Morgunblaðið - 07.10.1995, Side 29

28 LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1995 29
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
REIKNIN GS SKIL
KYNSLÓÐANNA
IFJÁRLAGAFRUMVARPINU, sem Friðrik Sophusson
fjármálaráðherra mælti fyrir á Alþingi í ‘gær, kemur
fram að á vegum fjármálaráðuneytisins er nú í fyrsta sinn
unnið að svokölluðum kynslóðareikningum. I slíkum út-
reikningi felst að reynt er að meta hver skattbyrði kom-
andi kynslóða verði, miðað við núgildandi lög og ákvarðan-
ir stjórnvalda í ríkisfjármálum.
Niðurstöður kynslóðareikninga liggja ekki fyrir hér á
landi, en útkoma sambærilegra útreikninga í nágrannalönd-
um okkar gefur nokkra vísbendingu; án aðgerða af hálfu
stjórnvalda til að ná tökum á ríkisútgjöldunum munu næstu
kynslóðir Norðmanna þurfa að greiða 50% hærri skatta en
þeir, sem nú eru á vinnumarkaði, og Svíar og Þjóðveijar,
sem nú eru í barnaskóla, gætu þurft að greiða 30% meira
í skatta en foreldrar þeirra.
Hin sjálfvirka útþensla ríkisútgjaldanna á sér einkum
stað í velferðarkerfinu. Meðalaldur vestrænna þjóða fer
hækkandi og árið 2030 er áætlað að fjöldi ellilífeyrisþega
hér á landi, þ.e. fólks 67 ára og eldra, verði þriðjungur af
fjölda fólks á vinnualdri, þ.e. 20-67 ára. í dag eru meira
en sex skattgreiðendur á vinnualdri um hvern aldraðan
íslending. Bjölgun aldraðra ein og sér kallar að óbreyttu á
aukin útgjöld til lífeyris- og heilbrigðismála. Vöxturinn i
velferðarútgjöldunum er mun hraðari en sá vöxtur þjóðar-
framleiðslunnar, sem spáð er.
í þessu ljósi verður að skoða ýmsar ráðstafanir til að
lækka velferðarútgjöldin, sem kveðið er á um í fjárlagafrum-
varpinu og verða eflaust óvinsælar. Það er að sjálfsögðu
alltaf sárt að þurfa að skera við nögl aðstoð við aldraða
og sjúka, en staðreyndin er sú að við höfum byggt upp
velferðarkerfi, sem við höfum ekki efni á. Ef við höldum
áfram á sömu braut, mun koma að því að skattgreiðendur
framtíðarinnar neita að borga brúsann. Að lokum yrði þá
að koma til harkalegs niðurskurðar, sem yrði enn sársauka-
fyllri en þær nauðsynlegu aðgerðir, sem nú eiga sér stað.
Þeir, sem harðast gagnrýna fjárlagafrumvarpið fyrir að
ráðast á aldraða og sjúka, ættu að velta því fyrir sér á
hverja væri verið að ráðast ef farið væri að kröfum þeirra
og sérhver góður málstaður studdur. Það væri verið að
ráðast á lífskjör barna þeirra, kynslóðarinnar sem á að
erfa þetta land. Friðrik Sophusson hafði vonandi rétt fyrir
sér, þegar hann sagði í fjárlagaræðunni á Alþingi í gær:
„Við verðum að láta skammtímahagsmuni víkja fyrir mikil-
vægari markmiðum til lengri tíma. Ég tel að við eigum
engra annarra kosta völ. Það kann að vera að þessi af-
staða eigi ekki upp á pallborðið hjá öllum. Ég er hins veg-
ar sannfærður um að kjósendur morgundagsins, unga fólk-
ið í landinu, styðja þessa stefnu og fagnar henni.“
MIÐBÆ J ARV ANDINN
BORGARYFIRVÖLD hafa ákveðið að skipa fram-
kvæmdanefnd um málefni miðbæjarins, sem verður
gefið víðtækt umboð til að vinna bug á því ástandi er
myndast hefur í miðborg Reykjavíkur um helgar.
Meðal þess, sem nefndin telur vera forgangsverkefni,
er að breyta opnunartíma veitingahúsa. Eru tvær leiðir
nefndar í því sambandi. Annars vegar að skylda vínveitinga-
staði til að loka á miðnætti og veita á móti leyfi til rekst-
urs nokkurra næturklúbba er hefðu opið framundir morg-
un. Hins vegar að gefa opnunartíma vínveitingastaða frjáls-
an en herða á móti skilyrði fyrir leyfisveitingu til muna.
