Morgunblaðið - 01.05.1999, Blaðsíða 64

64 LAUGARDAGUR 1. MAÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Margrét Lína
Petersen Orms-
lev fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1927. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 19. aprfl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Hans Pétur Peter-
sen, kaupmaður, f.
5.11. 1873, d. 8.5.
1938, og Guðrún
Margrét Jónsdóttir,
f. 8.6. 1892, d. 16.12.
1961. Börn þeirra
og systkini Mar-
grétar eru: Hans Pétur Peter-
sen, f. 10.10. 1916, d. 16.10.
1977, Birna Petersen, f. 2.12.
Látin er í Reykjavík elskuleg
móðursystir mín, Margrét Lína
Petersen Ormslev. Hún var yngst
sex systkina og ólst upp ásamt þeim
í foreldrahúsum í Skólastræti,
steinsnar frá Lækjartorgi, í hjarta
borgarinnar. Hún stundaði nám í
Verslunarskólanum og vann hjá fyr-
irtæki foreldra sinna bæði við versl-
'Vunarstörf og ljósmyndagerð en síð-
ar við skrifstofustörf hjá Almennum
tryggingum. Sumarið 1946 fór hún
ásamt móður sinni og Lilju systur
sinni í eftirminnilega ferð um
Bandaríkin til Kanada. Pangað fór
móðir hennar Guðrún með dætrum
sínum tveimur til að heimsækja
tvær systur sínar, Ingibjörgu og
Halldóru, og fjölskyldur þeirra en
þær höfðu ílust barnungar af Is-
landi til Vesturheims með móður
sinni Sigurbjörgu Frímannsdóttur,
rétt fyrir síðustu aldamót. í þá daga
- Var lífsbaráttan harðari en nú og
móðir Guðrúnar hafði tekið tvær
dætur sínar með sér vestur um haf,
en skildi tvær dætur ungar eftir á
íslandi hjá ættfólki sínu, Guðrúnu
og Pálínu. Petta var í eina skiptið
sem móðir Margrétar heimsótti
ættfólk sitt í Kanada. Pá voru aðrir
tímar, utanferðir almennt óalgeng-
ari, talað um að fara í siglingu, enda
siglt til Ameríku og tók ferðin tíu
daga. Samskipti íslendinga við um-
heiminn voru minni en nú, hvorki
sjónvarp né veraldarvefur, símtöl
milli landa einungis ef mikið lá við
og varla þá, einangrun því meiri.
Utlöndin voru því fjarlæg ævintýra-
veröld, framandi og spennandi fyrir
rijnga stúlku sem kynntist öðrum
menningarheimi og lífsháttum. Þeg-
ar móðir hennar og systir fóru heim
1917, d. 27.11. 1969,
Búi Petersen, f.
30.10. 1919, d. í júlí
1973, Una Petersen,
f. 11.3. 1921, d. 2.10.
1987, og Lilja María
Petersen, f. 19.11.
1922.
Hinn 15.12. 1950
giftist Margrét
Gunnari Ormslev,
hljómlistarmanni, f.
22. mars 1928, d. 20.
aprfl 1981. Þau eign-
uðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Áslaug
Gyða OrmsleVj flug-
freyja, f. 19.6. 1951, gift Ásgeiri
Pálssyni framkvæmdasljóra
flugumferðarþjónustu, f. 23.10.
um haustið varð Margrét eftir. Hún
hafði lokið verslunarskólaprófi á ís-
landi en fór nú í verslunarskóla í
Winnipeg og lærði m.a. hraðritun
og kom ekki heim til Islands fyrr en
á árinu 1947. Á þessum tíma kynnt-
ist hún frændfólki sínu í Kanada og
hélt við það tengslum síðan.
Margrét eða Magga eins og hún
var kölluð var alla tíð lagleg og
glæsileg kona og hún vakti aðdáun
mína í bemsku sem falleg og glað-
vær ung stúlka þó að hún væri í
raun ævinlega mjög dul um sína
hagi og ekki allra. Hún var meðal-
manneskja á hæð, dökkhærð og
grannvaxin, sviphrein með hátt enni
og fallegt bros. Hún var listræn og
hafði góðan smekk og átti auðvelt
með að búa sér og sínum hlýlegt og
notalegt umhverfi.
