Morgunblaðið - 29.08.1999, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
HALLDÓR
GUNNSTEINSSON
+ Halldór Gunn-
steinsson fædd-
ist í Nesi við Sel-
tjörn 5. apríl 1929.
Hann Iést á hjarta-
deild Landsspital-
ans laugardaginn
21. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sólveig Jóns-
dóttir, húsfreyja,
frá Vík í Innri-
Akraneshreppi, f.
4.5.
1961, og Gunn-
steinn Einarsson,
hreppstjóri og út-
vegsbóndi, frá Kerlingardal í
Vestur-Skaftafellssýslu, f. 23.6.
1871, d. 17.5.1937. Þau bjuggu í
Nesi við Seltjörn á Seltjarnar-
nesi. Faðir hans átti tíu börn,
þijú með fyrri konu sinni, Ólöfu
Hafliðadóttur frá Engey, f. 20.8.
1874, d. 25.5. 1910. Börn þeirra
voru: Guðríður, f. 14.5. 1903, d.
28.2. 1970; Anna, f. 5.2. 1906, d.
27.10. 1995; og Erlendur, f.
10.10. 1908, d. 23.6. 1935. Gunn-
steinn og Sólveig
giftust 4. maí 1912.
Börn þeirra voru:
Tryggvi, f. 5.7. 1913,
d. 24.5. 1976; Ólöf, f.
1914, d. 24.6.
6.4.
1917, d. 31.10. 1975;
Ásta, f. 10.1. 1920, d.
21.11. 1998, Guð-
mundur, f. 10.12.
1921, d. 8.10. 1936;
og eftirlifandi systir
er Sigríður, f. 28.6.
1925.
Halldór kvæntist 9.
september 1950 Pá-
línu Sigurbjörtu Magnúsdóttur.
Pálína er fædd 3. nóvember 1926
og voru foreldrar hennar Anna
Pétursdóttir, húsfreyja, f. 26.7.
1892, d. 25.9. 1975, frá Stóra-
Rimakoti í Djúpárhreppi, og
Magnús Stefánsson, bóndi, f.
15.5.1892, d. 18.5. 1974, frá Borg
í Djúpárhreppi. Halldór og Pá-
lína eignuðust sex böm, þau eru:
1) Guðmundur Sigurður, bifvéla-
virki, f. 21.12. 1950, kvæntur
Brynhildi R. Jónsdóttur, sjúkra-
liða, og eiga þau fjögur börn,
Baldur Pál, Lindu Björk, Davíð
og Karen. 2) Magnús, trésmið-
ur, f. 26.1. 1954, kvæntur Hildi
Árnadóttur, kennara, og eiga
þau þrjú börn, Halldór, Sigrúnu
Pálínu og Magnús. 3) Erlendur
Þráinn, bifvélavirki, f. 15.5.
1955, kvæntist Elínu Jónsdótt-
ur, slitu þau samvistir. Sonur
þeirra er Þráinn og fóstursonur
Erlendar er Jón Alexander. 4)
Gunnsteinn, kjötiðnaðarmaður,
f. 9.8.1959, kvæntur Sesselju M.
Blomsterberg, leiðbeinanda, og
eiga þau tvö börn, Mariú Ósk og
Arnar Frey. 5) Sólveig Anna,
leiðbeinandi, f. 7.5. 1965, gift
Magnúsi Helga Magnússyni,
verslunarmanni, og eiga þau
tvö börn, Pálinu Sigurbjörtu og
Kristínu Helgu. 6) Halldór, við-
skiptafræðingur, f. 25.10. 1969,
kvæntur Sigríði Níní Hjaltested,
lögfræðingi, og eiga þau eina
dóttur, Helenu Birnu.
Halldór hóf ungur sjálfstæð-
an atvinnurekstur sem vörabif-
reiðarstjóri og starfaði við það í
tæp fimmtíu ár.
Útför Halldórs fer fram frá
SeMjarnarneskirkju á morgun,
mánudaginn 30. ágúst, og hefst
athöfnin klukkan 15.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við tárin.
(V. Briem.)
Með þökk fyrir allar góðu sam-
verustundimar.
Þín elskandi eiginkona,
Pálína.
Mánudaginn 30. ágúst fer fram
útför Halldórs Gunnsteinssonar,
yngsta sonar hjónanna Gunnsteins
og Sólveigar frá Nesi. Hann lést á
Landspítalanum hinn 21. ágúst sl.
eftir löng og ströng veikindi, en „oft
er sannleikur eyrum beiskur" og
eins og maður sé aldrei viðbúinn að
taka á móti þannig fréttum þó vitað
sé að hverju stefnir.
Dóri, eins og hann var kallaður,
var yngstur í systkinahópnum og var
ekki nema sex ára er hann missti
mL
Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
SOLSTEINAK 564 3555
Blómabwðin

om
v/ 'FossvogskirkjwgarS
Sfmi. 554 0500
Blómastofa
Friðfinns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einníg um helgar.