Ástandið í miðbæ Reykjavíkur um helgar er ekkert nýtt
vandamál. Borgaryfirvöld hafa glímt við þennan vanda
áratugum saman.
Það er ekki líklegt til árar.gurs að ætla að koma í veg
fyrir þetta ástand með því að skylda veitingahús til að vísa
gestum á dyr á miðnætti eða klukkan eitt. Með því væri
einungis verið að færa vandann út á götur borgarinnar.
Meginvandinn er einmitt sá að þúsundir manna koma út
úr vínveitingastöðum á sama tíma og skiptir þá litlu hvort
.klukkan er eitt eða þrjú. Mun skynsamlegra væri að dreifa
álaginu með því að gefa opnunartímann frjálsan á sama
tíma og samgöngur frá miðbænum yrðu bættar til muna,
t.d. með næturakstri strætisvagna og bættu skipulagi leigu-
bílaþjónustu. Þá væri æskilegt að herða löggæslu til muna
og herða viðurlög við ofbeldis- og skemmdarverkum.
Nóbelsskáld í návist íslenzkrar arfleifðar
TED Hughes
SEAMUS Heaney
Stutt úr sagnaheimi
til Víkinga-Islands
ÞAÐ ER merkilegt - og þó
kannski ekkert merkilegt í
sjálfu sér - hvað íslenzkur
sagnaheimur hefur mikið
aðdráttarafl. Við vitum hvernig skáld
einsog Morris, Auden, Pound og
Borges sóttu í hann. Nú um stundir
eru tvö enskumælandi skáld hvað
frægust, Iárviðarskáld brezku krún-
unnar, Ted Hughes, Höfundur Crow
og Wodwo og Seamus Heaney sem
hingað kom á ljóðlistarhátíðina sæll-
ar minningar og nú hefur hlotið nó-
belsverðlaun.
Bæði eiga þessi skáld það sameig-
inlegt að hafa sótt yrkisefni í sögu
okkar og arfleifð.
Ted Hughes skírskotar í íslenzkan
sagnaheim í kvæði sínu Thistles,
smákvæði um blóð og átök sem hann
les á snældu frá Caedmon og heitir:
Selections from Crow and Wodwo.
Þar talar hann um rotnaðan víking
í íslenzku frosti og þá hefnd og það
blóð sem að baki Iiggur.
Það er reyndar ekkert undarlegt
þótt víkingar séu Hughes áleitið
umhugsunarefni. Hann er ættaður
úr næsta nágrenni Jórvíkur og þar
hefur hann alið aldur sinn að mestu.
I Jórvík eru áhrifamestu minjar um
daglegt líf víkinga sem ég hef séð
og andrúmið annað en í kringum
víkingaskipin sem eru til sýnis á
Norðurlöndum og bera okkur annan
andblæ en amstrið úr daglegu lífi.
Þar eru að vísu einnig kaupskip, en
þó einkum orustuskip með stríðsaxa-
andrúm í kringum sig.
Mannvistaleifarnar í Jórvík eru
fremur til vitnis um menningarlega
hefð en hefndir; lífsbaráttuna eins
og hún hefur alltaf verið; samfélag
sem er að mörgu leyti ekkert ólíkt
því sem við þekkjum úr daglegu lífi
okkar.
En samfélag hefndanna er annars
staðar. Þær eru hreyfiafl bókanna;
sagnanna.
Skáldskaparins.
í ljóðasafni Heaneys The Haw
Lantern er athyglisvert kvæði um
Island en annað kvæði eftir hann
með skírskotun í sagnaheim okkar
er þekktara enda hefur hann einnig
lesið það upp og margir hafa heyrt
það á snældu frá Faber Poetry Cas-
sette. Það heitir Funeral Rites og er
í þremur þáttum. í hinum síðasta
kemur Gunnar á Hlíðarenda við sögu
þar sem hann liggur dauður í haug
sínum án þess hans hafi verið hefnt,
syngjandi vísubrot um heiður og
sæmd undir þessu gamla tungli sem
fylgir einlægt hetjum á heljarslóð.
Enn ein eftirminnileg skírskotun í
fornar sögur okkar, nú ofin inní
bernskuminningar merkilegs nútíma-
skálds frá írlandi. Gunnar má vel við
una ef hann hefur þá einhvern tíma
verið til annars staðar en í Njálu.
