Morgunblaðið - 11.08.1995, Blaðsíða 31

f
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 11. ÁGÚST 1995 31
DROPLA UG
RÓBERTSDÓTTIR
+ Droplaug Ró-
bertsdóttir
fæddist 17. október
1946 í Reykjavík.
Hún lést af slysför-
um 6. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Ingi-
björg Veturliða-
dóttir og Róbert
Bjarnason, sem búa
í Reykjavík. Systir
hennar er Ragna
Róbertsdóttir lista-
kona. Droplaug
giftist Finnboga
Gunnlaugssyni og
bjuggu þau að Esjubraut 31 á
Akranesi þar til þau slitu sam-
vistir. Börn þeirra eru: 1) Ingi-
björg, f. 27. apríl 1965, kaup-
maður á Akranesi, gift Katli
Má Björnssyni, þau eiga tvö
börn. 2) Maria, f. 24. desember
1968, búsett í Bandaríkjunum,
gift Mardig Abrim-
ian, þau eiga tvö
börn. 3) Berta, f. 13.
mars 1971, í sam-
búð með Gísla Elm-
arssyni. 4) Harpa
Hrönn, f. 7. maí
1973, í sambúð með
Hafliða Guðjóns-
syni, þau eiga eitt
barn. 5) Gunnlaug-
ur Orri, f. 25. ágúst
1975. Auk þess að
vera húsmóðir
starfaði Droplaug
sem klinikdama á
Tannlæknastofu
Akraness. Droplaug var vara-
bæjarfulltt-úi Alþýðuflokksins á
Akranesi 1990-1994 og tók átt
í bæjarmálum, m.a. í sjúkrahús-
stjórn á kjörtímabilinu.
Útför hennar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 14.
SÚ HARMAFREGN barst frá
Akranesi, að Droplaug Róberts-
dóttir hefði látist í hörmulegu slysi
sunnudagsmorguninn 6. ágúst
skammt frá heimili sínu. Oft hefur
það hvarflað að huga manns þegar
ótímabært mannslát ber að hversu
óskiljanlegt það er. Hvers vegna
eru þeir sem lífið virðist brosa við
og eru ef til vill að nálgast mikla
hamingju eftir stranga tíma hrifnir
á brott án miskunnar að því er
virðist. Mín kynni af Dobbu hafa
varað allt frá fyrri hluta sjöunda
áratugarins, þegar hún kom til
Akraness og stofnaði heimili með
Finnboga Gunnlaugssyni. Fljótlega
urðum við nágrannar því þau
byggðu sér heimili að Esjubraut
31 og bjuggu þar uns þau skildu.
Samgangur var ekki mikill milli
heimilanna en okkur hjónunum og
nágrönnunum við Esjubrautina
varð fljótt ljóst að Droplaug hafði
til að bera hina mestu mannkosti,
svo sem það að mega ekkert aumt
sjá, sérlegt umburðarlyndi og það
að falla aldrei styggðaryrði úr
munni um aðra.
Árið 1989 hófum við Droplaug
samstarf undir merki jafnaðar-
stefnunnar, þegar hún kom til liðs
við okkur sem skipuðum lista Al-
þýðuflokksins í bæjarstjórnarkosn-
ingum á Akranesi. Mér er sú stund
minnisstæð þegar Droplaug eftir
hvatningu foreldra sinna sagðist
verða með í baráttu fyrir jöfnuði
og betri kjörum. Hún skipaði fjórða
sæti listans og sameiginleg vin-
kona okkar, Ingibjörg J. Ingólfs-
dóttir, fimmta sæti. Þegar þetta
var, á vetrarmánuðum 1990, hafði
Droplaug ekki haldið ræðu eða rit-
að greinar í blöð. Grein hennar í
Skaganum 19. maí 1990 lýsir
hugsun og persónu hennar vel.
