Morgunblaðið - 05.06.1997, Page 46

- 46 FIMMTUDAGUR 5. JÚNÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
>
Móðir okkar og tengdamóðir,
ERLA Þ. EGILSON,
Eskihlíð 10A,
varð bráðkvödd á heimili sínu þriðjudaginn
3. júní sl.
Elísabet Ólafsd. Paulson,
Skúli Ólafsson,
Þórarinn Ólafsson,
Olaf Paulson,
Sigrún Ragnarsdóttir,
Björg Ólafsson.

+
Ástkær eiginkona mín,
LYDÍA AÐALHEIÐUR
RÓSINKARSDÓTTIR,
Faxabraut1,
Keflavík,
lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur 3. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigmundur Jóhannesson.
t
Ástkær móðir okkar,
SIGURBJÖRG SÆMUNDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánudaginn 2. júní.
Sævar Kristinn Jónsson,
Sigurður Jónsson,
Halldóra Jónsdóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GRÍMEY JÓNATANSDÓTTIR,
Garðvangi,
Garði,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 6. júní kl. 15.00.
Jónatan Aðalsteinsson, Anna Margrét Hákonardóttir,
Ásthildur Aðalsteinsdóttir,
barnaböm og barnabarnabörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN EIRÍKSSON
fyrrv. yfirlæknir
í Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Friðrikskapellu á
Fllíðarenda föstudaginn 6. júní kl. 13.30.
Ásdís V. Jónsdóttir,
Þyrí Ágústa Jónsdóttir,
Sigurður Þór Jónsson, Fríða Ástvaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Hjartkær konan mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ERNA GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR
STELLA,
Hagamel 47.
sem lést á heimili sínu aðfaranótt laugardag-
sins 31. maí sl. verður jarðsungin frá Neskirkju
föstudaginn 6. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á
styrktarsjóð hjúkrunarþjónustunnar Karitas, sími 551 5606 milli
kl. 9.00-11.00.
Hörður Þormar,
Kristján Ingl Einarsson, Ásdis Lilja Emilsdóttir,
Hildur Einarsdóttir, Sigmundur Hannesson,
Ásdís Hrund Einarsdóttir, Erling Nesse
og barnabörn.
ARNIJAKOB
STEFÁNSSON
+ Árni Jakob
Stefánsson
fæddist í Litladal í
Saurbæjarhreppi
hinn 1. mars 1912.
Hann lést aðfara-
nótt föstudagsins
16. maí síðastliðinn.
Árni Jakob var
einkasonur hjón-
anna Sólveigar Ág-
ústsdóttur og Stef-
án Baldvins Árna-
sonar bónda í
Litladal og víðar í
Eyjafirði, síðast á
Kífsá í Kræklinga-
hlíð.
Hinn 14. júlí 1936 kvæntist
Ami Jakob Þorgerði Róberts-
dóttur. Hún fæddist á Hallgils-
stöðum í Fnjóskadal hinn 19.
sept. 1915, dóttir hjónanna Her-
borgar Sigurðar-
dóttur og Róberts
Bárðdal bónda þar.
Þorgerður lést 26.
maí 1993. Þeim Þor-
gerði og Áma Jak-
obi varð fimm barna
auðið. Þau em: Stef-
án Baldvin, kvæntur
Kristbjörgu Rún Ól-
afsdóttur, Róbert,
kvæntur Þorgunni
Þórarinsdóttur, Sól-
borg, gift Baldri
Marinóssyni, Magn-
ús, kvæntur Hafdisi
Skúladóttur, og
Bragi, kvæntur Ingibjörgu Þor-
steinsdóttur. Barnaböm og
bamabamaböm em orðin stór
hópur.
Utför Árna Jakobs fór fram
í kyrrþey.
Ég sá vin minn, Árna Jakob, síð-
ast þegar ég sótti hann heim á
Sel, en þangað var hann þá nýflutt-
ur. Hann bar sig vel, en þó var af
honum dregið, það fann ég. En
hann var uppréttur með gamanyrði
á vörum og notalega hlýju.
Hann var jafn ótrauður í sínum
skoðunum og áður, hann var gædd-
ur ríkri réttlætiskennd og hafði
raunsæja sýn til framtíðar. Hann
kvaddi mig þannig að ég mátti vel
skilja að óðum hallaði á ævikvöldið.
Samt kom mér andlát hans á óvart,
- við höfðum ætlað að hittast aftur.
Árni Jakob var af þeirri kynslóð,
sem átti rætur í jarðvegi fyrri aldar-
hátta, upplifði umrót verklegra nýj-
unga og þjóðfélagslegra umbóta og
fagnaði sjálfstæði þjóðar sinnar.
