Morgunblaðið - 22.12.1996, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 22.12.1996, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 22. DESEMBER 1996 35 gjörvulegur en hitt var þó ekki síðra að hann gerði mannlífið í kringum sig fjölbreyttara og feg- urra en flestir sem ég hef kynnst á lífsleiðinni. Páll Skúlason. Á haustdögum 1955 safnaðist hópur ungmenna saman í þriðja bekk Gagnfræðaskólans á Selfossi með þá ætlan að þreyta lands- eða gagnfræðapróf á vori komandi. Flestir í hópnum þekktust vel eftir að hafa setið í sama bekk frá upp- hafi skólagöngu sinnar í litlum þorpsskóla. Þeir fáu sem bættust nýir í hópinn vöktu að vonum nokkra athygli og átti það ekki síst við um vörpulegan ungling sem sögur hermdu að kæmi úr sjálfum höfuðstaðnum og myndi fylla hóp okkar landsprófsnemenda þennan veturinn. Nafn þessa unga manns reyndist vera Pétur Magnússon og hafði hann flutt að Eyrarbakka þá um sumarið. Til voru þeir sem tóku öllu því sem úr höfuðstaðnum kom með nokkrum fyrirvara en með framkomu sinni ruddi Pétur slíkum vangaveltum úr sessi og þegar vor- aði og menn skildust að loknum prófum höfðu bundist þau vináttu- bönd sem staðið hafa í rúma fjóra áratugi og aldrei fallið skuggi á. Margt hefur á daga drifið í lífi okk- ar beggja frá þessum tímamótum, þroskaferill unglingsáranna, starfs- ferill, stofnun fjölskyldu og amstur hins daglega lífs, en ekki verður starfs- og lífsferill Péturs rakinn hér, þar munu aðrir um fjalla. Nú þegar komið er að skilnaðar- stund verður fátt um orð því aldrei verður gildi góðrar vináttu sett á blað þannig að aðrir skilji svo vel sé. Minningarnar hrannast upp úr skóla, ferðalögum, spilamennsku og frá gleðifundum. Svipmyndir líða hjá sem á tjaldi væri og er maður þá óþægilega minntur á hverful- leika þessa lífs þar sem fleiri eru horfnir en sá er hér er kvaddur. Ekki var það hins vegar í anda Péturs að dvelja um of við slíka hluti heldur vildi hann minnast framkomu Þórðar Andréssonar er hann lét höfuð sitt á Kili fyrir margt löngu og mætti þar dauða sínum með því að kasta fram vísu sem I mörgum er kunn. Slík afstaða var Pétri að skapi og á Oddaverjum hafði hann mikið dálæti og taldi til frændsemi við þá. Það var Pétri því mikið ánægju- efni er hann tók við útibússtjóra- stöðu Búnaðarbankans á Hellu og flutti í Rangárþing af því tilefni. Þar á Njáluslóðum með útsýni til Heklu leið honum vel og hann naut vinsælda og vináttu heimamanna. Það er trúa mín að þar hafi langur og farsæll starfsferill Péturs við Búnaðarbankann risið hvað hæst. Ekki verður þessum línum lokið án þess að getið sé þeirrar vináttu er Pétur sýndi fjölskyldu minni eft- ir að hún kom til og á það bæði við um eiginkonu mína og dætur. Þar mynduðust tengsl sem öllum aðilum voru dýrmæt. Síðustu misserin hafa verið erfið í baráttunni við illvígan sjúkdóm. Mest hefur þar mætt á eiginkonu og dóttur sem undir það síðasta hafa vart vikið frá sjúkrabeð. Þeim, svo og bræðrum og öðrum ætt- mennum, sendum við, ég og fjöl- skylda mín, samúðarkveðjur og bið alla að minnast þess að dauðanum fylgir stundum kærkomin hvíld. Megi minningin um góðan dreng styrkja ykkur í sorginni. Sverrir Ingólfsson. Það var árið 1979 sem við kynnt- umst honum Pétri. Hann kom þá til starfa sem útibústjóri hér við Búnaðarbankann á Hellu, og var hér um nokkurra ára skeið. Á þess- um vinnustað eru afar litlar breyt- ingar á starfsmönnum og útibú- stjóraskipti fátíð. Þegar Pétur fluttist hingað og hóf hér störf töldum við að enginn gæti eiginlega orðið jafn góður fé- lagi okkar og yfirmaður eins og fyrirrennari hans var. Þó höfðum við reyndar heyrt frá starfsfólki í Melaútibúi að mikið værum við heppin að fá hann Pétur. Tíminn leið og þau orð reyndust sönn. Mik- ið vorum við heppin að fá hann Pétur. Fyrirhafnarlaust náði hann vináttu okkar og virðingu og þegar við nú kveðjum hann svo