Morgunblaðið - 04.09.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
í dag er til moldar borin norður á
Siglufirði Ragnheiður Sæmunds-
son. Ragna var hún alltaf kölluð af
fjölskyldu og vinafólki og hér ætla
ég að halda mig við það nafn. Hún
stóð mjög nærri mér á táningsárum
ævi minnar og gegndi þar tvöföldu
hlutverki. Hún var mágkona mín,
gift kærum hálfbróður mínum, Sig-
urjóni Sæmundssyni, og svo var
hún fóstra mín eftir að ég missti
móður mína þegar ég var á fjórt-
ánda ári. Eg var inni á gafli á heim-
ili þeirra hjóna fram yfir tvítugsald-
ur og er alltaf þakklátur þeim fyrir
viðtökumar og dvölina. Eftir því
sem árin hafa liðið sé ég það betur
að það hefur ekki verið auðvelt fyrir
jafn unga konu og Ragna var, á
fyrstu Siglufjarðarárunum, að taka
við hálfstálpuðum og sérsinnuðum
mömmudreng inn á heimili sitt. En
merkilega fáir hnökrar urðu þó á
sambandi okkar því hún var dreng-
skaparmanneskja, sagði meiningu
sína hispurslaust við hvern sem í
hlut átti, hvort sem það voru bræð-
ur hennar, mágur eða annað fólk.
En þegar ég núna, á efri árum,
renni huganum yfir það liðna
hvarflar oft að mér að í raun og
veru hafi ég aldrei þekkt innviði
þessarar fjallmyndarlegu konu sem
þó stóð mér nærri um áratuga
skeið.
Þegar Sigurjón og Ragna fluttust
til Siglufjarðar 1935 voru þau bæði
ung að árum og áttu ekki annað
veraldlegt en fötin sem þau stóðu í.
Ragna var 21 árs, Sigurjón 23 ára.
En Ragna treysti á Nonna sinn,
dugnað hans, útsjónarsemi og
áræði og hann brást aldrei því
trausti. Sigurjón hafði keypt prent-
smiðjuna á Siglufirði. Hún var í
mikilli niðumíðslu, en það liðu ekki
nema fá ár þar tii hann var búinn
að gera þessa prentsmiðju að þeirri
best búnu á landinu þótt litil væri.
Og hann stóð að bókaútgáfu sam-
tímis prentsmiðjurekstrinum.
Siglufjörður var á þessum árum
mikill athafnabær vegna síldveið-
anna fyrir Norðurlandi sem þá voru
í hámarki og einhverjir myndu
segja að það hefði hjálpað prent-
smiðjurekstrinum. Ekki ber ég á
móti því en bendi á að mestur var
uppgangur prentsmiðjunnar þegar
Siglufjörður var á niðurleið eftir
sfldarævintýrið. Og sá uppgangur
var eingöngu að þakka dugnaði, út-
sjónarsemi oajkj^fi Sigurjóns. Ég
gerist svo JjjÍjígoroííh u rn þennan
rekstur bróMJjjjj§(ptessari minn-
ingargrein vegna þess að Ragna
átti ekki lítinn hlut í velgengni hans
að mínu mati. Sigurjón fékk í arf
dugnaðinn frá foreldrum sínum en
svo átti hann líka til þennan heil-
brigða metnað sem öllum er svo
nauðsynlegur í lífsbaráttunni. En
þegar ofan á þessa eiginleika bætt-
ist ást hans til hinnar glæsilegu eig-
inkonu sinnar, dóttur og sonar, var
ekki við öðru að búast en honum
tækist ætlunarverk sitt: Að búa sér
og sínum þokkalega framtíð. Og
það tókst honum svo sannarlega.
Þegar Ragna og Sigurjón keyptu
Suðurgötu 16 bjuggu þau sér fallegt
heimili. Oft var gestkvæmt hjá þeim
hjónum, m.a. landskunn tónskáld og
listamenn, og öllum tekið með rausn
og alúð. Húsfreyjan þótti skemmti-
leg kona og lék á als oddi og hús-
bóndinn landskunnur söngvari sem
þekkti til flestra gestanna. Ragna
kunni vel að skemmta sér en hún
kunni líka að hætta leik þá hæst
hann stóð, eins og séra Hallgrímur
Pétursson segir í alkunnu kvæði
sínu. Aldrei fannst mér hún njóta
sín betur en í fínum samkvæmum
þar sem dömumar vom í fallegum
kjólum með sitt fínasta skart og
herrarnir í kjólfötum eins og t.d. á
árshátíðum Rotarýfélagsins á Siglu-
firði. Og ég hef aldrei efast um það
að hún hafi notið sín vel þegar hún
var orðin bæjarstjórafrú á Siglu-
firði.