írska ljóðskáldið Seamus Heaney, sem í fyrra-
dag hlaut bókmenntaverðlaun Nóbels, er hert-
ur í eldi fomrar engílsaxneskrar arfleifðar þar
sem hann kynntist skáldskap með kenningum,
segir Matthías Johannessen, sem hér lýsir
skáldinu og kynnum sínum af því.________
En hún er Heaney ofarlega í huga
hvað sem öðru líður, enda er hann
hertur í eldi fornrar engilsaxneskrar
arfleifðar þar sem hann kynntist
skáldskap með kenningum. Hann
segir í formála fyrir kvæðinu að stutt
sé úrþessum sagnaheimi yfir til Vík-
inga-Islands einsog hann tekur til
orða í kynningu sinni. Hann segir
að Funeral Rites ljúki með mynd úr
Njáls sögu þar sem Gunnar liggur
ekki kyrr eins og komizt er að orði
um drauga í fornum sögum, t.a.m.
Eyrbyggju og Grettlu, en ástæðan
er sú að hans hefur ekki enn verið
hefnt að siðalögmálum og ættarkröf-
um sögualdar. Þarna liggur hann,
segir skáldið, baðaður ljóma einsog
í draumi um möguleika á fyrirgefn-
ingu í þessum hefndarfulla heimi.
Það er athyglisverð yfirlýsing, full
vonar og líklega engin tilviljun að
írskt skáld með rætur J engilsax-
neskri menningarhefð skuli einmitt
leita þessa möguleika, þessarar vonar
um hefndarlaust þjóðfélag á heldur
vonlausum tímum. Og þá stöðvast
hann einsog ósjálfrátt en þó meðvitað
við Njáls sögu sem lýkur með líkn-
samri kyrrð lífs og vonar undir blóð-
skuggum mikils harmleiks.
Kveikja kvæðisins er návist'dauð-
ans í æsku skáldsins. Hann man eft-
ir líkvökum þegar menn vöktu yfir
hinum dauðu og minnir á sama sið
hér heima fyrr á tíð. Og skáldið minn-
ist þess ekki sízt þegar aftur var
komið heim úr jarðarförum og hins
látna minnzt með eins konar erfi.
Allt þekkjum við þetta úr okkar
eigin sögu.
En skáldið segir að manndrápin
og jarðarfarirnar í Belfast hafi leitt
hugann að hefndarsamfélagi sögu-
aldar á íslandi.
Af nærgætni við skáldið hef ég
ekki reynt að snara þessu minnis-
stæða og brýna kvæði á þá tungu
sem Gunnar hefði skilið þarna í hóln-
um sínum. En sú milda hlédrægni
hetjunnar í trylltu samfélagi sem ein-
kenndi umhverfi hans öðru fremur
mætti vel fylgja hugsun okkar inní
nýtt þjóðfélag, ekki síður en skáldleg-
ar myndir Heaneys, sem bregða birtu
á íslenzka hetju sem er ekki hlægileg
í umhverfi sögu sinnar, heldur harm-
söguleg.
Eins og þeir atburðir sem við okk-
ur blasa nú á dögum um heim allan.
í The Haw Lantern er kvæði sem
ber yfirskriftina A Postcard from
Póstkort frá íslandi
Þegar ég dýfði hendi til að fnma strauminn
skammt frá hvernum, heyrði ég ekkert
nema muldrandi óigu íaur oggljáa.
Að baki stóð leiðsögumaður og sagði,
Lukewarm. Þú vilt kannski vita
að lúka er íslenzkt fornyrði um hönd.
Og kannski einnigþað (sem þú veizt nú þegar)
hve venjulegur og mjúkurþessiþrýstingurer
þegar lófi fmnur innri lófa vatnsins.
The Haw Lantern, 1987.
Iceland, eða Póstkort frá íslandi. Ég
stenzt ekki freistinguna að ráðast á
Póstkortið, þótt kvæðið sé nánast
óþýðanlegt, ekki sízt vegna þess
skáldið notar lukewarm til að minna
á að luk sé forn-íslenzkt orð (þ.e.
lúka). En kvæðið fjallar m.a. um gljá-
andi leir og ef illa tekst til með þessa
lauslegu þýðingu verður hún a.m.k.
í nokkru samræmi við efni kvæðisins!