Hún kynntist og giftist Gunnari
Ormslev 1950, ungum tannsmið sem
þá var nýkominn til íslands, einka-
sonur íslenskrar móður og dansks
fóður og hafði alist upp í Kaup-
mannahöfn. Hann lék á saxófón og
hafði til að bera snilligáfu sem gerði
hann að ástsælum og dáðum hljóm-
listarmanni bæði hér á landi og víða
erlendis.
Þegar þau Magga og Gunnar
höfðu stofnað heimili bjuggu þau
um tíma ásamt börnum sínum í
sama húsi og fjölskylda mín. Það
var samgangur milli heimila systr-
anna sem voru sitt á hvorri hæðinni
í gömlu, notalegu timburhúsi, sem
andaði og hafði sál. Þó að herbergin
virðist ef til vill lítil núna var aldrei
minnst á slíkt þá og þar var alltaf
nóg rými fyrir alla. Sem barn og
unglingur gætti ég stundum bama
hennar en ég hafði gaman af því að
1951. Börn þeirra eru: Björg, f.
1975, Margrét, f. 1981, og
Gunnar, f. 1984. 2) Margrét
Guðrún Ormslev, ritari, f. 8.12.
1953, gift Leifi Franzsyni lyíja-
fræðingi, f. 27.3. 1952. Börn
þeirra eru: Gunnar Páll, f.
1978, Hildur, f. 1983, og María,
f. 1987. 3) Pétur Úlfar Orms-
lev, tryggingasölumaður, f.
28.7. 1958, kvæntur Helgu
Möller flugfreyju, f. 12.5. 1957.
Börn þeirra eru: Maggý Helga
Jóhannsdóttir, fósturdóttir
Péturs, f. 1979, Gunnar, f.
1987, og Elísabet, f. 1993. 4)
Jens Gunnar Ormslev, tækni-
maður, f. 1.6. 1960, kvæntur
Arnheiði Svölu Stefánsdóttur
verslunarmanni, f. 17.1. 1960.
Dætur þeirra eru: Elín Áslaug,
f. 1986, Eva Birna, f. 1990, og
Rebekka, f. 1995.
Útför Margrétar fór fram frá
Fossvogskirkju föstudaginn 30.
aprfl.
heimsækja Möggu, hún tók mér vel
og sátum við oft og spjölluðum. Hún
var lagin og vandvirk við handa-
vinnu eins og þær systur og gat
leiðbeint þeim sem minna kunni.
Enn nota ég með ánægju góða ull-
arpeysu sem þær móðursystur mín-
ar og amma prjónuðu saman á rign-
ingardegi í friðsælum sumarbústað
fjölskyldunnar langt fyrir utan bæ í
Fossvogi, en lóð hans liggur nú í
hlaðvarpanum á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur.
Magga hafði góða kímnigáfu og
var létt um hlátur og þannig voru
þau Gunnar bæði. Móður- og hús-
móðurhlutverkið varð lífsstarf
hennar og því sinnti hún vel. Böm-
um sínum var hún umhyggjusöm og
góð móðir og var eindrægni og sam-
komulag milli bama hennar ein-
staklega gott.
Þau Magga og Gunnar bjuggu
eitt ár með börnum sínum í Stokk-
hólmi 1956-57, vegna vinnu hans,
og svo dvöldu þau oft á sumrin með
böm sín í Danmörku í heimsókn hjá
tengdaforeldrum hennar. Gunnar
dó 1981 fyrir aldur fram, aðeins 53
ára gamall, úr illkynja sjúkdómi og
var mikil eftirsjá að honum. Eftir
það bjó Magga ein en átti nú sein-
ustu árin að góðum vin Brynjólf G.
Ársælsson sem lést 1996.
