Morgunblaðið - 21.08.1997, Blaðsíða 42

,42 FIMMTUDAGUR 21. ÁGÚST 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SVAVAR
ÁRNASON
+ Svavar Árnason
fæddist í
Reykjavík 5. sept-
ember 1991. Hann
lést af slysfórum á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 13. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru hjónin
Hildur Sigurðar-
dóttir, lektor við
námsbraut í hjúkr-
unarfræði við Há-
skóla íslands, og
Árni Sigurðsson,
verkfræðingur hjá
Marel hf. í Reykja-
vík. Bræður hans eru Sigurður
Jósef, fæddur 19. janúar 1985,
Bjarni, fæddur 1. febrúar 1987,
Jón Þór, fæddur 25. ágúst 1989,
og tvíburabróðir Svavars, Unn-
steinn, fæddur 5. september
1991.
Svavar hefði byrjað skóla-
göngu sína í 1. bekk í haust.
Svavar verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 10.30.
_ Elsku litli frændinn okkar hann
^Svavar er látinn. Enginn skilur af
hveiju ungur, heilbrigður og ham-
ingjusamur drengur sem átti allt
lífið framundan er kallaður burtu.
Þessi lífsglaði, fjörugi grallari sem
var jafnframt svo íhugull, góðhjart-
aður, gjafmildur og sáttfús.
Svavar ólst upp á meðal bræðra
sinna í faðmi yndislegra foreldra. Á
sinni stuttu ævi fékk hann notið
takmarkalausrar ástar og um-
hyggju þeirra þar sem þolinmæði,
^anngirni, jafnræði og kærleikur
var haft í fyrirrúmi.
Svavar og Unnsteinn
tvíburabróðir hans
voru alltaf saman í öllu
og nutu oft leiðsagnar
eldri bræðra sinna.
Svavar var vel gefinn
og hlakkaði til að fara
í skólann í haust.
Samverustundirnar
á Kastalabrekku eru
ógleymanlegar. Þar
hitti Svavar oftast
frændsystkini sín og
glaðværðin réð ríkjum.
Hvergi var snertingin
við náttúruna eins náin
þar sem hann umgekkst dýrin í
sveitinni og fylgdi elskandi afa og
ömmu við störf sín. Síðustu helgina
sína var Svavar að hjálpa afa og
ömmu í heyskap ásamt öllum hinum
frændunum. Hugurinn var mikill
þegar hann velti böggunum og réð
áhuginn oft meiru um afköstin en
líkamsstærð.
Hildur og Árni eru einstaklega
dugleg að fara með drengina sína
út i náttúruna. Hvenær sem veður
og tækifæri gefast er farið í stuttar
og langar ferðir út fyrir bæinn og
fékk Svavar að njóta þess. í þessum
ferðum fann hann ásamt bræðrum
sínum ævintýraheima, álfasteina,
leynistaði og ætíð nýjar slóðir til
að þræða. Uppáhaldsstaðurinn var
samt Heiðmörk - hvergi var jafn-
gaman að leika sér.
Var það tilviljun að síðasta dag-
inn sinn var Svavar með móður
sinni og bræðrum í Heiðmörk? Var
það tilviljun að einmitt þennan dag
var fegurðin aldrei meiri og ham-
ingjan fyllri? Af hveiju var brott-
+
Ástkasr eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÞÓRUNN S. RAFNAR,
Brautarlandi 8,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 16. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 22. ágúst kl. 13.30.
Hallgrímur Jónsson,
Helga Guðrún Hallgrímsdóttir, Einar Kr. Haraldsson,
Hanna Magnea Hallgrímsdóttir, Samúel Sigurðsson,
Sigrún Hallgrímsdóttir, Jóhannes Arason,
Stefán Sigurður Hallgrímsson, Ásta Þorsteinsdóttir,
Jóhann Hallgrímsson, Bryndís Þorkelsdóttir
og barnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR SIGURÐSSON
fyrrum bóndi
á Velli II,
Hvolhrepp,
lést að morgni 10 þessa mánaðar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Vilborg Sigrún Ingvarsdóttir,
Sigurður Ingvarsson,
Hildur Ingvarsdóttir,
Hjálmar Ingvarsson,
Sigfús Bergmann Ingvarsson,
Hjörtur Ingi Vilhelmsson,
Guðlaug Kristinsdóttir,
Arngrímur Jónsson,
Hulda Jónsdóttir,
Ingigerður Kristjánsdóttir,
Halla Bergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær móðir mín, dóttir, systir og mágkona,
HL(N sigurðardóttir,
Fífumóa 5B,
Njarðvík,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 19. ágúst.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ástþór Óðinn Ólafsson,
Aðalheiður Kristjánsdóttir
og systkini.