Hún hófst á þessum orðum: „Það
sem mér er efst í huga er mann-
legi þátturinn. Okkur verður að
líða vel til að geta starfað og alið
upp börnin okkar.“ Öll greinin og
hennar hugsun er bundin kröfunni
um jafnrétti, frelsi og bræðralag.
Droplaug var óþreytandi að
minna á sanngirniskröfuna um
réttindi einstæðra foreldra til notk-
unar á skattkortum barna í sam-
búð með foreldri sem sér þeim
farborða á skólaárum. Ennfremur
að benda á hringstreymi fjármagns
þegar fólk þarf t.d. fjárhagslega
aðstoð sem nemur e.t.v. þeirri fjár-
hæð sem tekin er í skatt af mæðra-
eða feðralaunum. Eitt af hennar
kjörorðum var „Búum bömunum
okkar betri tíð í betri bæ.“ Drop-
laug reyndist meiri baráttukona
en hún virtist vera við fyrstu kynni.
Dæmi um það er þegar við í síð-
ustu bæjarstjórnarkosningum
misstum mikinn stuðning og undir-
ritaður og fleiri vildu þegar það
var ljóst loka Röstinni og fara
heim. Þá sagði Dobba: „Nei, verum
saman og hefjum nýja baráttu,
styðjum og styrkjum hvert annað
í stað þess að láta hugfallast.“
Fyrir þá samverustund og fleiri
viljum við þakka því sameinuð sigr-
um við en sundruð eyðumst.
Droplaug eignaðist vin og félaga
sem henni var mjög kær. Þau lentu
saman í slysinu sem hreif hana
brott úr okkar mannlega heimi.
Að síðustu votta ég börnum og
foreldrum Droplaugar, tengda-
börnum, barnabörnum og vini
hennar Páli I. Pálssyni og ættingj-
um öllum dýpstu samúð. Eftir
stendur minningin um ljúfa og
heilsteypta sómakonu.
F.h. fjölmargra vina og félaga.
Gísli S. Einarsson
og fjölskylda.
í dag verður til grafar borin
okkar yndislega vinkona, Droplaug
Róbertsdóttir.
Hvað er hægt að segja þegar
dauðinn knýr dyra? Engin orð
megna að tjá þær sáru tilfinningar
sem bærast í hjarta okkar þegar
svo stórt skarð hefur verið höggv-
ið. Já, en vegir Guðs eru órann-
sakanlegir og oft finnst okkur þeir
vera ósanngjamir en við vonumst
til þess að þetta hafi einhvern
æðri tilgang.
Minningar okkar um Dobbu eru
okkur dýrmætar og hjálpa okkur
í þessari miklu sorg. Þá kemur ljós-
myndaáhugi hennar okkur til góða
í minningunni sem og gestabæk-
urnar sem við urðum að skrifa í
eftir hveija einustu heimsókn og
gera grein fyrir atburðum heim-
sóknarinnar í smáatriðum.
Oft var glatt á hjalla á Eini-
grund og þegar það fréttist að
drekafjölskyldan væri á leiðinni
upp á Skaga linnti ekki símhring-
ingunum til að fá upplýsingar um
nákvæma tímasetningu svo að öll
fjölskyldan gæti verið tilbúin út í
glugga með kerti og ananastertu
á borðinu. Alltaf var jafn gaman
að koma þvi að hressilegt viðmótið
og hlýjan var svo einstök í okkar
garð. Við gleðjumst mikið yfir því
að hafa öll komið saman um helg-
ina fyrir þennan hörmulega atburð.
Guð gaf okkur yndislega gjöf
og tók hana frá okkur á svip-
stundu. En það er erfitt að skilja
það þegar lífið blasti við henni og
hún svo lífsglöð og kát. Við getum
þó þakkað fyrir það að hún lést
hamingjusöm og einnig fyrir góðu
stundirnar sem og erfiðu sem við
áttum með Dobbu á meðan hennar
naut við.
