Morgunblaðið - 06.03.1996, Blaðsíða 32

MORGUNBLAÐIÐ
^32 MIÐVIKUDAGUR 6. MARZ 1996
KRISTINN
FRIÐÞJÓFSSON
+ Kristinn Frið-
þjófsson fædd-
ist á Vatneyri við
Patreksfjörð 24.
október 1933. Hann
lést í Landspítalan-
um 25. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hansvoru hjónin Jó-
hanna C. Jóhann-
esson, fædd Svens-
son, frá Flensburg
í Þýskalandi og
Friðþjófur Ó. Jó-
hannesson, fram-
kvæmdasljóri á
Vatneyri. Systur
Kristins eru Unnur, gift Eyjólfi
K. Sigurjónssyni, Kolbrún, gift
Jóhanni Þorsteinssyni, og
Bryndís Margrét. Kristinn
kvæntist Elínu Oddsdóttur frá
Akureyri. Þau eignuðust fjórar
dætur. Þær eru: Sólrún Björg,
gift Guðna Jónssyni og eiga þau
fjögur börn; Hauður, gift
Magnúsi Alfonssyni, þau eiga
þrjá syni; Þóra Sjöfn; og yngst
Anna Margrét, hennar maður
er Gísli Þ. Reynisson og eiga
þau tvo syni. Elín og Kristinn
skildu 1987. Undanfarin ár var
Kristinn i sambúð
með Sólveigu Jóns-
dóttur, en hún lést
19. júní 1995. Krist-
inn stundaði nám
við Verslunarskóla
Islands. Hann fór
til Kanada að námi
lpknu, ásamt Helga
Arnasyni og vann
við uppsetningu
fiskimjölsverk-
smiðju i Halifax.
Síðan starfaði hann
við útgerðarfyrir-
tæki Ludwig Janss-
en & Co. I Brem-
erhaven um skeið. Eftir heim-
komuna starfaði hann við Vatn-
eyrarfyrirtækin, við verslun-
ina, skipaafgreiðsluna og Skelj-
ung. Hann átti tvo flutningabíla
og vann við almennan akstur,
bæði með flutninga út um sveit-
ir og fyrir Patrekshrepp. Und-
anfarin 26 ár starfrækti hann
fiskimjölsverksmiðjuna Sval-
barða. Kristinn var ræðismaður
Þýskalands á Patreksfirði.
Útför Kristins fer fram frá
Patreksfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.00.
ELSKU pabbi minn. Það eru ótal
minningar sem hrannast upp þegar
ég hugsa til þín. Þær sterkustu sem
ég fæ tengjast þó músík og þínum
húmor sem þú hafðir við hinar ótrú-
legustu stundir. Mér verður hugsað
til allra strausssvalsanna, þýsku
slagaranna og hversu fær þú varst
á píanóið þegar þú settist niður við
það. Þá virtust lögin sem þú spilað-
ir renna fyrirhafnarlaust frá þínum
fíngrum.
Eg hugsa einnig um allar þær
stundir sem við áttum saman, í
vörubílnum, í pakkhúsinu, í olíuút-
keyrslunni, vinnuna við útskipan-
irnar og í verksmiðjunni ásamt öll-
um þeim stundum þegar þú komst
í borgina.
Ég vil þakka þér fyrir allar þess-
ar stundir og ég geymi þær ásamt
öllum hinum í hjarta mínu.
Guð geymi þig. Ég mun sakna
þín ætíð.
Þín
Þóra Sjöfn.
Okkur langar að skrifa örfá
kveðjuorð um Kristin bróður okk-
ar. Hann sem var svo stór og sterk-
ur, að sú hugsun var víðsfjarri að
brátt væri hans tími kominn að
leggja í sína hinstu för. í minning-
unni leiftrar mynd hans, hann er
glaður í bragði, hress og sístarf-
andi, að gera við bíl, heimilisvél
eða gamlan grip, lagfæra og prýða.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR SIGURÐSSON
járnsmiður,
Hæðargarði 20,
lést á heimili sínu þriðjudaginn
27. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 7. mars kl. 15.00.
Ásta Hjálmtýsdóttir,
Sigurður Guðmundsson,
Hjálmtýr Axel Guðmundssorpuðrún Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA ÁRNADÓTTIR
frá Stóra-Hrauni,
Mánagötu 16,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 8. mars
kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð. Þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á Barnaspítala Hringsins.
