Morgunblaðið - 21.06.1997, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
V eiðisögfumar farn-
ar að magnast
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
VEIÐIHJÓLIN eru farin að snúast.
snúast fyrir alvöru. Þau
byrjuðu að glamra hjá
þeim hörðustu í byrjun
apríl og vertíðin nær
ákveðnu æðra plani
þegar konungur físk-
anna, iaxinn, mætir í
Veiðihjólin eru farin að
árnar. Guðmundur
Guðjónsson er með
fíngur á púlsi vertíðar-
innar og er búinn að
heyra fyrstu
veiðisögurnar.
Veiðimaður einn var á ferð við
Geirlandsá í vor og leist honum vel
á aðstæður er hann kom niður að
veiðistaðnum Ármót, þar sem Geir-
landsá mætir Breiðabalakvísl og
Fossálum. Það er einn besti veiði-
staðurinn í Geirlandsá hvort heldur
er vor eða haust og veiðimaður valdi
sér flugu þar eð hitastig, vatnshæð
og veður gaf tilefni til fluguveiða.
Fyrir valinu varð nýhnýtt straum:
fluga sem enn var nafnlaus, en átti
eftir að hljóta nafnið Ármót af aug-
ljósum ástæðum sem nú skulu tí-
undaðar.
Okkar maður ýtti konu sinni á
undan sér, vildi að hún byijaði, en
dálítill vindur úr erfíðri átt varð til
þess að frúnni gekk heldur brösu-
lega að kasta flugunni og steig þá
kavalerinn út úr bílnum og bjóst til
að aðstoða við köstin. Það tókst
vægast sagt óhönduglega, því eftir
fá köst sat flugan í hægra eymars-
nepli og varð ekki haggað að
óbreyttu, enda gekk önguilinn í
gegn um snepilinn.
Hjónakomin stigu aftur inn í bíl,
því þar var að finna töng sem m.a.
mátti nota til að klípa í sundur öng-
ulstál. Frúin kleip nú saman, en í
stað þess að svipta stálinu í sundur
þannig að draga mætti fluguna
öngul- og agnhaldslausa út sömu
leið og hún fór inn, flatti hún óvart
niður agnhaldið.
Auðvitað dugði það og flugan var
dregin út og plástur settur á eyra
bónda. í stað þess að leita að nýrri
flugu, gátu hjónin því áfram reynt
með nafnlausu straumflugunni. Það
yrði einfaldlega auðveldara að
sleppa sjóbirtingunum, eins og þau
höfðu ákveðið að gera hvort eð var,
þ.e.a.s. ef þau veiddu eitthvað á
annað borð.
Og hvort þau gerðu! Fimmtán
vom dregnir á þurrt, allir á bláu
straumfluguna sem þar með var
skírð Ármót. Stærsti birtingurinn
var metinn um 12 pund, en flestir
hinna vom 4-7 pund.
Sama flugan...
Það voru nokkrir kappar í Elliða-
vatni rétt fyrir mánaðamótin, höfðu
vaðið út að álnum frá engjunum
andspænis Elliðavatnsbænum og
tveir til viðbótar höfðu fikrað sig
langa leið frá brúnum hjá Hellu-
vatni. Stóðu þeir á móti hinum sem
óðu frá engjunum. Það var rífandi
veiði, gjörsamlega botnlaus taka um
stund. Einn í hópnum náði 9 fiskum
á kortéri á meðan mest gekk á.
Þessir menn þekktust aliir og voru
Cóð veiðisaga: Þorgeir Har-
aldsson og Kolbrún Jónsdótt-
ir voru í opnun Víðidalsár
og fengu þrjá á þremur
fyrstu korterunum, 7-10
punda. Að vísu var sagan þar
með sögð, en hvað var að
fást um það?
í fluguboxum allra nokkrar flugur
sem allir þekktu og það var einmitt
ein slík fluga sem bleikjan hámaði
nú í sig.