Það hlaut að móta skapgerð hans
og marka lífsbrautina. Ungur vand-
ist hann öllum sveitastörfum, var
mikil hjálparhella móður sinnar og
reyndi meir á hann en ella vegna
vanheilsu föðurins. Ég hef það fyr-
ir satt, að með honum hafi fallið í
valinn síðasti beitarhúsamaðurinn
frammi í Firði.
Árni Jakob var gæfumaður í sínu
einkalífi og voru þau Þorgerður
góðir lífsförunautar, áttu barnaláni
að fagna, samrýnd og samhent.
Fyrstu hjúskaparárin bjuggu þau á
Kífsá en fluttu brátt til Akureyrar
og áttu lengi heima á Ránargötu
13. Þorgerður varð fyrir því áfalli
að fá berkla en náði sér til fulls.
Síðar á ævinni þjáðist hún af liða-
gigt til hinstu stundar. Þorgerði var
mikill styrkur að því að Sólveig
tengdamóðir hennar var til heimilis
á Ránargötunni því að heimilið var
rausnarheimili og mörgu og mörg-
um að sinna. Kristján bróðir hennar
bjó þar sex vetur meðan hann var
í menntaskóla, og þar átti Ólöf
móðir hennar sitt ævikvöld. Síðustu
árin voru Þorgerði erfið, en fjöl-
skyldan stóð vel saman og Árni
Jakob var óþreytandi að létta undir
með konu sinni. Og þegar vel lá á
þeim, lögðu þau land undir fót og
höfðu af því mikla ánægju.
Starfsvettvangur Árna Jakobs
var Eyjaijörður og Akureyri. Eftír
að hann flutti frá Kífsá vann hann
hveija þá vinnu sem til féll, átti
vörubíl um skeið, vann að jarðabót-
um og að byggingu Laxárvirkjunar.
En brátt sneri hann sér alfarið að
smíðum og tók sveinspróf án þess
að setjast í iðnskóla. Hann átti og
rak ásamt Jóni H. Þorvaldssyni,
Lýði Bogasyni og Steindóri Pálma-
syni Trésmíðaverkstæðið Skjöld við
Gránufélagsgötu nokkuð á annan
áratug, uns Jón keypti það af félög-
um sínum. Eftir það vann hann við
brúargerð og síðan hjá Bygginga-
vöruverslun Tómasar Björnssonar
rúman áratug, en verslunin hafði
þá mikið umleikis við byggingu og
sölu íbúðarhúsa. Síðustu starfsárin
vann Árni Jakob með sonum sínum
og stofnuðu þeir saman byggingar-
fyrirtækið Mána. Þar lauk Ami Jak-
ob starfsdegi sínum 76 ára að aldri.
Árni Jakob var vel að manni,
svipmikill og sviphreinn. Hann naut
ekki langrar skólagöngu, en var vel
menntaður af sjálfum sér, bókelsk-
ur, glöggur og athugull.
Hann var hreinskiptinn og kunni
því illa ef menn stóðu ekki við sitt.
Hann fór ekki í launkofa með skoð-
anir sínar, enda skapmaður og skýr-
mæltur á fundum, þegar svo bar
undir. Hann var maður einstakl-
ingsfrelsis og athafna og fylgdi
Sjálfstæðisflokknum fast að málum
og naut þar trausts og virðingar.
Árni Jakob var mikill fjölskyldu-
maður. Hann átti innri hlýju og gat
verið gamansamur. Hanr. var mik-
ill drengskaparmaður og vinur vina
sinna.
Við Kristrún söknum Árna Jak-
obs Stefánssonar. Guð geymi minn-
ingu hans. Þessar línur bera börn-
um hans og fjölskyldum þeirra sam-
úðarkveðjur okkar hjóna. Megi
hann í friði hvíla.
Halldór Blöndal.
ÓSKAR
STEFÁNSSON
+ Óskar Stefáns-
son var fæddur
í Sauðagerði í vest-
urbæ Reykjavíkur
16. nóvember 1911.
Hann lést á Land-
spítalanum 28. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ingibjörg Jónsdótt-
ir frá Hömrum í
Þverárhlíð og Stef-
án Jónsson frá
Galtarholti í Borg-
arhreppi. Systkini
Óskars voru Stef-
anía, f. 1903, Karl,
f. 1905, Jón, f. 1906, Þórunn,
f. 1907, Pétur, f. 1909, Ingi-
bergur, f. 1910, Elías, f. 1913,
Þuríður, f. 1917, og Ragnar,
f. 1918. Þau eru öll Iátin nema
Þuríður.
