Morgunblaðið - 12.07.1996, Blaðsíða 27

26 FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ

STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
VERÐMYNDUNA
GRÆNMETI
FORSVARSMENN samtaka launþega og atvinnurekenda
kvarta undan því í samtölum við Morgunblaðið í fyrra-
dag að ríkisstjórnin hafi lítið aðhafzt til að uppfylla loforð
sín um að hækkun verðs á grænmeti, fugla- og svínakjöti
raski ekki verðlagsforsendum kjarasamninga.
Þórarinn V. Þórarinsson, framkvæmdastjóri Vinnuveit-
endasambandsins, bendir réttilega á að hætta sé á að verð
á grænmeti hækki á nýjan leik næsta vetur, og að ekki sé
nóg að grænmetisverð sé lágt á sumrin. Eins og neytendur
hafa kynnzt á undanförnum misserum hefur verð á ýmsum
grænmetistegundum rokið upp úr öllu valdi er fyrsta ís-
lenzka uppskeran kemur á markaðinn í litlu magni og land-
búnaðarráðuneytið leggur ofurtolla á innflutning til þess
að vernda innlendu framleiðsluna. Breyting á tollverndinni
er, eins og Þórarinn bendir á, nauðsynleg til þess að inn-
lenda framleiðslan fái aðhald.
í Morgunblaðinu í fyrradag er jafnframt samtal við Ge-
org Ottósson, stjórnarformann Sölufélags garðyrkjumanna.
Hann segir þar að það sé „ætíð spurning um samkomulag
milli neytenda og framleiðenda“ hvert verðið eigi að vera.
Það er með ólíkindum að forsvarsmenn innlendra græn-
metisframleiðenda skuli að því er virðist standa í þeirri trú
að ómenguð markaðslögmál ríki á grænmetismarkaðnum
hér heima. Það er einkar lítið vit í að tala um lögmál fram-
boðs og eftirspurnar, þegar framboðið að utan er hindrað
með háum tollum og raunveruleg samkeppni fær ekki að
eiga sér stað. Væri slík samkeppni fyrir hendi, yrðu innlend-
ir framleiðendur annaðhvort að lækka verðið á eigin fram-
leiðslu í upphafi uppskerutímabilsins eða sannfæra neytend-
ur um hún væri betri en sú erlenda og þess vegna réttlætan-
legt að borga meira fyrir hana.
En eins og kerfið er núna liggur nærri að innlendir græn-
metisframleiðendur efni til ófriðar við viðskiptavini sína
með óhóflegu verði á grænmeti hluta úr ári. Og svo mikið
er víst að ekkert samkomulag hefur verið gert við neytend-
ur um ofurtollana, sem lagðir eru á innflutt grænmeti.
Georg Ottósson segir að garðyrkjubændur stefni að því
að lengja uppskerutíma íslenzks grænmetis með rafmagns-
lýsingu. Þær fyrirætlanir kunna að orka tvímælis fyrir neyt-
endur, vegna þess að á meðan innlent grænmeti er á mark-
aðnum er tollverndinni gagnvart hinu erlenda viðhaldið og
verðinu haldið uppi, ekki sízt vegna þess að það er dýrt að
rækta grænmeti við rafmagnsljós.
Hins vegar gæti orðið fróðlegt að fylgjast með tilraunum,
sem Georg boðar, til að rækta jarðarber við rafljós. Ekki
er heimild til að leggja sömu ofurtollana á jarðarber og
ýmsar grænmetistegundir og því gætu íslenzkir garðyrkju-
bændur loks lent þar í alvörusamkeppni við innflutning.
Nú hlýtur hins vegar að verða horft til ríkisstjórnarinnar
og hvernig hún hyggst beita sér fyrir því að lækka verð á
grænmeti og öðrum landbúnaðarafurðum, sem nefndar voru
í yfirlýsingu hennar í tengslum við kjarasamninga. Með
breytingum á verðmyndun þessara vara má ná fram veruleg-
um og varanlegum kjarabótum fyrir almenning.
