Morgunblaðið - 01.03.1996, Blaðsíða 4

________________FRÉTTIR
LR segir upp 5-6
leikurum í haust
MORGUNBLAÐIÐ
4 FÖSTUDAGUR 1. MARZ 1996
VIÐAR Eggertsson, nýráðinn leik-
hússtjóri Leikfélags Reykjavíkur, dró
til baka tillögur sínar um starfsloka-
samninga við þijá leikara á fundi
leikhúsráðs LR í gærmorgun, en til-
lögur hans um samsetningu leikhóps
að öðru leyti voru samþykktar, þar
á meðal um uppsagnir og ráðningar.
Engar tillögur voru bomar fram um
uppsögn þeirra sem var boðinn
starfslokasamningur.
Sigurður Karlsson, starfandi for-
maður Leikfélags Reykjavíkur og
leikhúsráðs, segir tillögur leikhús-
stjóra um uppsagnir lúta að 5-6
leikurum, og þar sé um að ræða
fólk með stuttan starfsaldur. Tillög-
ur um nýráðningar lúti að álíka
mörgum leikurum, eða 5-7 talsins.
Miðað er við að uppsagnir taki gildi
1. september.
Sigurður kveðst telja að um ás-
ættanlega málamiðlun hafi verið að
ræða, og hún sé honum að skapi.
Viðar kveðst þeirrar skoðunar að
ekki hafi verið ástæða til að halda
Sektir fyrir
innflutning'
á lyfjum
TVEIR menn voru í Hæstarétti í gær
dæmdir til að greiða 120 þúsund
krónur hvor, vegna innflutnings á
lyfjum, sem þeir kváðust ætla að
nota til að létta sér erfiðið við að
æfa lyftingar. Þeir viðurkenndu þó
báðir að til greina hefði komið að
selja hluta lyfjanna.
Mennimir keyptu lyfin í lyfjabúð-
um í Barcelona og Benidorm og
sögðu að ekki hefði þurft að fram-
vísa lyfseðlum fyrir þeim.
Hæstiréttur tók ekki til greina
þá málsástæðu mannanna, að þeir
hefðu fengið efnin með fullkomn-
lega löglegum hætti erlendis og
dæmdi þá til greiðslu sekta, auk
samtals 80 þúsund króna máls-
kostnaðar.
kröfu um starfslokasamninga til
streitu.
Sigurður hefur sagt starfi sínu
lausu vegna óvissu innan leikhússins
og segir hana ennþá til staðar. Hann
hafi hins vegar ekki haft tíma til að
huga að eigin málum og óljóst sé því
hvort hann dragi uppsögnina til baka.
Listrænt vald óskert
Leikhússtjóri er þegar búinn að
segja upp einum leikara, og stendur
sú uppsögn óbreytt. „Síðan skulum
við líta á að sumir leikarar kjósa að
segja upp samningum af ýmsum
ástæðum, eins og þeir hafa rétt á
en síðan er einkamál hvers og eins
hvernig þeir haga þeim málum og
ekki mitt að tjá mig um þau,“ segir
Viðar.
Hann kveðst vera þeirrar skoðun-
ar að listrænt vald hans sé óskert.
Ályktun félagsfundur hafi eingöngu
að hans mati hljóðað upp á uppsagn-
ir, ráðningar og breytingar á samn-
ingum fastráðinna starfsmanna.
Fundur leikhúsráðsins hefði getað
farið á annan veg en hann gerði,
en ráðið hafí ekki gert tilraun til að
binda hendur hans.
„Ég er mjög sáttur við þessa nið-
urstöðu og held að hún sé sigur fyr-
ir Borgarleikhúsið. Ég get ekki ann-
að séð en að ég hafi það umboð til
starfa sem ég var ráðinn til, þ.e. að
vera listrænn stjórnandi leikhússins
og vinna þau störf sem eru í mínum
verkahring,“ segir hann og Tcveðst
þeirrar skoðunar að listræn stjórnun
feli meðal annars í sér ákvörðun um
hvaða listamenn starfi í húsinu.
