Morgunblaðið - 24.07.1999, Side 64

34 LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
HASKOLABIO

HASKOLABIO
"íJEÍm/Jur iuujju j/.jIJuí
k ií/UÍJUÍÍiJJJ JJJJJJJ '/jj/i
■ JaysJii/ á/ Lijiiwj

Sýnd kl. 11. B.i. 14 ára. Verð kr. 500.
Síð. sýningarhelgi. Sýnd af skjávarpa
undirtónóJr
cí-uicsnjj®
rcúsie perez
lavter bardem

Hl-LO COUNTRY
MASLCTTAN
,★★★ ÓHT Rás2
Hagatorgi, simi 530 1919
Snnduriun imjn risa.
FUCKING
AMAL
'inaliimlí
Ný islensk kvikmynd
gnti tl.cfii ng krnltmi]
mnð iilhrai|il!ilcik
www.haskolabio.is
SiujiJij/jjjjj jjjiiij /jaí
jJkujiirijjí jjjíjjju jhiljnjj
li ií/jiicj/jjiii ijjjjjjc^Í
Ja/jiiir ii kjjm.
Will Smlth otj Barry Sonncnleltl smia bökum
snman á ný ettir risasmcllinn MEN IN BLACK og
taka áhortentlur meft sér í villta ævintýraterð
tulla af gríní. hasar og spcnnu.
Kl. 2.30, 4.40, 6.50, 9 og 11.10.amDIGrTAL
Kl. 4.30, 6.45, 9 og 11.15. b.í. i?Bamnif;nai
Kl. 5, 7, 9 Og 11. B,í. 16ára.
ESTDIGrTAL
Sýnd kl. 3, 5,7, 9 og 11.
SHDiGITAL
www.samfilm.is
‘ Dásamlegt að koma
heim til Islands
Jón Laxdal hefur starfað sem leikari í Evrópu mest alla sína starfsævi.
Hann rekur eigið leikhús í Kaisersthul í Sviss og er nú staddur heima á Is-
landi í fyrsta sinn í fímmtán ár. Hann hitti Birnu Ónnu Björnsdóttur og
spjallaði um leikhúsið sitt, fjölskyldu sína og það hvernig Reykjavík kemur
-á honum fyrir sjónir eftir svona langa fjarveru.
Jón Laxdal hefur
starfað sem leik-
ari í Evrópu
mestalla starfsævi
sína. Hann lék í kvik-
myndunum sem þýski
kvikmyndagerðar-
maðurinn Hádrich
gerði eftir Brekku-
kotsannáli og Paradís-
arheimt og lék hann
Garðar Hólm og Álf-
grím ungan í Brekku-
kotsannáli en Steinar
frá Steinahlíð í Para-
---éfísarheimt. Jón hefur
hlotið fjölmörg verð-
laun hér og þar í Evr-
ópu fyrir störf sín en
hann segir þó að allra vænst þyki
sér um Fálkaorðuna sem Vigdís
Finnbogadóttir veitti honum árið
1980.
Fjölskylduverkefni
Undanfarin fjórtán ár hefur hann
rekið eigið leikhús í Kaiserstuhl í
Sviss. Honum til fulltingis eru eig-
inkona hans, dóttir og tendafaðir og
Jiegir Jón þetta leikhús vera til
‘^egna samvinnu þeirra allra og að
þetta sé sannkallað fjölskylduverk-
efni.
Tengdaföður sinn, Vaslav Jaros,
hefur Jón þekkt lengi vel og kynnt-
ist hann svo dóttur hans Katerinu
og kvæntist henni fyrir sjö árum.
Hún átti þá tveggja ára dóttur sem
^Jón kallar nú dóttur sína og segist
mafa fengið í gjöf með hjónaband-
Jón Laxdal
inu. „Það var mikill
fengur að henni því hún
er alveg einstök stúlka
og yndisleg," segir Jón
og glaðnar yfir honum á
meðan hann talar um
Katerinu litlu.
„Hún leikur í leikhús-
inu hjá okkur. Fimm
ára gömul sat hún á
tröppunum í leikhúsinu
og fylgdist með æfing-
um og sýningum á
Imyndunarveikinni eftir
Moliere. Þá veiktist ein
leikkonan og við vorum
í mestu vandræðum
með að finna staðgengil
þegar Katerina segir
„ég skal leika“. Eg hugsaði með
mér að það gæti kannski bara orðið
allt í lagi að reyna þetta og sagði
henni að við skyldum breyta atrið-
inu þannig að ég, sem var að leika
pabba hennar á sviðinu, færi með