ÍSLENZK FJÁRFESTING
ERLENDIS
VAXANDI frelsi í heimsviðskiptum hefur leitt til erlendr-
ar fjárfestingar hér á landi, bæði í stóriðju og smærri
iðnaði. Það hefur jafnframt leitt til íslenzkrar fjárfestingar
erlendis, samanber fjárfestingar íslenzkra sjávarvöruselj-
enda í Bandaríkjunum, Bretlandi og Frakklandi. Ýmsir út-
vegsaðilar hafa og fjárfest í útgerð erlendis, svo sem í Þýzka-
landi, sem og fjarlægari heimshornum, Afríku, S-Ameríku
og víðar. Nýjasta dæmið er kaup íslenzkra fjárfesta í banda-
rísku fiskréttakeðjunni Arthur Treacher’s, sem rekur á ann-
að hundrað fiskréttastaði í Bandaríkjunum og Kanada.
Ekkert er eðlilegra en að íslendingar leiti framtaksþörf
útrásar utan landsteina, þegar tækifæri bjóðast, sérstaklega
á þeim rekstrarsviðum þar sem reynsla þeirra og þekking
er hvað mest. Smæð þjóðarbúskapar okkar og heimamarkað-
ar veldur því að nauðsynlegt er að finna íslenzkri menntun,
reynslu og þekkingu markaðstækifæri og viðspyrnu beggja
megin Atlantsála, samhliða því að efla og treysta atvinnu-
vegi okkar heimafyrir, ef við ætlum að halda velferðarsessi
okkar meðal þjóða heims.
Sumarskóli Útflutningsskólans á Sauðárkróki
Komnir
hingað til
að vinna
Morgunblaðið/Björn Bjömsson
SUMARSKÓLI Útflutningsskólans á Sauðárkróki er í nýju bók-
námshúsi Fjölbrautaskóla Norðurlands vestra.
Fyrsta sumarskóla
Útflutningsskólans á
Sauðárkróki lýkur í
næstu viku og hefur
starfið gengið vel.
Námið er nýjung í
skólastarfi hér á landi.
Helgi Bjarnason
ræddi við nemendur
og mann, sem unnið
hefur að undirbúningi
námsins. Nemendur
segja að nýjar víddir
hafi opnast.
ÚR kennslustund hjá Mogens Brock, aðstoðarskólameistara danska útflutningsskólans.
ETTA er hörkufólk sem
tekur námið alvarlega.
Það er greinilega komið
hingað til að vinna,“ seg-
ir Guðbrandur Þorkell
Guðbrandsson, skrifstofumaður hjá
Kaupfélagi Skagfirðinga, um nem-
endur Útflutningsskólans á Sauðár-
króki en hann hefur aðstoðað við
rekstur skólans. Þetta er fyrsta
starfsár Útflutningsskólans og lýkur
sex vikna sumarskóla hans í næstu
viku.
Vantaði útflutningsnám
Guðbrandur Þorkell rekur upphaf
skólans tæp tvö ár aftur í tímann.
Þá fóru Þorsteinn I. Sigfússon, pró-
fessor við Verkfræði- og raunvísinda-
deild Háskóla íslands, og Þórólfur
Gíslason, kaupfélagsstjóri á Sauðár-
króki, að velta fyrir sér möguleikum
þess að koma á einhvers konar námi
til að auka þekkingu fólks á störfum
við útflutning. Fleiri komu að þessari
hugmynd og var henni vel tekið. Skip-
uð var undirbúningsnefnd sem Þor-
steinn og Þórólfur skipuðu ásamt
Vilhjálmi Egilssyni, _ framkvæmda-
stjóra Verslunarráðs íslands.
Fljótlega komst á samstarf við
danska útflutningsskólann í Herning
á Jótlandi og hefur námið verið undir-
búið í samvinnu við hann. Guðbrand-
ur Þorkell segir að Danirnir hafi ráð-
lagt að efna til skólahalds sem þessa
úti á landi, þar væri færra sem glepti
hug nemenda en í höfuðborginni og
þeir gætu frekar einbeitt sér að nám-
inu. Um þetta leyti var verið að taka
í notkun nýtt bóknámshús Fjölbrauta-
skóla Norðurlands vestra á Sauðár-
króki og fékk skólinni þar inni. Um-
ræður og undirbúningsvinna leiddi til
þess að ákveðið var að koma á sex
vikna sumarskóla í upphafi, þar sem
lögð yrði áhersla á að þjappa saman
kennslu í ýmsum verklegum hliðum
samskipta við önnur lönd og ólík
menningarsvæði.
