Morgunblaðið - 06.10.1996, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞORGERÐUR VILHJÁLMSDÓTTIR,
Grænumörk 5,
Selfossi,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur föstudaginn 4. október.
Helga Marteinsdóttir, Sigurður Kristinsson,
Þorsteinn Árnason, Dóróthea Antonsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur sonur, faðir, bróðir og mágur,
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
kennari,
lést á spítala í Mexíkó 2. október.
Guðríður Jónasdóttir, Magnús Guðmundsson,
Hrólfur E. Guðmundsson,
Bogi Magnússon, Reynir Magnússon
og fjölskyldur.
t
Bróðir okkar og mágur,
ÞORSTEINN JÚLI'US
ÞORSTEINSSON,
Hátúni 10,
Reykjavík,
sem lést 30. september, verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju þriðjudag-
inn 8. október kl. 15.00.
Ólína Þorsteinsdóttir,
Olga Þorsteinsdóttir, Sigurmundi Óskarsson,
Árni Björnsson.
t
Elskuleg tengdamóðir mín og amma
okkar,
AÐALHEIÐUR HALLDÓRSDÓTTIR
Ijósmóðir,
Vesturgötu 7,
Reykjavík,
sem lést 24. september sl., verður jarð-
sungin frá Áskirkju þriðjudaginn 8. októ-
ber kl. 13.30.
Ingibjörg Aðalsteinsdóttir,
Sigurlaugur Ingólfsson,
Guðrún Aldís Jóhannsdóttir, Jóhann Gfsli Jóhannsson.
t
Föðurbróðir minn,
GUÐNI LÚTHER SALOMONSSON,
Sandholti 14,
Ólafsvík,
veröur jarðsunginn frá Ólafsvfkurkirkju þriðjudaginn 8. október
kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Erlingur Helgason.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR HJALTESTED
málarameistari og kaupmaður,
Brávallagötu 6,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
í Reykjavík mánudaginn 7. október
kl. 15.00.
Guðrún Ófeigsdóttir Hjaltested,
Valgerður Hjaltested, Gestur Einarsson,
Ófeigur Hjaltested, Edda Tryggvadóttir,
Pétur Hjaltested, Lára Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega samúð og vinarhug við fráfall og útför
föðursystur minnar og frænku okkar,
SIGURLAUGAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hjúkrunarheimilinu Skjótgarði,
Höfn, Hornafirði.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki Skjólgarðs og hennar
tryggu og traustu vinum á Höfn.
örn Friðriksson og fjölskylda.
PÉTUR
HJALTESTED
+ Pétur Hjaltested
var fæddur á
Sunnuhvoli í
Reykjavík 11. apríl
1918. Hann lést á
Landspítalanum 26.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigríður
Guðný Jónsdóttir, f.
6. janúar 1896, d. 12.
febrúar 1980, og
Lárus Hjaltested
bóndi á Vatnsenda
við Elliðavatn, f. 22.
febrúar 1892, d. 8.
júní 1956. Þau hjón-
in áttu átta börn og komust sjö
þeirra til fullorðinsára. Elstur
var Sigurður bóndi á Vatns-
enda, f. 11. júní .1916, d. 13.
nóvember 1966, þá Pétur, næst
kemur Katrín ljósmóðir, f. 21.
maí 1920, Sigurveig óperusöng-
kona, f. 10. júní 1923, Jón Einar
vélstjóri, f. 27. ágúst 1925, Anna
sjúkraliði, f. 23. maí 1932, og
Ingveldur óperusöngkona, f. 22.
maí 1934. Pétur nam málaraiðn
í Reykjavík og lauk meistara-
réttindum í þeirri grein. Um
árabil starfaði hann við iðn sína
en árið 1961 stofnaði hann Máln-
ingarverslun P. Hjaltested og
var um skeið umsvifamikill á
því sviði. Hinn 6. júní 1942 gekk
Leiðir okkar Péturs lágu fyrst
saman fyrir rúmum 30 árum með
þeim hætti að ég varð tengdasonur
hans. Hann sagði fljótlega og hef-
ur gert það oft síðan að ég væri
hans besti tengdasonur. Að sjálf-
sögðu vissu menn að hann átti
aðeins eina dóttur. Hann hafði ein-
stakt lag á því að finna skoplegar
hliðar á öllum hlutum og láta fólk
hlæja og hafa alla káta og hressa
sem í kringum hann voru. Bama-
börnin sögðu oft: „Afi er alltaf svo
fyndinn." Lýsingar hans á ýmsum
uppákomum verða öllum sem til
þekktu ógleymanlegar, en aldrei
reyndi hann að vera fyndinn á
kostnað annarra, þess þurfti hann
ekki.