Skreytingar fyrir öll tílefni.
Gjafavörur.
fóður sinn. Móðir hans var þá ein eft-
ir með stóran bamahóp, en allir
hjálpuðust að. Það kom snemma
fram hversu hneigður fyrir tónlist
Dóri var. Hann gekk í bamaskóla og
varð gagnfræðingur, fór síðan í tón-
listarskóla, en var þar ekki nema
þrjú ár, en hafði gott og gaman af.
Oft tók Dóri í píanóið sitt og einnig í
fímmfalda harmonikku sem hann
átti og því var oft glatt á hjalla hjá
fjölskyldunni þegar allir sungu með.
Hann Dóri var skemmtilegur
maður, kátur, glaðlyndur og glett-
inn, og var hrókur alls fagnaðar í
vinahópi, en svo var hann líka dulur
og hugsaði þannig að fæst orð bæm
minnsta ábyrgð. Hann var mjög
skyldurækinn, minnugur og kröfu-
harður við sjálfan sig. Hann taldi
ekki eftir sér snúninginn, enda var
hann mjög raungóður og hjálpfús.
Dóri var vinur vina sinna, en var þó
ekki allra.
Þegar hann hætti í tónlistarskól-
anum gerðist hann vöruflutningabíl-
stjóri og hóf störf við efniskeyrslu
fyrir Reykjavíkurflugvöll, síðan fór
hann með sinn vömbíl til Eimskips
og vann þar meðan heilsan leyfði.
Hinn 9. september 1950 steig hann
mikið gæfuspor er hann gekk að
eiga eftirlifandi konu sína, Pálínu
Sigurbjörgu Magnúsdóttur. For-
eldrar hennar vora Anna Péturs-
dóttir húsfreyja og Magnús Stefáns-
son, bóndi í Velleyfsholti í Ásahreppi
í Rangárvallasýslu. Þau fluttu í nýtt
hús sem var tvíbýli við Ástu, systur
Dóra, og Sigurð, mann hennar. Hús-
ið var nefnt Steinnes sem nú er
Melabraut 21. Síðar byggðu þau sér
einbýlishús að Vallarbraut 1 og
fluttu í það árið 1979 og hafa búið
þar síðan. Dóri og Palla eignuðust
sex böm, fímm syni og eina dóttur,
sem öll hafa komist til manns.
Árið 1985 fór að síga á ógæfuhlið-
ina hjá Dóra er veikindi gerðu vart
við sig. Hann fór í hjartaskurð til
London en komst til nokkurrar
heilsu og hóf aftur störf og gat unn-
ið í níu ár en í júní 1995 hætti hann
alveg að vinna.
Við þökkum þér vináttu, einlægni og ást
og allt sem ei verður hér skrifað,
en geymist í minni, það mun lengi sjást
þess merki að þú hefur lifað.
Pöllu verður aldrei fullþakkað
fyrir allt það sem hún gerði fyrir
Dóra. Guð blessi hana fyrir það. Ég
votta henni, dóttur, sonum, tengda-
bömum og barnabömum mína inni-
legustu samúð og von um góða end-
urfundi á stað þar sem sársauki og
þrautir em ekki til.
Guðmundur Gunnarsson.
Hann pabbi minn, Halldór Gunn-
steinsson frá Nesi á Seltjamamesi,
eða Dóri í Nesi eins og samferða-
menn hans kölluðu hann, er látinn.
Hann hóf ungur sjálfstæðan at-
vinnurekstur sem vömbílstjóri og
starfaði við það þar til hann varð að
láta af störfum sökum veikinda.
Pabbi var duglegur, ósérhlífinn
og glaðlyndur maður. Hann naut
samvemstundanna með fjölskyldu
sinni sem var honum svo mikils
virði. Hins vegar var hann geysilega
þrjóskur, eins og flestir í föðurætt
hans, og gat verið erfítt að fá hann
til að skipta um skoðun. Það tók t.d.
mörg ár að fá hann til að líta á
kjúklinga eða sveppi, og ijúpu
smakkaði hann í fyrsta sinn í jóia-
boði hjá mér og konu minni, því
hann neyddist til þess. Var honum
tjáð að ekkert annað yrði á boðstól-
um og hann yrði að gjöra svo vel!
Þar sem hann var maður sem kunni
sig, reyndi hann eftir fremsta
megni að gera gott úr þessu, og jós
yfir rjúpuna sósu og sultu. Okkur
hjónunum var mikið skemmt.
