Morgunblaðið - 06.10.1996, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SVAVA
GÍSLADÓTTIR
+ Svava Gísladóttir fæddist í
Reylyavík 5. febrúar 1921.
Hún lést á öldrunardeild Land-
spitalans í Hátúni lOb 25. sept-
ember siðastliðinn. Foreldrar
Svövu voru Kristbjörg Herdís
Helgadóttir húsmóðir og Gísli
H. Gíslason smiður í Reykholti
við Laufásveg í Reylgavík.
Systkini Svövu voru Helgi Gisla-
son verkstjóri, látinn, kvæntur
Ingunni Jónasdóttur, látin,
Hannes Gíslason húsgagnasmið-
ur, býr í Reykjavík, Sigurberg
Gíslason verkamaður, látinn,
Halldór Gislason, býr í Reykja-
Á leið okkar í gegnum lífið söfn-
um við minningarperium um
ánægjulegar stundir liðinna ára.
Hún Svava frænka okkar er ein
af þessum perlum sem við munum
varðveita í minningunni um
ókomna framtíð.
Hún var stóra systir hennar
mömmu og að mörgu leyti eins
og mamma okkar líka. Við syst-
urnar vorum svo heppnar að alast
upp í hinni svokölluðu stórfjöl-
skyldu, fjölskyldumunstur sem
þekkist nánast ekki í dag.
Reykholt v/Laufásveg var heim-
ili okkar og skjól. Þar bjuggum
við ásamt foreldrum okkar, afa
og ömmu og Svövu, Hannesi og
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
INGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek
vík, Ástdís Gísladóttir húsmóðir,
gift Kristmundi Jakobssyni loft-
skeytamanni, búa í Reykjavík.
Eina hálfsystur átti Svava, sam-
feðra, GísUnu Gísladóttur, látin,
var gift Guðmundi Jóhannssyni.
Svava lauk námi frá Verslun-
arskóla íslands og Vefnaðar-
kennaraprófí frá Kennaraskóla
íslands. Hún vann lengst af hjá
borgarskrifstofu Reykjavíkur-
borgar.
Utför Svövu fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 7. október og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Sigga, systkinum mömmu. Þar var
alltaf hægt að finna hné til að
setjast á, eða hönd til að klappa
á kollinn eða strjúka vangann.
Reykjavík var á þessum tíma
ekki eins stór og hún er í dag og
gamli Laufásvegurinn var nánast
eins og að búa upp í sveit. Garður-
inn var okkar paradís og þar réð-
um við systurnar þijár ríkum.
í minningunni var Reykholt
stórt hús og alltaf nóg pláss fyrir
alla og einnig fyrir ættingjana sem
komu í heimsókn utan af landi.
Miðað við þann fermetrafjölda sem
við búum við í dag er Reykholt í
rauninni aðeins lítið hús. En ég
átta mig á að það var ekki stærð-
in á húsinu sem skipti máli heldur
hjartahlýja þeirra sem þar bjuggu.
Svava frænka var ákaflega list-
ræn kona og það var nánast sama
hvað hún tók sér fyrir hendur,
allt varð að listaverkum í höndum
hennar. Fagurlega skreyttar tert-
ur í afmælisveislunum okkar, jóla-
kjólarnir sem hún saumaði á
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukérfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld ! úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sin en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Sonur okkar, bróðir, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
INGVI MATTHÍAS ÁRNASON,
lést á heimili sínu, Meistaravöllum 23,
28. september sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Árni Kristjánsson, Anna Guðrún Steingrímsdóttir,
Kristján Árnason,
Kristfn Árnadóttir,
Magnea Jóhanna Matthíasdóttir, Sigurður Sigurðarson,
Árni Matthíasson, Björg Sveinsdóttir,
Hólmfrfður Matthíasdóttir, Jaime Rovira,
Ari Matthfasson, Gígja Tryggvadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Alúðarþakkir vegna andláts og útfarar
eiginkonu og kærrar frænku okkar,
JARÐÞRÚÐAR BJARNADÓTTUR,
áður Hólmgarði 39,
Reykjavík,
sem andaðist 13. september.
Sórstakar þakkir til starfsfólks Arnar-
holts fyrir góða umönnun frá fyrstu
stundu til hinnar síðustu.
Guð blessi ykkur öll.
Sveinn Bæringsson,
Reynir Ásmundsson
og annað frændfólk hinnar látnu.
JON EYSTEINN
EGILSSON
systraþrenninguna eða myndvefn-
aðurinn hennar. Allt var þetta
gert af nákvæmni og vandvirkni.
Það var sama hvort við þurftum
aðstoð við heimanámið, handa-
vinnuna eða bara sitja og spjalla,
alltaf hafði Svava tíma.
Það er mikilvægt að eiga góða
samferðamenn í gegnum lífið og
í Svövu frænku okkar fundum við
einn slíkan.
