaja-
fyalla. Förinni er heitið á Annap-
urna-svæðið, norðvestur af Kat-
mandu, þar sem við ætlum að ganga
næstu fjórtán daga. Við erum ellefu
í hópnum okkar, þar af sjö Ástral-
ir, einn Breti, einn Flórídabúi og
tveir Islendingar. Fararstjórinn
okkar segist aldrei áður hafa verið
með íslendinga sem kemur ekki á
óvart.
í fylgdarliði okkar eru 27 full-
frískir karlmenn. Við þurfum aðeins
að bera dagpoka, en burðarmenn
sjá um bakpoka, tjöld, dýnur og
annan viðlegubúnað. í þeirra verka-
hring er að koma tjaldbúðunum upp
á kvöldin og ganga frá á morgn-
ana. Meðalbyrði hvers burðarmanns
er um 35 kg og launin eru sem
nemur um það bil 150 ísl. krónum
á dag. Þeir hljóta að vera í góðri
þjálfun því þegar við reynum við
byrðina, riðum við vinkonurnar til
falls.
Klukkan 7.00 að morgni þriðja í
jóium er lagt af stað í rútu til Pok-
ara og þó að aðeins séu rúmir 200
km á milli Katmandu og Pokara
tekur aksturinn átta klukkustundir
enda umferðin með ólíkindum. Ekki
er þverfótað fyrir skrautlegum
vörubílum og fornaldarútum, svo
yfírfullum af fólki að sumir sitja
upp á og aðrir hanga utan á. Vega-
framkvæmdir eru sömuleiðis í full-
um gangi án sjáanlegrar nútíma
tækni á borð við veghefla og gröf-
ur. Þarna er mannshöndin allt í öllu
að höggva til gijót og raða saman
steinum. Leiðin er aftur á móti ótrú-
lega falleg og mannlífið litskrúðugt.
Við keyrum um hlykkjótta vegi,
jafnt í djúpum dölum sem í háum
fjallgörðum. Vinaleg og lítil þorp
blasa við hvarvetna. Sölufólk í leit
að viðskiptum er áberandi og gróð-
urinn er alls staðar þó lítið af honum
sé í blóma á þessum árstíma.
Vaknað með tei
Við náum áfangastað kl. 15.30
ög tjöldum á yndislegum stað með
útsýni á hið tilkomumikla fjall Mac-
hhapuchhare, sem er tæplega sjö
þúsund metra hátt. Við fáum te og
kex, eii fyrir hveija máltíð erum við
látin þvo hendur okkar upp úr pott-
ösku, sótthreinsandi efni. Kvöld-
maturinn, sem er jafnan þrírétta og
te eða kaffí á eftir, er yfirleitt fram-
reiddur kl. 18.00, en að honum lokn-
um er gjaman spjallað og spilað,
sagðir brandarar eða lagðar þraut-
ir. Upp úr kl. 20.00 eru flestir komn-
ir ofan í svefnpokana sína og allir
í fastasvefni klukkutíma síðar.
Kokkurinn í hópnum er hreint
út sagt frábær enda leggur hann
metnað sinn í að koma mannskapn-
um á óvart á hveijum degi með
góðum, vel krydduðum og kolvetna-
ríkum mat og ekki skemmir nýárs-
kakan, sem bökuð er í 2200 metra
hæð, fyrir áliti okkar á honum.
Kjúklingasúpa og kjúklingapottrétt-
ur „að hætti hússins" vekur óneitan-
lega líka vissa kátínu ferðalanga
eftir að hafa fylgst með fjörlegum
viðskiptum matreiðslumeistarans
og kjúkiingabónda eins í nágrenninu
sem á leið um tjaldbúðirnar okkar
á reiðhjólinu sínu með 20 sprelllif-
andi hænur hangandi á stýrinu, en
bóndinn er einmitt á leiðinni á mark-
aðinn með bústofninn þegar hann
er skyndilega stoppaður.
Öftast erum við vakin kl. 6.30 á
morgnana með heitu tei og að því
búnu er okkur fært heitt vatn í
skál til að þvo stírurnar úr augun-
um. Morgunmaturinn er svo hafra-
grautur, egg, brauð, smjör, sulta,
te eða kaffí. Og þar sem við ís-
lensku vinkonurnar erum báðar
íþróttakennarar að mennt fínnst
okkur ekki annað bjóðandi en að
bytja daginn á morgunleikfimi og
teygjum. Menn verða dálítið hvumsa
í fyrstu, finnst þetta uppátæki okk-
ar hálfgerður óþarfi, en þegar á líð-
ur breytist viðhorfið okkur í hag.