kvaðning Svavars litla römmuð feg-
ursta degi sumarsins? Af hverju var
kyrrð kvölds og roði sólar við sólar-
lag þessa dags svo einstakt? Full-
komin fegurð en á sama tíma tak-
markalaus örvænting og ótti for-
eldra vegna brottkvaðningar elsk-
aðs barns. Svo snöggt, svo vægðar-
laust, svo þungbært. Við trúum því
að lífið sé ekki tiiviljunum háð.
Okkur er öllum ætlað ákveðið hlut-
verk og við vitum ekki hvenær því
lýkur í þessum heimi og annað til-
vistarstig tekur við. Svavar hefur
fyllt líf foreldra sinna og bræðra
björtu brosi sem við höfum fengið
að njóta í návist hans. Fögur um-
gjörð síðasta dags Svavars litla var
eins og spegill af honum sjálfum,
yndislega bláeygða frændanum
okkar og vonandi táknrænt um það
sem bíður hans.
Elsku Hildur, Árni, Siggi Jósef,
Bjarni, Jón Þór og Unnsteinn. Sorg-
in ristir djúpt, orð eru lítils megn-
ug. Hryggð okkar og söknuður eru
mikil en minningin um lítinn elsku-
legan dreng mun lifa í hjörtum
okkar. Við erum þakklát fyrir að
hafa átt þennan dýrmæta tíma með
Svavari litla.
Við biðjum þess að algóður Guð
huggi ykkur og styrki á þessum
erfiða tíma í lífi ykkar.
Móðursystkini og
fjölskyldur þeirra.
Kveðja frá starfsfólki
Arnarborgar
Allar fagrar minningar,
er okkur ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flytjum við þér,
fyrir samveruna.
Með þessum orðum kvöddum við
litla vin okkar, þegar hann útskrif-
aðist í sumar, eftir tveggja ára veru
í leikskólanum Arnarborg.
Elsku Svavar.
Þú varst alltaf svo hress, kátur
og hugmyndaríkur, þannig að öllum
þótti gaman að vera í návist þinni.
í leikskólanum var skemmtilegur
hópur jafnaldra sem fylgdi þér, og
var þar oft glatt á hjalla. Yngri
börnin litu upp til ykkar og vildu
fá að vera með og var það alltaf
sjálfsagt í þínum huga.
Þegar við kvöddumst voru okkur
efst í huga þær breytingar sem biðu
ykkar vinanna, skólaganga og
fleira, sem okkur er ljúft að fylgj-
ast með. Það var okkur því mikið
áfall þegar okkur var tilkynnt um
andlát þitt. Við munum ætíð minn-
ast þín sem gleðigjafa og góðs vin-
ar.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um Ijósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Hvíl í friði, litli vinur.
Guð styrki og varðveiti fjölskyldu
þína í he.inar miklu sorg.
Elsku Svavar vinur okkar. Við
þökkum þér fyrir allar skemmtilegu
stundirnar sem við áttum saman í
leikskólanum og heima hjá okkur.
Þegar við fórum á leynistaðinn okk-
ar og allt sem við töluðum um á
meðan við sátum saman og vorum
að teikna og leika okkur í dýraleik.
Þá ákváðum við svo margt, til dæm-
is að fá pabbana okkar til að hjálpa
okkur að byggja kofa í sumar, þar
sem við ætluðum að halda upp á
afmælin okkar. Það var svo gaman
þegar við vorum í fótbolta og þegar
við fórum í fjöruferð og fundum
ígulker og spriklandi fiska.
Elsku besti Svavar. Við munum
sakna þín svo mikið. En það er
gott að við skulum hafa hann Unn-
stein bróður þinn hjá okkur. Við
vonum að þér líði vel hjá Guði og
þú fáir að hitta öll dýrin sem þú
sagðir okkur frá að hefðu dáið í
sveitinni þinni og þú getur leikið
við litlu fallegu englana á himnin-
um. Við gleymum þér aldrei.