Komnir til að vinna
Tuttugu og sex umsóknir bárust
um inngöngu í sumarskólann. í upp-
hafi hafði verið reiknað með að inn-
rita ijórtán nemendur en vegna mikill-
ar aðsóknar var ákveðið að fjölga
þeim í sextán. Nemendurnir eru með
ólíkan bakgrunn, allt frá því að vera
með stúdentspróf og starfsreynslu og
til vísindamanns. Meðalaldur nem-
enda er liðlega 33 ár. „Fólkið er að
þessu í fúlustu alvöru. Það er hörku-
duglegt og er komið hingað til að
vinna,“ segir Guðbrandur Þorkell.
Skólinn tók til starfa 10. júní og
nemendur útskrifast 19. júlí. Skóla-
stjóri og kennarar danska útflutn-
ingsskólans, DDE, hafa kennt við
skólann ásamt íslenskum fyrirlesur-
um. Þá hafa nemendur farið í heim-
sóknir í mörg af stærstu atvinnufyrir-
tækjum Norðurlands og lokaverkefni
þeirra felast í því að vinna að útflutn-
ingsverkefnum fyrir ýmis fyrirtæki.
Skólastjóri danska útflutningsskól-
ans mun skrifa upp á námsskírteini
nemenda sumarskólans og verður
námið metið ef einhveijir nemenda
kjósa að halda áfram námi þar.
Fjöldi fyrirtækja að baki
Fjöldi fyrirtækja og stofnana
standa að baki skólastarfinu. Meðal
heimaaðila á Sauðárkróki ná nefna
Kaupfélag Skagfirðinga, Fiskiðjuna
Skagfirðing, Stéinullarverksmiðjuna,
Loðskinn og Stuðlaberg, auk Sauðár-
krókskaupstaðar og Héraðsnefndar
Skagfirðinga. Meðal aðila utan héraðs
má nefna Kaupfélag Eyfirðinga,
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna, Is-
lenskar sjávarafurðir, Heklu, Útflutn-
ingsráð, Verslunarráð íslands og
Stjórnunarfélagið. Þá hefur utanríkis-
ráðuneytið stutt framtakið.
Nýjar víddir opnast
Morgunblaðið/Friðrik Helgason
JÚLÍUS Marteinsson og Sigfús Kjaran, nemendur
Útflutningsskólans á Sauðárkróki.
„AUGLÝSINGIN frá skólanum
höfðaði svo sterkt til mín að ég
sótti strax um inngöngu," segir Júl-
íus Marteinsson, nemandi við sum-
arskóla Útflutningsskólans á Sauð-
árkróki. Félagi hans, Sigfús Kjaran,
segist ekki hafa getað sleppt því
að kynnast broti af því besta úr
danska útflutningsskólanum.
Júlíus hefur rekið verslunina
Herraríki en var áður innkaupa-
stjóri hjá Miklagarði og hefur því
alla tíð meira verið i því að flytja
vörur inn í landið en út úr því. „Ég
held þó að gaman væri að fást við
útflutning og vildi gjarnan snúa
þessu við, reyna að flytja eitthvað
út til að klóra yfir syndirnar, a.m.k.
með hinu,“ segir hann.
Sigfús stundaði um tíma nám í
viðskiptafræði við Háskólann, var
kominn út á vinnumarkaðinn en fór
svo aftur í markaðsfræðinám í Nor-
egi. Þegar hann kom heim í vetur
var þröngt um á vinnumarkaði og
fór hann því að aka dráttarvél hjá
Reykjavíkurborg. „Eg sá að það
væri gráupplagt að bæta ofan á nám
mitt hér og það hefði raunar verið
synd að missa af þessu,“ segir hann
um tiidrög þess að hann sótti um
inngöngu í skólann.
Sigfús og Júlíus segjast hafa
haft mikið gagn af náminu. „Skól-
inn gefur mér innsýn í hluti sem
ég hef ekki þekkt áður,“ segir Júl-
íus. Hann segir að námið byggist
mikið i kringum dönsku kennarana
en einnig sé áhugavert að fylgjast
með fyrirlestrum íslendinganna og
fara í heimsóknir í fyrirtæki á
Norðurlandi. Félagarnir eru sam-
mála um að einn af dönsku kennur-
unum, Vijay P. Jain, standi pó upp
úr. Maður þessi er af indverskum
ættum og rekur ráðgjafarfyrirtæki
í Kaupmannahöfn. Hann kenndi
samskipti við fólk á mismunandi
menningarsvæðum. Þeir segja að á
fyrirlestrum hans hafi þeim opnast
algerlega nýjar víddir.
