Morgunblaðið - 21.10.1998, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 21. OKTÓBER 1998 39*
um málum. Efni þessara blaða og
bóka var afar fjölbreytt. T.d. fylgd-
ist hann vel með skráningu verð-
bréfa á kauphöllum erlendis og
vissi margt um þau mál. Eg tel mig
muna það rétt, að ég hafí séð hjá
honum bækur á ensku um austur-
landaheimspeki, sem voru undir-
strikaðar eins og menn undirstrika
námsbækur sínar. Hann hafði mikl-
ar mætur á dönskum spekingi að
nafni Martínus. Lárus las árum
saman fram eftir öllum nóttum, en
reis seint úr rekkju á morgnana.
Þegar Lárus hafði lokið störfum
sínum í Hæstarétti og hrundið af
sér aðfór með dómi hóf hann að
semja af miklum krafti ættfræðirit,
þá nær sjötugur að aldri. Þessi rit
eru: Blöndalsættin og Thoraren-
sensættin, sem er í sex bindum (tvö
ókomin) í glæsilegri útgáfu og með
myndum. Þorsteinn Jónsson, ætt-
fræðingur, sá um útgáfu síðara rits-
ins og ber að þakka honum, hve vel
tókst til um útgáfuna. Lárus sótti
starf þetta af slíkum krafti, að hann
var oft að koma heim af Lands-
bókasafninu um það leyti, sem ég
var að fara af skrifstofu minni, þ.e.
um kl. 7 síðdegis. Þetta skeði viku
eftir viku. Lárus má vel við una.
Þarna reisti hann sér óbrotgjarnan
minnisvarða um aldir, á meðan við
flestar skrifstofublækumar gleym-
umst á nokkrum áram eða á
nokkrum áratugum í besta falli.
Lárusar Jóhannessonar verður
ekki réttilega minnst, þótt í stuttri
grein sé, að ekki sé getið eiginkonu
hans og barna. Það var hinn 21. júní
1924, sem Lárus gekk að eiga eigin-
konu sína, frú Stefaníu Guðjóns-
dóttur. Þann dag var vissulega
strengt heit, sem báðir aðilar ætl-
uðu sér að standa við, og stóðu
dyggilega við í rúm 53 ár. Eg held,
að valið hefði varla getað tekist bet-
ur. Þau hjón voru svo gersamlega
eitt. Þótt Lárus væri fullkominn var
hann þó ekki alfullkominn fremur
en aðrir dauðlegir menn. Mér
fannst hennar sterka hlið oft vera,
þar sem hans veika hlið þarfnaðist
mest. Utkoman varð því sterk heild.
Lárus ræddi oft fjölskyldumál sín
við undirritaðan af hreinskilni, eins
og honum var lagið. Mér var því vel
kunnugt um umhyggju þeirra hjóna
hvors fyrir öðru. Lárus lét þá ósk í
ljós, að hann fengi að fara héðan af
jörðinni á undan konu sinni. Ef til
vill hefur það verið á rökum reist.
Honum fannst hann háður henni.
Hann hlaut bænheyrslu um þetta.
Þau hjónin eignuðust þrjú mann-
vænleg börn. Þau voru: Jóhannes,
hrl., sem andaðist fyrir aldur fram
árið 1970, Guðjón, læknir, og Jós-
efína Lára, kaupkona og húsfrá.
Lárus var umhyggjusamur heimil-
isfaðir. Heimilið var glæsilegt, prýtt
mörgum fallegum málverkum. Þau
settu bæði svip sinn á heimilið.
I raun og veru varð Lárus aldrei
gamall maður, þótt hann væri
næstum 79 ára að aldri, þegar hann
ílutti héðan af jörðinni. Hann hafði
ágæta heilsu fram að kvöldi síðasta
dagsins, sem hann lifði hér. Hann
hélt andlegum kröftum fram á síð-
asta kvöld, eins og framast mátti
búast við miðað við aldur. Ég tel
mig vita, að ævikvöldið hafi ekki
orðið honum langt. Hann átti
áhugamál fram á síðustu stund og
margt til að lifa fyrir. En jafnframt
var hann tilbúinn til að flytja héðan
úr heimi. Hann var sáttur við allt
og alla. Þegar á allt er litið tel ég að
Lárus hafí verið gæfumaður. Hann
varð að vísu fyrir sorg og ýmsu
mótlæti. En hver fær allt? Honum
hlotnaðist vissulega margt, bæði í
vöggugjöf og síðar. Hann komst
létt frá því að flytja héðan af jörð-
inni miðað við fjölmarga aðra. Það
er stór hluti af gæfunni.