Við sem ólumst upp eða tengd-
umst Skólastræti, kynslóð fram af
kynslóð á þessari öld, tilheyrðum
stórfjölskyldu sem var þar öll á
næsta leiti. Sum okkar bjuggu
þama, um lengri eða skemmri tíma,
aðrir unnu þar. Daglega hittist fólk-
ið og hafði samskipti, hver með sín-
um hætti, og bömin nutu þess að
eiga svona marga að sem voru hluti
af þeim frændgarði sem lét sig vel-
ferð þeirra einhverju varða. Þarna
uxu úr grasi á svipuðum tíma börn
þriggja systra með ömmu sína inn-
an seilingar og áttu greið samskipti
við böm hinna móðursystkina
sinna. Það hefur án efa stuðlað að
samheldni fjölskyldunnar að börnin
léku sér þannig saman í bernsku og
kynntust. Eg vil þakka þessa liðnu
tíð og þann þátt sem Magga átti í
henni.
Magga var heilsuhraust lengst af
ævi sinnar en nú sl. fimmtán ár átti
hún við vanheilsu að stríða sem hún
bar mjög vel og naut lífsins þrátt
fyrir hana. Hún stóð sig afar vel til
hinstu stundar en hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur aðfaranótt 19.
apríl sL, umkringd börnum sínum
og fjölskyldum þeirra, sem önnuð-
ust hana af umhyggju í veikindum
hennar.
Við systkinin, Hans, Elín og Júlí-
us, fjölskyldur okkar og Agnar faðir
okkar sendum börnum hennar og
fjölskyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning Margrétar
Línu Petersen Ormslev.
Guðrún Agnarsdóttir.
Elsku amma. Við vonum að þér
líði sem allra best þar sem þú ert
nú. Við vitum að þið afi fylgist með
okkur og gætið okkar.
Ævi þín var ekki ætíð auðveld. Þú
misstir mikið og stóðst hvert áfallið
á fætur öðru, en þrátt fyrir allt
hélst þú glæsileika þínum og gleð-
iljóma í hvívetna. Rík kímnigáfa og
breitt bros eru ofarlega í huga okk-
ar er við hugsum um þig. Til þín er
þetta ljóð frá okkur, elsku amma:
Traust sem klettur, töfrandi sem perla,
tókst á þig lífsins erfiðu ferla.
Skolast burt með hafsins strokum,
jafnvel perlur láta undan aó lokum.
Frá heimi okkar ertu horfin
og Herrans blíði engill orðin.
Hvít klæði og dökkir lokkar,
horfa brosandi niður ti! okkar.
Ástúð þín er okkur ekki glötuð,
því við varðveitum minninguna um
þig í hjarta okkar að eilífu.
Hvíi í friði, elsku amma.
Þín
barnabörn.
Við hittumst fyrst um borð í Gull-
fossi sumarið 1965. Hún og börnin
að fara á vit tengdafólksins í Kaup-
mannahöfn, ég að fara með fjöl-
skylduna í mína fyrstu utanreisu. I
þessari ferð bundumst við ævilöng-
um vina- og tryggðaböndum, ég og
Margrét Guðrún, dóttir Margrétar
MARGRÉT LÍNA
, PETERSEN ORMSLEV
+ Svava Árnadótt-
ir fæddist í
Reykjavík 10. aprfl
1926. Hún lést á
Landakotsspítalan-
uni 10. aprfl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jóhanna Laufey
Guðmundsdóttir frá
Hrísey og Árni Jó-
hannsson frá Sel-
tjarnamesi. Systk-
ini Svövu em Guð-
rún, Jóhann og
Guðmuudur, sem öll
era á lífi, en systir
þeirra, Jóhanna Laufey, Iést í
frumbernsku.
Árið 1945 kynnist Svava eft-
irlifandi eiginmanni sinum,
Óskari Emilssyni frá Djúpavogi.
Þau eignuðust tvær dætur en
áður átti Svava son með Lámsi
Þ.J. Blöndal frá Siglufirði. Börn
Svövu og Óskars em: 1) Birgir,
f. 15. nóvember 1944, hans maki
Kæra amma, það er svo tómlegt
til þess að hugsa að þú komir ekki
aftur til okkar með afa Óskari í
''ííeykjabyggðina með eitthvert
er Áslaug Stein-
grímsdóttir, börn
þeirra eru Emil, f.