Þínir vinir,
Davíð Már og Magnús Orri.
Þegar fólk velur sér íverustað
getur það ekki um leið valið sér
nágranna. Hvernig þeir eru kemur
í ljós þegar flutt er á staðinn og
kynni takast. Þegar ég flutti í Jörfa-
bakkann fannst mér það meðmæli
með íbúðinni að fyrir neðan bjuggu
hjón með fimm litla stráka. Þarna
myndu synir mínir sem voru á sama
aldri örugglega una sér vel. Það
kom fljótt í ljós að þær væntingar
brugðust ekki. Strax frá fyrsta degi
voru þeir boðnir velkomnir í félags-
skapinn, það munaði ekki svo mikið
um tvo til viðbótar. Þarna eignuð-
ust þeir góða vini sem var sárt sakn-
að er við fluttum í burtu.
Það var unun að fylgjast með
því jiversu ástríkt uppeldi Hildur
og Árni veittu sonum sínum. Þau
gátu með samvinnu og góðu skipu-
lagi samræmt það fullri vinnu utan
heimilis. Allar frístundir voru nýttar
með drengjunum til hins ítrasta og
tilveran snerist um þá. Enda voru
þeir alltaf yfirvegaðir og báru þess
merki að á heimilinu ríkti ró og
festa.
Elsku Hildur, Árni og synir. Nú
þegar sorgin knýr dyra og höggvið
er skarð í hópinn ykkar leita hugs-
anir mínar í Jörfabakkann og ég
og synir mínir minnumst skemmti-
legra samverustunda með ykkur
sem gáfu okkur mikið. Megi minn-
ingar ykkar um glaðværan lítinn
dreng lýsa ykkur veginn áfram og
gefa fjölskyldunni styrk.
Þessari litlu bæn sem er okkur
kær fylgja kveðjur frá Aðalsteini
og Bjarna Símoni.
Leið þú mína litlu hendi
Ijúfi Jesú þér ég sendi
bæn frá mínu bijósti sjáðu
bliði Jesú að mér gáðu.
Björg Bjarnadóttir.
Elsku Svavar. Fyrir nokkrum
dögum sagði ég við mömmu að mig
langaði svo til strákanna í Reykja-
vík og þá meinti ég ykkur Unna.
Næsta kvöld sagði mamma mér að
þú hefðir dottið á hjólinu þínu og
meitt þig svo mikið og við skyldum
biðja Guð um að þú yrðir aftur frísk-
ur. En Guð hefur vantað lítinn strák
því morguninn eftir sagði mamma
mér að þú værir dáinn. Það er erf-
itt að skilja þegar maður er svona
lftill eins og við af hveiju lítil börn
þurfa að deyja. Þú varst bara fimm
ára og áttir bráðum afmæli og svo
áttir þú að fara að byija í skólanum
eins og ég. En núna ferð þú í skól-
ann hjá Guði með hinum englunum.
Ég vildi samt að þú værir hérna
ennþá. Þótt við hittumst ekki oft
vorum við góðir vinir. Ég man hvað
það var gaman í fyrra þegar við
komum í sumarbústaðinn sem þið
voruð í og við fórum í yfir og bolt-
inn skoppaði alltaf inn í tijágróður-
inn, svo fórum við í Dimmuborgir
og löbbuðum út um allt þar og síð-
an grilluðum við. Það var svo gam-
an þá. Nú kveð ég þig, elsku Svav-
ar, og bið englana og Guð að passa
þig fyrir okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eiiífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Þín frænka og vinkona,
Auður Jóna.
Það var sárt að heyra að Svav-
ar, frændi okkar og vinur, væri
dáinn. Hann sem alltaf var svo
skemmtilegur og góður leikfélagi.
Nú verður ekki framar hlaupið um
stokka og steina í ömmugarði með
honum. Við söknum hans sárt og
viljum minnast samverustundanna
með eftirfarandi ljóðlínum:
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
- hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
Hvað jafnast á við andardráttinn þinn?