Pabbi elskaði tónlist. Þegar hann
var ungur maður hóf hann tónlistar-
nám og spilaði á píanó og harm-
ónikku. Á þeim áram þótti það þó
ekki vænlegasta leiðin til að fram-
fleyta fjölskyldu svo að tónlistin
varð að víkja. En meðan hann hafði
kraft til dró hann oft upp nikkuna
eða spilaði á píanóið. Hann var jafn-
framt óspar á hrósyrði ef honum
líkaði flutningur hinna ýmsu tónlist-
armanna en sömuleiðis gagnrýninn.
Átti þetta reyndar við um alla hluti.
Hann var mjög líka hreinskilinn og
sagði skoðun sína umbúðalaust og
maður varð bara að taka því! Hann
var mikill fagurkeri og auðvitað
hafði hann skoðun á því hvað væri
fallegt og hvað væri það ekki. Hann
átti það til að kommentera á það
Þegar andlát ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara
á höfu5borgarsvæ8inu. Þar starfa nú 15 manns
við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúðleg þjónusta s«n byggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266
hversu fínar og spariklæddar kona
mín og dóttir væm, en sagði ekki
neitt við mig, ef ég var í jogginggall-
anum!
Fyrstu minningar mínar tengjast
atvinnustarfsemi hans. Pabbi keyr-
andi á vörabílnum, stærri bíl en
aðrir pabbar áttu. Ég taldi mig því
vera aðaltöffarann í götunni. Þegar
ég var gutti sagði pabbi mér alltaf
sögu á kvöldin - framhaldssögu.
Söguna hafði hann búið til í vinn-
unni á daginn meðan ekið var á milli
staða. Otrúlegustu hlutir gerðust
enda var sagan mjög spennandi en
jafnframt með gamansömu ívafi.
Þegar framhaldssagan hafði gengið
í langan tíma kom að því að aðal-
söguhetjan týndi lífinu. Ég man að
mér fannst þetta ansi súrt en í dag
skil ég hversu þolinmóður hann var
gagnvart guttanum sínum, því að
hann hafði auðvitað aldrei granað
að vinsældir sögunnar yrðu svona
miklar. Ég minnist jafnframt úti-
legu- og veiðitúra fjölskyldunnar.
Þegar pabbi kom heim á föstudegi
var tjaldinu og öllu tilheyrandi troð-
ið í bílinn og svo var lagt af stað.
Einu sinni voram við í Hveragerði
og lékum okkur á bamaleikvelli þar
í grenndinni. Þar var rennibraut
sem ég og vinur minn fóram marg-
ar ferðir í. Pabbi vildi nú sýna
hvemig ætti að renna sér almenni-
lega, og klifraði upp. Ferðin fór nú
ekki betur en svo að hann festist á
miðri leið niður og gat sig ekki
hreyft. Þá var mikið hlegið!
Hann sagði alltaf að hann væri rík-
ur maður, því að hann ætti svo stóra
og samhenta fjölskyldu. Það vora
hans skemmtilegustu stundir og okk-
ar líka, þegar við vorum öll saman.
Það var alltaf svo mikil gleði í kring-
um okkur, mikið hlegið og ganntast.
„Nú líður mér vel,“ sagði hann svo
oft þegar hann horfði stoltur yfir
hópinn, öll bömin hans og bama-
bömin. I raun var þetta eins og vit-
leysingahæli, þegar allir komu sam-
an, en þannig vildi hann helst hafa
það, enga lognmollu. Við munum
halda áfram að hittast svona, pabbi
minn, og munum skemmta okkur á
þann hátt sem þú kenndir okkur.
Ég mun minnast þín alla tíð, það
var alveg sérstakt hvemig þú tókst
á við þín veikindi öll þessi ár. Aldrei
kvartaðir þú, gerðir frekar minna
úr veikindum þínum og varst alla
tíð bjartsýnn. Án efa hefur þessi að-
ferð hjálpað þér mikið og þú vissir
svo sannarlega að hún myndi hjálpa
okkur og mömmu líka.
Þinn sonur,
Halldór.
Hvernig ætli standi á því að mað-
ur telur sig alltaf hafa nægan tíma?
Nægan tíma til að segja alla þá hluti
sem mann langar til að segja eða
þakka fyrir alla þá hluti sem era
þakkarverðir.
Ég kann ekki svar við þessu, Dóri
minn, en ég veit að það er svo margt
sem ég vildi að ég hefði sagt við þig
til að sýna þér hversu mikils virði
þú varst mér. Ég hefði líka viljað
þakka þér fyrir svo margt. Fyrir að
hafa tekið mér opnum örmum að-
eins 16 ára gamalli þegar ég og Dóri
hófum sambúð á heimili ykkar Pá-
línu og ég myndi líka vilja þakka
fyrir öll þín einlægu orð sem þú átt-
ir svo auðvelt með að segja við mig
og Helenu Bimu, stelpumar þínar.