Þrátt fyrir allt, var einn í hópnum
sem gat ekki náð fiski. Hann setti
í marga, en aliir láku af. Hann kall-
aði til félaga sinna og spurði hvort
eitthvað væri öðru vísi við tökurnar
en þeir þekktu allir áður. Svarið var
nei, allt var hefðbundið. Samt héldu
bleikjur áfram að leka af á meðan
hinir mokuðu upp fiski. Það hlaut
eitthvað að vera öðru vísi en vant
var. Og það var svo sannarlega rétt.
Veiðimaðurinn áttaði sig þó ekki á
því fyrr en að félagar hans og hann
sjálfur voru hættir að fá tökur á
þessa flugu og mál var komið að
skipta. Þá kom í ljós að öngullinn
var brotinn....
Ofugu leiðirnar
Sumir fara allar öfugu leiðirnar
að veiðiskapnum. Norðmaður einn
sem var í hópi þeirra sem „opnuðu“
Laxá í Kjós á dögunum er í þeim
hópi. Hann reyndist lítt vanur veiði-
maður og það fékk t.d. leiðsögumað-
urinn að sjá er þeir voru staddir við
Rennuna neðan Laxfoss að sunnan-
verðu sem er með magnaðri veiði-
stöðum og þar lágu þennan fyrsta
dag tveir vænir fískar.
Sá norski var með maðk og þurfti
þarna margar sökkur til að renna
agninu í réttri dýpt að löxunum.
„Fara varlega, renna maðkinum
varlega að löxunum," var dagsskip-
unin, en sá norski var lítt með á
nótunum. Stysta leiðin að löxunum
var að slæma agninu að þeim, því
nær því betra. Gusugangurinn sást
langar leiðir, er sökkuröðin small í
vatnið af fullum krafti og veiðimenn
sem til sáu litu undan og veltu fyr-
Sá norski búinn að landa.
Gissur ísleifsson byrjaði
sumarið vel í Langá, fékk tvo
fyrstu laxa sumarsins úr
ánni.
ir sér hvað það tæki langan tíma
að hvíla hylinn eftir atganginn. Það
þurfti mörg köst áður en Norðmann-
inum tókst ætlunarverk sitt, þ.e.a.s.
að láta maðkinn og sökkumar
smella í vatnið nákvæmlega þar sem
laxarnir lágu undir! Og viti menn:
Annar þeirra tók um leið og var
landað nokkrum mínútum síðar,
10-11 punda lax og sá fyrsti úr
Laxá í sumar.
Kastið eina....
Loks ein heldur dapurleg:
Ónefndur veiðimaður var með stór-
um vinahópi við ónefnda á á dögun-
um. Vinurinn fékk sér neðan í því,
svo mjög að hann var Iítt árennileg-
ur til veiða. Hann gerðist leiðinlegur
í umgengni og gekk svo langt að
sumir félaganna létu hann heyra
það. Þegar þannig var komið, í ein-
um miðdegisverðinum, gerði hann
sér upp hneykslan, reis á fætur og
muldraði að hann ætlaði nú að
standa upp, ganga fram og kasta
upp. Er hann hvarf úr borðsalnum,
gall í einum félaganna: „Það verður
örugglega eina kastið sem þú tekur
í þessum túr!“
Það stóð heima.
HOLMFRIÐUR
SIG URJÓNSDÓTTIR
+ Hólmfríður Sig-
urjónsdóttir
píanókennari fædd-
ist í Reykjavík 20.