Hve öll sú gleði er fyr naut hugur minn
er orðin hljómlaus utangátta og tóm
hjá undrinu að heyra þennan róm,
hjá undri því, að líta lítinn fót
í litlum skóm, og vita að heimsins gijót
svo hart og sárt er honum fjarri enn,
og heimsins ráð sem brugga vondir menn,
já vita eitthvað anda hér á jörð
er ofar standi minni þakkargjörð
í stundareilífð eina sumarnótt.
Ó alheimsljós, ó mynd sem hverfur skjótt.
(H.K.L.)
Það er gott að eiga minningarnar
um þig elsku Svavar, við munum
geyma þær í hjarta okkar.
Megi góður Guð geyma þig.
Steinbjörn, Gísli
og Heiðdís Osk.
Ljósir lokkar, leiftrandi augu og
fallegt bros. Þetta er myndin sem
við munum geyma í minningunni
um hann Svavar litla frænda okkar
sem var hrifinn frá okkur svo allt
of fljótt. Hjörtu okkar fylltust sorg
þegar þær fregnir bárust að hann
væri dáinn. Minningar sækja á hug-
ann frá öllum þeim stundum er
hann kátur og glaður lék sér meðal
okkar. Oft mátti heyra Svavar og
bræður hans syngja svo fallega
Kvæðið um fuglana og því viljum
við láta þessi erindi verða kveðju
okkar til hans.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Á náðarstund ég návist þína finn.
Leyf nöktu bami að snerta faldinn þinn,
og dreyp á mínar varir veig,
sem vekur líf og gerir orðin fleyg.
Ef fuglar mínir fengju vængjamátt,
þá fljúga þeir um loftið draumablátt,
og þér, sem hæst í himinsölum býrð,
skal helgað þeirra flug og söngvadýrð.
Og eins og bamið rís frá svefnsins sæng,
eins sigrar lífíð fuglsins mjúka væng.
Er tungan kennir töfra söngs og máls,
þá teygir hann sinn hvíta svanaháls.
Nú fljúga mínir fuglar, góða dís.
Nú fapa englar pðs í Paradís.
(D.S.)
Elsku Árni, Hildur, Siggi, Bjarni,
Jón Þór, Unnsteinn og aðrir ástvin-
ir, megi góður Guð styrkja okkur
öll í þessari miklu sorg.
Föðursystkini og
fjölskyldur þeirra.
Dagurinn var svo sólbjartur og
hlýr og kallaði á útivist og Heið-
mörkin var svo sannarlega sá stað-
ur þar sem gott er að njóta slíkrar
útivistar. Við vorum rétt að stíga
út úr bílnum í Hjalladal þegar við
heyrðum kallið eftir hjálp og biðum
ásamt svo mörgum öðrum eftir að
hjálpin bærist með von og bæn í
hjarta um að litla drengnum yrði
bjargað. Á slíkri stundu verður
maður svo lítill og að manni finnst
einskis megnugur.
Það var eins og öll náttúran héldi
niðri í sér andanum og það var ró
og kyrrð þrátt fyrir að hjarta hvers
manns engdist af ótta um líf
drengsins litla. Styrkur móðurinnar
var slíkur að ekkert okkar var ós-
nortið, við vorum öll mæður og feð-
ur og hann var tákn allra barnanna
okkar og barnabarna. Fallegu aug-
un hans munu seint líða úr minning-
unni.
Börn eiga ekki að deyja, sagði
sonur minn, það detta allir af hjóli
og meiða sig, en börn eiga ekki að
deyja, af hverju gerðist þetta? Það
er erfitt að svara slíkri spurningu
þegar maður spyr sig sjálfur þess
sama.
Ef til vill, ef við hefðum séð með
okkar innri sýn, hefðum við sé engl-
ana björtu sem voru komnir til að
taka á móti barni Guðs sem var að
snúa aftur heim, ef til vill hefðum
við þá séð birtuna og fundið friðinn
sem þeim fylgdi. Ef til vill hefðum
við heyrt þá minna okkur á það að
Jesú sagði: Ég lifi og þér munuð
lifa.
Guð gefi ykkur foreldrunum og
bræðrum styrk í sorg ykkar svo og
öllum öðrum ættingjum og vinum.
Guðbjörg Hermanns-
dóttir og fjölskylda.