Sigurður kveðst telja ljóst að
ákvarðanir varðandi ráðningar og
uppsagnir þurfi leikhússtjóri að bera
undir leikhúsráð. „Hér eftir sem hing-
að til er framkvæmd mála með þess-
um hætti, fyrir því er venja og úr-
skurður félagsfundar á þriðjudag var
að túlka bæri lögin á þann veg. Fram-
vegis gildir því að þessi mál fari fýr-
ir ráðið, þangað til og ef breytingar
verða á lögum félagsins".
Fjögurra
3F3 3
hlaupárs-
degi
MÁLFRÍÐUR Guðný Kolbeins-
dóttir hélt upp á fjögurra ára af-
mælið sitt í gær í fyrsta skipti á
réttum degi því hún er fædd 29.
febrúar sem reyndar var afmælis-
dagur langafa hennar. Kolbeinn
Finnsson, faðir afmælisbarnsins,
sagði í gær þegar afmælisveislan
stóð sem hæst að Málfríður Guðný
væri búin að vera mjög spennt og
hefði skemmt sér vel með milli
30 og 40 gestum. Hún sagðist sjálf
hafa fengið fullt af litum, Barbie-
dúkku, spólu um Þyrnirós og
Pocahontas-tösku til að geyma
peninga í. Kolbeinn sagði að hún
hefði fengið að velja servéttur,
glös og diska og þar hefði Poca-
hontas orðið fyrir valinu. Á mynd-
inni er Málfríður Guðný að blása
á kertin og gestirnir fylgjast
spenntir með. Frá vinstri eru Ás-
dís Hrönn, á bak við stendur Guð-
mundur með Þórhildi í fanginu,
síðan kemur Ásdís Ósk, þá afmæl-
isbamið, Helga Kristin og Ásgeir.
Sljórn Mót-
vægis virti
lagaákvæði
að vettugi
ÞAR SEM ekki fékkst áskrift að
þeirri hlutafjáraukningu, sem hlut-
hafafundur Mótvægis hf. hafði
ákveðið í apríl 1993, voru hlutafjár-
loforð þeirra, sem þegar höfðu tekið
þátt í aukningunni, niður fallin og
bar stjórn félagsins að gera ráðstaf-
anir í samræmi við það. Stjórnin virti
lagaákvæði þar að lútandi að vettugi
og tiikynnti til hlutafélagaskrár að
hlutaféð hefði verið hækkað, áskrift
fengist fyrir allri aukningunni og
tæpir '/b hlutafjár væru innborgaðir.
Þetta kemur fram í niðurstöðum
úrskurðar Héraðsdóms Reykjavíkur
í máli, sem tveir hluthafar í Mótvægi
hf. höfðuðu á hendur þrotabúi félags-
ins. Mótvægi hf. var stofnað í apríl
1993 og tók félagið við útgáfu dag-
blaðsins Tímans af fyrra útgáfufé-
lagi, en stjómarformaður var Stein-
grímur Hermannsson. Félagið varð
gjaldþrota haustið 1993.
Dómarinn, Amgrímur ísberg, seg-
ir m.a. að það lágmark hafi verið
sett fyrir aukningunni að hlutafé
næði 25 milljónum. í apríl 1993 hafí
hlutafélagaskrá verið tilkyunnt að
það hefði tekist, en samkvæmt fund-
argerð í júlí hafi hlutafé þá alls ver-
ið tæpar 7 milijónir og loforð legið
fyrir um 7 milljónir til viðbótar. Því
hafi ekki fengist áskrift fyrir þeirri
hlutafjáraukningu, sem að var stefnt
og þau loforð, sem þegar lágu fyrir,
hafi verið niður fallin, samkvæmt
ákvæðum laga 32/1978 um hlutafé-
lög.
Dómarinn segir þó, að sóknarað-
iiar hefðu þurft að setja fram kröfu
um ógildingu hlutaíjárloforða þeirra
án ástæðulauss dráttar. Þeir hafi
hins vegar fyrst gert athugasemdir
í mars 1994, þegar þeir lýstu riftun
á hlutabréfakaupum sínum fyrir
skiptastjóra þrotabús Mótvægis og
gerðu kröfu um endurgreiðslu. Úr
því sem komið væri yrðu hlutafjárlo-
forðin ekki ógilt.
