Morgunblaðið - 01.06.1999, Blaðsíða 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 1. JÚNÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskuleg konan mín, móöir okkar, dóttir,
tengdadóttir og systir,
HJÖRDÍS JÓNSDÓTTIR,
Laufengi 25,
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 30. maí.
Þóroddur Elmar Jónsson,
Þórunn Þrastardóttir,
Þórbergur ísak Þóroddsson,
Sólveig Sjöfn Helgadóttir, Jón Sören Jónsson,
Ásta Þórey Ragnarsdóttir,
Jón Þóroddsson,
Bryndís Jónsdóttir,
Svandís Jónsdóttir,
Valdís Jónsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÚN BJÖRNSDÓTTIR,
áður til heimilis á Álfaskeiði 37,
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnar-
firði, miðvikudaginn 2. júní kl. 13.30. Þeim,
sem vildu minnast hennar, er bent á minning-
arsjóð Guðmundar Gissurarsonar, Sólvangi.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristjana Marteinsdóttir,
Björn Marteinsson,
Þórður Arnar Marteinsson.
+
Ástkær faðir minn og bróðir okkar,
BJARNI KRISTJÁNSSON,
Seljavegi 23,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum föstudaginn 28. maí.
Útförin verður frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 8. júní kl. 13.30.
Kristján Bjarnason,
Þorsteinn Kristjánsson,
Pétur Kristjánsson.
+
Móðir mín og fósturmóðir,
JÓNÍNA GUÐVARÐARDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness aðfaranótt
föstudagsins 28. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Birgir Þórðarson,
Þórður Magnússon.
+
Elskulegur faðir okkar,
KARL SKAPTI THORLACIUS,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 3. júní kl. 13.30.
Sigfrið Berglind Thorlacius,
Jósef Sigurjón Thorlacius,
Magnús Elvar Thorlacius,
Ragnar Marinó Thorlacius,
Sigurður Ingi Thorlacius,
Karen Agnarsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn,
ÞORSTEINN SIGURÐSSON
Ý bifvélavirki,
Gnoðarvogi 28,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnudaginn
30. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhanna Valdimarsdóttir.
HAFSTEINN
GUÐMUNDSSON
+ Hafsteinn Guð-
mundsson, járn-
smiður, fæddist í
Reykjavík 4. febr-
úar 1912. Hann lést
á hjartadeild Land-
spítalans 16. mai
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Langholtskirkju 21.
maí.
Einn af mínum kær-
ustu vinum af kynslóð
afa míns og ömmu er
fallinn frá. Mínar
fyrstu minningar um Hafstein og
hans indælu konu, Hansínu, sem
lést fyrir nokkrum árum, eru frá
því er sú fregn barst mér að í ný-
lega autt fjósið á Hamrafelli væru
komnir íbúar á ný. Ólafur afi minn,
þá ábúandi á Hamrafelli í Mosfells-
sveit, færði mér fréttimar eitt sinn
er hringt var í þau gömlu hjónin úr
foreldrahúsum mínum norður í
landi. Þetta var árið 1976 eða 7 og
nýbúamir í fjósinu vom kindumar
hennar Hansínu. Þá fékk ég þær
upplýsingar að Hansína þessi var
ein af þeim konum er höfðu um
langt skeið selt egg í bænum í
heildsölu fyrir afa. Hansína hafði
haft aðstöðu í Kópavogi, ef ég man
rétt, en varð um þetta leyti að víkja
fyrir ört vaxandi byggð. Hún kom
með rútunni á hverjum degi úr
Reykjavík að sinna kindunum á
meðan þær vom á húsi en um helg-
ar kom Hafsteinn oftast með henni
og stundum einnig böm þeirra og
bamaböm. Þá var ævinlega mikið
spjallað í litlu borðstofunni á
Hamrafelli og glatt á hjalla. Hans-
ína sinnti kindunum sínum af mik-
illi natni og alltaf var gaman að
fylgjast með samskiptum hennai-
við þær því allar þekktu þær hana
og hún þær.
Vikulega fór afi með eggin í bæ-
inn og er ég fór að eldast fór ég að
fara þessar ferðir með honum.
