Morgunblaðið - 18.12.1996, Side 48

48 MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
+
MINNINGAR
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HALLDÓRA GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Réttarholti, Garði,
Suðurvangi 2,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði 17. desem-
ber.
Guðný L. Jóhannsdóttir, Haukur Jónsson,
Björgvin Þ. Jóhannsson, Katrín Bjarnadóttir,
Guðrún Þ. Jóhannsdóttir, Magnús Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar,
EINAR GÍSLASON,
Kjarnholtum,
sem lést 11. þ.m., verður jarðsunginn
frá Skálholti laugardaginn 21. desem-
ber kl. 14.00.
Jarðsett verður í Haukadal.
Sætaferð verður frá Umferðarmiðstöð-
inni kl. 12.00 og frá Fossnesti, Sel-
fossi, kl. 13.00.
Börnin.
t
Útför móður minnar, tengdamóður og
ömmu,
HELGU STEINSDÓTTUR,
Smáratúni 17,
Keflavik,
sem lést 11. desember sl., verður gerð
frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 20. des-
ember kl. 13.00.
Hörður Gislason, Guðrún Bjarnadóttir,
Helga Harðardóttir,
Gunnar Harðarson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
ODDUR DANÍELSSON,
Kársnesbraut 65,
Kópavogi,
sem andaðist 13. desember, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 19. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á heimaaðhlynningu Krabbameinsfé-
lags íslands.
Bára Sigurjónsdóttir,
Linda Oddsdóttir, Sigmar Eðvaldsson,
Jón Hartmannsson,
Sigdi's Oddsdóttir,
Unnsteinn Oddsson, Þórdis Hannesdóttir.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, langafi og langalangafi,
JÓHANN ÓLAFUR JÓNSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður Fjóluhvammi 1,
Hafnarfirði,
sem lést 10. desember sl., verður jarð-
sunginn frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
miðvikudaginn 18. desember, kl. 13.30.
Kristjana Jónsdóttir,
Jón Gunnar Jóhannsson, Unnur Jóhannsdóttir,
Guðjón Jóhannsson, Helga Ólafsdóttir,
Hjalti Jóhannsson, Helga Bjarnadóttir,
Edda Jóhannsdóttir, Kristinn Fr. Jónsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát
SIGURSTEINS BRAGA VÍDALÍNS
KRISTJÁNSSONAR,
Breiðagerði 35.
Jarðarförin hefur farið fram i kyrrþey
að ósk hins látna.
Fyrir hönd vina og ættingja,
Dýrðfinna Vídalin Kristjánsdóttir,
Eggert Vídalín Kristjánsson.
ÞURÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
SÖRENSEN
+ Þuríður Jóns-
dóttir Sörensen
var fædd á Kiðja-
bergi 14. maí 1913.
Hún lést á hjarta-
deild Borgarspítal-
ans 10. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jórunn Þ. Halldórs-
dóttir og Jón Ó.
Gunnlaugsson. Jór-
unn og Jón eign-
uðust fimm börn.
Tvö dóu í bernsku.
Eftirlifandi eru:
Guðrún Sigríður og
Halldór Ólafur. Jór-
unn dó ung. Seinni kona Jóns
var Ingunn Þórðardóttir. Þau
eignuðust 5 börn og af þeim
komust 4 til fullorðinsára:
Bræðurnir Þórður og Þorsteinn
eru látnir en eftirlifandi eru
Bryndís og Jórunn. Jón eignað-
ist einnig son, Karl, utan hjóna-
bands. Hann er látinn. Þuríður
giftist Valdemar Sörensen 21.
apríl 1939. Hann
lést 1993. Þau eign-
uðust eina dóttur,
Jórunni. Maki: Þor-
steinn Magnússon.
Fyrri maður Jór-
unnar er Jón M.
Björgvinsson og
þeirra dætur eru: 1)
Þuríður, gift Viðari
Gunnarssyni. Þau
eiga 5 dætur: Höllu,
Hönnu, Kristínu
Lóu, Sigrúnu og
Hildi Ýr. 2) Katrín,
búsett í Danmörku.
3) Sólborg. Sambýl-
ismaður hennar er
Lýður Valgeir Lárusson.
Þuríður lærði hjúkrun. Hún
útskrifaðist 1937 og stundaði síð-
an framhaldsnám í Danmörku.
