Morgunblaðið - 15.03.1997, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 15. MARZ 1997 37
+ Sigríður Jóns-
dóttirfæddist á
Sigiufirði 1.6. 1906.
Hún lést á heimili
sínu, Garði í Mý-
vatnssveit, 1. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Jón Krist-
vinsson og Guðný
Anna Jónsdóttir og
hjá þeim óist Sigríð-
ur upp, í Blöndu-
dalshólum til 1913,
í Mýrarkoti, Lax-
árdal, A-Hún. til
1921 en þá fer fjöl-
skyidan að Vatnsleysu í Skaga-
firði. Þaðan fer Sigríður í vistir
og siðast til læknishjónanna á
Kópaskeri, Jóns Arnasonar frá
Garði í Mývatnssveit og Vai-
gerðar Sveinsdóttur frá Felli í
Sléttuhlíð. Þar kynnist hún
verðandi eiginmanni sínum,
Halldóri bróður Jóns, og fer til
hans að Garði, þar ganga þau
í hjónaband í júní 1928. Systkini
hennar eru Soffía, f. 1910;
Helga Lovísa, f. 1912, ekkja eft-
ir Arnþór Árnason frá Garði;
Hólmfríður, f. 1917, eklqa eftir
Berg Guðmundsson; Guðrún f.
1919, ekkja eftir Arna Jósefs-
son; Jens Jóhannes f. 1921,
kvæntur Sólveigu Asbjarnar-
dóttur; Róar, f. 1923, kvæntur
Konkordíu Rósmundsdóttur:
Jón Jakob f. 1925, d. 1988,
kvæntur Málfríði Geirsdóttur.
Halidór Ámason, eiginmaður
Sigríðar, f. 12.7. 1898 d. 28.7.
1979, var bóndi í Garði í _Mý-
vatnssveit. Hann var sonur Arna
Jónssonar bónda i
Garði, og k.h., Guð-
bjargar Stefáns-
dóttur húsfreyju frá
Haganesi. Börn Sig-
ríðar og Halldórs
eru Valgerður Guð-
rún f. 1929, búsett
í Reykjavík, gift
Kristjáni Sigurðs-
syni lækni og eru
börn þeirra Hildur,
Halldór, Sigurður,
Hjalti og Guðrún
Þura; Anna Guðný,
f. 1930, búsett í
Keflavík en sonur
hennar er Ásþór Guðmundsson;
Árni Arngarður, f. 1934, bóndi
í Garði, kvæntur Guðbjörgu
Eyjólfsdóttur og eru börn
þeirra Eyjólfur, Sigríður,
Helga Þuríður og Halldór; Guð-
björg, f. 1940, búsett í Reykja-
vík en börn hennar og Einars
Péturssonar eru Pétur Heimir
og Guðný Ingibjörg; Hóimfríð-
ur, f. 1945, búsett á Selfossi,
gift Guðmundi Laugdal Jóns-
syni bilasmið og eru börn
þeirra Aðaiheiður og Árni; Arn-
þrúður, f. 1947, búsett í Reykja-
vík, gift Jóni Albert Kristins-
syni bakarameistara og eru
börn þeirra Steinþór, Dýrleif
og Sigríður. Sigríður átti þrjá-
tíu og eitt langömmubarn og
tvö langalangömmubörn en af-
komendur hennar eru þvi
fimmtíu og sex talsins. Sigríður
var elst átta systkina.
Útför Sigríðar fer fram frá
Skútustaðakirkju í dadg og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast ömmu minnar, sem í dag-
legu tali var kölluð Sigríður í Garði.