langt fýr- ir aldur fram er söknuður í hjarta því við vitum að mannkostamaður hefur kvatt. Minningar sækja að. Við minn- umst til dæmis fjölskylduferða í Þórsmörk sem farnar voru á sumr- um. Krakkarnir okkar ráku upp stór augu þegar bankastjórinn rauk með þeim í fótbolta. Bæði var að þau héldu að svoleiðis menn væru yfir slíkt hafnir og svo var nú líka ógleymanleg sjón að sjá hann Pétur í fótbolta. Þau muna það líka, að hann ræddi við þau eins og fullorð- ið fólk, enda fór Pétur aldrei í mann- greinarálit. Pétur var afar vel lesinn og vel menntaður maður, þó að skóla- ganga hafi kannski ekki verið mik- il eða löng á mælikvarða dagsins í dag. Njála var honum sérlega hug- stæð og túlkanir hans á efni hennar fóru ekki alltaf í sama farveg og annarra. Nú hefur krabbameinið langt Pétur að velli líkt og svo marga aðra. Okkur finnst að við séum stödd líkt og í kúlnahríð, því marg- ir falla fyrir þessum vágesti og enginn veit hver verður næstur. Að leiðarlokum þökkum við kynni af miklum ágætismanni og góðum vini. Við vottum aðstandendum hans dýpstu samúð. Starfsfólk Búnaðarbanka íslands, Hellu. Pétur Magnússon er látinn eftir langa baráttu við erfið veikindi. Það er ótrúlegt hvað maður er alltaf óundirbúinn þessum kaflaskiptum enda þótt lengi hafi verið vitað hvert stefndi. Þetta er eigingirni því oft er dauðinn líkn. Pétur hefur verið hluti af lífi okkar systranna svo lengi sem við munum eftir okkur. Hann var einn besti vinur foreldra okkar og heima- gangur á heimili okkar. Pétur var mikill sögumaður og hélt því á loft að vera kominn í beinan legg af Oddaveijum. Er hann kom í heim- sókn var gjarnan farið ofan í saum- ana á Njálukunnáttu okkar systra. Einnig hafði hann gaman af að spyrja hvernig viðhorf okkar næstu kynslóðar til manna og málefna væru og urðu oft hinar skemmtileg- ustu umræður úr. Það er óneitan- lega sárt að sjá á eftir svona sterkri persónu eins og Pétur var en við efumst ekki um að honum líður vel þar sem hann er núna og vel hafi verið tekið á móti honum. Við vott- um öllum aðstandendum Péturs samúð okkar og biðjum Guð að styrkja þau á þeim erfiða tíma sem framundan er. Unnur, Brynja og Svava Sverrisdætur. • Fleiri m'mningargrein&r um Pétur Magnússon biða birtingar ogmunu birtast íblaðinu næstu daga. ANNA MARÍA GEORGSDÓTTIR I + Anna María Georgsdóttir fæddist í Reylqavík 13. mars 1947. Hún andaðist á heimili sínu, Álftalandi 11 í Reykjavik, hinn 11. desember síðastliðinn og fór útför hennar fram frá Langholtskirkju 20. desember. I ------------- Elsku Anný. Það er erfitt að trúa því að þú I sért fallin frá. Eg kynntist þér fyrir 15 árum í gegnum Jennýju, dóttur þína, alltaf var jafn gott að koma í heimsókn í Álftalandið til ykkar, mér fannst ég alltaf vera að koma í höll. Þú áttir svo glæsilegt heimili og varst alveg einstök kona, alltaf jafn glæsileg. Stórt skarð er rofið í hjarta mitt sem ekki verður fyllt. | Eg mun minnast þín um alla eilífð. Ég bið góðan guð að blessa og • styrkja þína elskulegu fjölskyldu í sínum miklu sorgum. Að lokum þakka ég þér góð kynni og kveð þig með eftirfarandi sálmi: Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. \ Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Ég votta öllum ættingjum mína dýpstu samúð. Sigríður Guðmundsdóttir. Það er ekki alltaf auðvelt að setja sig í spor fólks, sem lendir í áföll- um. Fyrir nokkrum árum lenti ná- grannakona mín í því að keyrt var aftan á bílinn hennar. Ég man hvað ég sagði „að hún hefði sloppið vel“. Bíllinn ónýtur en hún óslösuð, bara með hálskraga. Hálfu ári seinna lenti hún aftur í aftanákeyrslu og „slapp aftur svona vel“. Hún kom stundum yfir til okkar að spjalla, þegar við vorum að byggja húsin okkar. Hún var létt, kát og lífsglöð kona. Við kynntumst betur síðustu árin. Heimili hennar er fallegt og lýsir fínlegum smekk hennar, bæði á litum og fallegum