Morgunblaðið - 02.07.1996, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIIMGAR
ÞRIÐJUDAGUR 2. JÚLÍ 1996 47
ÞORODDUR TH.
SIG URÐSSON
+ Þóroddur Th. Sigurðsson
fæddist á Patreksfirði 11.
október 1922. Hann lést á Land-
spítalanum 14. júní síðastliðinn
og fór útför hans fram í kyrr-
Þey.
Þóroddur Th. Sigurðsson er lát-
inn. Við höfðum vonast til að geta
lengur notið samvista við gamlan
vin en hinn illkynja sjúkdómur var
vægðarlaus.
I hópi 13 bekkjarbræðra og í
heimavist MA hófust kynni við
þennan trausta, hægláta en ein-
beitta Vestfírðing og hefi ég síðan
æ meir metið vináttu hans.
Þóroddur var góður námsmað-
ur, vandvirkur og samviskusamur
við hvaðeina sem hann tók að sér.
Þessir hæfileikar ásamt óbilandi
áhuga gerðu honum kleift að ljúka
merku ævistarfi svo til fyrirmynd-
ar var.
Sjóndeildarhringur hans var
víður og áhugi hans og þekking á
ýmsum fræðasviðum gerðu hann
að eftirsóttum og vel metnum ráð-
gjafa.
Gott var að eiga vináttu Þór-
odds og nutum við Anna þess að
vera samvistum við þau hjónin
heima og heiman. Minnisstæðar
eru skötuveislurnar á Þorláks-
messu, ferðirnar að Harðbak þar
sem við gengum varpið, vitjuðum
neta og nutum náttúrunnar við
heimskautsbaug. Allt þetta^ þökk-
um við Anna og sendum ínu og
fjölskyldu innilegar samúðarkveðj-
ur.
Tómas A. Jónasson.
Kveðja frá stjórn Veitustofnana
Reykjavíkurborgar
Föstudaginn 21. júní sl. var af-
hjúpuð bijóstmynd af Þóroddi Th.
Sigurðssyni, fyrrverandi vatns-
veitustjóra í Reykjavík, í Gvendar-
brunnarhúsi Vatnsveitunnar, en
þann sama dag fór útför Þórodds
fram í kyrrþey.
Þóroddur var vatnsveitustjóri í
35 ár, eða frá 1958 til 1993. Við
upphaf þess tímabils var Vatn-
sveita Reykjavíkur eins konar
sveitaveita, sem ekki hafði fengið
neitt reglulegt viðhald og átti að
baki 50 ára sögu vatnsskorts og
skömmtunar.
Fyrir hans tíma hafði ekki verið
neinn eiginlegur vatnsveitustjóri
heldur hafði Vatnsveitan verið
rekin samhliða öðrum stofnunum,
svo sem hitaveitu, með slökkvilið-
inu eða borgarverkfræðingsemb-
ættinu. Aðstaða var afskaplega
takmörkuð, skrifstofur í Skúlat-
úni, verkstæði lager o.fl. í skúrum
og bröggum á þrem stöðum í borg-
inni. Vatnsból voru opin og óvarin
fyrir flóðum í Hólmsá og Suðurá.
Flutningsgeta aðalæða var
minni en vatnsþörf borgarinnar
og miðlun var afskaplega tak-
mörkuð. Vanhöld höfðu verið á
að lagnir væru mældar inn svo
að upplýsingar um lagnakerfi
Vatnsveitunnar voru nánast eng-
ar.
Á þeim 35 árum sem Þóroddur
var vatnsveitustjóri var fyrirtæk-
inu gjörbylt, vatnsöflun komið í
lag, flutningsgeta margfölduð,
aðstaða sameinuð á einum stað
og komið í gott horf, tæknideild
og öflugri teiknistofu komið á.
Dreifikerfi Vatnsveitunnar var
stóreflt og endurnýjaðir viðkvæm-
ustu staðir, gæði kerfisins voru
stóraukin með betri vinnubrögð-
um, fleiri' lokum, tvöföldum að-
færsluæðum, stórbættum bruna-
vörnum og upptöku nýrrar tækni
svo sem mælingum, tölvukerfum
og stýriráðum og öll vatnsöflun
flutt í lokaðar lindir og vatnstök-
unni dreift yfir mörg svæði.
Gvendarbrunnahús var loka-
punkturinn í þeirri þróun en með
því að það var tekið í notkun var
endanlega hætt að notast við opn-
ar lindir.