Árni Pálsson, Rósa Björk Þorbjarnardóttir,
Bjarni Pálsson, Valborg Þorleifsdóttir,
Bergur Pétur Jónsson
ogfjölskyldur.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför sambýliskonu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HELGU SIGURÐARDÓTTUR,
Hlaðhömrum 2,
Mosfellsbæ.
Sigurður Loftsson,
Esther RagnarsdóttiiPáll Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINIMINGAR
Hann bar mikla virðingu fyrir
gömlum og góðum gildum og
reyndi eftir bestu getu að viðhalda
þeim hlutum sem í hans umsjá
voru.
Tónlist skipaði háan sess hjá
honum, sérstaklega Vínartónlist.
Sjálfur lék hann á píanó og þegar
hann var yngri á harmoniku fyrir
dansi. Það er bjart yfir æskuminn-
ingunum. Ramminn er æskuheimil-
ið og æskustöðvarnar. Lýðveldið
nýtt og skrúðgöngur, ættjarðarljóð
og fánar, nýbyggingar og allt á
uppleið, krakkar í útileikjum, dorg
á bryggjunni eða á skektu. Minn-
ingamar eigum við svo innra með
okkur allt lífið.
Kiddi átti heima í þorpinu okkar
álla sína ævi. Þau Élla eignuðust
fjórar bráðvel gerðar stúlkur, sem
voru stolt foreldranna og eiga þær
nú hóp yndislegra barna. Leiðir
Kidda og Ellu skildi eftir 30 ára
hjónaband.
Síðustu árunum deildi Kiddi með
Sólveigu Jónsdóttur og áttu þau
góðan tíma saman, en hún lést í
fyrrasumar.
Kiddi veiktist alvarlega í nóvem-
ber og var þá hætt kominn. Honum
var ráðlagt að vera frá vinnu a.m.k.
í tvo mánuði og brá hann þá á það
ráð að heimsækja dætur sínar sem
búsettar voru í Finnlandi og Eng-
landi. Hann naut þessa tíma til fulls
í samvistum við þær og fjölskyld-
urnar, ekki síst barnabörnin.
Við systurnar þökkum elsku
%róður okkar fyrir samfylgdina og
biðjum góðan Guð að blessa hann
og veita dætrum hans og ástvinum
styrk í sorginni.
Unnur, Kolbrún og Bryndís.
Hann afi er dáinn. Við vissum
að hann var veikur en samt hvarfl-
aði það ekki að okkur að við ættum
ekki eftir að njóta hans lengur en
raun bar vitni. Hann afi veiktist
seint á síðasta ári og var þá tvísýnt
um líf hans, en hann náði sér á
strik og kom þá og heimsótti okkur
og mömmu og pabba til Finnlands.
Hjá okkur var afi í sex dásamlegar
vikur. Okkur er hann sérstaklega
minnisstæður vegna gönguferða
okkar afa, sérstaklega yfir jólin.
Hann var svo athugull og eftirtekt-
arsamur og ræddi ávallt við okkur
eins og hann væri að tala við full-
orðna menn. Tíminn leið og alltaf
var afi hressari og styrkari að því
sem virtist.
Eftir heimsókn til okkar fór afi
til Sólrúnar og hennar fjölskyldu í
Englandi og dvaldi hjá þeim í nokkr-
ar vikur. Afí var því búinn að vera
frá íslandi í tvo og hálfan mánuð
og var farinn að hlakka til að fara
heim og vestur til Patreksfjarðar
til að taka til í fyrirtæki sínu þar.
En það átti ekki að verða. í flugvél-
inni á leið til íslands verður afí aft-
ur veikur og skömmu seinna er
hann dáinn.
Eftir sitja tveir hnuggnir afa-
strákar í Finnlandi, fullir af sökn-
uði en samt þakklátir fyrir þann
tíma sem við gátum átt með afa.
Þær minningar munum við
geyma.
Guð blessi minninguna um hann
afa okkar.
Gabríel og Benjamín, Finnlandi.
Afi okkar, Kristinn Friðþjófsson,
hefur nú kvatt þennan heim eftir
stutta banalegu. Okkur afabörnin
langar til að minnast hans hér með
fáeinum orðum, því að hann skipaði
ávallt háan sess í huga okkar. Hann
var ákaflega dugnaðarsamur og
verklaginn við alla hluti, hvort held-
ur var við eldavélar, ísskápa eða
bíla og sneri ekki frá fyrr en hann
hafði komið þeim í fullnaðarlag.