Júlíus og Sigfús vinna saman að
lokaverkefni fyrir Steinullarverk-
smiðjuna hf. á Sauðárkróki. Hún
felst í því að athuga möguleika á
sölu á steinull til Nýfundnalands.
Þeir segja að aðstaðan í Fjölbrauta-
skólanum sé mjög góð. Námið sé
dálítið stíft, kennsla allan daginn
og frítíminn fari í gagnaöflun
vegna lokaverkefnis. Helst megi
gagnrýna hvað lítill tími hafi gefist
til gagnaöflunar á hefðbundnum
skrifstofutíma. Alnetið hafi verið
mikið notað en einnig þurfi að hafa
beint samband við stofnanir og
fyrirtæki á höfuðborgarsvæðinu.
Það hafi verið leyst með því að
hafa starfsdag en hann hefði gjarn
an mátt vera fyrr á dagskránni.
FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ1996 27
Raunvísindastofnun Háskólans er þrjátíu ára í dag
Stórt skref var stigið til eflingar undirstöðu-
rannsókna á landinu með stofnun Raunvís-
*
indastofnunar Háskóla Islands fyrir þrjátíu
árum. Stjórnarformaður stofnunarinnar, Egg-
ert Briem prófessor, segir að grunnrannsókn-
ir séu undirstaða allra hagnýtra framfara.
Þórdís Hadda Yngvadóttir kynnti sér sögu
stofnunarinnar og ræddi við Eggert um starf-
semi og framtíð Raunvísindastofnunar.
ÞORSTEINN Sæmundsson stjarnfræðingur mælir segulsvið jarðar.
Án grunnrannsókna
verða engar framfarir
AUNVÍSINDASTOFNUN
Háskóla íslands heldur upp
á þijátíu ára afmæli sitt í
dag. Hún hóf starfsemi
sína formlega 12. júlí árið 1966 þeg-
ar flutt var inn í nýbyggt hús stofn-
unarinnar að Dunhaga í Reykjavík.
Áður hafði Eðlisfræðistofnun sinnt
ýmsum rannsóknum, m.a. geislamæl-
ingum, en hún sameirtaðist Raunvís-
indastofnun við stofnun hennar.
í tilefni afmælisins verður haldið
hóf í Tæknigarði milli kl. 17 og 19
í dag. í haust verður haldið málþing
um stöðu og framtíð stofnunarinnar
og veglegur bæklingur gefínn út um
starfsemi og sögu hennar og þær
rannsóknir sem þar eru framkvæmd-
ar.
Á 50 ára afmæli Háskólans árið
1961 voru settar fram tillögur til að
efla rannsóknir í raunvís-
indum sem voru lagðar
fyrir þáverandi mennta-
málaráðherra. Fallist var
á að reisa byggingu undir
rannsóknaaðstöðu. Einnig
kom rífleg peningagjöf í
tilefni fimmtugsafmælis-
ins frá ríkisstjórn Bandaríkjanna.
Ráðist var í að byggja húsið að Dun-
haga og var byggingu lokið árið 1966.
Með því að koma Raunvísinda-
stofnun á fót var stigið stórí skref
til eflingar grunnrannsókna hér á
landi. Forverar hennar sem höfðu
sinnt grunnrannsóknum voru eink-
um Eðlisfræðistofnun Háskólans,
Atvinnudeild Háskólans og Náttúru-
fræðistofnun. Með Raunvísinda-
stofnun verður til vettvangur þar
sem keppt er að því að afla nýrrar
undirstöðuþekkingar í eðlis- og efna-
fræði, jarðvísindum og stærð- og
reiknifræði. Raunvísindastofnun tók
til starfa áður en full kennsla var
hafin í umræddum fræðigreinum við
Háskólann.
Mikil fjölgun á vísindagreinum
Á þessum þrjátíu árum hefur orð-
ið mikil fjölgun á fólki og viðfangs-
efnum á stofnuninni, svo og á vís-
indagreinum. Einnig hefur aukist
samstarf við háskóla erlendis og fyr-
irtæki utan Háskólans.