Ég er þakkiát fyrir aliar þær
stundir sem við gátum átt saman,
þær vpra svo sannarlega mikils
virði. Ég lofa þér því að Helena
Bima mun fá að heyra allt um afa
Dóra, sem sá ekki sólina fyrir henni.
Hún mun fá að heyra það hvemig
þú spjallaðir við hana eins og full-
orðna manneskju og horfðir á hana
leika sér, því ekki hafðir þú kraft til
þess að taka hana í fang þitt. Gleði
þín var ávallt mikil þegar þið hittust
og þú táraðist stundum af hlátri
þegar hún og Tinni börðust um at-
hygli þína, því það gekk svo mikið á.
Hún togaði í skottið á honum og
hann hljóp um eins og vitleysingur
og reyndi að hrista ófétið af sér.
Elsku Dóri minn, það era sann-
kölluð forréttindi að hafa kynnst
manni eins og þér.
Þín tengdadóttir,
Sigríður.
Elsku besti afi okkar. Nú ertu
kominn til Guðs og laus við allar
þjáningar. Þú varst veikur í mörg
ár en þrátt fyrir öll veikindi reynd-
ir þú alltaf að brosa framan í heim-
inn. Að vissu leyti er gott að þú
hefur öðlast frið en samt söknum
við þín ofboðslega mikið. Við get-
um þó huggað okkur við góðar
minningar. Þér fannst til dæmis
gaman að spila og hafa mikið af
fólki í kringum þig. Þú varst alltaf
jafn þakklátur fyrir allt, sama
hversu lítið það var.
Daginn sem þú fórst frá okkur,
fóram við að heimsækja þig á spítal-
ann. Þú varst svo hress og gerðir að
gamni þínu. Við héldum að þú værir
allur að koma til og fóram öll bjart-
sýn heim af spítalanum. Seinnipart-
inn eftir heimsóknartímann lagð-
irðu þig og sofnaðir, glaður og þján-
ingarlaus.
Drottinn mun sjálfur fara fyrir þér,
hann mun vera með þér,
hann mun eigi sleppa af þér hendinni
né yfirgefa þig.
Ottast þú eigi og lát eigi hugfallast.
(5. Mós. 31:8)
María Ósk, Amar Freyr,
Pálina Sigurbjört, Kristín
Helga og Þráinn.
Elsku afi Dóri. Síðasti laugar-
dagur, þann 21. ágúst, var einn
versti dagur í lífi mínu. Hann afi
Dóri andaðist. Eftir löng og erfið
veikindi fékk hann hvíldina. Ég
heimsótti þig á fímmtudaginn og
þú varst svo hress, vildir vita allt
um sumarfríið mitt. Amma Palla
sat og hélt í höndina á þér og þú
hlakkaðir svo til að fara heim og
hitta Tinna. Þú fagnaðir því að
vera búinn að fá öll bömin þín
heim heil frá Spáni.
Minningar um þig skjóta sér í sí-
fellu upp. Ég man hve stolt þið
amma vorað af mér þegar ég kom
til ykkar daginn eftir að ég útskrif-
aðist. Við sátum og töluðum um
hvað framtíðin ætti eftir að bera í
skauti sér, þú varst svo ánægður
með að ég ætlaði að halda áfram í
skóla.
Elsku afi minn, ég mun varðveita
allar minningamar um þig.
Nú legg ég aupn aftur,
ó, guð þinn náðar kraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir iáttu vaka
þinn engil, svo ég sofí rótt.
(S. Egilsson.)
Elsku amma Palla, pabbi, Maggi,
Elli, Gunnsteinn, Sólveig og Halldór
og fjölskylda, megi guð gefa okkur
styrk í sorg okkar.
Linda Björk.
Frændi minn, hann Dóri í Nesi
hefur nú fengið hvíldina. Allar
góðu minningarnar sem ég á um
hann streyma fram í hugann; þeg-
ar við vorum í heyskapnum í Nesi,
þegar stórfjölskyldan fór í töðu-
gjöldin á hverju hausti og allar fjöl-
skyldusamkomurnar þar sem Dóri
var alltaf hrókur alls fagnaðar.
Nikkan hans var oftast innan seil-
ingar og greip hann þá til hennar
öllum viðstöddum til mikillar
ánægju. Hann Dóri var svo léttur í
skapi að það var alltaf gaman að
vera í návist hans. Hann var greið-
vikinn og hjálpsamur svo eftir var
tekið. Það var gott að leita til hans,
hann var boðinn og búinn að hjálpa
hvenær sem var. Hann var góður
maður og mér þótti vænt um hann.
Ég þakka honum samfylgdina.
Ég kveð kæran frænda minn með
þessum orðum:
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lifsins nótt.
Ng umvefji blessun og bænir,
ég bið þess þú sofir rótt
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt og ný.
(Þórunn Sig.)
Við Margrét sendum fjölskyldu
hans okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Gunnar Guðmundsson.