Hún lést á heimili sínu 1. mars,
90 ára gömul að árum töldum, þó
síung hún væri. Sem barn og ungl-
ingur átti ég því láni að fagna að
dvelja sumarlangt á heimili hennar
og afa. Ég kynntist henni og þess-
ari undurfögru sveit því vel. Hún
var fríð kona, smávaxin með fin-
gert andlit og sítt hár. Augu henn-
ar voru mjúk og tindruðu þegar
hún var glöð eða eitthvað spaugi-
legt gerðist. Við vorum mörg börn
sem fengum að njóta samvista
hennar og afa yfir sumarmánuð-
ina. Öllum tók hún öpnum örmum
og aldrei man ég eftir að hún
skammaði okkur eða gerði upp á
milli barna. Hún laðaði fram það
jákvæða hjá okkur og talaði við
okkur sem jafningja. Hún sagði
gjarnan frá bernsku sinni og þá
geislaði af henni og var hún greini-
lega ánægð með æsku og tánings-
ár sín þrátt fyrir að þægindin og
pijálið væri náttúrlega af mjög
skornum skammti. Það er einnig
áberandi í minningunni að hún og
afi voru afar samhent. Afi taldi
það sína mestu gæfu í lífinu að
hafa fengið að njóta samvista
hennar. Þetta sagði hann mér, þeg-
ar ég var kominn á fullorðinsár.
Heimili þeirra sem stendur ná-
lægt bökkum Mývatns, byggðu þau
frá grunni. Þar ríkti gleði og
tryggð. Allir sem þangað leituðu
voru meira en velkomnir, og yfir
sumarmánuðina var mikill gesta-
gangur og húsið oft fullt af vinum
og vandamönnum, sem þáðu góð-
gerðir og gistingu. Var þá oft glatt
á hjalla og við börnin fengum að
sofa á háaloftinu, sem bauð eigin-
lega ekki upp á góða gistiaðstöðu,
en fyrir okkur börnin var það samt
alltaf tilhlökkunarefni að sofa þar.
SIGRIÐUR
JÓNSDÓTTIR
Það er margt sem sækir á hugann
þegar náinn ættingi kveður í hinsta
sinn. Þannig fór mér er ég frétti lát
systur minnar, Sigríðar í Garði. Þó
að hún væri elsta systir mín kynnt-
ist ég henni ekki fyrr en hún var
orðin fullorðin kona og margra
bama móðir. Hafði aðeins séð hana
er ég dvaldi dagstund í Garði vorið
1941, þá í náms- og kynnisferð um
Norðurland með námssveinum Hóla-
skóla.
Haustið 1961 varð þar breyting
á. Ég hafði undanfarin ár verið á
vertíð í Vestmannaeyjum á vetrum
en stundað sjó frá Þórshöfn á Langa-
nesi um sumur. Þetta haust frétti
ég að Ámi sonur þeirra Garðshjóna
færi í Laugaskóla og Halldór yrði
því einn um veturinn. Það má með
nokkrum sanni segja að ég réð mig
sjálfur sem vetrarmann í Garð þenn-
an vetur. Það kann að vera, að þessa
ákvörðun vitandi eða óafvitandi,
hafí ég tekið meira til að hjálpa sjálf-
um mér en mági mínum í Garði.
Ég var um þessar mundir of óreg-
lusamur og ístöðulítill og vissi með
sjálfum mér að hollt myndi vera að
breyta til. Tel ég hiklaust að vera
mín í Garði hafí markað tímamót í
mínu lífí, og að vera mín í Mývatns-
sveit hafí verið mér að mörgu leyti
til góðs en þar dvaldi ég að meiri-
hluta í tvö ár.
Það var gott að vera heimilismað-
ur í Garði. Þar ríkti jöfnum höndum
rótgróin bændamenning og sú nútíð
sem þá var með öllum sínum breyti-
leika í búskaparháttum og tækni. Á
heimilinu var ákveðin fastheldni og
regla, ásamt víðsýni og opnum huga
fyrir breytingum.
Sambúð þeirra hjóna, Sigríðar og
Halldórs, fannst mér einkennast af
virðingu, tillitssemi og ást, mér virt-
ist samband þerra frekar líkjast til-
hugalífí fyrir giftingu en roskinna
hjóna sem stutt áttu eftir í silfur-
brúðkaupið og þannig hygg ég að
það hafí verið til síðustu samveru-
stunda.