Það er sagt, að Jón biskup Ög-
mundsson hafí eitt sinn sagt um
fósturföður sinn, Isleif biskup
Gizurarson, er rætt var um mann-
kosti: „Þá kemur mér hann í hug,
er ég heyri góðs manns getið, hann
reyndi ég svo að öllum hlutum." Ég
er að vísu ekki fóstursonur Lárus-
ar, en ég get yfirfært orð Jóns Ög-
mundssonar um Isleif Gizurarson
yfir á Lárus Jóhannesson.
Árni Stefánsson.
MARIA
STEFÁNSDÓTTIR
+ Marfa J. Stef-
ánsdóttir fædd-
ist á Sauðárkróki
17. aprfl 1907. Hún
lést á Droplaugar-
stöðum laugardag-
inn 3. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Stefán Hannesson
húsvörður á Sauð-
árkróki og fyrri
kona hans Sigur-
laug Jóhannsdóttir.
María var eina barn
þeirra hjóna.
Hinn 19. apríl
1933 giftist María Árna Ásbjarn-
arsyni, búfræðingi, f. 6. júlí
1905, d. 29. maí 1985, frá
Hvassafelli, Saurbæjarhreppi,
Eyjafirði, síðar framkvæmda-
stjóra Heilsuhælis N.L.F.Í. í
Hveragerði. Einkabarn þeirra
hjóna er Stefán Sigurður, bóndi
á Þórustöðum, Eyjafjarðarsveit,
f. 16. júlí 1933, kvæntur Ólöfu
Björgu Ágústsdóttur og eru
börn þeirra: 1) María. 2) Ágúst
Árai. 3) Sigurlaug. 4) Stefán. 5)
Helga Kristín. Bamabörn þeirra
eru 12 og bamabamabörn 2.
Þau hjónin ólu upp tvær fóstur-
dætur, þær Ástu Gísladóttur,
handavinnukennara, f. 30. aprfl
1943, gift Val
Helgasyni flugum-
sjónarmanni, og era
böm þeirra: 1)
Helgi, 2) María og 3)
Ómar, bamabarn
þeirra er 1, og
Hrafnhildi Garðars-
dóttur, f. 19. janúar
1949, gift Gunnari
A. Svemissyni, verk-
fræðingi, og em
börn þeirra: 1) Mar-
ía Árdís , 2) Sverrir,
3) Gunnar Hrafn og
4) Helga Hrönn,
barnaböm þeirra
em 3. Eiimig ólst bróðir Ástu,
Kristinn Gfslason, upp hjá þeim
hjónum frá fermingaraldri.
María og Ami störfúðu við bú-
skap á Sigluflrði fram til ársins
1947, siðan að Kaupangi, Eyja-
tjarðarsveit, frá 1947 - 1959. Þá
fluttu þau hjónin að Bauganesi
38, Reykjavík, þegar Ámi gerð-
ist framkvæmdastjóri Heilsu-
hælis N.L.F.f. í Hveragerði.
María bjó að Bauganesi 38 til
ársins 1996 að hún fluttist að
hjúkmnarheimilinu Droplaug-
arstöðum í Reykjavfk.
Útför Maríu fór fram í kyrr-
þey hinn 9. október s.l. að ósk
hinnar Iátnu.
Elskuleg tengdamóðir mín er
látin 91 árs að aldri. Kynni okkar
og samskipti stóðu í rám 31 ár og
bar þar aldrei skugga á. Þvert á
móti bar María iðulega birtu inn í
líf okkar hjóna og barna okkar sem
var mjög kært til ömmu sinnar í
Bauganesi.
María markaði sterk spor í upp-
eldi barna minna með því að segja
þeim margar ógleymanlegar sögur
úr sveitinni og kenna þeim í frum-
bernsku fallegar bænir.
