Morgunblaðið - 21.06.1997, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ASTA
ÞÓRARINSDÓTTIR
KARL
FRIÐRIKSSON
+ Ásta Þórarins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 26. sept-
ember 1913. Hún
lést á heimili sínu
í Reykjavík 10. júní
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Háteigskirkju
19. júní.
Elsku amma okkar
er dáin. Amma var
meira en bara amma
í hugum okkar. Hún
var kær vinur. Hún
var yndisleg manneskja sem elsk-
aði alla sem í kringum hana voru
og fólki leið alltaf vel hjá henni
enda var gestagangur mikill.
Varla leið sá dagur að enginn
kæmi til hennar í heimsókn, og
hversu veik sem hún var lét hún
sig alltaf hafa það að koma fram
og spjalla við gestina
og bjóða fram veiting-
ar. Við munum alltaf
muna eftir vöfflunum
hennar ömmu með
heimalagaðri rabarba-
rasultu og ijóma.
Góðmennska henn-
ar og örlæti var ein-
stakt. Hún var ekki
aðeins örlát á verald-
lega hluti, heldur gaf
hún einnig mikið af
sjálfri sér. Hún var
alltaf tilbúin að hjálpa
okkur þegar við áttum
í erfiðleikum með
námið og studdi allar þær ákvarð-
anir sem við tókum.
Elsku amma, við þökkum þér
fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum með þér. Við munum
aldrei gleyma þér.
Asta, Elín og Bjarni.
JAKOBINA
GUÐRÍÐUR
JAKOBSDÓTTIR
+ Jakobína Guðríður Jak-
obsdóttir fæddist í Vík í
Mýrdal hinn 8. ágúst 1910.
Hún lést á Fjórðungssjúkra-
húsinu á ísafirði hinn 4. júní
siðastliðinn og fór útför henn-
ar fram frá Reykholtskirkju
14. júní.
Ein besta og hjartahlýjasta kona
sem ég hef kynnst um dagana er
nú dáin. Langamma mín var besti
vinur minn og var alltaf til staðar
hvort sem var í gleði eða sorg.
Hversu oft sem ég kom til þín,
amma mín, þá voru móttökunar
alltaf eins, alltaf sama hlýjan og
kærleikurinn. Það var alltaf jafn
skemmtilegt að hitta þig og spjalla
um alla heima og geima. Þeirra
stunda með þér mun ég sakna
meir en orð fá lýst.
Aldrei brást það að þú værir
með einhveija handavinnu í hönd-
unum, alltaf varst þú að skapa
eitthvað nýtt og prófa ný verk-
efni. Þú varst besta langamma í
heimi og ég þakka Guði fyrir að
ég hafí fengið að hafa þig hjá mér
öll þessi 20 ár. Það líður mér aldr-
ei úr minni hvað það var gott að
koma í litla húsið til ömmu, sem
vissi alltaf hvernig ég vildi hafa
hlutina. Móttökurnar voru ævin-
lega í samræmi við það og þú lagð-
ir þig í líma við að gera sérhveija
heimsókn að litlu ævintýri. Þú ert
nú komin til langafa; allra systkina
þinna og foreldra. Eg veit að það
hafa verið fagnaðarfundir á sama
hátt og þegar við hittumst aftur.
Það voru forréttindi að fá að kynn-
ast þér.
Hrefna Sigríður.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓNÍNA HAFLIÐADÓTTIR
frá Haukadal
á Rangárvöllum,
sem lést á dvalarheimilinu Lundi 17. júní sl„
verður jarðsungin frá Skarðskirkju á Landi
mánudaginn 23. júní kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hafsteinn Magnússon, Jóhanna Stefánsdóttir,
Heiða Magnúsdóttir, Haraldur Teitsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Okkar kæri bróðir,
GRÉTAR THEODÓR JÓNSSON,
Sólheimum 23,
andaðist á Landspítalanum sunnudaginn
15. júní sl.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 24. júní kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en bent á Félag
heyrnarlausra.
Halldóra S. Jónsdóttir, Stefanía Jónsdóttir.
+ Karl Friðriks-
son fæddist á
Borgum í Reyðar-
firði hinn 18. ágúst
1922. Hann lést á
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 14. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Lovísa Jó-
hannsdóttir hús-
móðir, f. 21. maí
1888, d. 1935, og
Friðrik Eyjólfsson
bóndi, f. 28. apríl
1887, d. 1925. Fyrir
áttu þau hjónin
dótturina Jóhönnu, f. 18. mars
1921. Með seinni manni sínum,
Pétri lýjartanssyni, átti Lovísa
soninn Kjartan, f. 1. nóvember
1930.
Útför Karls fer fram frá
Eskifj arðarkirkj u í dag og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Þegar við lítum yfir farinn veg
og minnumst ættingja og vina,
þá ber hann Kalli höfuð og herðar
yfir þá, sem við höfum þekkt
vegna manngæsku. Alltaf þessi
ljúfmennska og elskulega fram-
koma.