febrúar 1925. Hún
lést á heimili sínu í
Reykjavík 13. júní
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Dómkirkjunni
20. júní.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(úr Hávamálum)
Kynni mín af Hólmfríði Sigur-
jónsdóttur hófust þegar ég stundaði
nám við Tónlistarskólann í Reykja-
vík. Hún þekkti til fjölskyldu minnar
og þá sérstaklega ömmusystur
mína Soffíu Thordarson, sem var
mikil vinkona Ásu Theodors
tengdamóður Dóru systur Hólm-
fríðar. Hún sýndi mér frá fyrstu tíð
einstaka hlýju og velvild sem þróað-
ist smám saman upp í vináttuband
sem var mér mikils virði. Eftir að
ég hóf framhaldsnám í Hollandi,
hringdi Hólmfríður oftar en einu
sinni og spurðist fyrir um líðan
mína í útlandinu, við sendum hvor
annarri af og til kveðju með póstin-
um og var fastur liður að heim-
sækja systurnar á Laugarásvegin-
um í jóla- og sumarfríum. Þá röbb-
uðum við saman um
lífið, tilveruna og tón-
listina að sjálfsögðu og
dreyptum á sherrý-
glasi. Það var alltaf
gaman að tala við
Hólmfríði. Hún var góð
blanda af gamla og
nýja tímanum, hefð-
arfrú og kjarnorku-
kona í senn, ákveðin,
hlý og með góða kímn-
igáfu. Ég sá Hólmfríði
síðast á Þorláksmessu
s.l. í einni af þessum
árlegu heimsóknum.
Við skáluðum fyrir líf-
inu, tónlistinni og vin-
áttunni og ekki grunaði
mig þá, að það yrði okkar síðasta
samverustund. Við Carl kveðjum
mæta konu með þakklæti fýrir góð-
ar stundir.
Smávinir fagrir, foldarskart,
fífdl í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Faðir og vinur alls sem er!
annastu þennan græna reit;
blessaðu, faðir! blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley! sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig;
hægur er dúr á daggamótt;
dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Jónas Hallgrímsson)
Elsku Dóra, megi allar góðar
vættir styrkja þig í sorginni.
Gyða F. Stephensen.
GUÐRÚN
BJARNADÓTTIR
+ Guðrún Bjarna-
dóttir (Dúna)
fæddist á Akureyri
11. júni 1943. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Suðurlands 12. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Bjarni Jónsson, f.
16.6. 1917, d. 4.4.
1980, og Rannveig
Kristinsdóttir, f.
21.7. 1918. Systkini
hennar eru Sigur-
björn, f. 26.5. 1954,
og Erla, f. 21.6.
1955.
Hinn 11. júlí 1962 eignaðist
Guðrún sitt fyrsta barn, Bjarna
Ágúst. Árið 1972 giftist hún
Rúdólfi Jens Ólafssyni og eign-
uðust þau tvö börn, Ingu Rann-
veigu, f. 12.7. 1976, og Ólaf
Þór, f. 9.6. 1979.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Dúna mín, nú þegar þú
ert farin er allt svo tómt. En allar
góðu minningarnar eru eftir. Þú
Skilafrestur
minningargreina
Eigi minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunn-
inn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi.
varst alltaf svo hug-
rökk í þínum miklu
veikindum. Þegar ég
kom til þín, hvort sem
þú varst heima eða á
spítalanum, áttir þú
alltaf til bros handa
mér. Það hefur alltaf
verið gott samband á
milli okkar þótt við
byggjum ekki nálægt
hvor annarri, svo við
notuðum símann mik-
ið. Þær eru margar
góðu minningarnar
sem ég á. Þú bauðst
mér alltaf með í ferða-
lögin sem þið fóruð í, og þær voru
skemmtilegar ferðirnar okkar. Nú
þegar þú ferð héðan er fallegi garð-
urinn þinn í fullum blóma, þú hafð-
ir svo gaman af að gera garðinn
fínan, alltaf að setja niður blóm eða
hreinsa blómabeðin. Og ég veit að
það var erfitt fyrir þig að geta ekki
verið neitt í garðinum í vor. Með
þessum fáu línum vil ég kveðja þig,
elsku Dúna mín.
Rúddi minn, ég þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir hana
systur mína, þú ert búinn að styðja
hana vel og dyggilega, hún hefði
ekki getað átt betri mann.
Rúddi minn, Bjarni, Inga og Óli,
ég bið góðan Guð að styrkja ykk-
ur. Og elsku Dúna mín, ég þakka
þér allar ánægjustundirnar sem við
áttum saman. Guð blessi þig.
Þín systir,
Erla.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-
lýsingar þar um má lesa á heimasíðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.