María var alla tíð mikil húsfreyja
og henni lét vel að annast um
matseld og allt heimilishald. í bú-
skapartíð þeirra Ama Ásbjamar-
sonar hélt hún honum mikið rausn-
arheimili þar sem gestkvæmt var,
enda stóð heimili þeirra ávallt opið
vinum og vandamönnum, ekki síst
eftir að þau hjónin fluttu til
Reykjavíkur.
Ég tel mig mikinn gæfumann að
hafa fengið að kynnast mannkost-
um Maju, tengdamóður minnar og
fyrir það og alla hennar hand-
leiðslu bæði hjá yngri sem eldri
fjölskyldumeðlimum vil ég þakka á
skilnaðarstundu.
Ég veit að nú hefur María flust
til nýrra heimkynna þar sem eigin-
maður og margir vinir hafa tekið á
móti henni og undir handleiðslu
Guðs mun hún fylgjast með okkur
hér á jörðu niðri.
I hugann kemur sálmur sem
Maríu þótti vænt um:
Á hendur fel þú honum,
sem himna stýrir borg,
það allt er áttu í vonum,
það allt, er veldur sorg.
Hann bylgjur getur bundið
og bugað storma her,
hann fótstig getur fúndið,
sem fær sé handa þér.
Mín sál, því örugg sértu,
og set á Guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
ogvemdarefaiaust.
Hann mun þig miskunn krýna.
M mæðist litla hríð.
Mr innan skamms mun skína
úr skýjum sólin bh'ð.
(Þýð. Bjöm Halldórsson.)
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég þakka minni elskulegu
tengdamóður fyrir þá hjartahlýju
sem hún auðsýndi mér í rúm 30
ár.
STEFAN
LÚÐVÍKSSON
+ Stefán Lúðvíksson fæddist
23. mars 1980. Hann lést 4.
október síðastiiðinn og fór útför
hans fram frá Vídalínskirkju í
Garðabæ 9. október.
Elsku Stefán. Þetta er alveg
óskiljanlegt að þú skulir vera dá-
inn, við sem eftir erum eigum erfítt
með að skilja og trúa því að þú eig-
ir ekki eftir að koma hlaupandi inn
úr dyrunum á fullri ferð og kalla;
„Hvar er Svenni eða er Þurý ekki
heima?“ Alltaf jafn hress. Það
verður tómlegt í næsta jólaboði,
enginn Stefán og reyndar ekki
heldur mamma þín og Halldór því
þau eru flutt suður svo allt er mjög
tómlegt núna.
Þú sem alltaf gast gert að gamni
þínu og varst duglegur við að stríða
fólki og þá ekki síst mér, en aldrei
tók ég því illa þvi að ég vissi að það
var ekki illa meint.
Það verður erfitt fyrir litlu
systkini þín að skilja að þú komir
ekki, ekki síst fyrir hana Sigurrós
sem þú alltaf varst svo góður við.
Litli drengurinn þinn sem er lif-
andi eftirmynd þín mun aldrei fá að
kynnast þér en ég veit að þú verð-
ur hjá honum og okkur öllum.
Stebbi frændi á líka eftir að sakna
þín, það veit ég þar sem þú ert
fyrsta barnabarnið hans og nafni.
Én að lokum munum við þó komast
yfír sorgina.
Eg og fjölskylda mín viljum
þakka þér fyrir þessi ár sem við átt-
um saman.
Elsku Denna, Halldór, Jói, Guð-
rán, Stebbi, Birkir, Hulda og aðrir
aðstandendur, megi góður guð
styrkja ykkur í trúnni og halda
verndarhendi yfir ykkur.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Minn Jesú, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta, ég geymi,
sé það og Uka síðast mitt,
þá sofna ég burt úr heimi.
(Hallgr.Pét.)
Ragnheiður, Sigurður, Sveinn,
Þuríður og Kristinn, Hólmavík
Vertu ávallt Guði falin. Minning
þín er ljós í lífi okkar.
Gunnar.