Á gleðistundum var hann hrók-
ur alls fagnaðar. Hann hafði yndi
af dansi og söng og oft var tekið
lagið á góðra vina fundi. Minn-
umst við þá helst þegar við systk-
inin og makar okkar ásamt þeim
Kalla, mömmu og pabba áttum
yndislega helgi saman í bústaðn-
um okkar í Borgarfirði. Við sung-
um öll uppáhaldslögin hans og
okkar og Kalli naut sín virkilega.
Ungur að árum fór Kalli að
bænum Eskifirði, til hjónanna
Sigríðar Sigurðardóttur og Björg-
úlfs Runólfssonar. Eftir að þau
létust var Kalli áfram hjá börnum
þeirra, þeim Huldu og Bergi. Þar
var hann upp frá því í vinnu upp
á fæði og húsnæði. En fyrir þá
vinnu sem hann vann utan heimil-
is fékk hann laun.
Það má segja, að með vinnu
sinni í Eskifirði hafi Kalli lagt í
sjóð til framtíðar, þar sem Huldu-
hlíð er nú. Hann var einn af mörg-
um sem lagði grunninn að Huldu-
hlíð. Þeir sem vinna við að hlúa
að öldruðum vinna göfugt sarf,
þeir þurfa því að halda vöku sinni.
í mörg ár vann Kalli í Frið-
þjófi hjá Unnari frænda sínum.
Alltaf þegar hann talaði um Unn-
ar, fann maður hvað honum þótti
vænt um hann. Svo var einnig
um Valda Friðriks, þeir voru góð-
ir vinir og hafa þeir nú hist á
Guðsvegum.
Aldrei lagði Kalli illt til nokk-
urs manns, það var eins og hann
bæðist afsökunar á því að vera
til og þakklæti hans hafði engin
takmörk. Hann rétti öllu ungvið-
inu okkar gjafir á hátíðarstundum
og stráði gleði og hamingju með-
al okkar. Með trega og djúpum
söknuði kveðjum við þig, kæri
frændi og vinur. Við þökkum þér
allar góðu stundirnar með okkur
og fjölskyldunni og geymum þær
sem dýrgripi í minningasjóði.
Guð blessi minningu heiðurs-
mannsins Karls Friðrikssonar.
Anna og Friðrik.
Elsku Kalli frændi.
Frá því að við munum eftir
okkur, ert þú samofinn minning-
um okkar. Þú kominn í heimsókn
til ömmu, hún svo lukkuleg því
Kalli bróðir var kominn í heim-
sókn.
Þú heilsaðir okkur af svo mik-
illi ljúfmennsku, straukst með
stóru hendinni þinni yfir kollinn
á okkur og sagðir „sæl gæskan“
eða „sæll gæskur-
inn“.
Minningarnar frá
öllum þeim jólum sem
þú varst með okkur
og einnig þeim, sem
þú komst ekki, hvað
við söknuðum þín því
þú varst lasinn.
Minningar frá því að
keyra þig og ömmu á
ball, því þú hafðir svo
gaman af því að
dansa og þá dreif
amma auðvitað í því,
ef það mætti verða
þér til ánægju. Alltaf
áttir þú stóran part í hjartanu
hennar ömmu, því frá því að þið
voruð ung og misstuð foreldra
ykkar var hún vakin og sofin yfir
velferð þinni.
Kæri frændi. Djúpur söknuður
fyllir hjörtu okkar. Lífið fór ekki
mjúkum höndum um þig. Ung að
árum misstuð þið systkinin for-
eldra ykkar og leiðir ykkar skildu.
Þú fórst til Eskifjarðar, amma fór
að vinna fyrir sér, en áður þurfti
hún að fara með Kjartan í fóstur.
Það má nærri geta hvað þið mátt-
uð þola. En nú ert þú hjá Guði,
því örugglega hafa englar Guðs
tekið á móti þér opnum örmum
svo hjartahreinn sem þú varst.
„Sælir eru hjartahreinir því þeir munu Guð
sjá.“
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Guðrún, Georg, Júlíus
og Jóhann.
Mig langar til þess, elsku Kalli
minn, að kveðja þig með nokkrum
orðum. Ég hef oft hugsað um það
að það hljóti að hafa verið bæði
erfitt og sárt fyrir þig að missa
pabba þinn svo ungur sem þú varst
og svo nokkrum árum seinna
mömmu þína og vera þá settur í
fóstur. Því þó fólkið sem þú varst
hjá væri gott er alltaf erfitt að sjá
á eftir sínum nánustu, sérstaklega
svona ungur að árum. Og ekki gat
hún Hanna, stóra systir, sem þá
var aðeins 14 ára, verið hjá þér
því hún þurfti að fara að vinna
hörðum höndum, en mikið þótti
henni alltaf vænt um þig.
Ég man fyrst eftir þér á köldum
vetrardegi, þegar ég kom volandi
inn því mér var svo kalt á tánum.
Þá sast þú við eldhúsborðið bros-
andi þínu blíða brosi og varst nú
ekki lengi að nudda hlýju í táslurn-
ar. Fyrst komstu bara um jólin til
okkar, en síðar oftar, og ég man
hvað við hlökkuðum alltaf til að
fá þig í heimsókn. Það verður tóm-
legt á næstu jólum þegar þig vant-
ar við jólaborðið og mikið eiga þau
mamma og pabbi eftir að sakna
þín.