Ekki má gleyma söngnum. Pét-
ur var af mikilli söngætt og hafði
mikla og fallega rödd. Pétur var
gleðimaður í orðsins fyllstu merk-
ingu. Hann var um margt sérstak-
ur og gat sífellt komið manni á
óvart hve næmur hann var á lífið
og tilveruna. Ef maður bar upp
við hann einhver vandamál, og var
þá sama hvort um var að ræða
tæknileg mál eða viðkvæm mann-
leg vandamál, var hægt að treysta
því að úrlausnir og ráð voru til
reiðu og sögð af miklu innsæi.
Brávallagata 6 var fjölskylduhús
þar sem Rúna tengdamamma ólst
upp. Þar hafa Rúna og Pétur búið
allan sinn búskap í nánu sambýli
við fjölskyldu Rúnu. Aldrei hefur
borið skugga á samheldni og vin-
skap hjá þeim sem þama hafa búið.
Að fá að umgangast og kynnast
manni eins og Pétri ber að þakka,
enda mun hann lifa vel í minningu
þeirra sem hann þekktu. Hann
óttaðist ekki dauðann og var sann-
færður um ánægjulega endurfundi
við horfna ástvini Við munum öll
sakna Péturs, en eins og hann
sagði sjálfur: Við hittumst aftur.
Gestur Einarsson.
Mér brá í brún, þegar ég kom
að sjúkrabeði vinar míns Péturs
Hjaltested hinn 21. sept. sl. Við
hjónin vorum á leið til útlanda og
ætluðum að kasta á hann kveðju
og óska honum góðs bata, en sáum
að hann var sýnu veikari en við
höfðum gert okkur í hugarlund og
nokkrum dögum síðar barst okkur
andlátsfregnin.
Kynni okkar Péturs hófust, þeg-
ar ég tengdist íjölskyldunni á Ljós-
vallagötu 30, en í næsta nágrenni
var annað fjölskylduhús á Brá-
Pétur að eiga Guð-
rúnu Ófeigsdóttur,
f. 4. desember 1920.
Hún er dóttir Val-
gerðar Guðmunds-
dóttur frá Hólakoti
í Hrunamanna-
hreppi, f. 6. október
1889, d. 5. maí 1968,
og Ófeigs Jónssonar
frá Eystra-Geld-
ingaholti í Gnúp-
veijahreppi, f. 2.
september 1875, d.
30. janúar 1961.
Börn Péturs og Guð-
rúnar eru: 1) Val-
gerður meinatæknir, f. 8. maí
1943, maki Gestur Einarsson
tæknifræðingur. 2) Lárus versl-
unarmaður, f. 24. janúar 1945,
d. 1. september 1991, maki var
Gróa Sigurbjörnsdóttir skrif-
stofumaður. 3) Ófeigur rekstr-
arhagfræðingur, f. 3. maí 1949,
maki Edda Tryggvadóttir full-
trúi. 4) Pétur, f. 11. apríl 1956
hljómlistamaður, maki Lára
Jónsdóttir meðferðarfulltrúi.
Barnabörnin eru ellefu og
barnabarnabörnin eru orðin
fjögur.
Utför Péturs fer fram hjá
Dómkirkjunni á morgun, mánu-
daginn 7. október og hefst at-
höfnin klukkan 15.
vallagötu 6 þar sem Rúna og Pét-
ur hafa búið alla tíð og Rúna
móðursystir konu minnar.
Milli allra þessara heimila voru
náin tengsl og samgangur og góð-
ar minningar fylgja manni ævi-
langt, ekki sízt um þau hjónin, kát
og lífsglöð með fríðan bamahóp
og hvarvetna eftirsótt í hópi vina
og kunningja.
Það má með sanni segja, að
Pétur hafi verið félagslyndur mað-
ur. Hann naut ættarfylgjunnar að
erfa góða söngrödd og tók þátt í
kórstörfum fram eftir árum.
Snemma gerðist hann virkur
félagi í Oddfellowreglunni og þeg-
ar Kiwanishreyfingin teygði arma
sína til Evrópu var hann einn af
þeim frumkvöðlum sem undir-
bjuggu stofnun fyrsta Kiwanis-
klúbbsins á íslandi, Heklu, hinn
14. janúar 1964.
Hann var fyrsti féhirðir klúbbs-
ins og sýndi starfi hans og vexti
og viðgangi hreyfingarinnar mik-
inn áhuga á meðan þrek og kraft-
ar leyfðu og hefur í mörg ár verið
fyrsti maður á félagaskrá Heklu.