Elsku amma okkar er dáin. Það
eru margar minningar sem rifjast
upp á þessari kveðjustund. Jóhn í
Bauganesinu, hver skyldi nú fá
möndluna þetta árið, pakkarnir sótt-
ir upp á háaloft, árin liðu og pakka-
hrágan stækkar eftir að bamaböm-
unum fjölgar. Jólatréð sést orðið
varla fyrir pökkum. Við Majumar
uppi á háalofti í dúkkuleik. Já, það
var nú margt brallað í Bauganesinu
hjá henni ömmu okkar og margir
fjársjóðirnir sem leyndust uppi á
háalofti. A góðviðrisdögum var svo
setið úti á palli og drukkið kaffi. Þau
era mörg minningarbrotin sem leita
upp í hugann, minningar sem ylja
um hjartarætur. Því elsku amma
mun ávallt eiga sérstakan stað í
hjörtum okkar. Að lokum langar
okkur að kveðja þig, amma, með
ljóði eftir hann Steingrím.
Lof og dýrð og eilíf þökk sé þér
þér, sem stöðugt vakir yfir mér
Þitt er gullið. Brenndu sorann braut,
breyt í sigurgleði hverri þraut.
Góði faðir, gef þú anda mínum
guðdómsneista af alkærleika þínum.
(Steingrímur Arason.)
Guð geymi þig, elsku amma.
María, Helgi og Ómar.
Elsku amma, nú þegar komið er
að kveðjustund langar mig að
minnast þín með nokkrum orðum.
Þú varst mér góður vinur og
ætíð var gott að koma til þín, mót-
tökurnar alltaf hlýjar og innilegar.
Það vora ófáar stundimar sem
við áttum tvær saman við eldhús-
borðið þitt og ræddum um allt og
ekkert. Þú hlustaðir ávallt með
eftirtekt á allt sem mér bjó í
brjósti, sama hvort ég var tíu' ára
eða tuttugu og áhugamál mín
breyttust. Það voru margar
skemmtilegar sögumar sem þú
sagðir mér, þó sérstaklega frá þín-
um yngri áram. Þessar samveru-
stundir okkar gáfu mér mikið og
ekki síður nú þegar ég lít til baka,
þá sé ég hvað við áttum vel saman.
Ég gleymi ekki gleðinni sem skein
úr augum þínum þegar ég birtist
óvænt. >u;
Það er margt sem kemur upp í
huga mér er ég hugsa til þín, t.d.
öll jólin í Bauganesinu þar sem öll
fjölskyldan var saman komin.
Mig langar til að kveðja þig með
bæninni sem við sögðum saman.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Minninguna um þig mun ég
geyma í hjarta mínu um alla fram-^
tíð. Ástarþakkir fyrir allt.
Þín
María Árdís.
Okkur langar til að minnast
ágætrar konu sem dó hinn 3. okt.
sl. Hún hét María Stefánsdóttir og
bjó á Droplaugarstöðum.
Það var ljúft að koma í heim-
sókn til hennar, þau árin sem hún
var inni í Skerjafirði. Ætíð kom
María til dyranna þar, eins og hún
var klædd. Þar voru notalegheitin
í fyrirrámi og þar gat verið glens
og gaman hjá þessari dugnaðar-
konu á heimilinu því og það var
fallegt heimili. Það var ákveðin r'
kona sem alltaf var að. Snyrti-
mennskan var í sérflokki.
Fjóla, konan mín, kynntist henni
fyrir 19 áram þegar við giftum
okkur og líkaði þeim vel hvorri við
aðra.
Hund einn eigum við hjónin sem
hændist að henni er hún kom í
heimsókn með öðram.
Hver þekkir hinn leynda tilgang
hinar órannsakanlegu leiðir sköpunarinn-
ar? ..
Við rýnum í rúnir hennar
eins og h'til fávís böm
sem hafa ekki enn iært að stafa.
(Gunnar Dal.)
Við vottum syni hennar og
tengdadóttur samúð okkar.
Kristinn og Fjóla.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR ÓLÖF JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Smiðjugötu 13,
(safirði,
lést á Sjúkrahúsi (safjarðar mánudaginn
19. október. _______
Útförin fer fram frá (safjarðarkirkju laugardaginn 24. október kl. 16.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á Kvenfélag (safjarðarkirkju.
Sveinn Árni Guðbjartsson,
Benedikt Einar Guðbjartsson,
Jón Kristinn Guðbjartsson,
tengdadætur, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Hjartanleg eiginkona mín og móðir okkar,
JÓNÍNA ÞÓREY BJÖRNSDÓTTIR,
Álfheimum 60,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
8. október.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Halldór Sigurgeirsson,
Björn Halidórsson,
Sigurgeir Halldórsson,
Áslaug Halldórsdóttir.