Morgunblaðið - 11.12.1996, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
MIÐVIKUDAGUR 11. DESUMBER 1996 4 7
JÓN HÓLMGEIR
JÓHANNSSON
+ Jón Hólmgeir
Jóhannsson
fæddist á Kirkju-
bóli í Múlasveit, 25.
desember 1912.
Hann lést á heimili
sínu í Hafnarfirði
1. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Jóhann
Sigurðsson og Guð-
rún Bæringsdóttir.
Systkini hans eru:
Guðný Jóhanna,
(látin), Sigríður,
(látin), Guðmundur,
(látinn), Ólafur,
(látinn), Böðvar, (látinn), móðir
þeirra var Guðríður Jóhanna
Guðmundsdóttir; Jóhannes,
(látinn), Guðríður Jóhanna,
Guðmunda Jóhanna, (látin),
Þorbjörg, (látin), Guðbrandur
Theódór, (látinn), Bæring Val-
geir, Gunnar (látinn), og Val-
borg Pálína.
Utför hans fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast góðs frænda míns, Jóns
Jóhannssonar.
Jón var ellefti í röð fjórtán barna
þeirra hjóna Jóhanns Sigurðssonar
og Guðrúnar Bæringsdóttur. Árið
1963 fluttu Jón og systkini hans
þijú, Gunnar, Guðmunda og Val-
borg, til Hafnarfjarðar og héldu
saman heimili í Brekkuhvammi 1,
þar sem þau hafa búið æ síðan, eða
þar til maðurinn með ljáinn knúði
dyra og er nú Valborg ein eftir og
saknar systkina sinna sárt.
Alltaf var svo gott að koma í
Hvamminn og sitja við eldhúsborð-
ið, þiggja kræsingar og spjalla við
Jón frænda um alla heima og
geima. Hann var vel að sér í öllum
þeim málum sem bar hæst hveiju
sinni og sérstakan áhuga hafði
hann á öllu sem viðkom húsbygg-
ingum, er við hjónin vorum að
standa í slíku. Nú er skarð fyrir
skildi og stóllinn hans auður við
eldhúsborðið.
Jón var smiður góður. Allt tré-
verk lék í höndum hans og er
skemmst að minnast gamla rokks-
ins sem hann gerði upp fyrir mig
og er sannkallað augnayndi. Flest-
um stundum var hann í smíðaskúrn-
um sínum og töfraði þar fram ýmsa
fallega muni.
Hógvær var hann frændi minn
og er ég leit inn í skúrinn til hans
og spurði hvað hann væri nú að
smíða, var svarið ætíð: „Ja, ég er
nú að juða þetta eitthvað svona.“
Barngóður var Jón með afbrigð-
um og hafði hann mikla ánægju
af því þegar stór og smá frænd-
systkini hans litu inn. Oftast var
hundrað krónum smeygt í lítinn
lófa.
Það er sárt til þess að hugsa að
lúin hönd klappar ekki lengur á lít-
inn koll eða strýkur
litla kinn, en nú er
hann Jón frændi farinn
til fundar við systkini
sín.
Elsku Valla, Bæring
og amma, Guð blessi
ykkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Birna.
í dag kveðjum við
hjónin góðan vin okkar, Jón Jó-
hannsson frá Kirkjubóli í Múla-
sveit. Mig langar að skrifa nokkur
kveðjuorð til Jóns og þakka honum
samveruna á lífsleiðinni.
Ég kynntist Jóni fyrst þegar ég
var í barnaskóla á Bæ. Ég hafði
að vísu séð Jón áður og heyrt hans
getið og þá sérstaklega fyrir það
hve laginn smiður hann væri. Mörg
voru heimilin fyrir vestan sem höfðu
að geyma fallega stofuskápa sem
Jón hafði smíðað. Garðar, eigin-
maður minn, hafði þekkt Jón frá
því hann kom níu ára gamall sem
snúningastrákur í sveit til þeirra
systkina á Kirkjubóli. Gunnar bróð-
ir Jóns hafði þá nýtekið við búi á
Kirkjubóli. Þau bjuggu þar fjögur
systkinin, Guðmunda, Valborg, Jón
og Gunnar ásamt foreldrum sínum
sem þá höfðu hætt búskap. Sveita-
dvöl Garðars á Kirkjubóli varð
nokkuð löng því hann var hjá þeim
öll sumur fram yfir fermingu. Sýn-
ir það hve vel honum leið hjá þeim
systkinum og tengslin hafa haldist
alla tíð síðan. Munda var þó í burtu
alla vetur því hún var kennari í
Múla- og Gufudalssveit. Jón fékkst
mikið við smíðar og var oft í þeirri
vinnu víðs vegar um sveitina, meðal
annars á æskuheimili mínu á Deild-
ará.
