Morgunblaðið - 28.10.1997, Qupperneq 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 28. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR KRISTINN AXELSSON,
Áshömrum 30,
Vestmannaeyjum,
lést á heimili sínu sunnudaginn 26. október.
Þóranna Guðmundsdóttir, Daníel Jónsson,
Valdimar Guðmundsson, Guðrún Eyland,
Axel Guðmundsson,
Hafsteinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ -/5%
Elskuleg eiginkona mín,
INGIBJÖRG HELGADÓTTIR, i f
Fornhaga 11, pi fW>" w . t
Reykjavík, 'W* f
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að kvöldi laugar-
dagsins 25. október. ^ Jl
Jóhann Sæmundsson.
t
Elskulegur bróðir okkar,
ÓLAFUR SIGURÐSSON,
Álfaskeið 64,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði, á
morgun, miðvikudaginn 29. október kl. 13.30.
Sigríður Sigurðardóttir, Sigurður T. Sigurðsson.
+
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
FREYJA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Ásgarði,
Húsavík,
lést á Sjúkrahúsi Þingeyinga sunnudaginn 26. október.
Útför hennar fer fram frá Húsavíkurkirkju föstudaginn 31. október
kl. 13.30.
Páil Vigfússon,
Gísli Vigfússon,
Helgi Vigfússon,
Elísabet Vigfúsdóttir,
Hjálmar Vigfússon,
Sigurður Vigfússon,
Ragnheiður Valdimarsdóttir,
Hrafnhildur Ragnarsdóttir,
Unnur Jónsdóttir,
Leifur Jósefsson,
Hildur Kristjánsdóttir,
Dögg Hringsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir mín og tengdamóðir,
ÞORGERÐUR HAUKSDÓTTIR
kennari,
Hólabraut 20,
Akureyri,
verður jarðsett frá Akureyrarkirkju föstudaginn
31. október kl. 11.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
Minningarsjóð Guðmundar Óla Haukssonar,
reikningur nr. 322-13-877054 í Búnaðarbanka (slands.
Haukur Ingibergsson, Birna Bjarnadóttir,
börn og barnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR SIGURGEIRSDÓTTIR,
Þingvallastræti 33,
Akureyri,
sem lést föstudaginn 24. október, verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 30. október kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Fjórðungssjúkrahúsið á
Akureyri.
Álfhildur Vilhjálmsdóttir, Jón Trausti Björnsson,
Friðgeir Vilhjálmsson, íris Svavarsdóttir,
Sigrfður Vilhjálmsdóttir, Ingvar Þóroddsson,
baranbörn og barnabarnabarn.
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
+ Sigríður Jóns-
dóttir fæddist á
Stóra-Seli í Vestur-
bænum 9. febrúar
1916. Hún lést á
heimili dóttur
sinnar I Sevilla 23.
september siðastlið-
inn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guðrún
Sveinsdóttir og Jón
Guðmundsson.
Systkini hennar
Anna Maack og
Sveinn eru á lífi, en
Guðmundur, Magn-
ús og Ester eru látin.
Eiginmaður Sigríðar var
Viggó Haraldur Valberg Jóns-
son, f. 30. júní 1917, d. 1. mars
1977. Börn þeirra: Viggó Orn,
f. 31.1. 1940, d. 28. ágúst 1972,
Jón Viðar, f. 9.11. 1942, og
Ásdís, f. 17.7. 1944, gift Manuel
Coronil, ræðismanni Islands í
Sevilla. Barnabörnin eru 6 og
barnabarnabörnin 7.
Útför Sigríðar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Sigríður var gift móðurbróður
mínum Viggó Jónssyni, sem lengi
var kenndur við Isafoldarprent-
smiðju og síðar sælgætisgerðina
Freyju. Viggó var nokkrum árum
eldri en ég, en við vorum mjög sam-
rýndir, og með svipuð áhugamál á
ýmsum sviðum.
Þegar Viggó lauk námi í Verzlun-
arskólanum (með mjög góðri eink-
unn), þurfti hann að leita sér vinnu.
Hana fékk hann við afgreiðslustörf
í Tóbaksverzluninni London, en í
þá verzlun rákust inn alls konar
mannvitsbrekkur og einnig útlend-
ingar, aðallega á sumrin. Á þann
hátt varð verzlunin eins konar fé-
lagsmálastofnun, þar sem menn
komu til skrafs og ráðagerða.
Viggó, sem var músíkmaður góð-
ur, átti afar auðvelt með að læra
mál, og bætti þá við verzlunarskóla-
lærdóminn frönsku, og áratugum
síðar spönsku, hvorutveggja málin
með fullkomnum árangri.
Á London-árunum kynntist hann
Sigríði Jónsdóttur, en það var svo
sem ekki litið sérlega hýru auga
af fjölskyldunni. Sigga var nefni-
lega tveim árum eldri en Viggó, og
slíkt þótti á þeim árum hin afleit-
asta latína. Sigga aftur á móti sýndi
strax, hvern ágætismann hún hafði
að geyma. Man ég að hún var sí-
vinnandi, og t.d. þegar komu á
markaðinn sokkavið-
gerðarvélar fyrir silki-
sokka, kom hún sér
upp viðgerðaraðstöðu
fyrir slíka sokka, og
hamaðist á kvöldin við
sokkaviðgerðir til að
fröken Reykjavík
þyrfti ekki að sýna
lykkjufall á sokkunum
sínum eins vesælar
flugfreyjur dagsins í
dag.
Eftir það var vegur
þeirra einn og sameig-
inlegur, þannig að
Viggó og Sigga gerðu
allt sameiginlega.
Viggó var svo lánsamur, að Ólaf-
ur Johnsen hinn eldri (OJ&K) gaf
því auga, að þessi ungi strákur, sem
starfaði í London, hann nennti að
leggja það á sig að þvo verzlunar-
gólfið eftir vinnu til að vinna sér
inn aukapeninga. Svona maður var
í hans augum mikils virði sem
starfsmaður, og var honum veittur
mikill trúnaður með því að ráða
hann sem gjaldkera ísafoldarprent-
smiðju, en því starfi gegndi hann
áratugum saman.
Viggó var frískur vel, forfallinn
bíladellumaður og reyndar laxveiði-
maður líka. Bíladellubakteríuna
fékk ég hjá honum í stórum
skammti, en þegar hann lét mig
veiða vesalings lax í Kjósinni, full-
yrði ég, að ekki leið mér betur en
laxkvikindinu, og hef aldrei veitt lax
síðan. Mér finnst sök sér að drepa
dýr sér til viðurværis, en herfilegt
að geta haft gaman af að kvelja
skepnuna.
Þau Sigga efnuðust einnig vel
og heimilið var glæsilegt og smekk-
legt og gestum vel veitt og þónokk-
uð spilað á flygil (auðvitað
Steinway) eða önnur hljóðfæri á
heimilinu. Músíkáhuginn virðist
hafa verið arfgengur, því að Guðjón
bryti (Jónsson) var landsþekktur
fyrir hljómlistaráhuga, en Guðjón
var móðurbróðir Viggós, mikill öðl-
ingur og vandaður maður, en synir
hans voru þekktir hljómlistarmenn.
í öllum þessum rekstri stóð Sig-
ríður sem veggur að baki Viggós,
og fór með honum í flestar laxveiði-
ferðir, og einnig til útlanda, þar sem
stærsta ferðin var í bíl yfir þver
Bandaríkin, sem reyndar var heldur
lengri vegalengd en 4.000 km, en
slík vegalengd var í Heljarslóðarorr-
ustu skilgreind sem óravegur.
Á sinni lífsleið eignuðust þau
þrjú böm: Elsta barnið var Viggó
Órn, flugmaður, kvæntur Kristínu
+
Ástkær frænka okkar,
ÞÓRDfS DANÍELSDÓTTIR,
Hrannarstíg 3,
verður jarðsungin í.dag, þriðjudaginn 28. októ-
ber, í Fossvogskapellu kl. 10.30,
Gunnar Richter
og aðrir aðstandendur.
+
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN G. SIGURMUNDSSON
framkvæmdastjóri,
Kvisthaga 27,
Reykajvík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju miðvikudaginn 29. október kl. 13.30.
Smári Kristjánsson,
Snæbjörn Kristjánsson, Hulda Kristinsdóttir,
Erna S. Smáradóttir, Ragnheiður S. Smáradóttir,
Silja S. Smáradóttir,
Guðný Snæbjörnsdóttir, Kristján Snæbjörnsson
og barnabarnabörn.
Helgadóttur, og áttu þau 3 börn.
Þau skildu, en Skúli Möller kvænt-
ist síðar Kristínu og gekk Skúli
börnunum í föðurstað og gerði það
svo vel, að ekki varð á betra kosið.
Skúli er sonarsonur Jakobs Möllers,
fyrmm ráðherra, sem var vandaður
maður, svo að hann á ekki langt
að sækja heilindin. Viggó Örn fórst
í flugslysi í Suður-Ameríku.
Yngri sonurinn er Jón Viðar,
ókvæntur og barnlaus. Hann býr í
Ameríku. Yngsta barnið er Ásdís,
sólargeislinn í ættinni. Hún er gjft
Manuel de Coronil, ræðismanni ís-
lands í Sevilla á Spáni, og eiga þau
3 börn.
Eins og alltaf eru barnabörnin
miklu skemmtilegri en foreldrar
þeirra. Svo var einnig hjá Siggu,
en þó var hún mest hjá dóttur sinni
eftir lát Viggós, sem lézt rétt undir
sextugu.
Þegar gerð er upp ævi Siggu og
Viggós, er niðurstaða sú, að þau
skilja eftir sig góðan arf, sem eru
börn og heldur betur bamabörnin.
Þetta fólk er reglusamt, duglegt og
vel hæft á smu sviði hvert og eitt.
Jafnvel þótt Ásdís hafi gifst af landi
burt, hefur hún komið sér upp góðri
ætt á Spáni, á þar fyrirmyndarfjöl-
skyldu, sem stendur mjög framar-
lega í þjóðfélagsstiganum, og vinna
þau öll íslandi þar allt það gagn,
sem þau geta (hann sem konsúll),
og getan er ekki lítil.
Hjá Ásdísi var hún, þegar hún
lézt eftir meira en 10 ára baráttu
við krabbamein, og sýndi alveg ótrú-
legt þrek í þeirri baráttu. Þrekið var
líka ekki lítið hjá Ásdísi og hennar
fólki að hafa bráðveikan sjúkling á
heimilinu til hins síðasta.
Þegar Sigga og Viggó ferðuðust
um landið, þótti þeim réttilega við
hæfi, að framundan væri stjarna
ofan á vatnskassanum á bílnum
þeirra. Á vegferð þeirri, sem Sigga
og Viggó nú ferðast, er framundan
heillastjarna, sem sett er saman úr
góðum hugsunum allra eftirlifandi
vina þeirra, og er sá farkostur hið
bezta farartæki á þeim leiðum, þótt
ekki hafi hann vatnskassa eða
stjömu á vélarhlífinni.
Sveinn Torfi Sveinsson.
Fyrir 31 ári kom ég í fyrsta skipti
til þessa fagra lands til að kynnast
og biðja um hönd tilvonandi eigin-
konu minnar hjá foreldrum hennar,
Sigríði Jónsdóttur og Viggó H.V.
Jónssyni.
Koma mín til þessa fjarlæga
lands var ný upplifun fyrir mig, og
allar áhyggjur mínar og efasemdir
hurfu fljótlega, þegar ég hafði rætt
við Sigríði og Viggó. Þau tóku vel
á móti mér, tóku mér með ein-
stakri hlýju, sem þau sýndu mér
alls ókunnugum. Álla tíma síðan
hefur þetta ástand og hlýja verið
óbreytt, af hendi þeirra, sem mér
fannst helzt geta minnt á sam-
skipti við góða fósturforeldra.
Eg er ekki öruggur um að geta
í fáum orðum lýst manngildi Siggu,
en ég verð að lýsa því fyrir vinum
hennar á Islandi, hve hún var mik-
ils metin á Spáni, heimalandi mínu.
Fjölskylda mín naut þeirra for-
réttinda, að Sigríður dvaldist hjá
okkur á Spáni landdvölurn, sérstak-
lega eftir fráfall Viggós. Þær dval-
arstundir voru eins og gleðistundir
úr hinu fjarlæga norðri, en auk
þess var hún hinn bezti fulltrúi ís-
lands, vegna fágaðrar og vandaðrar
framkomu. Hún bjó einnig yfir út-
geislun og hæfileikum til að kynn-
ast fólki fljótt, enda talaði hún
spönsku sem innfædd.
I veikindum sínum komu beztu
eiginleikar hennar í ljós. í 10 ára
löngu sjúkrastríði kvartaði hún
aldrei, og ævinlega reyndi hún að
gera gott úr öllu, sem lýsti hinum
íslenzka dugnaði hennar vel.
Meðal vina á Spáni var missir
hennar áfall, og senda þeir beztu
samúðarkveðjur við útför hennar
hér á íslandi, en hér vildi hún hafa
sinn hinzta hvílustað við hlið manns
síns og sonar.
Ég þakka henni alla viðkynningu
og það, sem hún hefur gefíð mér á
lífsleiðinni.
Manuel Coronil.