Hún vann á slysadeild Borgar-
spítalans frá 1958 þar til hún lét
af störfum fyrir aldurs sakir.
Útför Þuríðar fer fram frá
Hjallakirkju í Kópavogi í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin tnín ferð.
Fauk í faranda skjól
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið
gleddu’ og blessaðu þá
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésdóttir.)
Þetta fallega vers vildi ég mega
gera að orðum systur minnar, að
henni látinni. Þuríður var fædd á
Kiðjabergi í Grímsnesi, heima hjá afa
og ömmu, 14. maí 1913 og var hún
fýrsta bamabarn þeirra. Hún fluttist
með foreldrum sínum að Hjalla í Ölf-
usi, síðan að Minniborg í Grímsnesi
og loks í Skálholt í Biskupstungum.
Þar varð hún fyrir þeirri sáru raun
að kveðja dauðvona móður sína
hinstu kveðju aðeins 6 ára gömul.
Hún tók sér mjög nærri móður-
missinn og hugsa ég að hún hafí í
rauninni aldrei komist yfir það áfall
því að svo tregaði hún móður sína
alla tíð síðan. I þá daga var ekki til
siðs að tala alvarlega við böm eða
reyna að útskýra fyrir þeim gátur
lífs og dauða og sex ára barn skilur
ekki af hverju það þarf skyndilega
að yfirgefa móður sína og fá aldrei
að sjá hana framar.
Hún mundi vel eftir sér í Skál-
holti þar sem hún naut móðurástar
og umhyggju og hún sagði mér
margar sögur þaðan. Þar lifði hún
bæði sorg og gleði. Hún missti sjón-
ina 4 ára, varð blind, en fékk sjón-
ina aftur eftir læknisferð til Reykja-
víkur. Og í Skálholti missti hún tvö
systkini sín sem vom tveggja og
þriggja ára. Hún mundi vel eftir
þeim. Leið hennar lá nú aftur heim
að Kiðjabergi til afa og ömmu.
Við Þuríður systir mín vorum báð-
ar teknar í fóstur hjá þeim og ól-
umst upp þar á mannmörgu heimili
við mikið ástríki. Um fermingaraldur
fómm við á vetrum til Reykjavíkur
til föður okkar og seinni konu hans,
Ingunnar, og gengum þar í skóla.
Þuríður hóf hjúkrunarnám þegar
hún hafði aldur til og útskrifaðist
úr Hjúkmnarskóla Islands árið
1937. Síðan lá leið hennar til Dan-
merkur til framhaldsnáms, fyrst á
Jótlandi og síðan í Kaupmannahöfn.
+
Útför
MARENARJÓNSDÓTTUR
frá Eskifirði,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtu-
daginn 19. desember kl. 13.30.
Hilmar E. Jónsson, Guðrún Árnadóttir,
Jón Jónsson, Björg Sigurðardóttir,
Inge Jónsson,
Sjöfn Jónsdóttir, Eirikur Jónsson,
Inga Þ. Jónsdóttir,
Marfa Gestsdóttir,
Vöggur Jónsson, Greta Jónsdóttir,
Óli Kr. Jónsson, Sjöfn Þórarinsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN FARESTVEIT,
Garðatorgi 17,
Garðabæ,
áðurtil heimilis
á Laugarásvegi 66,
sem andaðist 11. desember sl., verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudag-
inn 20. desember kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar sérstaklega, er bent á líknarstofn
anir.
Steinar Farestveit, Cecilia Wenner,
Arthur Knut Farestveit, Dröfn Farestveit,
Edda Farestveit, Gunnsteinn Gíslason,
Gerða Farestveit, Þórður G. Guðmundsson,
Hákon Einar Farestveit, Guðrún Farestveit.
barnabörn og barnabarnabörn.
Þar hitti hún mannsefnið sitt, Valde-
mar Sörensen, sem fluttist með
henni til íslands árið 1939 og þar
giftu þau sig 21. apríl sama ár í
Reykjavík.
Þau eignuðust eina dóttur sem
skírð var móðurnafni Þuríðar, Jór-
unn. Dóttur sína og fjölskyldu henn-
ar elskaði hún takmarkalaust og bar
hag þeirra ávallt fyrir bijósti. Þuríð-
ur vann lengst af við hjúkrun á slysa-
deild Borgarspítalans og nutu marg-
ir aðhlynningar hennar þar og
mundu alla tíð hlýtt viðmót hennar
og ljúfar hendur. Eins var hún fjöl-
skyldu sinni hjálpsöm og ávallt við-
búin. Börnin mín nutu handa hennar
og umhyggju sem ég er þakklát
henni fyrir.