Eggert Briem prófessor í stærð-
fræði og stjórnarformaður Raunvís-
indastofnunar segir að meginhlut-
verk Raunvísindastofnunar Háskól-
ans sé að annast undirstöðurann-
sóknir í raunvísindum öðrum en líf-
fræði. „Þær hafa það markmið að
afla nýrrar þekkingar, miðla fræði-
legum nýjungum og efla rannsóknir
og kennslu. Tilgangur slíkra rann-
sókna er ekki síst sá að auka al-
menna þekkingu fólks á umhverfi
sínu. Niðurstöðum rannsókna er
komið á framfæri í tímaritsgreinum,
bókum og skýrslum eða erindum á
ráðstefnum, rannsóknastofnunum
og í fyrirlestrum.
Mikil samvinna er við aðrar inn-
lendar og erlendar stofnanir og fyrir-
tæki í rannsóknum og kennslu. Náin
tengsl eru við Háskóla íslands, eink-
um á sviði raunvísinda og verk-
fræði. Mörg meiriháttar námsverk-
efni stúdenta eru að mestu leyti
unnin á stofnuninni. Þá veitir Raun-
vísindastofnun fjölþætta ráðgjöf og
þjónustu við aðila utan Háskólans,
enda eru starfsmenn hennar oft þeir
einu á landinu sem hafa sérþekkingu
á sumum vísindasviðum,“ segir Egg-
ert.
Fjárveiting 130 milljónir á ári
Raunvísindastofnun er sjálfstæð
stofnun innan Háskólans sem heyrir
undir menntamálaráðuneytið og er á
fjárlögum frá ríkinu. Fjárveiting til
hennar er um 130 milljónir króna á
ári. Einnig aflar stofnunin tekna með
þjónustu, styrkjum og ráð-
gjöf, svo og í erlendu sam-
starfi, sem eru á bilinu
60-100 milljónir á ári.
Stofnuninni er skipt niður
í sex rannsóknastofur eftir
fræðasviðum; eðlisfræði-
stofu, efnafræðistofu,
j arðfræðistofu, j arðeðlisf ræðistofu,
reiknifræðistofu og stærðfræðistofu.
Árið 1995 unnu 29 sérfræðingar,
fræðimenn og vísindamenn á Raun-
vísindastofnun, en verkefnaráðið
fólk, tæknimenn og skrifstofufólk
var alls 43. Auk þess höfðu 46 kenn-
arar raunvísindadeildar fasta starfs-
aðstöðu á Raunvísindastofnun. Á
stofnuninni vinna því rúmlega 100
starfsmenn. Stúdentar eru ráðnir til
starfa á sumrin, m.a. á vegum Ný-
sköpunarsjóðs. Stúdentar vinna oft
að lokaverkefnum sínum á stofnun-
inni, eða vinna sem aðstoðarmenn
við rannsóknir kennara.
Eitt af nýjum hlutverkum stofnun-
arinnar er að þjálfa fólk í meistara-
námi. Stofnunin sér þannig um vís-
indalega menntun stúdenta þar sem
rannsóknir eru hluti náms.
Fjölbreytt verkefni
Eggert Briem segir að verkefni
Raunvísindastofnunar séu margvís-
leg og hægt sé að benda á fjölmörg
merkileg rannsóknaverkefni sem
unnin hafa verið hér. „Má nefna sem
dæmi könnun á áhrifum mataræðis
og streitu á hjartað, segulsviðsmæl-
ingar, kortlagningu á rennslileiðum
grunnvatns. Jarðfræðirannsóknir
eru eitt af stóru málum stofnunar-
innar. Nú hefur ungur fræðimaður,
Ingi Þ. Bjarnason jarðeðlisfræðing-
ur, fengið 25-30 milljóna króna styrk
frá Bandaríkjunum til að rannsaka
jarðskorpu landsins og
dýpri lög undir henni. I
eðlisfræðinni er verið að
vinna við hálfleiðarafræði,
þar sem reynt er að bæta
leiðni efna sem munu gera
tölvur, fjarskipti og sjón-
vörp öflugri. En keppt er
að þessu víða um heim. Nú er verið
að vinna að snjóflóðavörnum og
rannsóknum á áhrifum lýsis á hjarta
og streitu."