Ragna tók mikinn þátt í leikstarf-
semi á Siglufirði sem í öndverðu var
á vegum siglfirskra templara áður
en Leikfélag Siglufjarðar (það síð-
ara) kom til sögunnar. Hún var eft-
irsótt í gaman- og ærslaleikritum
svo og í ævintýraleikritum með
söngívafi. Gamlir Siglfirðingar muna
ennþá skemmtilegan leik hennar. Þá
söng hún í tórkjukómum um ára-
tugi. Einnig var hún lengi í stjóm
Slysavamafélagsins og einnig í
stjóm Kvenfélags Sjúkrahúss Siglu-
fjarðar sem vann geysiþarft h'knar-
starf á sínum tíma. Margt benti því
til að þessi myndarlegu og velgerðu
hjón myndu eiga skemmtilegt og
áhyggjulaust ævikvöld. En þá dró
ský fyrir sólu. Ragna veiktist, missti
í fyrstunni sjónina á öðra auganu og
seinna lokaðist það auga sem eftir
var eiginlega alveg. Mágkona mín
var í raun og vem orðin alveg blind
undir það síðasta og við bættust svo
aðrir erfiðir og illvígir sjúkdómar.
Mér varð oft hugsað til hennar í
þessum raunum. Hvemig myndi
þessi lífsglaða og glaðværa kona
taka því að verða blind? En mér til
furðu bar hún sig eins og hetja og
þess vegna komst ég svo að orði hér
að ofan að kannske hefði ég aldrei
þekkt hana. Þennan erfiða tíma stóð
Siguijón við hlið hennar og bar hana
bókstaflega á höndum sér eins og
hann reyndar hafði gert frá þeirra
fyrstu kynnum. Ég var svo sem ektó
hissa á því. Þessa tryggð og þol-
gæði, þegar mest á reyndi, þekkti ég
frá móður okkar.
En nú er tjaldið fallið í einum
þætti lífssögunnar. Ragnheiður
mágkona mín og fóstra er horfin yf-
ir móðuna miklu. Ég kveð hana
hinstu kveðju með djúpri virðingu
og þökk fyrir liðna tíð. Eftir stend-
ur Sigurjón sem ég veit að hefur
misst sinn besta vin og lífsförunaut.
En ég hef ektó áhyggjur af honum
því ég veit að hann á ennþá þann
kjark, áræði og drengskap sem
dugað hefur honum best á lífsgöng-
unni. Ég og Rósa, kona mín, og
okkar fólk, vottum honum dýpstu
samúð. Einnig sendum við systkin-
unum Stellu Margréti og Jóni Sæ-
mundi og þeirra fólki samúðar-
kveðjur.
Eiríkur Eiríksson.
Við vitum það öll að við verðum
að fara héðan. Okkur er áskapað að
heilsa og kveðja. Þó erum við alltaf
óviðbúin þegar vinir skilja við, en
minningin ein er eftir. Það reynir
vissulega á þessa tilfinningu hjá
mér nú, þegar mágkona mín Ragn-
heiður Sæmundsson (Ragna) er
látin. Við vorum jafnöldrur, fæddar
1914. Minningar frá gömlu dögun-
um hrannast upp. Allt eru þetta
ljúfar og hressilegar minningar af
ungu og lífsglöðu fólki, sem óþving-
að sýndi gleði sína og stráði henni
kringum sig. Þannig kom æsku-
heimili Rögnu, Hallgilsstaðir í
Hörgárdal með sjö systkina hóp,
mér fyrir sjónir, þegar ég kom
þangað með manni mínum, Unn-
dóri, elsta bróðurnum. Sú sýn varir
enn. Ragna var að vísu flutt með
manni sínum til Siglufjarðar, en á
sumrin heimsótti hún ávallt æsku-
heimili sitt. Við vorum þar jafnan
saman með börnin okkar og nutum
samverannar í glöðum hópi vina.
Nú er Hallgilsstaðaheimilið horfið
og jafnað við jörðu og fimm systk-
inin komin á áfangastað. Minningin
er ljúfsár en varir. Ragnheiður
mágkona var hefðarkona í fasi og
raun, sagði meiningu sína umbúða-
laust, ærleg og raungóð. Hún var
gæfusöm í einkalífi, eignaðist óska-
börnin tvö, Stellu Margréti og Jón
Sæmund. Gæfa Rögnu var ekki síst
eiginmaðurinn Sigurjón Sæmunds-
son, er studdi hana í blíðu og
stríðu. Saman voru þau glæsileg
hjón. Ávallt var þeirra minnst af
kunnugum, er talið barst að fyrir-
myndarhjónabandi. Söngur og
hljómlist var þeirra hjóna líf og
yndi.