En það er allavega gaman að sjá
hvernig heitt vatn við lófa, í hvera-
sprænu við Krísuvík verður útlendu
skáldi eftirminnileg reynsla og fylgir
honum alla leið inní ljóðabók sem
skiptir máli, þar sem talað er um
heimsmenningu einsog bændur um
tíðarfar.
Það var gaman að hitta Seamus
Heaney á ljóðaþinginu hér heima.
Eftirminnilegt að heyra hann fara
með lítið kvæði Kristjáns Karlssonar
í þýðingu sinni og tala við hann um
eina skáldið sem ég reyndi að læra
af ungur, Dylan Thomas. Um hann
skrifaði ég fyrstu greinina á ís-
lenzku, áhugasamur blaðamaður og
nemandi í bókmenntum og íslenzkum
fræðum.
Þá var allt nýtt undir sólinni. En
nú vex maður óðum inní gervi
Prédikarans.
Seamus Heaney segir að litadýrðin
í Krísuvík og djúp kyrrðin hafi orðið
kveikjan að póstkortinu frá íslandi
sem hann „færði konu sinni á írlandi
að íslandsheimsókn lokinni", einsog
hann komst að orði við Agnesi Braga-
dóttur þegar hún hitti hann í Cam-
bridge, þar sem hann kennir bók-
menntir við Harvard.
Hann hefur semsagt ort kvæðið
seinnipart sumars 1985.
Þá segir hann einnig að heitið á
The Haw Lantern, sé sótt í harðger-
an beijakjarna, eða þyma, og sé
dauft ljósið í ætt við skammdegisbirt-
una á Islandi, þegar hún er hvað
veikust. Titillinn Qallar þannig um
vetrarber í veikri glætu.
En þó er Seamus Heaney fyrst og
síðast með hugann heima á Irlandi.
„Ég gæti aldrei orðið neitt annað en
Iri og ég get hvergi skrifað nema
heima á Irlandi. Heima liggja rætur
mínar og þær verða ekki rifnar upp.
Ég fæddist og ólst upp í afskekktri
byggð á Norður-írlandi, nánar tiltek-
ið í Derry-héraði, þar sem helzta
syndin var að segja frá hlutunum
einsog þeir voru. Og það er kannski
þess vegna sem ég heillaðist svo af
þögninni og því ósagða á íslandi".
Og hann minnir á gamalkunna
fyndni Oscars Wilde sem hann not-
aði óspart til að hlífa eigin kviku
og sigra í samkeppni um athygli,
Það er enginn leiðinlegri en sá sem
er spurður hvernig hann hafi það
og byijar að segja frá því hvernig
hann hefur það.
Búvörusamningurínn umdeildur á fundum á Selfossi og Ýdölum
Meira lagt á kindakjöt
en annað kjöt
STEFÁN Skaftason, ráðu-
nautur í S-Þingeyjasýslu,
sagði á bændafundi í Ydöl-
um í fyrrakvöld að verslunin
í landinu legði meira á kindakjöt en
annað kjöt sem hún seldi. Hann full-
yrti að verslunin tæki samtals hærri
upphæð í gegnum álagningu á kinda-
kjöti en bændur fengju fyrir fram-
leiðslu á kjötinu.
Stefán sagði að verslunin legði
250-700 krónur á hvert kíló af kinda-
kjöti, sem væri mun meira en hún
legði á annað kjöt. Hann nefndi sem
dæmi að verslun tæki til sín 70 krón-
ur fyrir að selja eitt kíló af svína-
læri, en tæki 400 krónur fyrir að
selja eitt kíló af lambalæri. Þessi
mikla álagning ætti sinn þátt í þeim
mikla sölusamdrætti sem átt hefði
sér stað á lambakjöti á síðustu árum.
Illa haldið á sölumálum
Stefán sagði að bændur hefðu
haldið illa á markáðsmálum sínum á
undanfömum árum og það væri
megin skýringin á þeim erfiðleikum
sem sauðfjárræktin ætti við að stríða.
Hann sagði að bændur ættu að leggja
höfuðáherslu á að halda innanlands-
markaðinum. Bændur hefðu ekkert
nema kostnað af útflutningi á kinda-
kjöti og skynsamlegast væri að hætta
honum. Stefán sagði að margir hefðu
reynt að telja bændum trú um það
á undanförnum árum að þeir gætu
framleitt kjöt til útflutnings með
sæmilegum árangri. Forystumenn
bændasamtakanna hefðu ásamt fleir-
um tekið þátt í þeim leik.