Afi var oft á ferðinni um sveitir
Barðastrandarsýslu við útréttingar
og fengum við barnabörnin þá
stundum að ferðast og fylgjast
með, en sérstaklega voru minnis-
stæðar ferðirnar með stóra olíubíln-
um til Tálknafjarðar og Bíldudals.
Nú er þessum yndislegu heimsókn-
um til afa og ömmu lokið og það
eitt eftir að þakka fyrir sig.
Jón, Kristinn, Elín og Sigrún.
+ Ari Agnarsson,
Skipholti 26,
Reykjavík, fæddist
12. nóvember 1916 á
Fremsta Gili í
Langadal, Austur-
Húnavatnssýslu.
Hann lést 27. febr-
úar síðastliðinn.
Faðir hans var Agn-
ar Bragi Guðmunds-
son bóndi. Móðir
hans var Guðrún
Sigurðardóttir. Ari
var félagi í Þrótti
frá 1942. Hann vann
áður algenga verka-
mannavinnu í Reykjavík frá því
hann fluttist suður 1933. Hann
hætti akstri 1978 og vann síðan
hjá Pósti og síma. Hann var 18
ÞAÐ ER sárt að hugsa til þess að
þú sért farinn burt úr þessu lífi. Þó
veit ég og hugga mig við að vita
að loks hittir þú Rögnu ömmu og
son þinn, Sverri, sem þú hefur lengi
saknað.
Þegar ég hugsa um allar okkar
samverustundir er mér efst í huga
hve hlýr og góður þú varst alltaf
og hve mikið þér þótti vænt um
dætur mínar tvær. Einnig minnist
ég þess er yngri dóttir mín var skírð
og þú heyrðir að hún ætti að heita
Ragna í höfuðið á ömmu, þá komst
þú með tárin í augunum, kysstir
mig og þakkaðir mér fyrir.
Það var gaman að koma heim til
þín, þar sást svo vel hve snyrtilegur
og vel skipulagður þú varst. Heimil-
ið þitt var svo fallegt og hreint og
bílskúrinn þinn var hreint einstakur,
þar var allt til og átti hver einasti
hlutur sinn ákveðna stað.
Elsku afí, ég á eftir að sakna þín
sárt, en ég veit að þú ert á góðum
stað hjá góðu fólki og seinna munum
við aftur hittast því það er víst gang-
ur lífsins.
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér,
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
i húsi því sem eilíft er.
(Vald. Briem.)
Þín
Aðalheiður Rúnarsdóttir.
Ari Agnarsson kom inn í líf okk-
ar bræðra 1978, en þá höfðu þau
kynnst, skömmu áður, hann og
móðir okkar, Guðbjörg Ingimundar-
dóttir. Hann var ekkill, hún ekkja.
Það var ánægjulegt að kynnast
þessum mikla sómamanni. Frá
fyrsta augnabliki varð okkur ljóst
að í Ara Agnarssyni höfðum við
eignast náinn og traustan vin. Eftir
að Ari og móðir okkar hófu sam-
band skömmu síðar treystust þessi
bönd og Ari varð hluti af fjölskyld-
unni. Allir sem til þekktu sáu að
þau komu sem sólargeisli í lif hvors
annars. Við bræður urðum vitni að
samheldni og hamingju þeirra
beggja. Á þessum árum var Ari um
það bil að ljúka ævistarfi sínu sem
vörubílstjóri á Þrótti. í því starfi
var hann beinn þátttakandi í þeim
miklu þjóðfélagsbreytingum sem
áttu sér stað hér á landi með seinni
heimsstyrjöldinni. Vinnudagurinn
langur, enda Ari harðduglegur og
fylginn sér alla tíð. Síðar lauk hann
starfsævi sinni hjá Pósti og síma
sem starfsmaður birgðastöðvarinn-
ar á Jörfa. Ari tók starfslokum vel
og gaf sér nú tíma fyrir ýmis hugð-
arefni, gjarnan í bílskúrnum sínum,
en þar var hann á heimavelli og þar
naut sín eðlislæg snyrtimennska
hans.