5. janúar 1967,
maki Anna María
Guðmundsdóttir,
þeirra dætur em
María Rosario og
íris Teresa, Anna
Sigríður, f. 25. des-
ember 1970, maki
Kristinn Bjarnason,
þeirra dóttir er Hel-
ena Júha, og Þröst-
ur, f. 6. nóvember
1975. 2) Helga Ant-
onía, f. 22. septem-
ber 1953, d. 3. janúar 1975,
ógift og barnlaus. 3) Hafdís, f.
14. mars 1963, hennar maki er
Hlynur Guðmundsson, börn
þeirra em Helga Ósk, f. 19. jan-
úar 1985, Henrik, f. 26. nóvem-
ber 1990, og Heiðdis, f. 12. júní
1993.
Útför Svövu fór fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
góðgæti, eftir gönguferð út á nes,
eða passir okkur þegar mikið ligg-
ur við. Áður en þú veiktist varstu
alltaf svo kát og gjöful og gafst
okkur úr handraðanum eða fórst
með okkur að kaupa ís og gefa önd-
unum. Við gleymum ekki hvað þú
tókst gleði þína á ný, vaknaðir upp
frá gleymskunni, þegar við dönsuð-
um öll í kringum jólatréð hjá Bigga
frænda á jóladag. Þú söngst öll lög-
in og dansaðir allan tímann. En svo
á leiðinni á spítalann varstu búin að
gleyma öliu sem gerst hafði. Dans
var þitt yndi og þú dansaðir alla
dansa svo vel að fætumir námu
vart við gólf. Það var alveg sama
hvað þú tókst þér fyrir hendur,
saumaðir fót eða málaðir myndir,
allt var gert af mikilli alúð og natni.
Það var líka alltaf fínt hjá þér, því
allir dagar voru tiltektardagar. Þú
varst svo atorkusöm að meira að
segja á sunnudagsmorgnum þegar
aðrir nutu þess að sofa út, þá vakn-
aðir þú eldsnemma til að baka
brauð og kökur til að eiga með
kaffinu. Það var ávallt gestkvæmt
hjá ykkur afa og þið höfðingjar
heim að sækja.
Dyggðir mannanna eru margar
en misjafnt hvað hverjum hlotn-
ast, þú varst rík, því þú varst hóg-
vær og heiðarleg, umhyggjusöm
og fórnfús, vinnusöm og skyldu-
rækin.
Við þökkum þér fyrir samleiðina
og fyrir að hafa átt þig, elsku
amma. Erfið veikindin eru að baki
og við vitum að góður guð hefur
tekið vel á móti þér.
Þú skalt vera stjama mín Drottinn
yfir dimm höf
yfir djúpa dali
og eyðimerkur
ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða
að gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum
(Ragnhildur Ofeigsdóttir.)
Helga Ósk, Henrik og Heiðdís.
Elsku arama, ég man hvað mér
þótti alltaf notalegt að heimsækja
þig og afa í Bólstaðarhlíðina. Oft
fékk ég að gista og þá gerðum við
svo margt skemmtilegt saman. Við
spiluðum á spil, teiknuðum, þú
steppaðir fyrir mig og svo fórum
við í þessar ógleymanlegu fjöru-
ferðir með afa. Svo sagðirðu mér
stundum frá Helgu systur pabba
og Hafdísar því ég var bara fjög-
urra ára þegar hún dó. Eg veit að
það var erfitt þegar hún dó en nú
ertu komin til hennar.
Elsku amma, þú varst alltaf svo
góð við mig og ég vil þakka þér fyr-
ir allar þessar góðu stundir sem við
áttum saman. Eg mun alltaf sakna
þín.
Þín
Anna Sigríður.
SVAVA
ÁRNADÓTTIR
Petersen og Gunnars Ormslev.
Okkur fannst það skemmtileg til-
viljun að móðir Gunnars, Áslaug
Jónsdóttir, var jafnaldra og æsku-
vinkona ömmu minnar, Ragnhildar
Hjaltadóttur. Upp frá þeirri stundu
varð Margrét Petersen fastur
punktur í tilveru minni. Hin stöðuga
fortíð sem veitir styrk til að takast á
við lífið og verkefni þess.