Margir sauðfjárbændur tóku undir
það sjónarmið Stefán að illa hefði
verið haldið á sölumálum. Hjörleifur
Sigurðsson, bóndi á Grænavatni
sagði að bændur réðu alltof litlu um
rekstur afurðastöðvanna og það væri
hluti af skýringunni á því hvemig
komið væri.
Jón Erlingur Jónasson, aðstoðar-
maður landbúnaðarráðherra, sagði
að bændur og afurðastöðvar yrðu að
taka upp breytt vinnubrögð. Menn
ættu að vinna meira saman og benti
á samvinnu fyrirtækja í sjávarútvegi
sem fyrirmynd í því sambandi. Sjáv-
arútvegsfyrirtæki í Ólafsvík og Hrís-
ey væru t.d. að vinna saman. Það
sama ætti að geta gerst í landbún-
aði. Hluti af samvinnunni væri að
fækka sláturhúsum.
Ekki hörð andstaða
Bændur á fundinum í Ýdölum
fundu ýmislegt að nýja búvörusamn-
ingnum, en mjög fáir bændur lögðust
beinlínis hart gegn samþykkt hans.
Áberandi var talsverð andstaða við
ákvæði samningsins um að endurút-
hluta þeim framleiðslustuðningi, sem
verður keyptur af bændum sem hætta
búskap, til búa sem eru 180-450 ær-
gildi að stærð. Fundarmenn bentu á
að algengast væri að sauðfjárbúi í
Þingeyjarsýslum væru inn-
an við 180 ærgildi að
stærð. Jafnframt var bent
á að sumir sem hefðu ver-
ið að kaupa kvóta á undan-
fömum árum hefðu gert
það með tilstyrk sveitarfélaga eða
afurðastöðva. Þessum bændum væri
nú verðlaunað með allt að 10% aukn-
ingu á beingreiðslum.
Óvissa um atkvæðagreiðslu
í upphafi fundar spurði Ari Teits-
son, formaður Bændasamtakanna,
hvort fundarmenn vildu að samning-
urinn yrði sendur í almenna atkvæða-
greiðslu meðal bænda. Hann sagði
að það væri æskilegt að gera það,
en tíminn til þess væri hins vegar
orðinn mjög skammur. Ein af for-
sendum samningsins væri að upp-
FRÁ kynningarfundinum á Hótel Selfoss um sauðfjárframleiðsluna.
Morgunblaðið/Sig. Jóns.
Forystumenn bænda og fulltrúar landbúnað-
arráðuneytsins kynntu nýjan búvörusamning
*
iyrir bændum á Selfossi og Ydölum í Þingeyj-
arsýslu í fyrrakvöld. Bændur gagnrýndu
margt í samningnum, en það var þó að heyra
á þeim að sauðfjárbændur ættu ekki annan
kost en að samþykkja hann.
Morgunblaðið/Kristján
GISKAÐ er á að nærri 140 bændur hafi mætt á fundinn í Ýdölum.
Ari Teitsson, formaður Bændasamtakanna, og Jón Erlingur Jónasson,
aðstoðarmaður landbúnaðarráðherra, kynntu samninginn.
Ýtir undir mis-
munum milli
búgreina
kaup á framleiðslurétti tækjust og
til þess að svo mætti verða yrðu
bændur, sem vildu hætta búskap, að
geta tekið ákvörðun um það á allra
næstu dögum því sláturtíð færi að
ljúka. Eins þyrfti sem allra fyrst að
hrinda boðuðum aðgerðum til að
auka sölu á kindakjöti í framkvæmd.
Valgarður Sigurðsson, bóndi á Sig-
urðarstöðum, var einn um það á fund-
inum að krefjast þess að samningur-
inn yrði sendur í almenna atkvæða-
greiðslu til bænda. Hann
minnti Ara Teitsson á að
hann hefði lofað því á fundi
fyrir nokkrum vikum að
_________ almenn atkvæðagreiðsla
yrði um samninginn.
Líklegt má telja að Stefán Skafta-
son hafi mælt fyrir munn margra á
fundinum þegar hann sagði að bænd-
ur ættu ekki annan kost en að sam-
þykkja nýja búvörusamninginn. Það
kæmi hins vegar til með að skipta
miklu máli hvernig samningurinn
yrði framkvæmdur og hvort bændum
auðnaðist að nýta þau sóknarfæri
sem samningurinn færði þeim.