textann hennar líka. Eftir þrjár
fjórar æfingar segir hún svo lágum
rómi „pabbi, ég kann textann núna,
þú þarft ekki að láta mig vera þegj-
andi lengur“, og þá kunni hún allan
textann! Hún gerði þetta svo vel og
fólkið ætlaði alveg að tryllast af
hrifningu."
Katerina eldri er geðlæknir og
vinnur á heimili fyrir geðfatlaða
skammt frá þorpinu þeirra. Þrátt
fyrir að hún sé í fullri vinnu þar,
vinnur hún líka heilmikið fyrir leik-
húsið. Vaslav er fyrrverandi ballett-
dansari og að sögn Jóns var hann
afbragðs dansari á sínum tíma. Nú
vinnur hann einnig í leikhúsinu og
segir Jón að þau vinni að öllu sam-
an og þó að hann stjómi sjálfur og
sé eins og nokkurs konar skipstjóri
þá ákveði þau oftast í sameiningu
hvað eigi að sýna, hvemig sýning-
amar eigi að vera, hverjir eigi að
leika og svo framvegis."
Gott fyrir
fjölskyldufriðinn
„Samvinna sem þessi er mjög
góð fyrir fjölskyldufriðinn," segir
Jón og hlær við. Hann segir enn-
fremur að það sé nauðsynlegt að
skipta með sér verkum og hlusta á
hugmyndir annarra í vinnu sem
þessari. I Þýskalandi hafi hann orð-
ið var við að leikhússtjórar séu oft
eins og einræðisherrar sem vilji
gera allt eftir sínu höfði en það séu
mikil mistök í leikhúsvinnu. Það sé
nefnilega mjög þýðingarmikið að
hlusta á allar hugmyndir sem koma
fram og með því að einblína aðeins
á eigin hugmyndir geti fólk oft
misst af mörgu gullvægu.
Reykjavík er að springa
út eins og blóm
Jón er kominn heim til íslands í
fyrsta sinn í fimmtán ár og til
stendur að fara á ættarmót í Árnes-
sýslunni. Það eru systkini Jóns og
afkomendur þeirra sem hittast og
verða þarna hátt á annað hundrað
manns, en upphaflega voru þau
systkinin tólf og eru sex enn á lífi.
Mæðgumar eru að koma hingað í
Morgunblaðið/Jim Smart
JÓN Laxdal í faðmi fjölskyldunnar.
fyrsta sinn og eru stórhrifnar af
landinu.
En hvernig ætli sé að koma heim
til Islands eftir fimmtán ára fjar-
veru? „Það er alveg dásamlegt,"
segir Jón og lignir aftur augum.
„Eg tek að sjálfsögðu eftir gífurleg-
um breytingum hér í Reykjavík og
sé að þessi borg er að springa út
eins og blóm. Eg má til með að
minnast á það hvað ég er hrifinn af
því hvað íslendingar hafa verið
glettnir í því að ná í bráðskemmti-
legan arkítektúr. Hann hefur
húmor, skemmtOeg form og er
mjög fjölbreyttur. Mér finnst
Reykjavík orðin afskaplega nútíma-
leg og smekkleg evrópsk borg.
Borgin er orðin alveg ægilega
skemmtileg og eins finnst mér and-
rúmsloftið héma virkilega jákvætt
og gott. Mér finnst ég verða var við
svo mikla grósku og líf og líst mér
alveg yndislega vel á allt héma,“
segir Jón og hann útiiokar ekki
þann möguleika að snúa aftur heim
einhverntímann.
Hann segir að til standi að gefa
út ævisögu sína og gæti hún komið
út núna fyrir jólin en ef ekki þá
kemur hún út fyrir næstu jól. Hann
segir að það sé þegar byrjað að
undirbúa bókina og að Haraldur Jó-
hannsson muni skrifa hana. Það er
að minnsta kosti Ijóst að Jón hefur
reynt margt og hefur ömgglega frá
mörgu spennandi og ævintýralegu
að segja.