Morgunblaðið - 23.07.1995, Síða 30

30 SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
( WEKM6 STENDUt. A þu/ AB>
. þt£> FU jÚGIÐAUTAf í i
/ KRJN6UM ASU6 ? '
Grettir
Tommi og Jenni
THIS IS HOU) U)E PLAV MARBLES,RERUN..FIRST, Ode DRAU) A 016 CIRCLE OR RIN6... ^ THEN WE EACH PUT SOME MAR5LES IN THE RIN6.. NOU), 0ECAUSE YOU'RE A 0E6INNER,WE WON'T PLAY FOR KEBF5.ÆÍL JUST PLAY F0R FUN.._
- ■ - '• •
Þetta eru leikfanga-marm- Svo setjum við, Nú, vegna þess að þú ert Skilurðu hvað það þýðir? Ef ég vinn,
arakúlurnar mfnar, hvor um sig, byijandi, spilum við ekki þá er það gaman ... ef ég vinn ekki,
Rabbi... fyrst drögum við nokkrar marm- í alvöru ... við spilum þá er það ekkert gaman ...
stóran hring ... arakúlur inn í bara okkur til skemmtun-
hringinn... ar...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Ævintýralegt rugl 1
íslenskri knattspyrnu
Frá Asmundi Helgasyni:
TILEFNI þessara skrifa er knatt-
spyma og tvöfalt rugl og klúður
knattspymuhreyfingarinnar.
Keppnin um tvö efstu sætin í 2.
deild Islandsmótsins hefur sjaldan
verið eins hörð eins og nú í sumar.
Ein fímm eða sex lið eygja möguleika
á fyrstudeildarsæti að ári og leggja
alit í sölumar til þess að ná þeim
áfanga að spila í hópi tíu bestu liða
landsins. Eitt lið, Stjaman í Garðabæ,
virðist þó leggja meira í sölumar en
önnur lið. Þeir hafa nefnilega lagt
undir mannorð sitt og hafa sýnt að
íþróttamennska og drengileg keppni
eru atriði sem vert er að fóma fyrir
sæti í fyrstu deild.
Efnismál eru þau að Ágúst Hauks-
son þjálfari Þróttara var dæmdur í
leikbann sem leikmaður og átti að
taka út bannið sem slíkur í umrædd-
um leik Þróttar og Stjömunnar. Það
gerði hann en að höfðu samráði við
KSÍ var hann á skýrslu sem þjálfari.
Kemur þar að fyrri hluta þessarar
fáheyrðu vitleysu. Þannig var að
Stjaman tapaði fyrir Þrótti á heima-
velli sínum í Garðabæ með marka-
tölunni 2-4 í umræddum leik. Eftir
leikinn kom í ljós hversu tapsárir
Stjömumenn eru því þeir kærðu Þrótt
fyrir að hafa ólöglegan mann á
skýrslu. Ekki höfðu þeir fyrir því að
benda á það fyrir leikinn, kannski
vegna þess að þeir reiknuðu einfald-
lega ekki með því að þeir gætu tap-
að. Því fór það svo að þeir kærðu
Þrótt fyrir að hafa Ágúst á skýrslu
sem þjálfara. Eitt fordæmi er um slíkt
atvik þar sem ákærandi tapaði málinu
í héraði, áfrýjaði til dómstóls KSÍ, sem
svo vísaði málinu frá vegna formgalla
og féll málið niður við það. Enda fór
það svo að Stjaman tapaði málinu í
héraði. Ekki létu þeir Stjömumenn
staðar numið við það heldur áfrýjuðu
til dómstóls KSÍ. Enn sættu þeir sig
ekki við að hafa tapað leiknum á
knattspyrnuvellinum og héldu því
áfram eins og ódrengilegum íþrótta-
mönnum sæmir. Reyndar kæmi það
á óvart ef leikmennimir sjálfír hafa
staðið að þessu en líklegya er að að
baki þessu hafí staðið stjómarmenn
sem sjást hvergi fyrir í að koma sínu
liði upp í fyrstu deild. Ef leikmenn
hafa staðið til jafns á bak við kæruna
ber það dapurt vitni að uppeldi Stjöm-
unnar á íþróttamönnum sínum.
Þegar málið var svo tekið fyrir hjá
dómstóli KSI heldur mglið áfram og
klúðrið byijar. Dómstóllinn dæmir
Stjömunni í vil þrátt fyrir að Þróttur
hafí fengið umsögn og leiðþeiningar
frá skrifstofu KSI um að Ágúst
mætti vera á leikskýrslu leiksins.