Nú er margt breytt síðan ég var
í Garði, enda langt um liðið, þau
góðu hjón bæði farin af þessum
heim, fyrst Halldór og nú Sigríður.
En minning þeirra er rík í huga mér
og minnar fjölskyldu, því oft var
komið við í Garði, er við komum frá
Vopnafírði, eða vorum á leið þangað
í sumarfrí. Eftir að Halldór dó og
Sigríður var meira á ferð hér fyrir
sunnan, kom hún oftast í heimsókn
til okkar, það var ætíð gleðiefni að
fá Sigríði í heimsókn, það var hátíð-
arstund.
Nú verður það ekki framar, en
minningamar eigum við eftir og þær
tekur enginn frá okkur. Við hjónin
sendum öllum afkomendum Sigríðar
og Halldórs okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Jens og Sóiveig.
Um leið og við kveðjum þig í
þetta sinn langar okkur að þakka
það sem liðið er. Við þökkum fyrir
öll símtölin og alla bjartsýnina sem
þú breiddir út. Nú ert þú komin til
afa. Þangað stefndir þú hin síðari
ár ánægð með þitt dagsverk. Sem
var gott, að koma upp sex bömum,
fimm stúlkum og einum dreng sem
þykir allnokkuð og okkur ungu kon-
unum í dag fínnst hreint kraftaverk.
Takk fyrir allt.
Guð blessi þig, amma okkar.
Bláir draumar
óræð ævintýr
skógarkyrrð
brot af sál þinni
verður hér
um kyrrt
- að eilífu
(Höf. ók.)
Inga, Skúli og börn.
Árin liðu og amma bjó ein síð-
ustu æviár sín, en naut návistar
við son sinn og tengdadóttur, Árna
og Guðbjörgu ásamt öðrum ábú-
endum Garðs og nálægra bæja.
Ég hafði reglulegt samband og
alltaf var jafn gaman að hitta eða
tala við ömmu. Jákvæðni hennar
til lífs og tilveru var einstök. Hún
bar mikla umhyggju fyrir þeim,
sem hún taldi að minna mættu sín,
bæði í orði og verki. Hún taldi aldr-
ei eftir sér að liðsinna manneskju
sem hún taldi að þyrfti þess.
Þrátt fyrir að ég hafi búið er-
lendis sl. 12 ár kynntist hún börn-
um okkar Önnu og sýndi hún þeim
mikla vinarlund og sakna þau
hennar. Fyrir fáeinum dögum
hringdi ég til hennar. Það var
óvenjulegt samtal að mörgu leyti.
Hún tjáði mér að hún hefði búist
við því að ég myndi hringja. Hún
játaði að hún væri þreytt og daga-
munur væri á sér. Oftar en einu
sinni sagðist hún sakna afa mikið.
Við töluðumst lengi við og að lok-
um óskaði hún mér guðs blessunar
á nýjum starfsvettvangi á íslandi.
Eins og alltaf gaf hún af sjálfri
sér án þess að krefjast nokkurs í
staðinn.
Látin er merk kona og ég þakka
almættinu fyrir að hafa kynnst
henni. Við Ánna sendum börnum
hennar og öllum vandamönnum
innilegar samúðarkveðjur. Far þú í
friði.
Sigurður Kristjánsson.
+
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, er
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HELGU SÓLBJARTSDÓTTUR
(Lóu).
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún M. Sigurbjörnsdóttir, Jón Guðmundsson,
Hulda Sigurbjörnsdóttir, Orwell Utley,
Margrét Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabörn.
HELGA
KJARTANSDÓTTIR
+ Helga Kjartansdóttir fædd-
ist á Fáskrúðsfirði 5. janúar
1922. Hún iést á Landspítalan-
um 21. febrúar síðastliðinn og
fór útförin fram frá Fáskrúðs-
fjarðarkirkju 28. febrúar.
