Morgunblaðið - 29.10.1999, Blaðsíða 56

56 FÖSTUDAGUR 29. OKTÓBER1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PÁLMI
GUÐMUNDSSON
+ Pálmi Guðmun-
dsson fæddist í
Rcykjavík hinn 7.
desember 1921.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
18. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru lijónin
Ingibjörg Asmun-
dsdóttir, f. 12.10.
1885, d. 12.2. 1979,
og Guðmundur Kri-
stjánsson, f. 10.12.
1881, d. 6.7. 1954.
Pálmi ólst upp á
Grettisgötunni í
stórum hópi systkina, en þau
voru alls 13: Asmundur, f. 30.6.
1906, látinn; Kristín, f. 17.10.
1908, látin; Ingólfur, f. 27.6.
1910, látinn; Hjálmar, f. 14.2.
1914; Lúðvík, f. 20.7. 1915, lát-
inn; Guðrún, f. 21.12. 1916, látin;
Guðmundur, f. 29.6.1918, látinn;
Hjördís, f. 24.7.1920; Pálmi, sem
nú er kvaddur; Aðalsteinn, f.
22.6. 1923; Hjörtur, f. 21.6.1924;
Haraldur, f. 16.8. 1926; Anna, f.
29.7.1931.
Pálmi kvæntist Kristínu Þórð-
ardóttur, ættaðri frá Ólafsvík, f.
8.5. 1921, d. 13.10. 1972. Þeirra
börn eru fjögur: 1) Albert Erl-
ingur, f. 21.7. 1947, kvæntur
Olmu Hjörleifsdóttur. Þau eiga
fjögur börn: Pálma, Júlíu Krist-
ínu, Þór og Elsu. 2) Hrafnhildur
Þórdís, gift Einari Einarssyni.
Þau eiga þrjú börn: Einar Krist-
in, Kristínu Björgu og Elínu
Dröfn. 3) Guðmundur Yngvi,
kvæntur Jónínu
Líndal. Þau eiga
eina dóttur: Elínu
Kristínu. 4) Hólm-
fríður Aðalbjörg,
gift Tómasi Birni
Olafssyni. Þau eiga
þrjú börn: Kristínu
Maríu, Ólaf Björn
og Ingibjörgu Astu.
Eftirlifandi kona
Pálma er Pálína
Eggertsdóttir, f.
7.12. 1921. Hennar
börn eru þrjú: 1)
Björn Magnús Arn-
órsson, f. 16.1.
1945, d. 1998. Hans börn eru
fjögur: Arnór, d. 1997, Sigríður,
Svava og Andri Steinþór. 2) Ást-
ríður Ebba Arnórsdóttir, f. 11.4.
1947. Hennar börn eru þrjú:
Baldvin Páll, Hildur Sunna og
Eggert Freyr. 3) Stella Valgerð-
ur Arnórsdóttir, f. 28.2.1953.
Pálmi starfaði við verslunar-
störf stóran hluta ævi sinnar,
fyrst við raftækjaverslun Lúð-
víks bróður síns. Síðar stofnaði
hann byggingafélag ásamt
nokkrum bræðra sinna og reistu
þeir bæði hús og blokkir víðs
vegar í Reykjavík. Síðustu 25 ár-
in eða svo hefur Pálmi átt og
rekið fyrirtækið Björn Arnórs-
son, umboðs- og heildverslun á
Laugarnesvegi 114 í Reykjavík.
Vann hann þar svo lengi sem
heilsan leyfði og vel það.
Útför Pálma fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi.
, Nú er kveðjustundin komin.
Okkur systkinin langar til að
kveðja þig með nokkrum orðum og
þakka fyrir allar samverustundim-
ar sem við áttum saman. Við vorum
mjög heppin að eiga þig að föður,
svona umhyggjusaman og skiln-
ingsríkan.
Þú varst alltaf tilbúinn að hlusta
á okkur og gefa okkur góð ráð ef við
fórum fram á það. Ráð þín vom
ekki þannig að við ættum að gera
eins og þú sagðir, heldur gafst þú
okkur hugmynd að lausn, sem síðan
var í okkar valdi að ákveða, hvort
við færum eftir. Þú þröngvaðir ekki
skoðunum þínum upp á annað fólk,
heldur virtir þú skoðanir og hug-
myndir þess. Þú vildir að við vær-
•um sjálfstæð og stæðum á eigin fót-
um, en varst jafnframt reiðubúinn
að rétta fram hjálparhönd ef með
þyrfti.