Minnisstæð er mér fyrsta ferðin,
er við komum á Kambsveginn gekk
afi beint inn í kjallarann, án þess
að banka, og inn í þvottahús, eggja-
kassinn settur þar á borð og annar
tómur tekinn í staðinn. Síðan beint
upp á efri hæðina og þá fyrst var
gert vart við sig (afi hafði greini-
lega farið þetta áður). Þar var líka
greinilegt að Hansína vissi alveg
hvaða dagur var í dag, búið var að
leggja bolla á borð og meðlæti með.
Mjólkurglasi var nú bætt við er í
ljós kom að kaupamaðurinn var
með í ferð og Hafsteinn var sóttur
út í smiðjuna.
Hafsteinn og Hans-
ína vom bæði afar
hjálpleg með allt er
gera þurfti á Hamra-
felli og margt lærði ég
af þeim er snéri að
umhirðu dýra og við-
gerðum á vinnuvélum.
A sumrin er leið að
heyskap var farið að
hringja af Kambsveg-
inum og spyrja frétta
af sprettunni og fyrr
en varði voru þau bæði
mætt er taka átti sam-
an hey, Hansína með
hrífu í hendi og Haf-
teinn að taka á böggum. Hafsteinn
sló garðinn á Kambsveginum í þá
daga ávallt með orfi og ljá og
stundum kom hann með orfið sitt í
sveitina og sló með okkur grýttar
spildur er þá voru yfirleitt slegnar
upp á gamlan máta. Eitt sumarið
fóru afi og amma til vikudvalar í
Hveragerði og fluttu þá Hafsteinn
og Hansína að Hamrafelli því ekki
var hægt að skilja unglinginn (und:
irritaðan) eftir einan í kotinu. í
skemmstu máli þá var þessi vika
allt of fljót að líða við spil og spjall
á kvöldin eftir að hafa verið við ein-
hverja útivinnu um daginn.
Kynni mín af Hafsteini og Hans-
ínu hafa gefið mér margt og minn-
ingar um þau eru æði margar og
verða mér afar kærar um ókomna
tíð. Nú er svo að afi minn andaðist í
mars síðastliðnum svo ekki er
langt á milli þeirra félaganna.
Nína, Guðmundur, Hafsteinn og
Gerður, innilegar samúðarkveðjur
færi ég og fjölskylda mín ykkur og
fjölskyldum ykkar við fráfall Haf-
steins.
Finnur Ingimarsson,
Hamrafelli.
Hafsteinn Guðmundsson, járn-
smiður, Kambsvegi 33 í Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans
16. maí sl., 87 ára að aldri. Utför
hans fór fram frá Langholtskirkju
21. maí. Hafsteinn frændi, eins og
við mörg írændsystkini hans köll-
uðum hann oftast, fæddist í
Reykjavík 4. febrúar 1912, en ólst
upp frá unga aldri á Skjaldvarar-
fossi á Barðaströnd, en Foss og
sveitin hans, Barðaströndin, voru
honum alla tíð afar kær. Hafsteinn
var elstur átta systkina og eru
fjögur þeirra, auk hans, látin, þau
Gyða, Guðmundur Friðgeir, Lúð-
vík og Kristín. Eftirlifandi eru
systkinin Unnur, Þórarinn Fjeld-
sted og Snæbjöm Gunnar.
Snemma kom í Ijós áhugi Haf-
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN C. ÞORKELSDÓTTIR,
lést á heimili sínu, Stigahlíð 75, sunnudaginn 30. maí.
Útför hennar verður gerð frá Fossvogskirkju föstudaginn 4. júní nk.
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Geðvemdarfélag íslands.
Tómas Helgason
Helgi Tómasson, Anna Sigurmundsdóttir,
Þór Tómasson, Gunnhildur Þórðardóttir,
Kristinn Tómasson, Þorbjörg Jóhanna Gunnarsdóttir
og barnabörn.
+
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐBRANDSDÓTTIR,
lést föstudaginn 28. maí sl.