Þegar ég fór að vinna á Eski-
firði var oft farið í heimsókn til
þín, Kalli minn. Alltaf varst þú svo
ánægður að fá heimsókn. Þegar
þú komst síðast í sumarbústaðinn
til mín var nú glatt á hjalla og
mikið þótt þér nú gaman þegar
við sungum hástöfum saman. Svo
var nú gaman þegar ég hringdi í
þig, þú sagðir alltaf og þóttist
vera svo hissa: „Nei, er það
Bogga?"
Kalli minn, ég ætla ekki að
hafa þessi kveðjuorð lengri. Börnin
mín, Róbert og Björk, biðja svo
vel að heilsa Kalla frænda. Kalli
minn, ég og Guðmundur biðjum
guð að blessa þig og taka vel á
móti þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofí rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Hvíl þú í friði, Kalli minn, og
takk fyrir allt.
Vilborg frænka, Keflavík.
Elsku frændi minn er nú fallinn
frá. Það er eins og allt sé fyrirfram
ákveðið. Kalli heimsótti okkur í
desember sl. og svo aftur nú fyrir
bara tveimur mánuðum. Nú átti
bara að skella sér suður fyrirvara-
laust þó það hafi ekki verið nein
sérstök ástæða til, þetta var svo
líkt Kalla. Það átti helst allt að
gerast í gær. Ég er svo stolt af
því að hafa átt svona góðan
frænda og vin, því þó merkilegt
kunni að hljóma tókst strax með
okkur Kalla svo innileg vinátta.
Ég átti aldrei heima á Eskifirði
og kynntist Kalla ekki almennilega
fyrr en ég var komin á fullorðins-
ár, en við skildum svo vel hvort
annað.
Kalli átti annars svo marga vini.
Þegar hann var hér fyrir sunnan
hjá okkur brást það ekki, það var
alveg sama hvert maður fór með
honum í Kringluna, Hagkaup eða
bara á staðarkrána hér í Grafar-
vogi. Þangað fórum við eitt kvöld
í miðri viku og þar sátu ekki nema
tvær til þijár hræður inni og auð-
vitað stendur upp einn af þeim og
spyr hvort þetta sé ekki Kalli, alls
staðar var Kalla heilsað með vin-
semd og hlýju.
Mér þótti bara svo leiðinlegt að
geta ekki fundið einhveija
nikkukrá þegar þú varst hér síð-
ast, því þig langaði svo að heyra
í uppáhaldshljóðfærinu þínu og
dansa, en Gunnar reyndi að finna
það með því að skreppa með þig
í bæinn á kráarölt en allt kom
fyrir ekki, þér leist ekkert á nætur-
lífið í borginni og varst feginn að
komast heim.
Elsku Kalli minn, nú vitum við
að þér líður vel, við eigum eftir
að sakna þess að heyra ekki leng-
ur þín einlægu orð: „Hafdís mín!
Gunnar minn!“ Þetta hljómaði svo
einstaklega hlýlega frá þér. Við
Gunnar vorum búin að púsla eina
fríinu okkar saman til þess að
vera með þér á 75 ára afmælinu
þínu í ágúst. En enginn veit sína
ævina fyrr en öll er. Hvíl í friði,
elsku vinur.
Hafdís Kjartansdóttir.
Karl Friðriksson er látinn eftir
stutta sjúkralegu. Hann var vist-
maður hér í Hulduhlíð og var hvers
manns hugljúfi. Hann var alltaf
kátur og hress og góðmenni mik-
ið, enda kominn af góðu fólki það
ég best veit. Foreldrar hans voru
Lovísa Jóhannsdóttir frá Áreyjum
og Friðrik Eyjólfsson á Borgum.
Áttu þau hjón tvö börn, Karl og
Jóhönnu, sem búsett er í Keflavík.
Karl var vanur hin síðari ár að
fara á hveiju ári til systur sinnar,
og annarra skyldmenna á Suður-
landi.
Fyrir fermingu fór Kalli til heið-
urshjónanna á Eskifirði, þeirra
Björgólfs Runólfssonar frá Helgu-
stöðum o g Sigríðar Sigurðardóttur
frá Kollaleiru og þar ól hann sinn
aldur þar til hann fluttist á Hjúkr-
unar- og dvalarheimilið Hulduhlíð
hér á Eskifirði. Hér leið Kalla afar
vel og hann hlakkaði mikið til 18.
ágúst nk., en þá hefði hann orðið
75 ára og dvalarheimilið Hulduhlíð
átta ára. Eins og áður segir var
Kalli alltaf kátur og skapgóður og
ljúfmenni hið mesta, og ég álykta
að fólk hafi orðið betra fólk af að
kynnast honum. Það er mín ósk
að íslenska þjóðin eigi ráðandi
menn eins góða og sannsögla og
grúðmennið Karl Friðriksson var.
Ég vona og veit að Karl fær góða
heimkomu og ég hlakka til að hitta
hann.
Blessuð sé minning Karls Frið-
rikssonar.
Regína Thorarensen.