Hvort sem okkur líkar betur eða
verr er það staðreynd að hún
Dobba okkar er farin og við getum
aldrei knúsað hana oftar eða átt
fleiri samverustundir í Blúnduseli
eða Bæjaralandi með henni. Þótt
sorgin sé þungbær og söknuður-
inn sár lifir minningin í huga okk-
ar um ljúfa konu alla tíð.
MINNINGAR
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hún ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
astþér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku María, Berta, Harpa og
Orri, Ingibjörg og Róbert, Ragna
og fjölskylda, tengdabörn, barna-
börn. Guð gefi ykkur styrk á þess-
ari erfiðu stundu.
Ykkar Valur, Sigurbjörg
og fjölskylda.
Það er með djúpri sorg og sökn-
uði sem við kveðjum okkar kæru
vinkonu, Droplaugu Róbertsdóttur.
Okkur er efst í huga þakklæti fyrir
að hafa fengið tækifæri til að
þekkja þessa yndislegu konu, sem
hafði svo marga kosti til að bera.
Kynni okkar við hana voru slík að
það er okkar takmark að taka hana
okkur til fyrirmyndar í öllum sam-
skiptum við fjölskyldu, vini og ann-
að fólk.
Óhætt er að segja að samband
okkar vinkvennanna hafi verið mjög
náið og sérstakt, þar sem, eins og
jafnan í lífinu, skiptust á skin og
skúrir. Við gátum hlegið saman,
grátið saman og þagað saman.
Það sem einkenndi Dobbu vin-
konu okkar einna mest var hversu
jákvæð hún var, aldrei hallaði hún
á nokkum mann.
Hún var sú manngerð sem geisl-
aði af, gaf af sér á báða bóga, en
bað aldrei um neitt fyrir sjálfa sig.
Stundum skömmuðum við hana fyr-
ir þetta, en hún bara hló að okkur.
Við getum ekki látið hjá líða að
geta þess, hve fjölskyldan var henni
hjartfólgin. Hún var foreldrum sín-
um stoð og stytta og við dáðumst
að umhyggju hennar og hlýju í
þeirra garð.
Tengsl hennar við börn sín,
tengdabörn og barnabörn voru ein-
stök og heimili hennar stóð jafnan
opið öllum þeirra vinum, sem voru
jafnframt hennar vinir. Það hefur
komið æ betur í ljós að bömin hafa
erft mannkosti móður sinnar, sem
hún fékk í vöggugjöf frá sínum
foreldrum.
Einkasystir Dobbu, Ragna Ró-
bertsdóttir, á nú einnig um sárt að
binda, þar sem samband þeirra var
mjög náið.
Þetta sumar var mjög hamingju-
ríkur tími fyrir Dobbu, þar sem hún
hafði allan barnahópinn sinn hjá
sér, þar sem auk þeirra barna henn-
ar sem búsett eru hér á landi, vom
böm hennar, sem sum hver búa,
eða hafa dvalist erlendis, stödd hér-
lendis, og hún gat eytt sumarleyfi
sínu í faðmi fjölskyldunnar, auk
þess sem fimmta barnabarnið var
komið í heiminn.
Elsku Róbert og Ingibjörg, Inga,
María, Berta, Harpa, Orri og
Ragna. Við vottum ykkur og fjöl-
skyldu ykkar okkar innilegustu
samúð og biðjum algóðan guð að
styrkja ykkur í þessari djúpu sorg.
Júlía, Marianne, Sigurveig,
Jóhanna og Áslaug.
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því það, sem
þér þykir vænst um í fari hans,
getur orðið þér ljósara í fjarveru
hans, eins og fjallgöngumaður sér
fjallið bezt af sléttunni.“ Kahlil
Gibran.
Um verslunarmannahelgina á
einum fegursta degi sumarsins
slokknaði skært ljós, það var Ijós
Droplaugar Róbertsdóttur sem
kvödd er frá Akraneskirkju í dag.