Ihuga málskot til Hæstaréttar
Jón Einar Jakobsson, annar þeirra
hluthafa sem höfðaði málið, sagði í
gær að þeir væru að íhuga málskot
til Hæstaréttar og tækju þeir ákvörð-
un um það mjög fljótlega.
Morgunblaðið/Ásdís
Meint kvótasvik íslenskra fyrirtækja og starfsmanns þýsks fískkaupanda til meðferðar í héraðsdómi
Sækjandi tengir við-
skiptin við innbyrð-
is deilur Bolvíkinga
MÁLFLUTNINGUR er hafinn í máli því sem
Ríkissaksóknari hefur höfðað gegn fimm
mönnum, tengdum útgerð, fiskvinnslu og sölu
fiskafurða, vegna meintra lögbrota í tengslum
við kvótaviðskipti, sem ákæruvaldið heldur
fram að hafi fært þýska fisksölufyrirtækinu
Lúbbert í Bremerhaven yfirráð yfir um það
bil 1.000 tonnum af karfakvóta á íslandsmið-
um.
í málflutningi Jóns H. Snorrasonar, sækj-
anda málsins, fyrir fjölskipuðum héraðsdómi í
gær, kom m.a. fram að upphaf þess að farið
var að rannsaka eignarhlut Lúbberts í veiði-
heimildum á íslandi, hafí verið það að fyrrver-
andi framkvæmdastjóri Ósvarar, sem er,
ákærður í málinu, framvísaði gögnum um
greiðslu frá Lúbbert til Ósvarar vegna fram-
sals á aflamarki eftir að RLR hóf rannsókn á
meintri fölsun nafnritunar bæjarstjórans í Bol-
ungarvík á tilkynningu um framsal á afla-
marki frá Dagrúnu, skipi Ósvarar, til Bessa
ÍS, skips Álftfirðings í Súðavík.
Einnig kom fram í máli sækjandans að á
tæplega fjögurra mánaða tímabili á síðasta
ári hefðu fyrrverandi framkvæmdastjóri og
fyrrverandi útgerðarstjóri útgerðarfyrirtækis-
ins Ósvarar í Bolungarvík selt Lúbbert afla-
mark fyrir um það bil 50 milljónir króna án
þess að salan væri nokkru sinni samþykkt í
stjórn fyrirtækisins. Þar af hefðu viðskipti með
aflaheimildir fyrir um 20 milljónir króna farið
fram eftir að stærsti eigandi fyrirtækisins,
bæjarstjóm Bolungarvíkur, hafði kynnt stjóm-
inni ósk sína um að engar meiriháttar ákvarð-
anir yrðu teknar um sölu eða ráðstöfun eigna
félagsins.
Sækjandinn tengdi sölu kvóta fyrirtækisins
til Lúbberts því að fyrrverandi framkvæmda-
stjóra og útgerðarstjóra ÓSvarar hefði skömmu
áður orðið ljóst að þeir væru að verða undir í
baráttu heimamanna um það hveijum ætti að
selja hlut bæjarins í fyrirtækinu, þegar Bakki
í Hnífsdal var tekinn fram yfir fyrirtækið
Heimaafl, sem stofnað var af nokkrum heima-
mönnum, þar á meðal framkvæmdastjóranum
þáverandi.
Þeir sem auk þessara fyrrverandi starfs-
manna Ósvarar eru ákærðir í málinu, eru ís-
lenskur starfsmaður Lúbberts. Ákæruvaldið
telur að hann hafi haft alla þræði kvótavið-
skiptanna í sínum höndum frá því að hann, í
trássi við ákvæði laga um lög um fjárfestingar
útlendinga í atvinnurekstri, átti í viðskiptunum
við Ósvör.
Feluleikur
Þau fískvinnslufyrirtæki sem að málinu
komu hér á landi hafi í raun verið verktakar
eða umboðsmenn Lúbberts hér á landi. Þótt
tilkynningar til Fiskistofu hafi gefið til kynna
að þau íslensku fyrirtæki sem við sögu koma
í málinu, Ósvör, Alftfirðingur, Vísir í Grinda-
vík, Gunnarstindur á Stöðvarfirði og Goðaborg
á Fáskrúðsfirði, hefðu átt í viðskiptum sín á
miili væri hvergi að finna færslur vegna slíkra
viðskipta í bókhaldi fyrirtækjanna.
