Morgunblaðið - 04.09.1999, Síða 16

16 LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
Nauthólsvík
VERIÐ er að vinna við
gerð baðaðstöðu í Naut-
hólsvík. Unnið er við gerð
hlífðargarða utan um vík-
ina og einnig verður settur
nokkurs konar þröskuldur
utan við víkina, sem á að
varna því að of mikið skipti
um vatn innan hennar, að
sögn Jóhanns Pálssonar
garðyrkjusijóra.
Stefnt er að því að opna
nýju baðaðstöðuna í víkinni
17. júní næstkomandi og þá
Unnið við
baðströnd í
N authólsvík
ætlar borgarsljórinn í I þeim áfanga verksins,
Reykjavík að synda yfir sem unninn verður fram
víkina. til 1. nóvember, verður
gengið frá görðunum og
farið að leggja timburþil
og allar leiðslur. Einnig
verður gengið frá skelja-
sandi í réttar hæðir á
ströndinni. í vetur verður
svo unnið við byggingu
baðaðstöðu og búninga-
geymslu. Að sögn Jóhanns
Pálssonar er áætlað að
garðyrkjudeild verji 60
milljónum króna til verks-
ins en auk þess verður 15
milljónum varið í gerð að-
komu og bflastæða.
Reglur um kattahald 1 sveitarfélögrim á höfuðborgarsvæðinu
Aðeins framfylgt þegar
kvartanir berast
Sveitarfélög utan Rvík
REGLUGERÐ um katta-
hald í Reykjavík, sem sam-
þykkt var nú í vikunni, er
önnur slíka reglugerðin sem
tekið hefur gildi á þessu ári á
höfuðborgarsvæðinu. í mars
sl. tók gildi reglugerð um
kattahald í Hafnarfirði og
fyrir tveimur árum tóku
einnig gildi reglugerðir um
kattahald í Seltjarnarnes-
kaupstað og Mosfellsbæ.
Þær reglugerðir eru þó frek-
ar almenns eðlis og ekki til-
komnar vegna þess að kvört-
unum hafi fjölgað vegna
lausra katta. Onnur sveitar-
félög eins og Kópavogur,
Garðabær og Bessastaða-
hreppur hafa ekki í bígerð að
setja slíkar reglugerðir á
næstunni, enda ekkert sem
ýtir á eftir setningu slíkra
reglugerða að sögn Guð-
mundar Einarssonar, fram-
kvæmdastjóra Heilbrigðis-
eftirlits Hafnarfjarðarsvæðis
og Kópavogs.
Guðmundur segir að reglu-
gerðin sem tók gildi í vor í
Hafnarfirði sé almenns eðlis
og henni sé einungis fram-
fylgt þegar taka þurfi á
kvörtunum. Reglugerðin sé
fyrst og fremst skráð vinnu-
regla þegar kvartanir berist.
Slíkar kvartanir eru ekki al-
gengar, að sögn Guðmundar,
og þegar þær berast er reynt
að leysa málið með samkomu-
lagi við kattaeigandann.
Hann segir að töluvert sé um
að fólk sem er pirrað vegna
lausra katta hringi, en fólk er
þá frekar að láta vita af laus-
um köttum, frekar en að það
vilji fara í deilur. Guðmundur
segir að öðru hvoru komi
ábending um villiketti og er
þá reynt að takast á við það,
en það geti þó ekki talist mik-
ið um slík tilfelli.
Samkvæmt upplýsingum
frá Heilbrigðiseftirliti Kjós-
arsvæðis eru í gildi tvær
reglugerðir um kattahald
sem settar voru árið 1997.
Önnur var samþykkt í Sel-
tjamarneskaupstað og hin í
Mosfellsbæ. Þessar reglu-
gerðir eru almenns eðlis og
helsti munurinn á þeim er að
í samþykkt Seltjamames-
kaupstaðar er ákvæði um
meiri skráningu katta. Heil-
brigðisfulltrúi Kjósarsvæðis
segir að þessum reglum sé
ekki mikið fylgt eftir og regl-
ur um kattahald séu frekar
almenns eðlis. Kvartanir
vegna lausra katta á Kjósar-
svæðinu hafa ekki aukist að
neinu marki á undanfömum
árum.
Dúfum hefur
fækkað
verulega
Morgunblaðið/Golli
Dúfur eru orðnar sjaldséðar
annars staðar en á Tjörninni
í Reykjavík.