Er þau Þuríður og Valdemar gerð-
ust öldruð og hættu að vinna úti,
tóku þau af lífi og sál virkan þátt í
starfsemi aldraðra í Kópavogi og
höfðu mikla ánægju af.
Valdemar var heilsutæpur síðustu
árin sem hann lifði og hjúkraði hún
honum þá sem best hún gat. Hann
lést árið 1993 79 ára að aldri.
Eftir lát hans fór heilsu Þuríðar
mjög að hraka og síðustu 3 árin
voru henni erfið. En hún kvartaði
ekki, var þakklát hverri heimsókn
og liðsinni því sem henni var veitt.
Hún andaðist á sjúkrahúsinu sem
lengst af hafði notið starfskrafta
hennar, að morgni 10. desember sl.
umkringd ástvinum sínum.
Það er sjónarsviptir að systur
minni, Þuríði. Hún setti svo sannar-
lega svip á umhverfi sitt. Hún var
síðasta barnið úr okkar íjölskyldu
sem fæddist á Kiðjabergi, þar sem
svo margir, bæði skyldir og vanda-
lausir, hafa alist upp og dvalið lang-
dvölum. Þar var alltaf nægilegt rúm
fyrir alla sem þangað leituðu, hvort
sem það voru umkomulaus börn eða
farlama gamalmenni, og það voru
æði margir.
Ég þakka systur minni fyrir sam-
fylgdina og bið henni fararheilla.
Guðrún S. Jónsdóttir.
Að morgni 10. desember sl. and-
aðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur Þur-
íður Jónsdóttir Sörensen, elskuleg
fyrrverandi tengdamóðir mín.
Þuríður var frumburður foreldra
sinna. Með foreldrum sínum flutti
hún síðan frá Kiðjabergi að Hjalla
í Ölfusi og síðar að Skálholti. Þegar
Þuríður var sex ára gömul dó móðir
hennar og fór hún þá í fóstur til afa
og ömmu á Kiðjabergi, hjónanna
Soffíu Skúladóttur og Gunnlaugs
Þorsteinssonar, bónda og hrepp-
stjóra.
Kiðjaberg var í þá daga stórbýli
og margt fólk til heimilis og má
nærri geta að oft hefur verið glatt
á hjalla. Umhverfi bæjarins að Kiðja-
bergi er fagurt og sérkennilegt. í
vestri rís Bergið og Hvítá fellur fyr-
ir framan hlaðvarpann með þungum
nið og streymir endalaust og án af-
láts fram, eins og tíminn sem ekk-
ert fær stöðvað. Uppvaxtarárin á
Kiðjabergi voru Þuríði mjög hugleik-
in og sagði hún margar skemmtileg-
ar sögur frá þeim tíma, en hún hafði
gott lag á að segja frá og hafði
mikla ánægju af því sem og aðrir
innan fjölskyldunnar. Þó var eins og
stundum gætti nokkurrar eftirsjár
eða jafnvel trega þegar hugurinn
leitaði til baka til æskuáranna.
Þuríður lauk námi í hjúkrun frá
Hjúkrunarskóla íslands. Eftir að
hafa unnið á Landspítalanum um
sumarið 1937 hélt hún utan til Dan-
merkur um haustið í framhaldsnám.
Hún dvaldi næstu tvö árin í Dan-
mörku við nám og útskrifaðist með
sérgrein í geðverndarhjúkrun og far-
sóttarhjúkrun. Um vorið 1939 kom
hún aftur til íslands, en hún var
ekki ein á ferð því að í farteskinu
hafði hún glæsilegan danskan kær-
asta, Valdemar Sörensen, en þau
höfðu kynnst þegar Valdemar lá á
Frederiksborgamst sjúkrahúsinu í
Hilleröd, þar sem Þuríður vann.
Valdemar var ættaður frá Nörhalne
á Norður-Jótlandi og voru foreldrar
hans Vogn Sörensen bóndi og kona
hans Kristine Jensdatter.
Um sumarið dvöldust þau á Kiðja-
bergi og unnu við búið en seinna
byggðu þau sér lítið sumarhús ná-
lægt Kiðjabergi. Um haustið stofn-
uðu þau heimili í Reykjavík. Þau