Það má segja um Þórodd Sig-
urðsson að hann hafi verið allt í
senn — mikilhæfur embættismað-
ur, sem gætti hagsmuna Vatns-
veitunnar af trúmennsku — fræði-
maður á sínu sviði, sem leitað var
til um vandasöm verkefni um laga-
setningu á sviði vatnsmála — og
hugsjónamaður á framtíð vatnsins
sem útflutningsvöru íslendinga,
en Þóroddur var frumkvöðull að
stofnun Þórsbrunns, vatnsútflutn-
ingsfyrirtækis Vífilfells, Hag-
kaups og VR.
Að leiðarlokum vill stjórn Veitu-
stofnana Reykjavíkurborgar
þakka Þóroddi Th. Sigurðssyni
uppbyggingarstarf Vatnsveitu
Reykjavíkur, því að enginn maður
átti meiri þátt í því að færa fyrir-
tækið til nútímahorfs en hann.
Alfreð Þorsteinsson,
formaður.
Það voru sorglegar fréttir sem
okkur starfsfólki Vatnsveitu
Reykjavíkur bárust í byijun þessa
árs, þegar út spurðist að nú væri
okkar kæri Þóroddur, fyrrverandi
vatnsveitustjóri, sennilega að
leggja upp í sína hinstu för. Þá
hafði hann nýverið greinst með
illkynja sjúkdóm. Ekki gerðum
við okkur þó grein fyrir hversu
skammur sá tími átti eftir að
verða sem hann átti eftir ólifað.
Fráfall hans er okkur sárt enda
er nú fallinn í valinn ekki einung-
is einstakur brautryðjandi og
heiðursmaður, heldur einnig kær
félagi.
Því miður hættir okkur til að
gleyma og finnast allir hlutir sjálf-
sagðir og eðlilegir. En því fer fjarri
að svo sé raunin. Þóroddur varð
vatnsveitustjóri árið 1958, stuttu
eftir að Vatns- og Hitaveitu
Reykjavíkur hafði verið skipt upp
í tvö fyrirtæki. Þetta var upphaf
mikilla umskipta á högum Vatns-
veitunnar, meiri umskipta en
nokkurn mann á þeim tíma gat
órað fyrir. (En allar framfarir
kosta sitt gjald og vissulega þurfti
Þóroddur að greiða sitt gjald.)
Hann helgaði sig fyrirtækinu af
öllum hug og öllu hjarta enda er
saga Vatnsveitunnar og saga Þór-
oddar svo samofin að ógerlegt er
að greina þar á milli. Hann vann
iðulega langan vinnudag og löngu
eftir að allir aðrir voru farnir heim
að vinnudegi loknum var ennþá
ljós á skrifstofunni hjá Þóroddi.
Það var gjaman viðkvæði á hans
heimili að íjölskyldan kæmi númer
tvö. Það hefði vitanlega ekki geng-
ið ef eiginkona hans, Kristín Guð-
mundsdóttir, hefði ekki ávallt stutt
dyggilega við bakið á eiginmanni
sínum. En Þóroddur vann líka
þrekvirki. Sá maður sem spáð
hefði þeim róttæku breytingum
sem áttu eftir að verða á högum
Vatnsveitunnar hefði án nokkurs
vafa verið álitinn draumlyndur
maður í besta falli. Þóroddur átti
sér líka draum og hann varð þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að láta draum
sinn rætast. Draumsýn hans varð
hans ævistarf og þegar hann lét
af störfum Vatnsveitustjóra síðla
árs 1993 gat hann litið stoltur um
öxl. Þóroddur tók sér á hendur
metnaðarfullt verkefni þegar hann
gerðist vatnsveitustjóri árið 1958
og eflaust metnaðarfyllra og stór-
brotnara en hann gerði sér nokk-
urn tíma í hugarlund sjálfur. Það
er eitt að hafa hugsjónir, annað
að feta hina erfiðu og grýttu slóð
að markmiðinu. Þóroddur var
brautryðjandi. Hann ávann sér
virðingu og varð bæði virtur fræði-
maður á sínu sviði sem og fram-
kvæmdamaður. Til hans gátu
menn leitað og fóru sjaldnast tóm-
hentir til baka. Þóroddur hafði líka
stórt hjarta. Honum var annt um
starfsfólk sitt og kom fram við
það af nærgætni. Þegar menn
voru farnir að reskjast og starfs-
orkan þvarr var hann ávallt reiðu-
búinn til þess að finna þeim önnur
störf innan fyrirtækisins sem bet-
ur hæfðu. Vatnsveitan var því eins
og ein stór fjölskylda.