Nú smáhljóðna raddirnar á jörðu
niðri, tregablandinn blær berst á
milli Hallgilssaða í Hörgárdal og
Suðurgötu á Siglufirði. En það óma
undurfagrir tónar úr Uppsölum al-
mættis í vonbjartri veröld. Ég
harma að geta ektó fylgt mágkonu
minni til grafar, en hugann binda
engin bönd. Með innilegri þökk fyrr
alla vináttuna kveð ég mágkonu
mína Ragnheiði og bið Sigurjóni,
bömum, tengdabömum, bama-
bömum og öðrum ættingjum guðs-
blessunar.
Guðrún Símonardóttir.
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 1999 49..
tT
STEFANÍA ÓSK
SIGURÐARDÓTTIR
+ Stefanía Ósk
Signrðardóttir
fæddist í Reykjavík
31. október 1969.
Hún lést á Landspít-
alanum 28. ágúst
síðastliðinn eftir
hetjulega báráttu
við hvítblæði síð-
ustu mánuði. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Snæfell
Sæmundsson, f. 26.
október 1930, d. 26.
mars 1981 __ frá
Landakoti á Álfta-
nesi og Ragnhildur
Jónsdóttir, f. 25. desember 1929
frá Eskifirði. Systur Stefaníu
eru: 1) Steinhildur Sigurðar-
dóttir, f. 20. október 1953, gift
Kristjáni G. Hallgrímssyni, f. 2.
nóvember 1949. Þau eiga tvö
börn: Sigurð Ragnar, f. 7. nóv-
ember 1973 og Eddu Björk f. 9.
nóvember 1976 og á hún dóttur-
ina Dilju Björk, f. 30. nóvember
1996. 2) Kristín G. Sigurðar-
dóttir, f. 18. ágúst 1959, gift
Sigurði Ingvarssyni, f. 11. febr-
úar 1958 og eiga þau fósturson-
inn Friðrik Hrafn, f. 16. febrúar
1989. 3) Jóanna H. Sigurðar-
dóttir, f. 26. ágúst 1961, gift
Bjarna Jónssyni, f. 22. febrúar
1957 þau eiga þrjú
börn: Snædisi Lauf-
eyju, f. 9. október
1983, Sigríði Jónu,
f. 27. september
1988 og Jón Bjarna,
f. 24. október 1992.
Stefanía var gifit
Jóhanni Rúnari
ívarssyni, f. 19. sept-
ember 1969. Börn
þeirra era Sigurdís
Sandra Jóhannsdótt-
ir, f. 10. maí 1986 og
Ivar Anton Jóhanns-
son, f. 15. desember
__ 1988. Foreldrar Jó-
hanns era fvar Þórarinsson f. 14.
febrúar 1947 frá Reyðarfírði og
María Jónsdóttir f. 31. mars 1948
frá Skagaströnd.
Stefanía ólst upp í Túngöt-
unni í Bessastaðahrepp. Þau Jó-
hann hófu búskap árið 1987, en
þá fluttu þau á Hellissand. Þar
bjuggu þau lengst af en þó
einnig á Rifi. í Kópavog fluttist
fjölskyldan nú í vor. Stefanía
var að mestu heimavinnandi en
vann síðast í Sjávariðjunni á
Rifi, þar sem hún var einnig
trúnaðarmaður.
títfiör Stefaníu fer fram frá
Bessastaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Elsku Stefanía, ég veit í hjarta
mínu að nú líður þér betur og að þú
hefur öðlast frið. Ég veit að hann
pabbi þinn hefur tetóð á móti þér
opnum örmum. Þú varst mér góð
vinkona og mig langar að kveðja þig
með þessum orðum. Þakka þér fyrir
aflt og Guð geymi þig.
Eg sendi j)ér kæra kveðju,
nú kómin er lífsins nótt.
Pig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þásæiteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Eg þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Pó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Jói, Sandra, ívar og aðrir
aðstandendur, Guð gefi ykkur styrk
til að komast yfir mestu sorgina. Ég
votta ykkur mína innilegustu sam-
úð.
Gerður Guðjónsdóttir
og fjölskylda.
Með söknuði og sorg í hjarta kveð
ég Stefaníu Ósk í dag. Ég kynntist
Stefaníu er hún hóf störf hjá Sjáv-
ariðjunni Rifi fyrir rúmum fjómm
árum. Hún var hlý og elskuleg í
framkomu, dálítið hlédræg og lét
ektó mitóð á sér bera. Stefanía var
traustur starfsmaður, hún var trún-
aðarmaður starfsfólksins og sinnti
því af samviskusemi eins og öllum
sínum störfum. Stefanía var hug-
myndarík og mjög lagin í höndun-
um. Síðastliðinn vetur greindist
Stefanía með hvítblæði. Hún tók því
með æðruleysi en ætlaði sér að
vinna þá baráttu. Daginn áður en
hún flutti suður með fjölskylduna
fóram við vinnufélagamir út að
borða og áttum saman skemmtilega
kvöldstund. Stefanía bar sig vel og
naut þess að vera í glöðum hópi.