Pabbi minn. Þú varst alltaf sann-
ur orða þinna. Ef þú lofaðir ein-
hverju, hvort sem það var stórt eða
smátt, þá hélstu alltaf loforð þín.
Því eins og þú sagðir sjálfur þá ætti
enginn að lofa upp í ermina á sér.
Ég minnist þess, þegar þú hafðir
lofað Ingibjörgu Astu og Olafi Birni
að koma í heimsókn á laugardegi.
Þó þú værir sárþjáður og ættir erf-
itt með gang, komstu samt, þeim til
mikillar gleði.
Þú sýndir okkur öllum virðingu
hvort sem um var að ræða börn eða
* fullorðið fólk. Það var svo gaman að
horfa á þig tala við smáfólkið í fjöl-
skyldunni. Þú hlustaðir á þau með
svo mikilli athygli og áhuga eins og
þau væru að segja frá einhverjum
heimsviðburði sem gæti breytt
gangi sögunnar. Þannig léstu þessu
litla fólki fínnast mikið til sín koma.
Þú ætlaðist ekki til að litlu barna-
börnin sætu hjá þér þegar þú vildir,
heldur gátu þau komið og farið eins
og þeim sýndist og talað við þig
þegar þau vildu.
Þegar við vorum lítil þá ólst þú
okkur upp í því að allir ættu að fá
’jjafnt, hvort sem það var lítið eða
stórt. Við munum þegar jólaeplin
og -appelsínurnar komu í hús. Þá
var einu epli og einni appelsínu
skipt jafnt á milli okkar fjöguira
systkinanna. Þetta voru svo sann-
arlega sætir og góðir ávextir.
Pabbi minn. Þú varst sannur
jólamaður og reyndir að finna, hvað
fólkið þitt vildi helst í jólagjöf. Þú
lagðir oft mikið á þig til að uppfylla
óskir okkar. Jafnvel þó þú værir
fárveikur fyrir síðustu jól, þá fórst
þú samt í jólainnkaupin með henni
Pálínu því þú hafðir svo mikla
ánægju af því.
A Þorláksmessu sauðst þú hangi-
kjöt og bauðst okkur að koma og
borða þegar við hefðum tíma. Mikið
var gott og gaman að fá hjá þér
svona snæðing eftir eril dagsins. Þá
var líka búið að skreyta jólatréð
fagurlega og allir jólapakkar til-
búnir. Þú hafðir svo gaman af að sjá
andlit bamabarnanna þegar þau
sáu jóladýrðina hjá afa, því ekkert
jólatré var eins fallegt og jólatréð
hans afa.
A aðfangadagskvöld komum við
öll systkinin saman hjá þér. Þú
hafðir gaman af að hlusta á afa-
börnin segja frá gjöfum sínum.
Pabbi minn. Þú áttir svo auðvelt
með að setja þig inn í hugarheim
barnsins því þú vissir alveg hvaða
spuminga átti að spyrja hverju
sinni. Kannski vegna þess að þú
varðveittir svo vel barnssálina í
sjálfum þér.
Þér var mjög umhugað um það
hvernig öðrum liði. Ef þú vissir að
einhver ætti bágt, erfitt eða væri
veikur, þá spurðir þú alltaf hvernig
viðkomandi hefði það. Þótt þú
gengir sjálfur með banvænan sjúk-
dóm, þá hugsaðir þú ekki svo mjög
um þig sjálfan, heldur alla aðra sem
þú þekktir eða vissir af og áttu við
veikindi að stríða.
Þegar hausta tók þá fórst þú
fljótlega að hugsa um hvort allir í
fjölskyldunni væra komnir á vetr-
ardekk þótt þú ættir til að trassa
það fyrir sjálfan þig. Þú vildir að ör-
yggi þinna væri tryggt.
Þú varst vinnusamur með ein-
dæmum og fannst gaman að því
starfi sem þú vannst og hlakkaðir
alltaf til að fara í vinnuna. Það var
gæfa þín og þinna viðskiptavina, að
þú gast unnið þína vinnu flesta
daga síðasta árið þrátt fyrir veik-
indin. Allt sem sneri að viðskiptum
vakti áhuga þinn.
