Morgunblaðið - 21.08.1997, Blaðsíða 44

,44 FIMMTUDAGUR 21. ÁGÚST 1997
MIIMNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Faðir minn, afi og langafi
JÓN HANSSON HOFFMANN
járnsmiður,
Hrafnistu, Reykjavík,
áður til heimiiis
á Hverfisgötu 104,
Reykjavík
verður jarðsunginn frá Áskirkju föstudaginn
22. ágúst kl.15.00.
Anna Jónsdóttir,
Jón Rafn Gunnarsson, Margrét Gunnlaugsdóttir,
Arnar Þorsteinsson, Kristín Jónsdóttir
og barnabarnabörn.
+
Konan mín, móðir okkar og tengdamóðir,
LÍS BERGS,
Þorragötu 5,
andaðist 14. ágúst síðastliðinn. Útför hennar hefur farið fram.
Helgi Bergs
Helgi Már Bergs Dóróthea Bergs
Sólveig Bergs Ævar Petersen
Elín Bergs Ólafur Ragnarsson
Guðbjörg Bergs Viðar Gunnarsson
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkaers eiginmanns
míns og föður okkar,
ÁSMUNDAR SIGURJÓNSSONAR,
Háteigsvegi 26,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til sr. Braga Skúlasonar.
Lis Sigurjónsson,
Pia Ásmundsdóttir,
Kjartan Ásmundsson,
Egill Ásmundsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar,
MARINÓS A. KRISTJÁNSSONAR
bónda,
Kópsvatni II.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á Sjúkrahúsi Suðurlands Selfossi fyrir
góða umönnun og hlýhug
Valdís Marinósdóttir,
Guðmundur Marinósson.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát
og útför uppeldissystur okkar,
UNNARJÓHANNESDÓTTUR
frá Efra Hofi,
Garði,
áðurtil heimilis,
á Austurgötu 6,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 11B
Landspítalanum.
Guðbjörg Einarsdóttir, Ellen Einarsdóttir,
Anna Einarsdóttir, Áslaug Einarsdóttir,
Sigríður Einarsdóttir, María Einarsdóttir
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
BERGDÍSAR INGIMARSDÓTTUR,
Þinghólsbraut 26,
Kópavogi.
Valgeir Friðþjófsson,
Sólveig Auður Friðþjófsdóttir, Eysteinn Guðmundsson,
Bóthildur Friðþjófsdóttir, Finnbogi Þ. Baldvinsson,
Valgerður Friðþjófsdóttir, Ólafur Jónsson,
Helgi Friðþjófsson,
Fjóla Friðþjófsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐRÚN
JÓNSDÓTTIR
+ Guðrún Jóns-
dóttir faeddist á
Sléttu í Reyðarfirði
6. júní 1910. Hún
lést 6. ágúst síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Munkaþverárkirkju
15. ágúst.
Elsku Rúna mín,
mig langar að kveðja
þig með nokkrum orð-
um og þakka þér fyrir
allt það góða sem þú
hefur gert fyrir mig og
okkur öll í Brekkugöt-
unni. Systur mínar, allar fimm,
Guðrún, Auður, Gerður, Áslaug og
Steinunn og ég vorum í sveit hjá
ykkur á Ytra-Laugalandi meira eða
minna, en ég, sú heppna, var fyrst
í röðinni og var þar í níu sumur
samfleytt (hinar komust ekki að
strax) og átti að heita vikastelpa
og kúasmali með Aðalbirni (Adda)
yngri syninum á bænum, Hjörleifur
sá eldri var í öðrum verkum. Ég
held því fram að þeir séu uppeldis-
bræður mínir, því það var ekki bara
sumardvöl hjá mér, heldur eyddi
ég öllum mínum skólafríum hjá
ykkur, nema alhelgustu dögunum
um stórhátíðir. Pabba fannst nú oft
að ég væri að ryðjast fram eftir,
en það getur nú ekki verið því
aldrei, aldrei, fann ég til þess að
ég væri ekki hjartanlega velkomin.