Þetta hlýtur að þýða það að þeir þrír
starfsmenn KSÍ sem veittu Þrótti álit
KSÍ eru algerlega óhæfír til að gegna
starfi sínu og hljóta því að segja af
sér í kjölfar þessa dóms. Eins getur
þessi úrskurður þýtt að ekki sé sama
hvort sé verið að tala um Jón eða
séra Jón, og Þróttur í hlutverki Jóns
sé félag sem hægt sé að fóma, enda
hafí það ekki sama rétt og önnur
félög. Hvort sem er, þá er þessi úr-
skurður með öllu óviðunandi og knatt-
spymuhreyfíngunni til mikils vansa.
Sérstaklega skýtur KSÍ yfír markið
með fjarstæðukenndri sekt upp á
tæpar 180.000 krónur. Virðist sem
KSI vilji fírra sig allri ábyrgð með
slíkri og þvílíkri sektarupphæð.
Hvert framhald málsins verður er
óljóst ef þá eitthvað. Ljóst er hinsveg-
ar að enginn er annars bróðir og sum
knattspymufélög líta á deildakeppn-
ina sem vígvöll þar sem öilu má fóma
fyrir sigur, jafnvel drengilegri keppni.
Einnig er ljóst að dómur KSI setur
KSÍ sjálft í mikinn vanda þar sem
starfsmönnum þess er greinilega ekki
treystandi fyrir starfí sínu. Þannig
er KSÍ nú komið í hring og bítur nú
í skottið á sjálfu sér.
Hvað Þrótt varðar vona ég að leik-
menn og stuðningsmenn þess tvíeflist
við mótlætið og nái öðm af þeim tveim
sætum sem veita rétt til þátttöku í
fyrstu deildinni. Þá vona ég að Stjam-
an nái ekki hinu sætinu. En eitt er
víst að þó ég sjái ekki einn einasta
leik það sem eftir er sumars mun ég
ekki láta mig vanta á seinni leik þess-
ara tveggja félaga þar sem ég verð
vonandi vitni að réttlátum sigri Þrótt-
ara.
ÁSMUNDUR HELGASON,
knattspymuáhugamaður,
Nökkvavogi 9, Reykjavík.
Benny Hinn og
Þjóðkirkjan
Frá Sigurði Sigurðarsyni:
UNDANFARNA daga hefur mikið
borið á fréttum af heimsókn predik-
arans Benny Hinn hingað til lands.
Núverandi og fyrrverandi leiðtogar
Þjóðkirlqunnar hafa nokkuð verið orð-
aðir við þessi tíðindi öll. Vegna fyrir-
spuma ungs fólks í Þjóðkirkjunni fínn
ég mig knúinn til þess að gera þetta
álit mitt kunnugt.
Atburðir eins og samkomumar í
Laugardalshöll eiga sér eins og önnur
trúarleg fyrirbæri í samtíð okkar
sögulegar forsendur. Þeirra forsendna
er í þessu tilfelli að leita til landnáms
Evrópumanna í Norður-Ameríku.
Landnemamir þar voru sumir gjör-
samlega rótlaust fólk, sem horfðist í
augu við mikla erfíðleika í nýju landi.
Meðal þeirra vöknuðu upp predikarar
og kraftaverkamenn, sem áttu ríkan
þátt í að hjálpa þessu fólki til þess
að móta með sér siðmenningu og
reglubundið trúarlíf. Enn er það svo,
að í Norður-Ameríku er margt af
rótlausu fólki, sem enn á við mikla
erfíðleika að stríða. Menning Norður-
Ameríku er því enn að hluta til land-
nemamenning. Gömlu og góðu pred-
ikaramir hafa eignast arftaka í svo-
nefndum fjölmiðlaprédikurum og
Benny Hinn er einn þeirra, að því er
mér virðist. Ekki ætla ég að gera lít-
ið úr hlutverki þeirra í því að viðhalda
siðmenningu og trúarlífí í Norður-
Ameríku allt til þessa dags.
Hins vegar verð ég vegna þeirrar
umfjöllunar sem orðin er um þessar
samkomur að vísa algjörlega á bug
öllum vangaveltum um, að það sem
gerist á slíkri samkomu sé nokkuð
kristilegra eða máttugra en það sem
gerist þegar íslenskur þjóðkirkjusöfn-
uður kemur saman í kirkju sinni til
þess að hlýða á Guðs orð, biðja Guð
og mæta upprisnum frelsara sínum
við hans eigið borð.
Niðurstaða mín hlýtur því líka að
vera sú, að slíkur innflutningur sé
óþarfur. Hann er auðvitað heimill að
okkar lögum en því aðeins meinlaus
að allar stéttir kirkju okkar geri sér
ljóst hvað hér er á ferðinni eins og
ég reyndi að lýsa í upphafí máls míns.
Að lokum má geta þess að það
verður afskaplega langt þangað til
Þjóðkirkjan stendur á nokkum hátt
að uppákomum alveg eins og þessari.
SIGURÐUR SIGURÐARSON,
vígslubiskup í Skálholti.
i
i
i
<
1
<
I
<
(