Hún gaf og helgaði fjölskyldu
sinni líf sitt og því var það okkur
dýrmætt að fá að endurgjalda
henni, þó aðeins að litlu leyti síð-
ustu æviárin hennar, er hún átti
við veikindi að stríða.
Elsku Svava, hafðu þökk fyrir
allt. Við munum varðveita minnig-
arperluna þína um ókomna fram-
tíð.
Auður Kristmundsdóttir,
Kristín Kristmundsdóttir,
Þórdís Kristmundsdóttir.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, Ijós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð bak við árin.
(Valdimar Briem)
Látin er eftir erfið veikindi föður-
systir mín, Svava Gísladóttir. Hún
var jafnan kölluð frænka í Reyk-
holti af okkur systkinunum, en
húsið sem hún bjó í mestan hluta
ævi sinnar heitir Reykholt við
Laufásveg. Ég minnist frænku
minnar sem ljúfrar og góðrar konu
sem ekkert mátti aumt sjá. Hún
var mikill dýravinur og hændust
dýrin því mjög að henni. Svava
vann hjá skrifstofum Reykjavíkur-
borgar í mörg ár, en hætti þar til
að hugsa um aldraðan afa minn
og hélt heimili fyrir hann og föður-
bræður mfna. Eftir að afi og Siggi
föðurbróðir létust, hélt hún heimili
með Hannesi föðurbróður mínum á
meðan heilsan leyfði. Þau voru
mjög samrýnd systkinin og vakandi
yfír velferð annarra.
Elsku Hannes frændi, þú syrgir
þína góðu systur, það gerum við
öll sem vorum svo lánsöm að þekkja
hana. Minningin um góða konu og
einstakan persónuleika mun lifa.
Huggaðu hjarta þitt, eins og þú
huggar lítið barn, og sjáðu, brátt
tekur það gleði sína á ný.
Elsku Svava mín, hafðu þökk
fyrir allt, Guð geymi þig.
Þóra Helgadóttir.
+ Jón Egilsson fæddist í
Stokkhólma í Skagafirði
16. september 1917. Hann lést
á Akureyri 24. september síð-
astliðinn og fór útför hans
fram frá Akureyrarkirkju 30.
september.
Elsku pabbi, tengdapabbi og
afí. Áður en við íljúgum frá ís-
landi viljum við kveðja þig með
þessum orðum úr bókinni Spámað-
urinn. Þér þótti gaman þegar lesið
var úr þeirri bók.
Elsku mamma, guð veri með
þér í sorg þinni.
„í heimi hér er meira af gleði
en sorg,“ og aðrir segja:
„Nei, sorgirnar eru fleiri.“
„En ég segi þér, sorgin og gleð-
in ferðast saman að húsi þínu, og
þegar önnur situr við borð þitt,
sefur hin í rúmi þínu. Þú vegur
salt milli gleði og sorgar. Jafn-
vægi nærð þú aðeins á þínum
dauðu stundum.
Þegar sál þín vegur gull sitt og
silfur á metaskálum, hlýtur gleðin
og sorgin að koma og fara.“
Sigríður, Stefán, Jón
Baldur og Ida María.
Tengdafðir minn, Jón Egilsson,
er látinn. Þegar ég með sorg í
hjarta lít til baka minnist ég_ Jóns
með þakklæti og virðingu. Ég er
þakklátur fyrir þann hlýhug sem
hann ávallt sýndi mér. Við áttum
margar rabbstundir saman um hin
margvíslegustu mál. Ég fékk þá
tækifæri til að kynnast Jóni náið.
Hann var áhugasamur um margt
og var í raun leitandi sál. Hann
hafði gaman af að velta vöngum
og ræða gátur mannlífsins. Andleg
mál voru honum kær og siðgæðis-
mál ræddi hann af mikilli innlifun.
Mikilvægast var að vera sannur
og heiðarlegur.
Jón hafði marga kosti sem
manneskja. Hann var góður heim-
ilisfaðir og stórhuga athafnamað-
ur. Hann byggði sjálfur upp fyrir-
tæki- sín af atorku og dugnaði.
Hann gekk í öll störf af ósérhlífni
og með jákvæðum hug. Hann
kunni listina að flétta saman al-
vöru og leik.
Síðar þegar heilsan fór að
versna og sjónin að daprast lét
hann ekki bugast. Hann var áfram
lífsglaður og mætti öllum erfíðleik-
um með reisn.
Ég minnist þess með gleði þeg-
ar við Fanny og börnin komum í
Goðabyggðina. Þangað var alltaf
gott að koma. Ætíð var séð til
þess að öllum liði vel. Ég minnist
þess þegar Jón var að hringja til
okkar til Svíþjóðar. Hann vildi
gjaman vita hvort öllum liði vel
og hvort okkur vanhagaði um eitt-
hvað. Alltaf var hann umhyggju-
samur og tilbúinn að veita hjálp
ef á þurfti að halda. Með þakk-
læti og söknuði kveð ég kæran
tengdaföður og ástkæran afa
barna minna.