Eftir að systkinin fluttust í Hafn-
arfjörð árið 1963 vann Jón mikið
við smíðar á innréttingum en hann
kom sér upp góðri aðstöðu til smíða
í bílskúrnum við í húsið í Brekku-
hvammi. Þangað fluttu þau systkin-
in fljótlega eftir komuna hingað
suður. Eftir Jón eru smíðaðir allir
skápar í mörgum húsum ættingja
og vina sem hann smíðaði innrétt-
ingar fyrir. Jón var að vísu hættur
stærri smíðum seinustu árin en allt
fram að andláti sínu rölti hann í
skúrinn og dundaði sér við smíðar.
Ekki eru liðin nema tvö ár síðan
hann smíðaði fallegar litlar kom-
móður og smáhluti. Svo til í hverri
viku eftir að þau systkinin fluttu
suður kom ég til þeirra í kaffi. Jón
kom þá inn úr skúrnum og bar þar
margt á góma. Oft voru fjörugar
samræður yfir kaffinu þegar hin
daglegu mál voru rædd og rifjaðir
voru upp gömlu dagarnir fyrir vest-
an. Jón hafði gaman af að slá á
létta strengi og gera að gamni sínu.
Alltaf hélt hann tryggð við æsku-.
stöðvar sínar þar sem hann var
fæddur og alinn upp í stórum systk-
inahópi.
Ég mun sakna þess að geta ekki
oftar glest við Jón við kaffiborðið
hjá þeim systkinum. Fyrst komið
var á leiðarenda var gott að Jón
fékk að sofna í síðasta sinn heima
í rúminu sínu í Brekkuhvammi.
Hann hefur eflaust átt góða heim-
komu hjá Guði, eins góður maður
og hann var.
Systkinum hans og öðrum ástvin-
um vottum við jnnilega samúð.
Ásta Jónsdóttir.
Jón ólst upp í stórum systkina-
hópi á Kirkjubóli í Múlasveit. Það
má nærri geta að mikið hefur þurft
til heimilishalds á svo mannmörgu
heimili, bæði í mat og fatnaði. Auk
þess var þar alltaf mikill gestagang-
ur, ekki síst úr Breiðafjarðareyjun-
um meðan þær voru allar í byggð.
Leiðir margra lágu til Kirkjubóls
enda gestrisnin með afbrigðum hjá
þeim hjónum, Jóhanni og Guðrúnu.
Á þeim árum þekktust ekki barna-
bætur eins og nú. Það varð hver
að hjálpa sér sjálfur. Þegar maður
lítur yfir þá sögu löngu liðinna ára,
þá er það merkilegt hvað barnmarg-
ar fjölskyldur gátu komið til manns
stórum barnahópi án nokkurrar
hjálpar. I þeim hópi voru hjónin á
Kirkjubóli.
Jón átti því ekki langt að sækja
dugnað og verklagni, enda bar
snemma á því að hann gæti tekið
til hendinni við byggingar, sérstak-
lega smíðar. Hann byggði vítt um
sveitir bæði íbúðarhús og penings-
hús, og brást ekki gott handbragð.
Allt kom rétt út. Hann var einnig
mikill afkastamaður og allt lék í
höndunum á honum, eins og sagt
var. Jón fór aldrei í skóla og hafði
því engin réttindi. Hefði hann haft
þau hefði hann getað tekið að sér
stórverkefni.
Jón bjó ásamt systkinum sínum
þremur á Kirkjubóli til ársins 1973,
er þau fluttust til Hafnarfjarðar.
Þar keyptu þau stórt einbýlishús
og bjuggu þar við mikla rausn og
myndarskap. Þar hafði Jón gott
verkstæði og smíðaði aðallega inn-
réttingar í hús. Á þetta heimili
þeirra systkina í Hafnarfirði hafa
margir komið, bæði kunningar að
vestan og nýir kunningjar, og setið
þar við veisluborð. Þau nutu þess
að taka á móti gestum, tóku með
sér gestrisnina að vestan, en æsku-
heimil þeirra þar er í eyði eins og
sveitin þeirra öll. Þar sést ekki leng-
ur ljós í glugga, heldur er allt hljótt.
Ég vil votta systkinunum sem
eftir lifa dýpstu samúð mína vegna
fráfalls Jóns. Þar hefur brostið
sterkur hlekkur. Um leið þakka ég
Jóni frænda mínum góð kynni og
vinskap á liðnum árum. Að síðustu
kveð ég hann með þessum ljóðlínum
Jóhannesar úr Kötlum:
Margs er að minnast,
margt er enn á seyði,
bleikur er varpinn,
bærinn minn í eyði.
Fljúga þó ennþá svanir fram á heiði.
Jóhannes Arason.