Efasemdir bænda um bætta
stöðu í lok samningstímans
Bændur í Árnessýslu tóku fálega
kynningu á samningi ríkisstjórnar-
innar og Bændasamtaka íslands um
framleiðslu sauðfjárafurða. Þungt
hljóð var í bændum á fundinum á
Selfossi og miklar efasemdir um að
staða sauðfjárframleiðslunnar yrði
vænlegri í lok samningstímans en
hún er í dag. Þó töldu flestir samning-
inn góðan að því leyti að komið hefði
verið í veg fyrir verulega rýrnun
kjara bænda sem hefði orðið að
óbreyttum fyrri samningi.
í máli Hrafnkels Karlssonar
stjórnarmanns Bænda- -------------
samtaka Islands kom
fram að ástæða fyrir
þessu væri minni neysla
lambakjöts sem leiddi af
sér 40% tekjuminnkun í
greininni og miklar birgðir af kjöti.
Arnór Karlsson formaður félags
sauðfjárbænda sagði að kjaraskerð-
ing að óbreyttum fyrri samningi hefði
orðið 14-17%.
Ekki annarra kosta völ
Guðmundur Sigurþórsson frá
landbúnaðarráðuneytinu fór yfir
helstu þætti samningsins og skýrði
einstaka liði hans. Að loknu hans
máli grúfði þögn yfir salnum sem
sagði sitt um álit fundarmanna á
stöðu sauðfjárframleiðslunnar, það
klappaði enginn. Arnór Karlsson
skýrði samninginn frá sjónarhóli
bænda og sagði samningsgerðina
hafa tekið líftíma sláturiambs, frá
vori til hausts. Samningamenn
bænda hefðu reynt að sameina ólík
sjónarmið bæði bænda og annarra
og reynt að taka tillit til gagnrýnis-
radda. „Þetta er ekki óskasamningur
neins en aðalatriðið er að þetta dreg-
ur úr þeirri kjaraskerðingu sem var
yfirvofandi. Ég heiti á alla að þessi
samningur taki gildi sem fyrst. Við
eigum ekki annarra kosta völ,“ sagði
Arnór Karlsson, sem fékk ekkert
klapp í lok síns máls.
Vondur samningur
í umræðunum eftir kynninguna
og í viðræðum við bændur á fund-
inum kom fram óánægja með samn-
inginn og stöðu sauðfjárræktarinnar.
Samningurinn var sagður bákn sem
ekki færði bændum neitt nýtt. Mark-
ús Möller hagfræðingur sagði samn-
inginn vondan, í honum væri ekkert
fijálst verð en aftur á móti sprengi-
efni því líklegt væri að framleiðslan
yrði komin í tíu þúsUnd tonn í lok
samningstímans á sílækkandi verði
til bænda. Hann fór yfir aðra leið
að því marki að bæta stöðu sauðfjár-
ræktarinnar þar sem aðalvandinn
væri sá að of margir menn væru að
eltast við of lítinn markað. Hörð
gagnrýni kom fram á það frá Agli
Sigurðssyni formanni félags kúa-
bænda að bændaforystan ýtti undir
mismunun milli búgreina á möguleik-
um til framleiðsluaukningar. Þá kom
fram ábending um að breyta lífeyris-
sjóðsgreiðslum til bænda í þá átt að
þeir fengju í staðinn verðtryggð ríkis-
skuldabréf.
Of seint á ferðinni
Nokkrir þeirra sem rætt var við á
fundinum vildu fá meiri tengingu
milli góðra afurða og verðs. Veruleg-
ur munur ætti að vera á góðu kjöti
og slöku. Hægt væri með góðri bú-
mennsku að ná tekjum af
sauðfjárrækt. Menn væru
um of settir undir sama
hatt. Einnig kom fram það
álit að samningurinn væri
allt of seint á ferðinni,
fólk væri búið að ala sláturlömbin í
sumar og nú þegar komið væri að
slátrun væri verið að semja um mál-
in. Sauðfjárræktin væri hrein hug-
sjón og fólki fyndist hræðilegt þegar
það fæddust of mörg lömb á vorin.
Það vantaði meiri kraft í markaðs-
málin.
Efnislegar umræður voru litlar um
samninginn, flestir fundarmanna
þögðu þunnu hljóði og einn fundar-
manna sagði að menn nenntu ekki
að spyija, væru orðnir þreyttir á
kerfinu, sem ekki færði þeim annað
en niðurskurð.
Eiga ekki ann-
ars kost en
samþykkja