Börnin okkar hændust að Ara,
enda var hann með afbrigðum barn-
góður, hlýr og glettinn og fylgdist
vel með hveiju þeirra. Alltaf vildi
hann fullvissa sig um að öllum liði
vel hverju sinni. Fráfall móður okkar
árið 1985 breytti þar engu um. Sama
var að segja um trausta vináttu og
ræktarsemi við okkur bræður.
ár í stjórn Þróttar,
lengst af varafor-
maður. Átti einnig
sæti í trúnaðarráði.
Ari var giftur
Ólafíu Rögnu
Magnúsdóttur, f. 1.
október 1916 í Við-
ey, d. 18. janúar
1974. Eignuðust
þau þrjá syni sam-
an: Benedikt, f. 26.
nóvember 1939 í
Reykjavík, Sverri,
f. 13. febrúar 1946
í Reykjavík, d. 20.
júlí 1987, Rúnar, f.
26.Janúar 1947.
Utför Ara fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
Við kveðjum í dag eftirminnilegan
og góðan dreng.
Leonhard Haraldsson,
Haukur Haraldsson.
Ég mun vera einn síðasti ætting-
inn sem hitti föðurbróðir minn, Ara
Agnarsson, áður en hann missti ráð
og rænu, var hann þá að moka snjó
frá dyrum sínum og nágranna síns
í Skipholtinu hress og kátur að
vanda. Þremur tímum síðar var mér
tilkynnt að hann væri kominn rænu-
laus á sjúkrahús og viku síðar, 27.
febrúar sl., var hann allur. Já, hún
er einkennileg þessi tilvera.
Ari Agnarsson var Húnvetningur
að ætt, hann var þess fullviss að
Húnvetningar væru fremstir meðal
jafningja, og þá sérstaklega Austur-
Húnvetningar, og það fór hann ekk-
ert dult með. Hann var yngstur átta
systkina og ekki var á allra færi að
koma upp slíkum barnahópi á önd-
verðri öldinni, þá voru ekki fyrir
hendi barnabætur eða neinir styrkir.
Með fádæma dugnaði og hagsýni
tókst foreldrum hans að koma upp
barnahópnum á farsælan hátt og
meira en það, Agnar mun hafa byggt
eitt af fyrstu steinhúsum í Húna-
þingi að Fremstagili í Langadal.
Ari var uppalinn á Fremstagili og
síðar á Blöndubakka í Húnaþingi.
Kona Ara var Ragna Magnúsdóttir
frá Viðey. Heimili þeirra hjóna stóð
iengst af á Laugateigi 16. Kynni
okkar Ara hófust snemma, þá er ég
var smá gutti. Fór ég þá að sniglast
í kringum hann og að fá að sitja í
bíl hjá honum, en hann vann lengst
af sem vörubílstjóri hjá Þrótti. Mun
þessi samvera með honum hafa
kveikt í mér þá bíla- og véladellu,
sem síðan hefur loðað við mig.
Ég mun ekki hafa verið mjög hátt
skrifaður hjá honum fyrst í stað, mun
honum ekki hafa fundist ég vera
nógu stefnufastur né nógu reglusam-
ur, því kunni hann illa. Þeir bræður
Ari og Hannes unnu mikið saman
og var þeim sammerkt stök reglu-
semi, snyrtimennska og að allt skyldi
vera á réttum stað og að orð skyldu
standa. Af þeim hefði verið margt
hægt að læra, ef því hefði verið virki-
lega gaumur gefinn. Á seinni árum
var viðhorf hans breytt, þá var farið
að leita til mín og lagt traust á mig.
Hann fylgdist grannt með mínum
verkum, hann kom ósjaldan til mín
þá er ég fór að vinna með jarðýtum
bæði við fyllingarvinnu við Kletta-
garða, útí Orfírisey og víðar, honum
var annt um að mér vegnaði vel.
Hann var ráðhollur, velviljaður og
miðlaði af reynslu sinni. Það er gott
að eiga samleið með slíkum mönnum
og væri holt fyrir yngri kynslóðina
í dag, að taka meira mark á ráðlegg-
ingum og lífsreynslu eldra fólksins
sem hefur yfir dýrmætri reynslu að
ráða.
Ari var heilsteyptur heiðursmaður
er ekki mátti vamm sitt vita. Það
eru forréttindi að eiga samleið með
slíkum mönnum. Ég kveð föðurbróð-
ur minn með virðingu og þökk, ég
óska honum velfarnaðar um hulda
heima.
Ómar Sigtryggsson
og fjölskylda.
ARI
AGNARSSON