JON GUNNAR
HELGASON
+ Jón Gunnar Helgason fædd-
ist á Höfn í Hornafirði 6.
júní 1955. Hann fórst með báti
sínum 13. október síðastliðinn
og fór minningarathöfn um
hann og félaga hans fram frá
Hafnarkirkju 30. nóvember.
Vinur okkar er horfinn og sorgin
nístir hjartað. Það hellast yfir okkur
minningar liðinna ára og margt af
því sem brallað hefur verið kemur
upp í hugann. Við brosum í gegnum
tárin þegar rifjaðar eru upp minn-
ingar eins og þegar skipstjórinn frá
Höfn hóf upp raust sína og reynd-
ist vel mæltur á þýska tungu, okk-
ur ferðafélögunum til mikillar undr-
unar og meira að segja kyijaði þýska
söngva á ókunnum bar í Þýskalandi
við mikla kátínu nærstaddra. Þessi
vinátta hefur ætíð verið okkur mik-
ill gleðigjafí og það var ætíð fyrsta
hugsunin þegar rennt var inn á
æskustöðvamar að koma við hjá
skipstjórahjónunum á Höfn.
Minnisstæðastar eru þó síðustu
samverustundirnar þegar feðurnir
fóru í haust sem leið í fjörðinn með
litlu stelpurnar sínar, þar sem þeim
var veitt hlutdeild í æskuminning-
um feðranna, þegar þeir sem smá-
pollar fóru í fjörðinn til að veiða.
Einnig leitar á hugann sú minning
þegar setið var og spilað á gítar
og sungið á heimili þeirra hjóna og
mátti vart á milli sjá hvor var stolt-
ari sonur eða faðir yfir gítarleik
hvor annars. Við munum minnast
Jóns Gunnars sem góðs vinar sem
ætíð mun hafa sess í hjarta okkar.
Hann mun lifa áfram í börnum sín-
um og minning hans mun ætíð
fylgja okkur því vandaðri mann var
vart hægt að finna.
Elsku Edda, Bryndís, Auður,
Natan og Vala, sorg ykkar er mik-
il. Og Edda, þú sem stóðst ætíð sem
stytta við hlið eiginmanns þíns,
fylgdir honum í blíðu og stríðu, þú
sem vannst með honum í fyrirtæki
ykkar, þið voruð sem eitt, við vitum
að hann treystir þér fyrir öllu því
sem hann skildi eftir hér á jarðríki
og hann mun vera með ykkur í
anda. Megi góður guð styrkja ykkur
í sorginni.
Geir, Hlíf, Ýrr, Auður,
Arnar og Björn.
t
Eiginmaður minn,
JÓN S. HJARTARSON,
Álfheimum 70,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum 9. desember.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Ingibjörg Daðadóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SVERRIR SIGURÐSSON,
Goðabyggð11,
Akureyri,
sem andaðist fimmtudaginn 5. des-
ember, verður jarðsunginn frá Akureyr-
arkirkju föstudaginn 13. desember
kl. 13.30.
Inga Björnsdóttir,
Björn Sverrisson, Aðalbjörg Sigmarsdóttir,
Ármann Sverrisson, Kristín Sigurðardóttir,
Sólveig Sverrisdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LAUFEY ÁRNADÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 12. desember
kl. 13.30.
Valgerður Valsdóttir, Ingimundur Sigfússon,
Valur Valsson, Guðrún Sigurjónsdóttir,
Valur Ingimundarson, Sigfús Ingimundarson,
Ragnar F. Valsson.
t
Hjartans þakkir til allra, er sýndu okkur hlýhug og samúð við frá-
fall elskulegs sonar okkar, föður og bróður
ÓLAFS ANDRÉSSONAR,
Ástúni 2.
Hjartans þakkir til skipshafnarinnar á varðskipinu Tý og Sjómanna-
félags Reykjavíkur.
Guð veri með ykkur öllum.
Halldóra Jóhannsdóttir,
Andrés Ásgrímsson,
Berglind Ósk Ólafsdóttir,
Ólöf Ólafsdóttir,
bræður og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
við fráfall móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
KRISTI'NAR AÐALHEIÐAR
JÓHANNSDÓTTUR,
Bjarkarbraut 15,
Dalvík.
Sérstakar þakkir eru færðar til
starfsfólks Dalbæjar fyrir aðhlynningu
hennar.
Rannveig Hjaltadóttir, Karl Geirmundsson,
Anna Bára Hjaltadóttir, Trausti Þorsteinsson,
Kristrún Hjaltadóttir, Óskar S. Einarsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og sam-
býliskonu,
HULDU JÓHANNESDÓTTUR,
Rauðagerði 18,
Reykjavik.
Þorsteinn V. Viggósson, Ragnhildur Helga Ragnarsdóttir,
Jóhannes Viggósson, Ragna Fróðadóttir,
Lárus K. Viggósson, Ása Ólafsdóttir
og barnabörn,
Ólafur Jónsson.