Þessar vetrardvalir mínar voru
farnar fram yfir táningsaldurinn og
oft með vinkonum mínum, þeim
Gottu og Ellu, sem voru þér ekki
alókunnugar því þær voru úr
Vopnafirði. En þar hafðir þú verið
hjá Árna Vilhjálmssyni og Aagot
konu hans, áður en þú giftist
Tryggva þínum, en ykkar kynni
hófust eins og oft var á þeim árum,
er þú komst sem kaupakona í
Syðra-Laugaland. Jóhannes,
tengdafaðir þinn, var þá lifandi og
bjó með bömum sínum, Finni, Jónu
og Tryggva og bjugg-
uð þið síðan með þeim
í félagsbúi eftir að Jó-
hannes lést. Kannski
hefur verið erfitt fyrir
unga konu að setjast
inn í svo rótgróið heim-
ili með sínum siðum og
venjum, en þú tókst á
við það og stóðst þig
með prýði. Ég man
þegar „afi“ sat á sínum
stað í eidhúsinu hjá þér
og þið spjölluðuð sam-
an, þú varst alltaf svo
hlý og skilningsrík við
hann, gamlan mann-
inn, sem hættur var að vinna og
hafði stundum aðra skoðun á mál-
unum en yngra fólkið, að aldrei
svaraðir þú honum nema með góðu.
Elsku Rúna mín, þú varst svo
mikill dýravinur. Enn minnist ég
þess er þú varst að tala við og
gæla við hestinn þinn hann Svan,
hvítan og stóran, og á góðviðris-
kvöldum eins og þau gerast í Eyja-
firði fórst þú oft út fyrir tún til að
færa hestunum brauðbita. Hund-
ana, kálfana, heimalningana og
hænsnin umgekkst þú alltaf með
sömu umhyggjunni. Einu sinni lá
gamli Sámur á tröppunum, sofandi
og frekar en að hrekja hann upp
ætlaðir þú að stíga yfir hann, en
ekki vildi betur til en svo að þú
dast fram af tröppunum og þurfti
að sauma 18 spor í höfuðið á þér
og þú snerir þig og brákaðir en
tókst það fram þegar þú sagðir mér
frá slysinu að þetta hefði ekki verið
blessaðri skepnunni að kenna.
Ekki var nú umhyggja þín fyrir
okkur krökkunum minni. Þegar
komið var úr sundi á kvöldin var
alltaf mjólk og brauð tilbúið handa
okkur fyrir svefninn. Þú hafðir það
verk að strokka og var það gert á
sunnudögum í suður-búrinu, og
þegar við Addi fórum til kúnna
komum við að glugganum á búrinu
og fengum aukagetu með okkur,
JAKOBÍNA
BJÖRNSDÓTTIR
+ Jakobína
Björnsdóttir
fæddist á Borgar-
firði eystra 22. ág-
úst 1920. Hún lést
8. ágúst síðastliðinn
á heimili sínu og fór
útför hennar fram
frá Bakkagerðis-
kirkju 16. ágúst.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt
(V. Briem.)
Þó svo að við ættum von á þess-
um fréttum vorum við samt ekki
viðbúin þegar við fréttum að amma
Dabba væri dáin.
Þegar við vorum lítil og vorum
í heimsókn fyrir austan hjá ömmu
höfðum við yfirleitt nóg fyrir stafni.
Við fengum lánað hjá henni sigtið
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfidrykkjur
Sími 562 0200
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
úr eldhúsinu og fötu
til að fara og veiða síli
eða þá að við „stál-
umst“ í rabarbarann
hennar og fengum með
okkur sykur úr eldhús-
inu. Já það var alltaf
nóg um að vera þegar
við vorum á Borgar-
firði. En eftir því sem
við eltumst fækkaði
ferðunum austur en
alltaf vorum við krakk-
arnir þó velkomin.