Margrét Petersen átti heima
mestan hluta ævinnar í Skólastræti
3. Þar ólst hún upp, þar átti hún
heima með manni sínum og böm-
um, í túninu heima, og bar alla tíð
sterkt svipmót af því uppeldi sem
hún hafði hlotið í foreldrahúsum.
Hún bar sterkan Petersen-svip, hið
ytra sem innra. Fjölskyldan var
þarna allt um kring. Birna systir
hennar og fjölskylda hennar áttu
heima í Skólastræti 1, Söster í núm-
er 5, Ágústa og Sigga í númer 5b og
fjölskyldufyrirtækið Hans Petersen
var í næsta húsi. Þarna var hennar
heimur í miðborg Reykjavíkur, og
þess bar hún alla tíð merki.
Yið Margi-ét Guðrún fylgdumst
að í MR og það var alltaf stutt á
milli Bergstaðastrætis 70 og Skóla-
strætis. Minningarnar frá þessum
árum eru ótal margar. Það var gott
að vera í Skólastræti 3. Gunnar
Ormslev var listamaðurinn frábæri
sem eiginkona og börn virtu mikils.
Margrét var húsmóðirin. Við Mar-
grét Guðrún lifðum í okkar ævin-
týraheimi og skiptumst á hjartans
málum. Margrét var alltaf nálæg og
skildi heiminn okkar. Hún hvatti
okkur áfram og veitti nýjum hug-
myndum viðtöku. Umhyggjusöm og
umburðarlynd. Samt var hún mjög
hlédræg og dul kona sem bar ekki
tilfinningar sínar á torg.
Margrét var haldin ríkri fegurð-
arþrá. Yfii- henni og heimili hennar
var heillandi svipur fegurðar og
smekkvísi. Hún var falleg kona með
fágaða framkomu. Hún var þannig
útlits að enginn gleymir henni sem
sá hana. Ollum leið vel í návist
hennar. Á góðum stundum naut hún
sín vel og átti létt með að sjá kími-
legar hliðar á tilverunni. Hún hafði
eiginlega danskan húmor þótt hún
væri íslensk.
Móðurhlutverkið átti hug hennar
allan og bar ríkulegan ávöxt. Mar-
grét átti góð börn sem eru trygg,
kærleiksrík og skemmtileg eins og
þau eiga kyn til. Húmorinn var
aldrei langt undan hjá hjónunum
Margi-éti og Gunnari. Hún eignaðist
góð tengdabörn og barnabörn sem
öll veittu mikilli gleði inn í líf henn-
ar.
Margrét Petersen Ormslev var
mér dýrmæt kona. Ég og fjölskylda
mín söknum góðs vinar og ég kveð
hana með innilegu þakklæti fyrir
vináttu hennar og tryggð ávallt.
Börnum hennar, fjölskyldum þeirra
og öðrum ástvinum votta ég dýpstu
samúð. Megi yndislegar minningar
um góða móður veita þeim styrk.
Blessuð sé minning Margrétar
Petersen Ormslev.
Ragnhildur Hjaltadóltir.
Kveðja frá
Thorvaldsensfélaginu
Okkar kæra Margrét P. Ormslev
hefur nú kvatt þetta jarðlíf. Hún
var góð félagskona og virk í starfi.
Thorvaldsensfélaginu barst góður
liðsauki þegar Margrét bættist í
hópinn fyrir nokkrum árum. Hún
var gjöful á tíma sinn, og það er
góður kostur þar sem sjálfboðastörf
eru unnin, og það var gott að vera í
návist hennar. Hún var svo jákvæð
og skemmtileg. Með bros á vör
vann hún á Bazarnum, seldi jóla-
merki og var virk í félagsstarfinu.
Fyrir rúmum mánuði var fundur í
félaginu okkar og þar var Margrét
svo hress og glaðleg eins og hún
alltaf var og það er gott að eiga þá
minningu um hana. Thorvaldsensfé-
lagið á henni mikið að þakka. Við fé-
lagskonur sjáum nú á eftir góðri
vinkonu, sem við söknum úr hópn-
um, og minnumst hennar með þakk-
læti og virðingu.
Innilegar samúðarkveðjur tO
bama og annarra ástvina.
Guðlaug Jónína
Aðalsteinsdóttir.