Hlutirnir gerast hratt
„Með tæknilegra þjóðfélagi verða
raunvísindin áþreifanlegri og þáttur
þeirra stærri. Það sem var talið vera
grunnrannsóknir fyrir 50 árum og
myndu aldrei koma að hagnýtu
gagni, eru nú orðnar hagnýtar. Þó
má segja að mesta byltingin sé sú
hve hlutirnir gerast hratt. Það er svo
stuttur tími frá því að niðurstöður
liggja fyrir í grunnrannsóknum
þangað til að þær eru hagnýttar.
Hægt er að spá um veðrið 5-6 daga
fram í tímann. Því hefði ekki verið-
trúað fyrir nokkrum árum. Þessi
hraða þróun sést best í tölvutækn-
inni. Þegar Raunvísindastofnun flutti
í húsnæði sitt árið 1966 var þar til
húsa fyrsta tölva Háskólans og fyllti
út í hálfan kjallarann. Það þurfti
mann í fullu starfi til að stjórna
henni. Samt gat sú tölva minna en
venjuleg vasatölva getur nú, sem
fæst fyrir 5.000 krónur í næstu búð.
Án grunnrannsókna verða hag-
nýtar rannsóknir ómarkvissar. Við
grunnrannsóknir er ekki beinlínis
verið að hugsa um framleiðsluferli,
né búa til tiltekinn hlut, heldur að
svara einhveijum ákveðnum spurn-
ingum um hvernig eitthvað sé og
svala forvitni rannsakandans. í hag-
nýtum rannaóknum eru
niðurstöður úr grunn-
rannsóknum notaðar til
að fást við eitthvað tiltek-
ið og takmarkað, að fram-
leiða einhvern hlut á nýj-
an hátt eða að búa til ein-
hveija afurð.
Oft heyrast raddir um að við ætt-
um að einbeita okkur að hagnýtum
rannsóknum því að við höfum ekki
efni á grunnrannsóknum. En það er
ekki rétt. Við verðum t.d. að þekkja
eðli jarðfræði landsins áður en við
reisum virkjanir," segir Eggert.
íslendingar verja minni
peningum til rannsókna
„Við hjá Rannsóknarráði og Raun-
vísindastofnun höfum aðallega
áhyggjur af fjárv'eitingum til rann-
sókna. Það er alltaf verið að skera
einhvers staðar niður. íslendingar
veija hlutfallslega minni peningum
til rannsókna, en aðrar vestrænar
þjóðir. Svo virðist sem skilningurinn
fyrir að leggja þurfí fé í rannsóknir
fari minnkandi. Rannsóknarráð Is-
lands fær 350 milljónir sem þykir há
upphæð, en hún skilar sér margfalt.
Aftur á móti er landbúnaður niður-
greiddur um 3 milljarða, sem skilar
litlu. Þeir sem skipta kökunni virðast
ekki átta sig nóga vel á hlutföllunum.
Mikill fjöldi af velmenntuðu fólki
er nú á leið úr árangursríku námi
úr bestu skólum heimsins. Það skort-
ir verkefni við þeirra hæfi. Auk þess
eru launakjör þessa fólks alltof lág.
Starf háskólamenntaðra manna er
ekki eins vel metið hér og annars
staðar á Vesturlöndum, t.d. eins og
í Þýskalandi. Evrópa er að verða
einn vinnumarkaður fyrir menntað
fólk og hætt er við að við fáum ekki
okkar besta fólk aftur heim.
Það verður nóg að gera á Raunvís-
indastofnun í framtíðinni. Við hvert
nýtt svar vakna nýjar spennandi
spurningar, þekking og framfarir
aukast. Hafa ber í huga að án grunn-
rannsókna verða engar framfarir,"
sagði Eggert Briem að lokum.

Á ÞESSARI skopmynd eftir Sigmund má sjá Þorbjörn Sigurgeirsson
prófessor, einn af frumkvöðlum Raunvísindastofnunar Háskólans,
við hraunkælingu í Vestmannaeyjum 1973, sem hann var upphafs-
maður að. Þess má geta að fáir höfðu trú á því að hraunkælingin
bæri árangur, en það gerði hún.
Með tækni-
legra þjóðfé-
lagi verða
raunvísindin
áþreifanlegri
Evrópa er að
verða einn
vinnumarkað-
ur fyrir
menntað fólk