Garðar Víborg.
Það er varla að maður skilji það
að afi sé dáinn. Það var einkenni-
legt að koma í Goðabyggðina án
þess að afí tæki á móti okkur með
bros á vör og hlýjum faðmi. Það
er varla að maður skilji að við
fáum ekki lengur að njóta frá-
sagna hans af öllum þeim ævintýr-
um sem hann lenti í um ævina.
Jón afí var alveg einstaklega fram-
kvæmdasamur maður og fátt var
skemmtilegra en að hlusta á hann
segja sögur af því hvernig allt var
hér áður fyrr.
Það sem einkenndi afa var að
við bamabömin gátum ávallt leit-
að til hans. Hann gerði sitt ýtr-
asta til að öllum liði vel. Þrátt
fyrir erilsama daga var afi sá sem
hafði tíma til að hlusta á hugleið-
ingar okkar og vangaveltur og
gefa góð ráð. Það var margt sem
afí kenndi okkur systkinunum en
eitt stendur þó öðru framar, en
það er listin að hlusta á fólk og
heyra hvað því býr í bijósti.
Að horfa fram á veginn var
hans „mottó“ og það kemur til
með að verða okkar leiðarljós í
minningunni um afa. Það er með
þakklæti og sorg í hjarta sem við
systkinin kveðjum heimsins besta
afa sem við minnumst með stolti
og gleði.
Blessuð sé minning þín, elsku
afi.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Njörður Már.
RÚTUR ÓSKARSSON
+ Rútur Óskarsson fæddist í
Berjanesi í A-Eyjafjalla-
hreppi í Rangárvallasýslu 3.
mars 1930. Hann lést á Land-
spitalanum 24. september sið-
astliðinn og fór útför hans
fram frá Fíladelfíukirkjunni í
Hátúni 3. október.
Það er erfitt að vera víðsfjarri
þegar frétt berst um að náinn
vinur hafí kvatt þessa jörð og við
náðum ekki að segja „bless á
meðan“. Við eigum svo sannar-
lega eftir að sjást aftur heima hjá
Jesú.
Rútur var sannur vinur vina
sinna, það fengum við hjónin að
reyna. Reyndar er eiginlega ekki
hægt að tala um Rút án þess að
tala um Siggu hans Rúts. Þau
voru eitt, það var auðvelt að sjá.
Gestrisni þeirra var öllum sem
þau þekkja kunn. Jafnvel þegar
maður leit inn hjá þeim án þess
að boða komu sína, var hlaðborð
af kræsingum, allt heimatilbúið
nema kannski ísinn. Þessar stund-
ir sem við áttum á heimili þeirra
líða aldrei úr minni. Margt var
rætt, trú okkar á Jesú Krist auð-
vitað á oddinum því hana eigum
við sameiginlega. Að þjóna
Drottni er okkur öllum það miki-
vægasta og var okkur tíðrætt um
hvernig við gætum gert það bet-
ur. Alltaf skein kærleikur þeirra
hjóna í gegnum samræðurnar.
Kærleikurinn til allra manna og
að vilja öllum það besta. Við lærð-
um margt af þeim og erum svo
miklu ríkari fyrir bragðið.
Auðvitað er erfitt að hugsa um
að koma heim til íslands og að
Rútur verði ekki þar þegar tími
gefst til heimsókna í Hafnarfjörð-
inn, en minningin er alltaf til stað-
ar og yljar okkur, sem þótti svo
vænt um hann. En hann myndi
vilja að við gleddumst og fögnuð-
um yfír því lífi sem við eigum í
Drottni og héldum ótrauð áfram
að vinna fyrir hann, því tími okk-
ar er ekkert mjög langur hér á
jörðinni. Bráðum hittumst við á
ný og þá höldum við áfram um-
ræðum okkar, þær verða bara
öðruvísi!
Ég, Árný, hitti Rút og Siggu í
ágúst á síðasta ári þegar ég var
á ferðalagi með Donna og Krist-
ínu og bandarískri vinkonu minni.
Sumarbústaður þeirra hjóna varð
á leið okkar þegar við fórum til
að skoða Skógafoss þannig að við
litum inn og fengum vitaskuld
bestu móttökur sem hægt er að
hugsa sér.
Elsku Sigga okkar, við erum
með hugann hjá þér og fjölskyldu
þinni og þökkum Drottni fyrir
þann styrk sem hann gefur á slík-
um tímum þegar við þurfum að
segja „bless á meðan“.
Halldór og Árný.
Líkkistuvinnustofa Ei|vinjqr Arnasonar Stofnoð 35. nóv.
1899
Ulfarafijónusla
t
LílckistusmíSi
Brautrgðjendur í 95. ár
Yesturhlíð /♦Sími: 551 3485 ♦ Davíd Osvaldsson^ Heimasími: 553 9723