Morgunblaðið - 18.01.1997, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 18. JANÚAR 1997 61
MYNPBÖMP
V afasamur og uppá-
þrengjandi vinur
Alger plága
(The Cable Gay)_________
Gamanmynd
★ ★
Leikstjóri: Ben Stíller. Handrit:
Judd Apatow. Kvikmyndataka: Ro-
bert Brinkmann. Tónlist: John Ott-
man. Aðalhlutverk: Jim Carrey,
Matthew Broderick, Leslie Mann,
George Segal. 92 mín. Bandarísk.
Columbia/Skifan. 1996.
EGAR Steven Kovac (Mathew
Broderick) slítur sambandi við
kærustu sína og flytur í eigin íbúð
er honum ráðlagt að lauma auka-
greiðslu að manninum sem
tengir fyrir hann kapal-
sjónvarpið og biðja hann
um að gera sér þann greiða
að tengja fyrir sig allar
bíómyndarásirnar. Hann
órar hinsvegar ekki fyrir
hvaða afleiðingar sá greiði
hefur í för með sér því
hann lendir í slagtogi við
mestu plágu sem hugsast
getur (Jim Carrey), óend-
anlega uppáþrengjandi og
einmana sál, sem ekkert
þráir heitara en að eignast
vin. Þrautseigjan og úr-
ræðasemin eru óbilandi og
hann virðist ekki geta skilið að
Kovac vill ekkert með hann hafa.
Hinn nýi vinur gerir Kovac hinsveg-
ar fulla grein fyrir að það sé þó
betra að eiga hann að vini en óvini.
Þá fyrst kemur í ljós alvarleiki
þeirra erfiðleika sem hann á við
að etja.
Það má greina alvarlegri undir-
tón en áður í þessari nýjustu mynd
vinsælasta gamanleikara sam-
tímans, Jims Carrey. Hingað til
hafa myndir hans verið einn stór
skrípaleikur, án allra málalenginga
og tilrauna til þess að skýra hvers
vegna hann er eins og hann er.
Hér heldur hann áfram að nota
sinn ýkta og skemmtilega ieikstíl
en ólikt áður þá er gerð tilraun til
þess að skýra út þessa undarlegu
hegðan hans. Gefið er í skyn að
orsökin liggi í því að foreldrar hans
hafi látið sjónvarpinu eftir uppeldið
og þannig hafí hann einangrast og
glatað öllu veruleikaskyni. Þessi
ádeilubroddur rétt sleppur fyrir
hom vegna þess að myndin fellur
ekki í þá gryfju að taka boðskapinn
of hátíðlega. Það sem ennfremur
lyftir myndinni upp á hærra plan
er góður samleikur þeirra Carreys
og Brodericks, hins snjalla leikara
sem á mun meira skilið en að leika
í skugga annarra. Þrátt fyrir kosti
þessa er myndin alls ekki eins fynd-
in og t.a.m. fyrri myndin um gælu-
dýraleynilögguna Ace Ventura og
hin bráðfyndna Dumb and Dum-
ber. Má væntanlega kenna handrit-
inu um og leikstjórn Bens Stiller,
sem á hér þó mun betri dag en í
fyrri mynd sinni Reality Bites.
Skarphéðinn Guðmundsson.
FÉLAGARNIR Carrey og Broderick
saman á góðri stund.
Spilling innan
lögreglunnar
Á vaktlnnl (Dog Watch)
Spcnnumynd
★r
Leiksijóri: John Langley. Handrit:
Martín Zurla. Framleiðandi: Elie
Cohn. Kvikmyndataka: Robert Yeo-
man. Aðalhlutverk: Sam Elliot, Esai
Morales, Paul Sorvino. 90 mín.
Bandarísk. Nu Image/Bergvík. 19%,
SPILLING innan lögreglunnar hef-
ur alloft orðið kvikmyndagerðar-
mönnum að yrkisefni. Nýlegt dæmi
um velheppnaða mynd sem tekið
hefur á þessum vanda er Intemal
Affairs, eftir Mike Figgis, en ein sú
besta er þó án efa hin sannsögulega
Serpico, eftir Sidney Lumet, mynd
sem virkilega hreyfði við áhorfend-
um. Er það og enda meginmarkmiðið
með slíkum myndum, að hreyfa við
áhorfendum, fylla þá hneykslan og
reiði yfír miskunnarlausu og svikulu
framferði þeirra sem eiga að hafa
það starfi að uppræta slíka hegðun
almennra borgara.
Á vaktinni fjallar um Charlie Fal-
on (Sam Elliot), reyndan lögreglu-
mann, sem misst hefur trú á réttví-
sinni. Myrkur starfsvettvangur hef-
ur skilið eftir sig varanleg sár á sál
hans, fyllt hann biturð og reiði út í
það sem lífið hefur upp á að bjóða.
Hugarangur sitt lætur hann bitna á
starfinu og framkoman við skjól-
stæðingana er kaldranaleg, óvægin
og ofbeldisfull. Þegar hann telur sig
hafa gómað glóðvolgan morðingja
starfsfélaga síns fyllist hann slíkri
heift að hann hreinlega lemur úr
honum líftóruna. Það kemur síðar á
daginn að mörkin milli hinna góðu
og vondu eru ekki eins greinileg og
Falon hefur talið, þvi upp kemst að
starfsfélagi hans og vinur til langs
tíma hafði verið flæktur í vef djúp-
stæðrar spillingar innan lögreglunn-
ar. Til að bæta gráu ofan á svart
kemst Falon að því að hinn meinti
morðingi var í raun óeinkennis-
klæddur lögreglumaður.
Það er fátt sem kemur á óvart
í mynd þessari. Einhvem veginn
hefur maður á tilfinningunni að saga
þessi hafi verið sögð nokkrum sinn-
um áður í einhveijum hinna fjöl-
mörgu sakamálaþátta sem gerðir
eru fyrir sjónvarp vestanhafs. Mynd-
in hefur fáu við þá þætti að bæta
og býr í raun yfír minni fagmennsku
en aftur meira ofbeldi. Um frami-
stöðu aðalleikara er fátt annað að
segja en það að þeir hljóta að líta á
mynd þessa sem skref aftur á bak
á framabraut sinni og á það sérstak-
lega við hinn ágæta Paul Sorvino.
Skarphéðinn Guðmundsson.
fAðu þér miða FYRIR KL. 20.20

i Vlwiinjurl