Morgunblaðið - 13.09.1995, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 13. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Heyrðu, flugmaður... Ég tek eftir því að við höfum Reyndu að lenda
ekki fallhlífar . . . ættum við í vatninu...
ekki að hafa fallhlífar?
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Réykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Um lipra lækna í
Reykjavík og rusl
aralýð úti á landi
Frá Sigurjóni Benediktssyni:
UPP á síðkastið hafa skrif nokkurra
lipurra lækna lætt því inn hjá mér
að ég sé asni. Asninn ég hef ekki
fattað að sjúkdómar mínir og lum-
brur séu svo vel örtuð fyrirbæri að
einungis heimskunnir doktorar á
dýrustu sjúkrahúsum heims hafi
þekkingu og getu til að lina pínu
mína og svæsnar innantökur. í gegn-
um skrif læknanna lipru les ég, að
læknaaular úti á landi gefa mér
aðeins falskt öryggi og meti krank-
leika mína ekki að verðleikum.
Heimskunnir doktorar á „stóru“
sjúkrahúsunum tryggi á hinn bóg-
inn, að líkami minn fái þá gæðaþjón-
ustu sem hann á svo sannarlega
skilið. Eða svo segja læknarnir lipru.
Ég á svo mikið gott skilið, jú jú, það
er víst satt og rétt.
„Fjármunir
fylgja sjúklingum"
Eitt í skrifum læknanna lipru
vafðist aðeins fyrir mér. Það voru
vangaveltur þeirra hvort rekstrar-
umhverfi sjúkrahúsanna væri hag-
kvæmt. Niðurstaða læknanna lipru
er nefnilega sú, að fjármunir fylgi
sjúklingum (!). Orðrétt í Morgun-
blaðinu 5. september (um hvaðan
rekstrafé sjúkrahúsa erlendis sé
komið): „Fjármunir fylgja (þar)
sjúklingunum". Þvílík hamingja okk-
ar sjúklinganna. Ég er ríkur maður
því að hrotum mínum og vörtum
fylgja nú gríðarlegir fjármunir! Ilsig
mitt og bóla á nefi eru fjársjóðir sem
mér voru haldnir. Rasssæri mitt og
ristilóhljóð eru þvílíkar gersemar að
annað eins fyrirfinnst varla, nema
þá hjá þeim sjúklingum sem komnir
eru í líkhúsið. Því varla verður þetta
skilið á annan hátt en þann, að því
meiri skaði, sem er á þessum líkams-
garmi, sem við erum að burðast
með, því meiri auðlegð fylgi „sjúkl-
ingnum".
Ekki dettur mér í hug að læknarn-
ir lipru hafi hugsað að þessir fjármun-
imir fylgdu sjúklingunum aðeins inn
á læknastofur þeirra og heilbrigðis-
stofnanir en síðan ekki þaðan út aft-
ur. Nei, nei, læknarnir lipru eru að
hugsa um sjúklinginn sinn.
„Stóru sjúkrahúsin á
Reykjavíkursvæðinu"
Eftir að hafa sannfærst um að
ég væri afar verðmætur sjúklingur
sá ég að „stóru“ sjúkrahúsin á
Reykjavíkursvæðinu eru bara alls
ekki nógu stór og fín fyrir alla fínu,
dýru sjúkdómana mína. „Stóru“
sjúkrahúsin á Reykjavíkursvæðinu
eru nefnilega svo lítil að allur gamli
Landspítalinn til dæmis er aðeins
eins og móttakan í háskólasjúkra-
húsinu í Birmingham í Alabama.
Og hvernig getum við best tryggt
„gæðaþjónustu", eins og tungum
læknanna lipru er svo tamt að gleðja
eyru vor með. Auðvitað með ví að
láta læknast á dýrustu daggjöldum
sem til eru, eins og til dæmis dag-
gjöldum Landspítalans eða á Mayo
Clinic í USA. Aðeins það er nógu
gott fyrir okkur sem „eigum aðeins
það besta skilið í heilbrigðisþjón-
ustu“. Að læknast á hálfum dag-
gjöldum hjá aulalæknum úti á landi
í einhveiju „smásjúkrahúsi"!
Nei, takk, ég og mínir sjúkdómar
eigum betra skilið!
Forgangsröðun
Sú dapra staðreynd að sjúklingar
eru lifibrauð bæði lækna manna og
tanna, má ekki koma í veg fyrir að
öllum sé ljóst að tilgangur. allra
lækninga er að hindra að fólk verði
að sjúklingum, að snúa sjúkdómi til
bata.
Forgangur sá sem boðaður er í
blaðagreinum sem birst hafa nýlega,
er að loka sjúkrahúsum úti á landi.
Sá forgangur virðist m.a. vera til
að auka vinnugleði starfsfólks á
stóru sjúkrahúsunum (Morgunblaðið
5. september). Þótt mér séu alveg
hulin þau tengsl sem þarna eru_ á
milli, þá hljóta þau að vera til. Ég
hef þó hvergi séð að skortur á vinnu-
gleði standi sjúkrahúsum á lands-
byggðinni fyrir þrifum. Þar eru önn-
ur vandamál. Einfaldara væri að
auka vinnugleði starfsfólks stóru
sjúkrahúsanna með því að senda
starfsfólkið til vinnu á litlu vinalegu,
persónulegu sjúkrahúsi úti á landi
þar sem lífið snýst ekki eingöngu
um dýra og fína sjúkdóma, heldur
einnig um kvef og almenna kvilla.
Sé svo þetta hjal um forgangsröðun
krufið, þá væri líklega einfaldast að
leggja niður Tryggingastofnun ríkis-
ins. Hinn sovézki ríkiskapítalismi,
sem ráðandi er í rekstri sjúkrahúsa
hér, eins og segir i grein um þessi
mál í Morgunblaðinu 5. setember
sl., er einmitt fæddur og uppalinn í
þeirri stofnun. Næst væri að leggja
niður hið undarlega embætti land-
læknis, því það embætti lýsir því
ítrekað yfír (Morgunblaðið 1. sept-
ember) að ekkert sé gert með skoð-
anir þess embættis á rekstri heil-
brigðiskerfisins. Og hvað höfum við
að gera með fjárfrekt apparat sem
enginn tekur mark á?
' Að lokum
Vandi heilbrigðiskerfísins á ls- j
landi er mikill. Vandinn er alvarleg- |
ur. Okkur ber að leysa vandann
áður en hann verður að meinsemd.
Því miður tel ég að viðbrögð við
boðuðum aðgerðum í heilbrigðiskerf-
inu séu fyrsti vottur þess að ekki
eigi að kryfja vandann til að greina
hann rétt. Enn einu sinni kemur
manni til hugar að hér sé aðeins
verið að berjast um síðustu leifar ^
íslenskrar velferðar, og sá sem ekki
hirði og heimti sem mest, verði skil- '
inn eftir í verstöðinni, berskjaldaður. )
Og hver hefur þá áhuga á vanda
sjúklinga eða velferð þjóðar? Þeir
sem starfa að lækningum verða svo
að venja sig af því að skjóta sér á
bak við sjúklinga sína í baráttunni
um brauðið. Það er styrkur heilbrigð-
ar heilbrigðisþjónustu.
SIGURJÓN BENEDIKTSSON,
tannlæknir, Húsavík.
Allt efni sem birtist I Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni-til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.