Þegar þessi undirbúningur stóð
yfir kom Pétur til mín og bauð
mér þátttöku sem ég og þáði og
þegar hann nokkrum árum síðar
bauð mér inngöngu í lítinn félags-
skap, sem nefndist K21 og hann
átti á sínum tíma þátt í að stofna
sagði ég líka já takk. Þannig gafst
mér kostur á því að vera víða með
Pétri fyrir utan þær stundir, sem
fjölskyldutengslin sköpuðu og aldr-
ei bar skugga þar á, enda var
gott að eiga samskipti við Pétur.
Hann var oftast léttur í lund, gam-
ansamur og naut sín vel í mann-
fagnaði.
Þessir hæfileikar hans að kunna
að umgangast fólk komu sér vel í
störfum hans, fyrst sem eftirsóttur
málarameistari og ekki síður þegar
hann hóf verzlun með málningar-
vörur, sem hann rak í mörg ár.
Mannkostir Péturs og þeirra
hjóna koma ekki sízt í ljós þegar
litið er til baka og horft á viðleitni
þá í gegnum árin að gera sambýlis-
fólki sínu og öðrum í fjölskyld-
unni, sem á þurftu að halda, lífið
léttara.
En nú er komið að leiðarlokum
og hugurinn fullur þakklætis fyrir
samveruna.
Við sendum Rúnu og öllum ætt-
ingjum og innilegar samúðarkveðj-
ur og hörmum að geta ekki fylgt
honum síðasta spölinn.
Ólafur G. Karlsson.
Elsku Pétur, að leiðarlokum
langar mig að kveðja þig og þakka
þér alla þá hlýju og vinsemd sem
þú hefur sýnt mér og bömum mín-
um.
í dagsins önnum dreymdi mig
^inn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljðði: sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.
Og þungur pýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljðða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr.)
Far þú í friði og Guð blessi þig.
Edda Tryggvadóttir.
Elsku Pétur afi, ég þakka þér
fyrir þær góðu stundir sem ég átti
með þér og alla þá hlýju sem þú
sýndir mér.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Guð blessi þig.
Þín,
Sigríður Björk.
Kveðjustundin er komin. Þó að
það sé víst að að henni komi, veit
maður aldrei hvernig það verður
þegar hún rennur upp. Ovænt. Eru
þakklæti og gleði þær tilfinningar
sem ég finn helst fyrir núna. Eg
er þakklát fyrir að einhvern veginn
atvikaðist það svo að þetta árið hef
ég búið undir sama þaki og afí og
amma og því umgengist þau meira
en oft áður.
Glöð yfír því að ég fékk að hafa
afa minn í lífi mínu í tuttugu og
fjögur ár og að ég tel mig hafa
þekkt hann. Afi var nefnilega aldr-
ei fjarlægur, heldur talaði við okkur
krakkana á jafnréttisgrundvelli og
oft um þá hluti sem skipta máli.
Skipta kannski sérstaklega máli
fyrir ungt fólk, svo sem væntingar
okkar í lífinu og hugmyndir um líf-
ið og ástina. Mest kom þó á óvart
þegar hann sagði bráðfyndna, tví-
ræða brandara sem okkur fannst
varla eiga að velta upp úr manni á
áttræðisaldri. Afi tók fólki eins og
það var og því var auðvelt að vera
maður sjálfur í kringum hann.
Það léttir viðskilnaðinn að afi var
þess fullviss að okkar bíða önnur
verkefni hinum megin. Engu að síð-
ur verður erfítt fyrir ömmu að horfa
á eftir lífsförunaut sínum eftir rúm-
lega hálfrar aldar samfylgd. Ég bið
því um styrk henni til handa á þess-
um erfiða tíma lífs hennar um leið
og ég kveð afa minn.
Erna.
Elsku afi. Nú þegar þú hefur
yfirgefið þessa jarðvist og haldið á
aðrar slóðir fyllumst við bræðurnir
söknuði. Það er sárt að sjá þig fara,
svona einstakan mann eins og þú
varst, en við huggum okkur við það
að við áttum margar góðar stundir
með þér sem seint gleymast. Okkur
langar að segja nokkur orð í þína
minningu.
Það var alltaf gaman að koma á
Brávallagötuna í heimsókn til ykkar
ömmu og fengum við alltaf hlýjar
móttökur. Oftar en ekki sast þú í
húsbóndastólnum að lesa blaðið,
hlusta á útvarpið og svo horfðirðu
á sjónvarpið í leiðinni og var stund-
um hlegið og talað um hvemig þú
færir eiginlega að þessu. Þú hafðir