„Viðskipti utan laga og réttar og þar með
utan bókhaldsins," sagði Jón H. Snorrason um
viðskipti Lúbberts og íslensku fyrirtækjanna.
Um væri að ræða „feluleik alls staðar þar sem
stungið væri niður penna í bókhaldinu.“
Tilkynningar til Fiskistofu hefðu verið rang-
ar að því leyti að í raun hafi menn ekki verið
að færa aflamark á miili til að veita rétt til
veiða heldur eingöngu í því skyni að geyma
aflaheimildir erlends aðila, sem ekki hafi lögum
samkvæmt getað öðlast þann rétt til að stunda
veiðar í lögsögunni sem einungis standi íslensk-
um aðilum búsettum á íslandi til boða.
Jón H. Snorrason sagði að framkvæmda-
stjóri Álftfirðings hf í Súðavík, sem er ákærð-
ur í málinu ásamt starfsmönnum Ósvarar og
starfsmanni Lúbberts, hefði vegna fyrri kynna
af starfsmanni Lúbberts tekið að sér að geyma
það aflamark sem keypt hafði verið af Ósvör
á Bessa hf og hefði hann leynt stjórnarform-
ann Álftfirðings því hvers kyns var og gefið
honum þá röngu skýringu að verið væri að
geyma kvótann fyrir Bolvíkinga. Ávinningur
Alftfirðings hefði verið sá að fá lánaðan 160
tonna grálúðukvóta.
Ávinningur Vísis hf í Grindavík hefði verið
sá að fá til sín aflamark í þorski í hagstæðum
skiptum fyrir aflamark í karfa.
Gunnarstindur á Stöðvarfirði hefði svo verið
fenginn til að veiða karfann gegn föstu gjaldi
upp á 31 krónu á kílóið. Jón H. Snorrason
sagði að þetta hefði verið fyrirtæki með afla-
markslaus skip, sem þess vegna hefðu verið
án veiðiréttar í íslenskri lögsögu. Þeir hefðu
tekið að sér sem verktaki þýska fyrirtækisins
að færa karfann að landi. Þegar skipið hefði
verið búið að veiða upp í þær aflaheimildir sem
á það höfðu verið færðar hefði verið hringt í
framkvæmdastjóra Goðaborgar á Fáskrúðs-
firði, sem verkaði aflann, eða til Þýskalands í
starfsmann Lúbberts og þá hefði meira afla-
mark verið fært yfir á skipið.
Fá þurfti samþykki Liibberts
Karfinn var unninn í fiskverkunarstöðinni
Goðaborg á Fáskrúðsfirði og í framburði fram-
kvæmdastjóra þess fyrirtækis fyrir dómi í gær
kom fram að fýrirtækið hefði ekki haft ráðstöf-
unarrétt á aflaheimildunum nema að fengnu
samþykki starfsmanna Lúbberts. Það hefði
tekið að sér að verka þann karfa sem færður
yrði að landi gegn föstu 100 króna gjaldi frá
Lúbbert fyrir hvert kíló.
Jón H. Snorrason sagði að Goðaborg hefði
aldrei átt fiskinn að öðru leyti en því að fyrir-
tækið hefði eignast rétt til gjalds fyrir þann
virðisauka sem orðið hefði við verkunina.
Einn liður ákærunnar lýtur að því að fiskút-
flytjandi í Reykjavík, sem er fimmti sakborn-
ingurinn í málinu, hafi útbúið ranga reikninga
sem gefið hafi til kynna að fyrirtæki hans
hefði flutt út og selt Lúbbert fisk þegar það
hafi aðeins tekið að sér pappírsvinnu fyrir
Lúbbert við útflutnings fisksins sem þýska
fyrirtækið hafi áður eignast. Þessum reikning-
um hafi verið gefin fölsk númer og hafi þeir
hvergi komið fram í bókhaldi fyrirtækisins.
Málflutningi í málinu lýkur væntanlega í
dag með varnarræðum sakborninganna fimm
og er dóms að vænta innan þriggja vikna.