Hinn 25. ajiríl
1940 kvæntist Osk-
ar Sigurbjörgu Jós-
iasdóttur frá Þórs-
höfn á Langanesi.
Þau eignuðust
fimm börn en eitt
var andvana fædd
stúlka. Börn Óskars
eru Ingibjörg Ósk,
maki Hörður Smári
Hákonarson, Stef-
án Agnar, maki Ása
Jónsdóttir, Guðný
Ósk, maki Anton
Sigfússon, og Pétur
Ævar, maki Unnur
Sigurgísladóttir. Barnabörnin
eru sjö og barnabarnabörn eru
orðin sex.
Útför Óskars fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Óskar var sendur nokkurra daga
gamall í fóstur að Kalmannstungu
til Sesselju Jónsdóttur, sem var
föðursystir hans, og Ólafs Stefáns-
sonar bónda hennar og ólst þar upp
til manndómsára. Hann er tvo vet-
ur við nám í Reykholtsskóla. 19
ára gamall fer hann í stutta heim-
sókn til Reykjavíkur og sér þá fjöl-
skyldu sína í fyrsta skipti utan eins
bróður, Elíasar, sem var um tíma
í Kalmannstungu.
Óskar og Sigurbjörg hófu bú-
skap á Þorvaldsstöðum í Hvítárs-
íðu, en 1939 keyptu þau jörðina
Stað í Borgarhreppi, en þá gerðist
hann refaskytta Borgfirðinga og
einnig vann hann við jarðrækt víða
í Borgarhreppi ásamt búskapnum.
Árið 1954 verður Óskar að hætta
búskap vegna heymæði og flytur
þá til Reykjavíkur og hefur störf
við byggingavinnu, en kona hans
heldur áfram búskap. Árið 1957
slíta þau samvistum, en samband
þeirra var ákaflega gott eftir sem
áður, eins og sést best á því að
sonur hennar Þröstur sem hún átti
með seinni manni sínum kallaði
Óskar afa á sínum yngri árum.
Fljótlega eftir komu sína til
Reykjavíkur hóf Óskar störf hjá
bræðrum sínum í blikksmiðjunni
Gretti og vann þar til starfsloka
ævi sinnar.
Óskar var ákaflega félagslyndur
maður, söngvinn og hagmæltur,
enda virkur meðlimur í Ljóði og
sögu og var gerður að heiðursfé-
laga þar. Eftir að hann lauk störf-
um sinnti hann meira áhugamálum
sínum, sem voru ferðalög bæði
hérlendis og erlendis, enda beið
hann í ofvæni eftir bréfi frá verka-
mannafélaginu Dagsbrún um ferð
erlendis, þegar dauða hans bar að
höndum.
Við tengdasynir þínir viljum sýna
þér þakklæti og virðingu með því
að tæpa hér á lífshlaupi þínu, og
þakka þér einnig fyrir þær ánægju-
stundir sem þú veittir okkur þann
tiltölulega stutta tíma sem við feng-
um að ganga með þér á þessum
lífsins vegi og megi þín ferð verða
sem ánægjuríkust um þá óravegu,
sem við ekki þekkjum. Vertu sæll,
kæri vinur.
Hörður Smári
Hákonarson,
Anton Sigfússon.
Það var að kvöldi miðvikudagsins
28. maí síðastliðins sem okkur barst
sú harmafregn að hann Óskar afi
væri látinn.
Langar okkur bræðurna að minn-
ast hans með örfáum orðum, báðir
nutum við þess á okkar yngri árum
að búa hjá honum á Laugaveginum
og síðar meir að starfa með honum
í Blikksmiðjunni Gretti, þar sem
hann vann svo lengi sem við báðir
munum eftir. Já, báðir munum við
eftir ferðunum á Náttúrugripasafn-
ið sem og önnur söfn og staði sem
hann fór með okkur á þegar við
vorum smápattar og fræddi okkur
um lífið og tilveruna. Ferðalög, ljóð
og kveðskapur voru honum afar
kær og ferðaðist hann eins mikið
og hann gat bæði innanlands og
utan. Það er margs að minnast og
vart verður það allt sett á blað en
ekki er hægt að kveðja án þess að
minnast á hjálpsemi og greiðvikni
hans sem var mikil og var sem nei
væri ekki til í hans orðaforða.
Elsku afi, við þökkum fyrir sam-
fylgdina nú þegar komið er að leið-
arlokum, megir þú hvíla í friði.
Óskar og Haraldur.