Ragnhildur Benediktsdóttir,
Þorgerður Benediktsdóttir.
steins og hæfni til smíða, bæði á
járn og tré, enda varð hann þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að geta sótt sér
menntun á áhugasviði sínu, en
hann lauk vélvirkjanámi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík 1938. Sama
ár kvæntist hann Hansínu Jóns-
dóttur, kennara, frá Iðu í Biskups-
tungum, mikilli hæfileikakonu, og
eignuðust þau fjögur böm, Jónínu,
Guðmund, Hafstein og Gerði. Haf-
steinn starfaði við iðngrein sína
alla tíð, ef undan em skilin tvö
sumur þegar hann brá fyrir sig
trésmíði og byggði útihús fyrir
bændur norður í Miðfirði og vest-
ur í Reykhólasveit. Þessi störf,
eins og öll önnur sem hann tók að
sér, leysti hann af hendi af ein-
stakri alúð og hæfni. Hafsteinn var
greindur og mikill áhugamaður um
ýmis félags- og framfaramál, enda
átti hann einstaklega gott með að
vinna með öðmm og var alls staðar
vinsæll, hvort heldur sem starfs-
maður eða félagi. Undirritaður átti
því láni að fagna að starfa sem
unglingur með Hafsteini í bygg-
ingarvinnu eitt sumar. Það var
tími sem var lærdómsríkur og
aldrei gleymist, en auk þess að
kynnast einstakri vinnusemi og
verklagni, þá fylgdi leiðsögn og
fyrirmynd sem öllu ungu fólki er
gott að kynnast. Aldrei notaði
hann styggðaryrði eða skammir,
menn með hans hæfileika beita
þeim ekki. Öllu sem gera þurfti
kom hann til skila með sinni hóg-
værð, en þó á markvissan hátt.
Auk þess að kynnast Hafsteini við
ofangreind störf var hitt ekki síður
mikilsvert, að heimili þeirra hjóna
í Reykjavík stóð fjölskyldu minni
alltaf opið ef við þurftum að
bregða okkur til Reykjavíkur; því
fengum við bræður ásamt foreldr-
um okkar vel að kynnast. Eins var
með fjöldamörg viðvik fyrir sveita-
manninn í höfuðborginni, en fáir
vita líklega núorðið að þar var
býsna oft leitað til Hafsteins
frænda. Hafsteinn var gæfumaður
allt sitt líf. Hann átti góða fjöl-
skyldu, var heilsuhraustur fram á
efri ár og naut þess þegar um fór
að hægjast að sinna áhugamálum
sínum sem voru býsna fjölþætt.
Þótt það hafi verið mikið áfall fyrir
hann að missa konu sína árið 1991,
en hún dó af slysförum, þá brást
hann við því eins og öllu öðru, með
æðruleysi og festu. Hann tók
glímunni við elli kerlingu á einkar
jákvæðan hátt og þegar ljóst var
að dagur var að kveldi kominn var
hann sáttur við alla. Þótt hann
væri orðinn mikið veikur síðustu
vikumar, þá var það stoltur og
ánægður maður, sem greindi frá
því að um páskana hefði hann þó
náð því að vera viðstaddur ferm-
ingu yngsta bamabams síns.
Við útför Hafsteins frá Lang-
holtskirkju 21. maí sl. var eftirfar-
andi ljóð frumflutt, en það er
kveðja frá systursyni hans:
Þú hafðir lifað langa ævi
og h'fíð mörgum betra gjört,
í himingeimsins gullnu lindum
glitrar sál þín hrein og björt.
Þitt líf var eins og ljósið bjarta,
ég loksins alveg skil það nú,
að ríma saman Krist og komma
kunnu fáir betur en þú.
Nú horfín eru skugga ský
sem skila ölduróti,
Barðaströndin björt og hlý
þér breiðir faðminn móti.
Þegar að lokum landi nærðu
og lítur það sem eftir beið,
þakkir mínar, frændi, færðu,
þér fylgja mega alla leið.
(Jón Snæbjömsson.)
Þegar undirritaður, sem ung-
lingur, hlustaði á fullorðið fólk
ræða um það hvaða kostum ein-
staklingur þyrfti að vera búinn til
þess að geta með sanni kallast góð-
ur maður, þá flaug strax upp í hug-
ann að lítill vandi væri að benda á
slíkan mann, auðvitað væri það
Hafsteinn frændi. Aratugum síðar
er undirritaður sömu skoðunar.
Árni Snæbjörnsson.