Elsku yndislega amma mín, í
þessum fáu orðum vil ég minnast
þín.
Ég gleymi aldrei hvað það var
gaman að renna upp að Reynisstað
til þín, afa og Nonna. Þá sá maður
ykkur gægjast í eldhúsglugganum
svo spennt og ánægð að hitta mig.
Á Reynisstað ríkti gleði og hlátur,
það var alltaf stutt í hláturinn og
hlýja fallega brosið þitt. í minningu
minni lifir þessi fallega mynd. Síð-
ustu dagana áður en þú fórst á
spítalann fengum við að njóta þess
að hafa þig hjá okkur hressa og
káta. Það var ljúft að verða þess
aðnjótandi að geta faðmað þig,
kysst og kvatt áður en þú fórst á
spítalann. Mig óraði ekki fyrir því
að þetta væri okkar síðasta sam-
verustund. Elsku amma mín, takk
fyrir allar yndislegu stundirnar
sem við áttum saman, þín mun
verða sárt saknað um ókomna
framtíð en minning þín lifir í mínu
hjarta.
Elsku afi minn og aðrir aðstand-
endur. Ég votta ykkur mína dýpstu
samúð. I hjörtum okkar allra lifir
minning um góða konu.
Elsku afi minn og aðrir aðstand-
endur. Ég votta ykkur mína dýpstu
samúð. I hjörtum okkar allra lifir
minning um góða konu.
Nú fínn ég angan löngu bleikra blóma,
borgina hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra foma hljóma,
fínn um mig yl úr bijósti þínu streyma.
Ég man þig enn og mun þér aldrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni ogjörðu.
Brosin þín mig að betra manni gjörðu.
Bijóst þitt mér ennþá hvíld og gleði veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa
og eldur.
(Davíð Stefánsson)
Kristbjörg Helga Eyjólfsdóttir.
EYJÓLFUR KONRÁÐ
JÓNSSON
+ Eyjólfur Konráð
Jónsson fæddist
í Stykkishólmi 13.
júní 1928. Hann lést
í Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 6. mars síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykja-
vík 14. mars.
Halur ertu farinn fríði,
fallinn í valinn vinur kær.
Voða lokið vondu striði
vertu ætíð guði nær.
Góða ferð til himinhæða,
halur trausti óska þér.
Harmur rikir, mikil mæða
en minning góð í huga mér.
Var þó ljómi yfir löndum,
leist þú heim og komið gast.
Fjölskylda þín og fjöldi vina,
fylgja hnípnir þér á veg.
Til ljóss þú ferð og hittir hina,
þó hugsun okkar hún sé treg.
Far þú sæll til himinhæða,
hraustur gumi á guðs þíns
fund.
Hjá er engin honum mæða,
heldur sæla hveija stund.
Víst fel guði vini þína,
er verða ennþá hér á jörð.
Þú munt láta ljós þitt skína,
yfir lönd og vogaskörð.
Kær kveðja til aðstandenda.
Unnur Elíasdóttir.
Tengdur okkur traustum böndum,
trúr þú okkar fólki varst.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
MAGNELJU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Markholti 7,
Mosfellsbæ,
sem andaðist á elliheimilinu Grund þann
17. febrúar.
Þórður A. Jónsson,
Sæberg Þórðarson, Magný Kristinsdóttir,
Guðbjörg Þórðardóttir, Stefán M. Jónsson,
Guðmundur V. Þórðarson, María Kristjánsdóttir,
Bergþóra Þórðardóttir, Viggó Jensson,
Brynjar Viggósson, Svanlaug Aðalsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
dóttir,
JÓNÍNA AUÐUNSDÓTTIR,
Funafold 20,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Grensáskirkju mánu-
daginn 17. mars kl. 13.30.
Gunnbjörn Guðmundsson,
Kolbrún Sævarsdóttir,
Stefán Kristján Gunnbjörnsson,
Eva Guðrún Gunnbjömsdóttir,
Soffía Gfsladóttir.