Nú þegar við kveðjum Þórodd
hinstu kveðju er það okkur bæði
ljúft og skylt að doka ögn við, líta
yfir farinn veg og virða fyrir okk-
ur þá slóð sem Þóroddur gekk og
þær vörður sem hann hlóð. Árið
1958 bar rekstur Vatnsveitunnar
þess öll merki að fé til fram-
kvæmda hafði verið af skornum
skammti og að lengst af hafði hún
verið rekin í hjáverkum, sem hluti
af eða samhliða öðrum stofnunum
s.s. Slökkviliði, Borgarverkfræð-
ingi og Hitaveitu eins og fyrr er
getið. Dreifíkerfið var orðið lélegt
og hafði nánast ekkert reglulegt
viðhald fengið í 50 ára sögu Vatns-
veitunnar. I ofanálag voru vatn-
söflunarmálin einnig í ólestri. 50
ára saga Vatnsveitunnar var því
saga vatnsskorts og skömmtunar.
Þá var aðstaða fyrirtækisins einn-
ig afskaplega bágborin. Skrifstof-
ur voru í Skúlatúni og önnur
starfsemi í skúrum og bröggum
á víð og dreif um bæinn. Vatns-
bólin voru opin og óvarin fyrir
flóðum úr Hólmsá og Suðurá.
Flutningageta aðalæða var minni
en vatnsþörf bæjarins, miðlun
afskaplega takmörkuð og dreifi-
kerfið hriplekt. Þá var upplýs-
ingakerfí veitunnar í mesta ólestri
enda engin markviss skráning
upplýsinga farið fram.
Fljótlega eftir að Þóroddur varð
Vatnsveitustjóri lét hann hefja til-
raunaboranir eftir vatni í Heið-
mörkinni með það að markmiði
að hefja vatnstöku úr lokuðum
vatnsbólum. Boraðar voru tugir
hola og mörkuðu þær fram-
kvæmdir upphafíð að þeim stór-
kostlegu breytingum sem fyrir-
tækið átti eftir að taka undir hans
stjórn. Það var hins vegar ekki
fyrr en með flóðunum í Elliðaánum
árið 1968 sem augu manna opnuð-
ust fyrir nauðsyn þess að tryggja
öryggið í vatnsöflunarmálunum. í
kjölfarið rak hver viðburðurinn
annan. Fyrirtækinu var gjörbylt.
Vatnsöflunarmálum var komið í
lag og jöfn gæði vatnsins tryggð
með vatnstöku úr borholum. Loka-
þátturinn í þeirri þróun var þegar
Gvendarbrunnahúsið var tekið í
notkun árið 1984, en þá var endan-
lega hætt að dæla vatni úr opnum
vatnsbólum. Þá var öryggi í vatns-
öflun aukið til muna með nýjum
virkjunarsvæðum í Heiðmörkinni
og flutningsgeta aðalæða marg-
földuð. Dreifíkerfi Vatnsveitunnar
var einnig tekið föstum tökum,
það stóreflt og markvisst farið að
vinna að viðhaldi þess og endur-
bótum. Áfangasigur vannst árið
1986, en það var í fyrsta sinn í
sögu Vatnsveitunnar sem vatn-
snotkun minnkaði milli ára. Frá
þeim tíma til dagsins í dag hefur
vatnsnotkunin minnkað jafnt og
þétt og ber fyrst og fremst að
þakka það markvissum vinnu-
brögðum við viðhald dreifíkerfisins
með aðstoð bestu tækni sem völ
er á. Þá var aðstaða fyrirtækisins
sameinuð á einum stað þar sem
núverandi bækistöð er og starfsem-
inni komið í gott horf.
Nú þegar við kveðjum Þórodd
hinsta sinni er okkur efst í huga
þakklæti fyrir að hafa fengið að
vera þeirra gæfu aðnjótandi að
starfa með honum. Fyrir þetta
þökkum við honum af hlýhug og
vottum ínu, eftirlifandi eiginkonu
hans, og fjölskyldu samúð okkar
og virðingu.
Starfsfólk Vatnsveitu
Reykjavíkur.
ÞURIÐUR SIGUR-
BJARNADÓTTIR
HANSEN
+ Þuríður Sigur-
bjarnadóttir
Hansen var fædd í
Rvík 18. desember
1914. Hún lést í
Danmörku 11. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurbjarni Guðna-
son vélstjóri, f. 26.
nóv. 1881 i Glóru í
Hraungerð-
ishreppi, d. 19. nóv.