Á mikilli gleðistund í lífi hennar,
gerðist hörmulegt slys og lífi henn-
ar lauk svo skyndilega allt of fljótt.
Við sitjum eftir í sorg, aðstandend-
ur hennar og vinir, sem elskuðum
hana svo mikið.
Dobba var 17 ára þegar bróðir
minn kynnti hana fyrir okkur í fjöl-
skyldunni sem konuefni sitt. Við
urðum strax nánar vinkonur og sá
vinskapur hefur haldist alla tíð.
Ég tók þátt í gleði og stolti þeirra
þegar börnin fæddust. Ég passaði
bömin þeirra þegar á þurfti að
halda og þau voru stolt mitt. Eftir
að ég flutti frá Akranesi var fyrsta
verk mitt að hitta þau þegar ég
kom í heimsókn þangað. Eitt af
einkennum Dobbu vár hve góð og
gefandi manneskja hún var. Hún
var mikill vinur vina sinna og nú
eru margir sem eiga um sárt að
binda vegna fráfalls hennar.
Dobba og Finnbogi bróðir minn
slitu samvistir. Það voru erfiðir
tímar hjá henni og börnunum, en
svo vel hafa þau staðið saman að
eftir hefur verið tekið. Dobba lað-
aði að sér góðar og jákvæðar
manneskjur, sem sést best nú þeg-
ar á reynir og vinir koma úr öllum
áttum og bjóða hjálp sína. Ekki
er langt síðan Dobba trúði mér
fyrir því að hún ætti góðan vin,
og ég veit að þau hafa stutt hvort
annað og átt sannar gleðistundir
saman. Síðustu vikur ríkti svo enn
meiri gleði í fjölskyldunni því Mar-
ía var komin heim frá Bandaríkjun-
um, Orri og Berta komin frá Dan-
mörku, og ekki síst það að Una
Rakel, sólargeislinn hennar ömmu
sinnar, kom í heiminn. Dobba átti
ánægjustundir með þeim að und-
anfömu sem eiga eftir að ylja þéim
á komandi árum. Ég veit að trúin
á guð hjálpaði Dobbu á erfiðum
stundum, og ég veit að hún kenndi
börnunum sínum að það er guð sem
læknar og græðir. Ég er innilega
þakklát fyrir þann tíma sem við
áttum saman. Við áttum auðvelt
með að deila hvor með annarri
gleði og sorg. Ég þakka líka hve
fallega hún hélt á lofti minning-
unni um mömmu mína sem lést
fyrir tuttugu árum. Ég trúi, elsku
Dobba mín, að við hittumst þegar
minn tími kemur, þá tekur þú á
móti mér. Hjartans þökk fyrir allt.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá, að
aðeins það, sem valdið hefur
hryggð þinni, gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur huga þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ Khalil Gibran.
Elsku Inga, María, Berta,
Harpa, Orri, makar og börn. Ingi-
björg, Róbert, Ragna, fjölskylda
og vinir, guð blessi ykkur og styrki
í mikilli sorg.
Jónína
Dapurlegar fréttir gera ekki boð
á undan sér. Það var dimmur dag-
ur, í hug og hjarta, sunnudagurinn
6. ágúst sl. eftir að þær fréttir
bárust að Droplaug Róbertsdóttir
hefði þá um morguninn látist með
sviplegum hætti í umferðarslysi.
Það þyrluðust upp minningar.