Barlómur og vorkunnsemi áttu ektó
við hana. Henni fannst verst hvað
hún orsakaði miklar áhyggjur hjá
sínum nánustu. Vegir lífsins era
flóknari en maður getur skilið, Stef-
anía var í blóma lífsins kölluð burt
frá manni og bömum, en nú er
þjáningum hennar lotóð.
Ég er þakklát fyrir þær góðu
minningar sem ég á um Stefaníu.
Elsku Jói, Sandra, Ivar og aðrir
ættingjar, megi góður Guð styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Erla.
Með nokkram orðum langar okk-
ur slysavarnakonur að minnast
Stefaníu Óskar sem við kveðjum í
dag. Stefanía hafði starfað með
deildinni í nokkur ár. Hún var ætíð
boðin og búin að leggja sitt af mörk-
um til þeirra mála sem verið var að
vinna áð hverju sinni. Við minnumst
hennar sérstaklega fyrir undirbún-
ing að fjáröflunarbasar og forystu
hennar í fjáröflunamefnd þar sem
hún vann sín störf af samviskusemi
og alúð. Við þökkum fyrir allar góðu
samverastundirnar og biðjum góð-
an Guð að styrkja Jóa, Söndra, ív-
ar, móður hennar og aðra aðstand-
endur.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Slysavarnadeildin Helga
Bárðardóttir, Hellissandi.
I drottins faðmi vært þú vina sefur,
vaki englar hvflu þinni hjá.
Pig hann ætíð ástarörmum vefur,
Svo undur sæl og örugg verður þá.
Mig langar að minnast Stefaníu
Sigurðardóttir með nokkram fátæk-
legum orðum.
Þegar ungt og hæfileikaríkt fólk
er kvatt héðan burtu úr heimi, kem-
ur í hugann hvað mitóu það hefur
áorkað á sínum stutta æviferli. Stef-
anía var ein af þeim ungu konum
sem vöktu athygli með sinni prúð-
mannlegu framkomu, einlægni og
blíðu sem hún sýndi í allri fram-
komu sinni. Við minnumust þess
þegar dóttursonur okkar kynnti
hana fyrir okkur sem unnustu sína, E
hvað hún var hæglát og hvað hún !
brosti blítt og innilega til okkar og
þannig munum við minnast hennar. ^
Hún barðist við veikindi sín af *
hugrekki og dugnaði og var manni
sínum einlægur og traustur lífsföra-
nautur og bömum sínum hugulsöm
móðir.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund langar okkur að þakka þér
alla þá miklu hugulsemi og velvild
sem þú sýndir okkur gömlu hjónun-
um. Og ánægjustundir sem við átt-
um saman þegar þið heimsóttuð
okkur á Skagaströnd. Þótt stundum
værirðu orðin bæði þreytt og lasin
taldir þú ekki eftir þér að leggja á
þig að sýna okkur langafa- og - f—
ömmubörnin. Þessar heimsóknir
vora okkur gömlu hjónunum mikils
virði og sýndu þitt góða hjartalag.
Nú þegar guð hefur kallað þig til
starfa á æðra sviði geymum við
minningu þína í hjörtum okkar, öll-
um ástvinum þínum sendum við
innilegar samúðarkveðjur,
Megi guð styrkja þau í framtíð-
inni.
María og Jón.
Kynni okkar af Stefaníu vörðu
skemur en okkur óraði fyrir. Það er
erfitt að hugsa til þess að við sjáum
þig aldrei aftur, en við vitum að þér
líður vel þar sem þú ert núna.
Elsku Stefanía mín, takk fyrir að
fá að kynnast þér. Guð geymi þig.
Elsku Jóhanna, Sandra, ívar og
aðrir aðstandendur, missir ykkar er
mikill, góður guð veiti ykkur styrk í
hinni miklu sorg ykkar.
Kæra vinir, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð. Guð veri með ykkur
öllum.
Leiðimar skiljast en ljós okkar skín,
er liðinna daga við minnumst.
Eg þakka af hjarta og hugsa til þín
unsheimahjáDrottniviðfinnumst.
Anna Sofia Gærdbo
og fjölskylda.
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu- *
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf gi-ein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan ,
hins tiltekna stólafrests.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svenir Olsen,
útfararstjðri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Utfararstofa Islands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sótarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/