1918 úr spönsku
veikinni í Englandi,
og Sigríður Krist-
insdóttir, f. á Suð-
ur-Reykjum í Mos-
fellssveit 10. sept. 1884, d. 16.
febr. 1923. Þuríður var næst-
yngst sjö systkina. Látin eru:
Guðni, Felix Ottó, Jörundur og
Sigurbjörg. Eftir lifa
Ingibjörg, ekkja,
búsett í Danmörku,
og Valur, sem er
ekkill og býr í
Reykjavík. Þuríður
eignaðist dótturina
Ernu Júlíusdóttur
ung að árum. Síðar
giftist hún dönskum
manni, Júlíusi Han-
sen, sem er látinn
fyrir _ nokkrum
árum. Áttu þau
saman dæturnar
Lorey og Vivian
sem eru giftar og
búsettar í Dan-
mörku, og Onnu sem er látin.
Útför Þuríðar fer fram frá kap-
ellu Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Þú, bláfjalla geiraur með heiðjöklahring,
um hásumar flý ég þér að hjarta.
Ó, tak mig! faðm. Minn söknuð burt ég syng
um sumarkvöld við Álftavatnið bjarta.
Þín ásjóna, móðir, hér yfir mér skín
með alskærum tárum kristals dagga.
und miðsumars himni sé hvílan mín.
Hér skaltu, ísland, bami þínu vagga.
Hér andar guðs blær og hér verð ég svo
frjáls,
í hæðir ég berst til ljóssins strauma,
æ Iengra, æ lengra að lindum himinbáls,
uns leiðist ég í sólu fegri drauma.
(Steingr. Thorst.)
Hún Þura okkar er komin heim,
eftir nær 60 ára búsetu í Dan-
mörku. Hennar hinsta ósk var að
fá að hvíla í íslenskri mold á Iand-
inu sínu fagra með ijöllin í kringum
sig sem hún dáðist svo að. Fjögurra
ára missti hún föður sinn. Níu ára
var hún þegar móðir hennar dó.
Ekki voru tryggingar eða bætur þá
svo barnahópnum var tvístrað. Þura
ólst upp í Grímsnesi. í yaðnesi mun
hún hafa verið lengst. Öll stríðsárin
bjó hún í Danmörku, og það hefur
ekki alltaf verið dans á rósum. is-
lenskuna talaði hún vel þótt hún
væri komin með danskan hreim.
Við hjónin minnumst ferða með
henni fyrir Hvalfjörð í yndislegu
veðri. Hún dáðist sem fyrr að feg-
urð fjallanna og sagði að ekki yrði
gaman að aka Hvalfjörðinn ef allt
væri fullt af tijám. Maður sæi bara
trén og það er ekkert útsýni.
Elsku frænka.
Mikið á ég eftir að sakna þín ,
en ég veit að Guð gefur þér gott líf
á himnum og þar hittir þú þína ís-
lensku ættingja og vini því þín ósk
var að fá að hvíla í íslenskri mold.
Ég gleymi aldrei þeim móttökum
sem ég fékk hjá þér þegar ég bank-
aði upp og sagði: Þura mín, nú er
ég komin í heimsókn og þú með
þínu bjarta brosi bauðst mig vel-
komna hvenær sem var. Ég man
hvað þú varst mér alltaf góð, eins
og móðir í útlandinu og við fórum
alltaf að bralla eitthvað saman,
skruppum yfir sundið til Svíþjóðar
og fengum okkur að borða og sátum
svo og horfðum á sjónvarpið og
töluðum um allt og alla fram eftir
allri nóttu.
Það verður hálfdapurlegt að
koma aftur í Birkeröd og engin
Þura til að heimsækja. En ég á allt-
af minninguna um þig í huga mér.
Elsku Þura, Guð varðveiti þig.
Soffía frænka.
Eitt sumar sóttum við Þuru heim
til Danmerkur. Ferðaðist hún mikið
með okkur. í einni verslun fór ég
að dást að bútasaumsteppum. Nei,
sagði Þura, bútasaumsteppi gat hún
ekki litið, það minnti hana svo á
stríðsárin, þegar sængurfötin voru
svo bætt að varla sást hvernig þau
voru upprunalega. Þessi orð sögðu
margt um hagi hennar á þeim tíma.
Á kveðjustund er margs að minn-
ast, og þakka ég Þuru alla hennar
vináttu og kveð kæra vinkonu,
Baddi þakkar ástkærri föðursystur,
sem var honum svo kær.
Hafðu þakkir fyrir allt.
Sigurbjarni og Jóhanna.
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
INGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
eru opin til kl. 22
“ft-
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
ai S. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SÍMI 557 6677