Minningar um kynni og samstarf
við Dobbu, eins og hún gjaman
var kölluð. Samstarf sem í raun
hafði ekki staðið í langan tíma, í
áram talið, en samt það lengi að
kynnin voru trúnaðarkynni eins og
gengur hjá þeim sem vinna saman
að hugsjónum og hugðarefnum
sínum. Dobba kom til starfa fyrir
Alþýðuflokkinn á Akranesi við
upphaf undirbúnings sveitarstjórn-
arkosninganna 1990 full áhuga á
stefnumálum flokksins, þ.e. jafn-
aðarmennskunni, og ekki að undra
því þar sem Dobba fór fór sannur
jafnaðarmaður, óþreytandi við að
ræða ranglætið í þjóðfélaginu og
eins og svo margir sem eiga sér
markmið óþolinmóð eftir að sjá
breytingar til betri vegar ekki síst
fyrir þá sem minnst mega sín. Það
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld i úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimastðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
skal heldur engan undra þó hún
hefði góða yfirsýn yfir ranglætið,
fimm barna einstæð móðir í óða
önn við að koma upp börnum sín-
um.
Það var ekkert sem var Dobbu
óviðkomandi þegar talið barst að
möguleika fólks til lífsviðurværis
og þá sérstaklega ef talið barst
að einstæðum foreldram með
ijölda barna á framfæri sem þurfti
að fæða, klæða og mennta, enda
var það hennar reynslusvið.
Sem félagi var hún sönn og
trygg og hennar var saknað þegar
hana vantaði í hópinn. Með þessum
fátæklegu orðum verður ekki allt
sagt sem um hugan þýtur á þessum
sorgardegi en minning Droplaugar
mun lifa með okkur og í minning- t
unni mun bera hæst þakklætið
fyrir allt það sem hún lagði okkur
til og hið ljúfa viðmót hennar og
góð kynni.
Elsku Inga, María, Berta, Harpa
og Orri, Guð gefi ykkur, ásamt
öllum aðstandendum öðrum, styrk
til að takast á við sorgina. Við
kveðjum móður ykkar með söknuði
og sendum ykkur þær kveðjur og
hlýhug sem í mannlegum krafti
býr. Algóðan Guð biðjum við, af
miskunnsemi sinni og kærleika,
að bæta þar um betur.
Samstarfsfólk, Alþýðu-
flokksfélagi Akraness.
Við Droplaug kvöddumst síðast
fyrir um mánuði. Þá vorum við
bæði að byija í sumarfríi. Hún
hlakkaði greinilega mikið til frís-
ins, enda virtist nú bjartara fram-
undan hjá henni en nokkru sinni,
síðan við hófum að starfa saman.
Fimmta barnabarnið hennar var
nýfætt, hún hafði eignast góðan
vin og dóttir hennar, sem búsett
er í Bandaríkjunum, var væntanleg
að eyða með henni sumarleyfinu ,
ásamt börnum sínum. En óvænt
og tilviljunarkennt slys breytir öllu.
Þar sem gleði var vænst ríkir nú
ómæld sorg.
Samstarf okkar Droplaugar
hófst fyrir sjö og hálfu ári, er hún
réðst til starfa sem aðstoðarmaður
tannlæknis hjá Tannlækningastof-
unni sf., Akranesi. Starf aðstoðar-
manna tannlækna er allsérhæft og
kröfur hafa aukist um ábyrgð og
virkari þátttöku þeirra í starfi
tannlækna. Þó hefur til skamms
tíma ekki verið boðið upp á neina
menntun eða þjálfun til undirbún-
ings þessu starfi. Nýliðar hafa því
oft átt erfitt meðan þeir vora að
kynnast starfinu og öðlast þjálfun. c
Droplaug var komin yfir fertugt
og hafði verið húsmóðir og komið
upp fimm börnum er hún kynntist
þessu starfi. Hún tók því þó af
æðraleysi og öðlaðist hæfni án
átaka.
Hún starfaði fumlaust og án
hávaða og rækti starf sitt af trún-
aði. Við sjáum því nú á bak traust-
um og góðum starfsmanni sem
ekki lét mikið yfir sér eða fyrir sér
fara. Munum við eiga eftir að
sakna hennar þægilegu nærvera
og hljóðlátu verka.
Að leiðarlokum þakka ég Drop-
laugu samstarfið og votta bömum
hennar, foreldram og öðram að- „
standendum dýpstu samúð.
Ingjaldur Bogason.