munum. Hún var glæsileg kona, ein- staklega bamgóð og góður vinur. Hún var bráðkvödd á heimili sínu eftir margra ára mikil veikindi. Afleiðingar aftanákeyrslu geta ver- ið hræðilegar. Þegar skemmdir verða á taugum og liðamótum, sem ekki sést strax eins og sárin sem blæðir úr, getur greiningin tekið lengri tíma og meðferðin ekki eins árangursrík og þegar sár er saumað saman. Anny mín bar sársaukann í hljóði. Öll vonbrigðin að geta ekki byijað að vinna aftur. Að vera meira og minna á sjúkrahúsum í meðferð sem skilaði henni tíma- bundnum árangri. Óbærilegu verk- irnir sem komu aftur og aftur og stöðugt versnuðu. Þessi lífsglaða kona lék oft svo fólk sæi ekki hven- ig henni leið. Þegar við spjölluðum þá talaði hún um góðu dagana þegar engir verkir komu, um Ola manninn sinn, sem stóð með henni í gegnum veik- indin sem sannur vinur, um börnin sín sem sýndu henni mikinn skiln- ing, góðu vinkonurnar sem skruppu með henni í bæinn á góðu dögun- um. Hún talaði um elskuleg tengda- börnin og litla barnabarnið sem gaf henni svo mikla gleði. Þegar líkaminn er árum saman undir ofurálagi verkja og vanlíðan mikil er ekki skrítið að hjartað gef- ist upp. Ég kveð elskulega ná- grannakonu mína með söknuði og þakklæti fyrir stuðning og hvatn- ingu í gegnum veikindi mín. Þrátt fyrir mikil veikindi hennar átti hún alltaf huggunnarorð fyrir aðra. Ég sendi allri fjölskyldu hennar samúð- arkveðjur. Ingileif Óiafsdóttir. t Elskuleg dóttir okkar og systir, SANDRA SIF JÓHANNSDÓTTIR, Hverafold 130, verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju mánudaginn 23. desember kl. 15.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþakk- aðir, en þeim, sem vildu minnast henn- ar, er bent á Styrktarfélag hjartveikra barna, Landssamtök hjartasjúklinga. Jóhann Helgason, Halld Davíð Örn Jóhannsson, Elvar t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, HERBORG THEODÓRA BRYNJÓLFSSON fædd GUÐMUNDSDÓTTIR, Bauganesi 12, Reykjavik, lést á hjúkrunarheimilinu Eir 5. desember sl. Útför hennar hefur þegar farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Öllu starfsfólki og læknum á hjúkrunarheimilinu Eir færum við hjartans þakkir fyrir góða umönnun og hlýju. Gunnar A. Ingimarsson, Kirsten Larsen, Ingimar Ingimarsson, Sólveig Geirsdóttir, Logi Ingimarsson, Sigrún Sigurþórsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma, JÓNA G. BJARTMARSDÓTTIR, Brávallagötu 46, Reykjavík, sem lést mánudaginn 16. desember, verður jarðsungin frá Neskirkju föstu- daginn 27. desember kl. 13.30. Blóm og kransar vinsamlega afþakkað- ir, en þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á heimahlynningu Krabbameinsfélagsins. Baldur Þ. Harðarson, Estiva Birna Björnsdóttir, Eiríkur B. Harðarson og barnabörn. t Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengda- faðir, afi og bróðir, PÉTUR MAGNÚSSON, Miklubraut 5, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju mánudaginn 23. desember kl. 13.30. Sigurveig Hauksdóttir, Ásta Ingibjörg Pétursdóttir, Helgi Hjálmtýsson, Sigurveig Þórhallsdóttir, Björn Magnússon, Andrés Magnússon. t Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, HALLDÓRU GUÐJÓNSDÓTTUR frá Réttarholti, Garði, Suðurvangi 2, Hafnarfirði, sem lést 17. desember sl., verður gerð frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði mánudaginn 23. desember kl. 13.30. Guðný L. Jóhannsdóttir, Haukur Jónsson, Björgvin Þ. Jóhannsson, Katrín Bjarnadóttir, Guðrún Þ. Jóhannsdóttir, Magnús Einarsson, barnabörn og barnabarnabörn. Þökkum þeim, er sýndu eiginkonu minni og móður okkar, ARNFRÍÐI MATHIESEN, Austurgötu 30, Hafnarfirði, virðingu sína við andlát hennar og fjölskyldum okkar hlýhug og hluttekn- ingu. Ásgeir Gíslason, Guðmundur H. Jónsson, Svavar G. Jónsson, Erla Hildur Jónsdóttir, Kristólína G. Jónsdóttir.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.