Reykjavík
DÚFUM hefur
fækkað mikið í
Reykjavík undanfar-
in ár og er aðeins
vitað um tvo dúfna-
hópa í bænum.
Meindýraeyði
Reykjavíkur bámst
á áram áður oft
kvartanir undan
óþrifnaði og hávaða
sem fylgdi dúfum en
það heyrir sögunni
til, að sögn Guð-
mundar Björnsson-
ar, meindýraeyðis
borgarinnai’.
„Við eram líka
hissa á þessu,“ sagði
Guðmundur þegar
blaðamaður spurði
hann hvað væri orð-
ið um allar dúfurnar
sem settu svip á
borgina fyrir fáum
árum. „Það hefur
aldrei verið eins lítið um
kvartanir út af dúfum og
núna, ég hef aðeins fengið
tvær kvartanir síðastliðin tvö
ár. Það virðist vera eitthvert
jafnvægi í stofninum."
Guðmundur sagði að áður
hefði verið algengt að kvart-
anir bærast út af óþrifnaði
sem fylgir því þegar dúfur
setjast upp við hús. „Ég veit
ekki hvort einhver skilyrði
hafa breyst eða hvað er í
gangi en við höfum ekki eytt
dúfum undanfarin tvö ár,“
sagði Guðmundur.
Hann sagði að áður hefði
verið mikið um dúfur víðast í
borginni, nema síst í nýju
hverfunum. I dag veit hann
um tvo dúfnahópa, annan við
Tjörnina og hinn við korn-
geymslurnar í Sundahöfn. „Á
þessum stöðum er æti að
finna og þar safnast þær
saman.“
Hálfvilltar dúfur era hluti
af götumyndinni hvarvetna í
hinum vestræna heimi. Ólaf-
ur K. Nielsen, fuglafræðing-
ur hjá Náttúrafræðistofnun,
sem hefur lengi fylgst með
fuglalífi við Reykjavíkurtjörn
segir að dúfumar í Reykja-
vík séu ekki alveg útdauðar
og vísar í hópana tvo, sem
Guðmundur nefndi.
„Dúfan var úti um allan
bæ áður en það var kvartað
undan henni og hún var mik-
ið drepin af starfsmönnum
gatnamálastjóra. Fyrst og
fremst var ófriður og hávaði í
kringum dúfumai- og utan á
húsum þar sem þær settust
að. Einnig vora þær að troða
sér inn á háaloft.“
Ólafur telur að skýringa á
fækkun dúfnanna sé fyrst og
fremst að leita í árangri af
starfi meindýraeyðis. „Þetta
er lítill stofn og algjörlega
bundinn við bæinn. Dúfur era
ekki villtar hér, þetta era af-
komendur taminna dúfna,
sem hafa lagst út. Ef maður
skoðar hópinn við Tjörnina
era alltaf að skjóta þar upp
kollinum fuglar sem era
nýsloppnir úr haldi; bréfbú-
fur, sem eru merktar með
fótahring."
Hann segir að eyðing skili
því miklum árangi’i andstætt
því sem gildir með sílamá-
vinn, sem er skotinn í hund-
raðatali hér á ári, án þess að
sjáist högg á vatni. „Síla-
mávurinn er ekki bundinn
við borgina og er farfugl,
sem er ekki hér nema
nokkra mánuði á ári. Það
væri hins vegar enginn vandi
að útrýma dúfunni ef áhugi
væri á. Það þyrfti ekki annað
en að finna varpstaðina og
þá staði sem hún heldur til
á.“
Helga Sig'urjónsdóttir vill
stofna einkaskóla
Hafnarfjördur
HELGA Sigurjónsdóttir
kennari er um þessar mundir
að kanna möguleika á stofnun
skóla fyrir böm á leik- og
grannskólaaldri í Hafnarfirði
eða Kópavogi. Hún hefur
kynnt bæjaryfirvöldum hug-
myndir sínar og segist hafa
fengið jákvæðar undirtektir
hjá bæjarstjóranum í Hafn-
arfirði.
Helga segir að skólinn sem
hún vill stofna verði fyrst og
fremst frábrugðinn venjuleg-
um grannskóla að því leyti „að
öðruvísi yrði tekið á því sem
er kallað sérkennsla og vanda-
mál“, segir Helga. „Þar nieð
yrði ekki jafnmikið um alvar-
lega erfiðleika upp eftir öllum
bamaskólanum. Mín kennslu-
fi-æði gengur út á að taka allt
öðravísi á málum og vinna
eins og vísindamaður frá því
að bömin koma í skólann."