Við systkinin viljum
með þessum fáu orðum
kveðja ömmu Döbbu
og minnast hennar þannig.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þins fjallasal.
(V. Briem)
Barnabörn og barnabarna-
börn í Vestmannaeyjum.
Crfisclrykkjur
A
CXIXXIIXXXXin
'VsKingohð/ið
GRPt-mfi
Sími 555-4477
var það þykk sódakökusneið með
rabarbarasultu og þeyttum ijóma
sem þú skófst af strokklokinu með
bullunni því þú strokkaðir í tré-
strokk þá.
Alltaf áttum við það víst að ef
við ætluðum til beija eða upp í fjall
á sunnudögum að þú leystir okkur
af við kýrnar, og ekki var amast
við því að við færum fram í Brún-
arlaug til að kaupa okkur tómata,
og þá í félagsskap leikfélaganna
af næsta bæ, Þóru og Brodda.
Oft var glatt á hjalla á þessu
gestrisna heimili og engin furða þó
sumarbörn, kvennaskólastúlkur,
svo sem Jórunn Ferdínandsdóttir
o.fl., byndust þér ævarandi vináttu-
böndum.
Ekki er hægt að láta hjá líða að
minnast allra þeirra ljósmynda sem
þú tókst á gömlu kassamyndavélina
þína. Geyma þær myndir ótrúlega
miklar heimildir um fólk og atburði.
Nú seinni árin þegar þú varst í
föndri með eldri borgurum varstu
alltaf að gera hluti til að gefa og
gleðja aðra og naut ég þess.
Eftir að þín erfiðu veikindi hóf-
ust á sl. ári, hefur þú notið þess
af vinum þínum hve trygg þú ert,
og alltaf hjartanlega þakkát fyrir
umhyggju þeirra. An þess að kasta
rýrð á neinn held ég að utan fjöl-
skyldunnar hafi hjónin Guðmundur
(Gummi) og Aagot (Gotta) átt flest
sporin til þín á sjúkrahúsin í Reykja-
vík þegar þú varst þar, einnig Krist-
ín (Didda) systir Gottu.
Élsku Rúna mín, margt fleira get
ég sagt um umhyggju þína við mig
og fjölskyldu mína. Þið Guðni náðuð
vel saman og nutu hann og börnin
mín sömu vináttu og ég. Sendum
við þér okkar hinstu kveðju og
þökkum allt og allt og segi ég eins
og Dodda mamma, fáir hafa verið
mér hjálplegri og betri en Rúna
mín og Ytra-Laugalandsfólkið, en
þið voruð vinkonur frá barnæsku á
Reyðarfirði þar sem þú ólst upp,
en misstir foreldra þína ung og eft-
ir það varstu hjá einkabróður þín-
um, Guðna, og konu hans, Pálínu,
en hans naut ekki lengi við því
hann fórst með bát sem hann var á.
Þín,
Asta.
Elsku mamma og amma.
Drottinn, við þökkum þína miklu náð,
í þinni kærleikshönd er allt vort ráð.
Þökk fyrir mömmu og ömmu trú og dyggð.
Lof sé þér fyrir Ijósið, sem hún gaf,
sem leiðir okkar för um úfið haf.
Þökk sé þér fyrir gengin spor.
Gæfurik minning fyllir hjörtu vor.
Þökk sé þér Guð.
Lof sé þér Guð, sem gafst mér hennar ást,
göfugrar konu hjarta; er aldrei brást,
sem leiddi mig um lífsins hálu braut
og léði mér styrk að buga hveija þraut.
Hún var mér allt, mitt helga lífsins ljóð,
svo Ijúf og fögur, mildirík og góð.
Allt hennar líf var fögur fyrirmynd,
ein friðargjöf af þinni kærleikslind.
Lof sé þér Guð.
(Ágúst Böðvarsson.)
Hvíl í friði.
Björg, Björn, Harpa
og Birkir.
Skilafrest-
ur minning-
argreina
Eigi minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. I mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunn-
inn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi.