Morgunblaðið - 15.04.1998, Side 47

Morgunblaðið - 15.04.1998, Side 47
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1998 4'«L, MINNINGAR + Kristján Grétar Marteinsson var fæddur í Hafnar- ílrði 14. aprfl 1928. Hann lést á Land- spítalanum hinn 19. september siðastiið- inn. Foreldrar hans voru Mai-teinn Ólafsson sfmamað- ur, f. 22. júlí 1896, og Guðbjörg Krist- jánsdóttir, f. 27. aprfl 1901. Systkini Grétars voru Katrín, f. 12. júní 1930, og Stefán, f. 17. júní 1937. Grétar kvæntist 1953 Ástu Mig langar til að skrifa nokkur minningarorð um kæran vin minn og mág, Kristján Grétar Marteins- son, eða Grétar, eins og hann var ævinlega kallaður. Hann var fædd- ur 14. apríl 1928 og hefði því orðið sjötugur nú 14. aprfl, en hann féll frá 19. september síðastliðinn. Leiðir okkar lágu fyrst saman fyrir rúmum fjörutíu og fimm árum þeg- ar ég fyrst kom á heimili tengdafor- eldra minna á Laugarnesvegi 85, þar sem hann ólst upp ásamt systur og uppeldisbróður. Strax tókst með okkur góð vinátta sem hélst alla tíð og styrktist frekar með árunum. Svanlaugu Magnús- dóttur, f. 13. desem- ber 1932. Foreldrar hennar voru Magn- ús Sturlaugsson og Vilborg Magnús- dóttir. Börn þeirra Grétars og Ástu eru Guðbjörg, f. 22. jan- úar 1954, Hörður, f. 29. mars 1955, Mar- teinn, f. 13. desem- ber 1959, og Magn- ús, f. 28. maí 1963. Bálför Grétars fór fram í kyrrþey 30. september frá Fossvogs- kirkju. Grétar var einstakur maður, Ijúfur og hægur, orðvar með afbrigðum og heyrði ég hann aldrei tala illa um nokkum mann. Hann lifði þessu lífi án þess að gera kröfur sér til handa en var ávallt tilbúinn að rétta hjálparhönd þeim sem þess þurftu, vinum jafnt sem vanda- mönnum. Hann var ekki einn af þeim mönnum sem troðast í gegn- um h'fið með fyrirferð og hávaða. Grétari var margt til lista lagt og ber fyrst að nefna að hann spilaði ágætlega á orgel sem hann lærði lítillega í æsku en að öðru leyti var hann sjálfmenntaður. Á unglings- árum sótti hann fundi í KFUM eins og margir aðrir og eignaðist hann þar marga góða vini og sú vinátta hélst alla tíð. Hafði hann síðan ætíð mynd uppi af sveitarfor- ingjanum Friðriki Olafssyni. Sú trúarreynsla sem maður öðlaðist í KFUM situr í manni og ég held að svo hafi einnig verið með Grétar og trúin hafi ætíð verið honum nærri og dýrmæt. Þegar barnaguðsþjónustur hófust í Laugameskirkju hjá séra Garðari Svavarssyni þá fékk hann Grétar til að spila á orgelið, en þeir voru góðir vinir. Enn í dag er fólk sem bjó í nágrenni Grétars að tala um það, þegar Grétar var að fara að spfla í kirkjunni og tók þá ná- grannakrakkana með sér. Hann hafði mjög gaman af að hlusta á sígilda tónlist og hafði mjög næmt eyra fyrir henni. Eg minnist þeirra góðu stunda þegar við sátum og hlustuðum á góða tón- list eða hann spilaði á orgehð sitt, en lengst af hefiir hann átt orgel og leikið á það sér og öðrum til ánægju. Grétar var listaskrifari og skrautritaði mörg skjöl fyrir vini og vandamenn en hélt því htið á loft fremur en öðru. Skriftarsnilld- ina hafði hann frá fóður sínum sem hafði mjög fallega rithönd. Hann var mikill áhugamaður um flug og flugvélar og fróður um teg- undir og jafnvel einstaka vélar, ís- lenskar og erlendar. Stórt safn átti hann af flugvélamódelum máluðum í viðeigandi htum og með viðeigandi merkingum. Einstakt snilldarhand- bragð er á þessum módelum og vitnar um mikinn næmleika og fág- un. Samhhða þessum flugáhuga safnaði hann barm- og einkennis- merkjum hinna ýmsu félaga, aðal- lega úr flugheiminum og mörg hver eru þau frá félögum sem fyrir löngu hafa lagt upp laupana. Safnið er töluvert að vöxtum og kom hann því fyrir á smekklegum spjöldum og er það því aðgengilegt. Mig grunar að oft hafi hann notið uppeldisbróður síns, sem er flugvélstjóri, í öflun á fágætum merkjum. Ekki verður Grétars minnst án þess að getið sé um hans elskulegu foreldra, svo samofnar eru þær minningar sem streyma fram í hugann og öll nutum við hlýju þeirra og hjálpsemi. Á árinu 1952 kynntist Grétar konuefninu sínu, Astu Magnúsdóttur, mikilli ágætis- konu og hófu þau búskap á Laug- amesveginum, en þá vorum við þar fyrir, ég og mín kona. Ástæður þess voru þær að þegar við geng- um í hjónaband og fórum að leita að húsnæði þá sögðu tengdafor- eldramir það ekki koma til greina að fara að leigja úti í bæ, betra væri að reyna að safna og búa þröngt hjá þeim á meðan og sama gflti um Ástu og Grétar. Þetta var þeirra hugmynd, sem var mikil hjálp og varð til þess að við höfum aldrei leigt. Húsið var ekki stórt, 55-60 fm, hæð og kjallari og má rétt hugsa sér hvaða ánauð þetta hefur verið fyrir tengdaforeldrana, ég tala nú ekki um eftir að bömin fóm að koma, en vissulega færðu bamabömin þeim mikla gleði. Það á vel við í þessu tilfelli að „þar sem er hjartarúm, þar er húsrúm“. I tíu ár bjuggum við öll saman á þessari lóð, en á þeim ámm stækkaði þ^. húsnæðið. Aldrei man ég eftir neinum árekstmm þó aldursmunur væri mikill, þeim þótti þetta sjálf- sagt og ekki annað koma til álita. Velferð fjölskyldunnar var þeirra takmark, sem þau misstu aldrei sjónar á. Svona vom þessi elsku- legu hjón í einu og öllu. Grétar vann hjá Landsímanum og síðar Bæjarsímanum í mörg ár við akst- ur og síðar lagerstörf. Árið 1966 söðlaði hann um og hóf leigubfla- akstur sem hann stundaði síðan meðan kraftar entust, fyrst á BSR^ en síðar á Hreyfli. Það var fyrst éí árinu 1995 sem Grétar kenndi sér þess meins sem varð lífinu yfir- sterkara og við tók barátta sem endaði eins og áður segir í septem- ber síðastliðnum. Þegar líða tók á gerði hann sér fulla grein fyrir að hverju stefndi og með jafnaðargeði og yfirvegun tók hann þeim öriög- um. Það var aðdáunarvert hvað eiginkona hans og fjölskyldan stóðu öll þétt saman í þessari bar- áttu hans. Það var fallegt að sjá hvað barnabörnin kvöddu afa sinn innilega eftir heimsóknir til hans. Við ferðalok kvaddi fjölskyldan elskulegan eiginmann og fjöl- skylduföður, systir kæran bróður*|r og ég góðan vin og mág. Megi minning um góðan dreng Mfa áfram með okkur. Jón Óskarsson. KRISTJAN GRETAR MARTEINSSON + Steinunn Ás- geirsdóttir fæddist í Stykkis- hólmi 21. júlí 1911. Hún lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 5. aprfl síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Ásgeir Jónsson rennismið- ur, f. 29.11. 1879, d. 10.3. 1966, og Guð- rún Stefánsdóttir húsmóðir og veit- ingamaður, f. 4.9. 1885, d. 24.6. 1964, ættuð af Snæfells- nesi og úr Dalasýslu. Þau hófu búskap í Stykkishólmi en bjuggu lengst af á Isafirði og í Reykjavík. Steinunn átti tvo bræður sem báðir eru látnir, Jón stöðvarsijóra í Reykjavík, f. 26.10. 1908, d. 20.2. 1978, og Einar forstjóra í Reykjavík, f. 16.4. 1918, d. 20.4. 1995. Eiginmaður Steinunnar var Þórhallur Leósson verslunar- maður, f. 24.1. 1900, d. 8.3.1988. Þau eignuðust fimm börn. Þau eru: 1) Lea Kristín húsmóðir á Laugaiandi, f. 18.7. 1932, eigin- maður Bjarni Helgason garð- yrkjubóndi, f. 23.6. 1928, og eru börn þeirra Helgi, Steinunn, Þórhallur og Sigrún. 2) Ásrún ræstitæknir í Hafnarfírði, f. 25.1. 1934, eiginmaður Jónas Jó- hannsson verslunarmaður, f. 27.10. 1924, og eiga þau dóttur- ina Sonju. 3) Leó Þórhallsson málari í Hveragerði, f. 6.9. 1938, fyrrverandi eiginkona Halldóra Bjarnadóttir húsmóðir í Reykja- vík, f. 13.8. 1943, og eru börn þeirra Marta, Þórhallur og Minningarnar streyma fram þegar við nú kveðjum ömmu okkar, Steinunni Ásgeirsdóttur, hinstu kveðju. Þegar við systkinin frá Laugalandi komum í bæinn fórum við alltaf í heimsókn til ömmu og afa í Sörlaskjólinu. Þangað var gaman að koma og bar margt til. Fjaran, skúrinn og umhverfið í Skjólunum var ævintýraheimur, ólíkur veröld okkar í sveitinni, og heillaði okkur barnabörnin. Afi átti litla skektu sem gjarnan var notuð til rauðmagaveiða á vorin og þegar eitthvert okkar fékk tækifæri til Bjartmar. 4) Þór- hallur bókavörður í Reykjavík, f. 9.9. 1946, eiginkona Theodóra Emils- dóttir íþróttakenn- ari, f. 26.3. 1940, og eiga þau dótfiirina Álfheiði. 5) Ásgeir cand. merc. í Kaup- mannahöfn, f. 14.4. 1954, kona Jóhanna Árnadóttir ljósmóð- ir, f. 6.7. 1962, og eru synir þeirra Ámi og Leó. Asgeir á einnig Kristínu Rós Ásgeirsdóttur og Helge Kristiansen. Steinunn stundaði nám við Húsmæðraskólann Ósk á ísafirði og vann síðan hjá móður sinni á matsölustaðnum og gistihúsinu Uppsölum. Þau Þórhallur giftust árið 1931 og hófu búskap á Isa- firði. Árið 1940 fluttist fjölskyld- an til Reykjavíkur og bjó við Rafstöðina við Elliðaár þar til Steinunn og Þórhallur byggðu sér fbúðarhús við Sörlaskjól. Lengst af sinnti Steinunn hús- móður- og uppeldisstörfum. Hún vann si'ðan við fatavörslu í Þjóð- lcikhúskjallaranum og á Hótel Sögu. Eitt helsta áhugamál Steinunnar var söngur. Söng hún með Sunnukórnun á Isa- firði, Samkór Reykjavíkur, Slysavarnakórnum í Reykjavík og kór Neskirkju. Á efri ámm flutti Steinunn í þjónustuibúð við Hvassaleiti og síðar á elli- og hjúkmnarheimilið Grund. Utför Steinunnar fer fram frá Neskirkju í dag og hefst athöfn- in klukkan 13.30. þess að fara með var það ævintýri líkast. Amma var mikill gestgjafi og eldaði góðan mat enda alin upp á matsölustað. Margar minningar eru tengdar samveru fjölskyldunn- ar við stóra borðstofuborðið. Glað- værð einkenndi heimilið og amma var gjarnan syngjandi. Amma ólst upp á tónlistarheimili og unni allri tónlist. Hún hafði góða söngrödd og naut þess að syngja. Hún söng með kórum á ísafírði og í Reykja- vík, lengst í Neskirkju þar sem hún var í kirkjukórnum í góðum félags- skap í þrjátíu ár. Hún var félags- lynd og hafði mikla ánægju af kór- starfinu. Á meðan heilsan leyfði fylgdist amma vel með bamabömunum og bömum þeirra, samfagnaði við alla áfanga í lífinu. Bamabömin em þrettán og barnabamabömin sömu- leiðis orðin þrettán. Þegar amma var mætt þurfi ekki að hafa meiri áhyggjur af söngnum og stundum var hún „kórinn“ við athafnir í fjöl- skyldunni. Við eigum líka margar góðar minningar frá sumarheim- sóknum afa og ömmu upp í Borgar- fjörð. Þá var gjaman farið í bílferðir og til berja á haustin. Amma var heilsuhraust fram að áttræðisaldri. Hún var ungleg og ung í anda, vel til höfð og reyndi að fylgjast með tískunni. Þannig mun- um við ömmu. Orðið nútímakona kemur upp í hugann, hugsun henn- ar og fas var þannig. Síðustu árin dvaldi hún á elli- og hjúkrunarheim- ilinu Grund og naut þar mjög góðr- ar umönnunar sem ber að þakka. Fyrir sex ámm veiktist hún og fór heilsu hennar sífellt hrakandi þar til hún lést 5. aprfl síðastliðinn. Minningin um fallega og góða ömmu mun lifa með okkur. Helgi, Steinunn, Þórhallur og Sigpnin. Kveðja frá Kaupmannahöfn Okkur frænkumar langar að skrifa nokkur kveðjuorð um Steinu ömmu og langömmu. Við munum eftir góðum stundum sem við áttum í Sörlaskjóli. Fyrir litlar stelpur var gaman og spenn- andi að fá kandís, rabarbarasultu, góðan mat, leika sér í fjömnni og þó fyrst og fremst að njóta félagsskap- ar ömmu. Við minnumst hennar sem lífs- glaðrar, duglegrar og góðrar konu. Breiðirvængir bjartra engla bera þig til eilífðrar. Minningar munum við um þig geyma íhupmokkaráttuheima. Álfheiður og Hafdís. Það var sólríkur og fallegur sunnudagur þegai- fregnin barst um að amma væri sofnuð svefninum langa. Það var líka alltaf sól og ilm- ur af kökum í húsinu hennar ömmu í Sörlaskjólinu. En þaðan á ég margar góðar minningar frá því ég var bam. I garðinum hjá ömmu og afa var spennandi að leika sér og oftar en ekki lá leiðin niður í fjöru sem er hinum megin við götuna. Amma var mikil húsmóðir og átti fallegt heimili. Hún eldaði góðan mat og bakaði mikið af alls kyns kökum og aldrei kom nokkur að tómum kökubauknum hjá henni þrátt fyrir mikinn gestagang og stóra fjölskyldu. Á haustin tóku amma og mamma slátur eins og gert var á fleiri góðum bæjum og man ég svo vel hvað mér fannst rús- ínuslátrið gott sem amma gerði sér- staklega fyrir pabba minn en hann var aldrei neitt sérlega hrifinn af því. En alltaf gerði amma rús- ínuslátrið fyrir pabba. Á þennan hátt var amma að sýna væntum- þykju sína. Amma var mikil félagsvera og vildi hafa fólk í kringum sig og naut sín sérstaklega vel þegar þurfti að undirbúa og skipuleggja veislur og boð en mér fannst svo notalegt að vera hjá ömmu þegar mikið stóð til því hún söng alltaf við vinnu sína en hún var í kirkjukór Neskirkju í mörg ár. í barnsminningunni voru veislumar hjá ömmu eins og kon- ungsveislur, svo finar voru tertum- ar og allt svo fallegt. Þegar ég byrjaði búskap sjálf fyr- ir um það bil 15 árum fluttist ég í Vesturbæinn ekki langt frá ömmu og þegar við eignuðumst fyrsta bam okkar fékk ég mér oft göngutúr með barnavagninn til ömmu í Sörlaskjólið. Amma átti alltaf góð ráð handa ungri og óreyndri húsmóður sem var að feta sig áfram í heimilishaldinu en hús- ráðin hennar ömmu eru enn í dag í fullu gildi. Þótt söknuðurinn sé alltaf sár gleðst ég samt því síðustu árin hef- ur amma ekki geta tekið þátt í lífinu sem skyldi og mikið held ég að hann Tóti afi sé glaður að fá hana Steinu sína til sín og saman geta þau nú átt góðar stundir þar sem sólin skín alla daga. Sonja. Persónuleg, alhliða útfararþjónusta. Áralöng reynsia. Sverrir Einarsson, útfararstjóri Sverrir Olsen, útfararstjóri Utfararstofa Islands Suðurhlíð 35 ♦ Sínri 581 3300 Allan sólarhringinn. STEINUNN ÁSGEIRSDÓTTIR TO-uum iio oiuiu-h íio ufl um jiflTu mniiUMtii • difí Upplýsingar í s: 551 1247 Hcfðbandinn bross m/munstruðum endum. Hæð 100 sm jra jörðu. Hringið í síma 431-1075 og fáið litabækling. BLIKKVERK Dalbraut 2, 300 Akranesi. Simi 431 -1075, fax 431 -3076 ______________________1 Krossar á íeiði Ryðfrítt stáC - varanfegt efni Krossamir eruframídddir úr ftvíthúðuðu, ryðfriu stáíi. Minnisvarði sem enrfist um ókomtia tíð. Sóikross (táknar eifíft líf) Hæð 100 smfrájörðu.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.