Helga segir að ekki endi-
lega verði gerðar nákvæmar
greiningar á hverju bami.
„Maður veit hvemig hvert
bam er og hvað það getur og
hvaða bam er líklegt til að
eiga í erfíðleikum með nám.
Það er oftast nær komið í Ijós
í í. eða 2. bekk.“
Foreldra með í ráðum
í stað þess að taka börnin
út úr bekkjum og setja þau í
sérkennslu þarf að hafa for-
eldra stöðugt með í ráðum
°g leggja þeim skyldur á
herðar við að hjálpa barni
sínu áfram í náminu og kom-
ast yfir erfiðleikana, sem á
vegi verða. „I núverandi
kerfi er börnunum sinnt
alltof seint og þetta verður
illyfirstíganlegur vandi þeg-
ar þau era orðin eldri og bú-
in að missa kjarkinn og
kraftinn. Ég hef líka þá
skoðun, sem er byggð á stað-
reyndum, að munur á náms-
getu fólks er ekki eins mikill
og skólinn og skólakerfið
gerir ráð fyrir og sýnir sig í
einkunnum í skólunum. Ég
vil gera ráð fyrir mikilli getu
hjá hveiju barni þótt eitt-
hvað bjáti á og það sé seint
til en ekki að stimpla þau af-
brigðileg þó þeim gangi
kannski seint að læra að
lesa. Sú hugsun er varhuga-
verð.“
„Þá er gert ráð fyrir að
barnið sé þannig úr garði
gert að það muni aldrei ná ár-
angri í venjulegu námi, það
er sent í sérkennslu og dæmt
úr leik. Ég held að stóra
skekkjan í kerfinu sé þessi
hugsun og meðan hún er við
lýði alls staðar verður alltaf
einhver hætta á að nemendur
lendi í erfiðleikum ef kennar-
inn og kerfið gera ráð fyrir að
þessi og þessi geti ekki náð í
besta flokkinn. Ég tel að allir,
sem ekki era alvarlega
heilaskaðaðir, eigi að geta
náð góðum árangri í námi.
Með því að stunda námið eigi
það að vera hið eðlilega og
frávikin miklu færri en nú.
Bekkjarkennarinn ber
ábyrgð á bekknum og á ekki
að vera að að ýta einum eða
neinum frá sér heldur passa
sig á þessari flokkun og stétt-
arskiptingu, sem er eitt af því
sem er að fara illa með kenn-
arastéttina."
Helga segir að með góðri
og vandaðri kennslu eigi að
vera hægt að sinna nemend-
um og þörfin fyrir sérkennslu
eigi eingöngu að vera til stað-
ar gagnvart nemendum sem
eru blindir, heyrnarlausir eða
mikið fatlaðir.
Helga, sem starfar við
kennslu í fornámi Mennta-
skólans í Kópavogi, segist
hafa mótað kennslufræði sína
í framhaldi af þeirri þekkingu
og visku, sem hún öðlaðist af
því að umgangast í tvo vetur
börn í svokölluðum „tossa-
bekk“ í grannskóla, sem hún
kenndi snemma á ferli sínum.
Hún segir að víða í ná-
grannalöndunum hafi fólk,
sem ekki er ánægt með opin-
bera skóla, sem hafa litla sam-
keppni, tekið sig saman um að
stofna skóla. Helga segist sjálf
vera í samvinnu við hóp fólks,
einkum foreldra, sem eru
áhugasamir um skólastofnun-
ina. „Ég tel mig ekki geta
leyst öll vandamál en ég er
með mjög vel þróaða og próf-
aða kennslufræði, sem ég veit
að ber góðan árangur," segir
Helga. Hún segir að mark-
miðið með því að kynna sveit-
ai’félögunum hugmyndir sínar
hafi verið að kanna undirtekt-
ir þeirra og hvort til væri hús-
næði innan bæjarmarkanna
sem hentað gæti fyrir slíkan
skóla. Hún segir að gaman
væri ef skólinn gæti tekið til
starfa næsta haust en málið er
hins vegar enn á frumstigi.
wrrwssshp---------------- wiiBiiigir