Þú brýndir það vel fyrir okkur að
ánægjan og gleðin af því starfi sem
við tækjum okkur fyrir hendur
væri undir okkur sjálfum komið. Ef
við tækjum eitthvert starf eða verk
að okkur, þá ættum við að gera það
vel og ljúka verkinu. Því eins og þú
sagðir svo oft, hálfnað er verk, þá
hafið er. Eftirleikurinn var þá auð-
veldari en ætlað hafði verið.
Pabbi minn, þú varst okkar skjól
og öryggi frá barnsaldri til fullorð-
insára. Alltaf hafa dyi' þínar staðið
okkur opnar, en nú ert þú horfinn
frá okkur. Þú varst góður og ástrík-
ur faðir og við höfum svo margt að
þakka þér fyrir. Minningin um þig
lifir, þótt í hjarta okkar sé skilið eft-
ir stórt skarð, sem enginn getur
fyllt.
Elsku pabbi, takk fyrir allt.
Grátið migekki.
Grátið ekki þótt ég sé farinn
því ég er aðeins í „burtu“.
Ég dó ekki og mun ekki deyja.
Ég er hjá ykkur alla daga.
Það er satt að ég hef yfirgefið jörðina,
en ég lifi í anda hjá ykkur.
Óttist ekki um mig, því ég er hamingju-
samur
í þeim friði og ást sem hér er.
Það, sem ég var, er ég nú,
jafnvel betrienégvar.
Himnaríki hefir svo mikla fegurð,
fjöll og tré og svo margt annað.
Grátið mig ekki, talið um mig
á sama hátt og þið gerðuð áður.
Gerið minningar okkar að ánægjulegum
minningum,
sem geta róað og huggað ykkur.
Minnist mín með gleði.
Syrgið mig ekki, þótt ég sé farinn.
I himnaríki eflist ég og líf mitt heldur
áfram.
Grátið mig ekki, því ég er hjá ykkur í því,
semþiðsegiðoggerið
á hverri stundu á hverjum degi.
Ást mín er líka hjá ykkur.
(Maureen Philbrook)
Þín böm,
Guðmundur Yngvi og
Hólmfríður Aðalbjörg.
Vertu, Guð, faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri syiid ég hafni.
(Hallgr.Pét.)
Elsku pabbi minn. Nú ertu búinn
að fá hvíld frá kvölum samfara
þeim sjúkdómi sem þú barðist við
undanfarið ár. Marga hildi hefur þú
háð og unnið meira en hver maður
hefði þolað, en þarna var við ofur-
efli að etja. Eitt er þó víst, að ekki
gafst þú upp fyrr en í lengstu lög.
Ég sem dóttir þín er svo hreykin
af þér og þú hefur, frá því að ég leit
dagsins ljós, verið mín fyrirmynd
og verður það þar til minn tími
kemur. Ég mun í lengstu lög reyna
að feta í fótspor þín og í hjarta mínu
veit ég að ég mun þurfa að hafa mig
alla við.
Þar sem ég sit hér og rita þessi
orð til þín hrannast minningarnar
upp, allar góðar, og ég veit ekki
hvar ég á að byrja. Meðan ég var
lítið bam beið ég alltaf eftir þér
þegar þú komst heim úr vinnunni
og reyndi að vera heima við þegar
þú birtist, því að sitja í kjöltu þinni
þegar þú last blöðin var mín sælu-
stund. Aldrei var ég fyrir þér, sama
hversu langan vinnudag þú hafðir
átt. A sunnudagsmorgnum þegar
ég lagðist á bringuna á þér og
reyndi að anda í takt við andardrátt
þinn, sem mér reyndist oft erfitt
sökum þess hve smá ég var, er mér
sérstaklega minnisstætt. Stundirn-
ar á kvöldin þegar þú fórst með fað-
irvorið með okkur systkinunum og
allar bænirnar sem þú kenndir okk-
ur. Ég varð þess vör, þegar þú háð-
ir þetta stríð, að við búum að þessu
öll sem eitt. Ég held ég tali fyrir
munn okkar allra þegar ég set fram
þá fullyrðingu að betri föður hefði
ekki verið hægt að óska sér. Jólin
hjá okkur systkinunum voru, ja
hvað á ég að segja, þau voru vægast
sagt yndisleg þegar við voram lítil
og ekkert til sparað. Á þeim erfiðu
tímum sem unglingsárin eru svo
mörgum sýnduð þið mamma okkur
bæði ást, trúnað og æðruleysi, þó
að ekki hafi ykkur alltaf líkað allt
það sem við tókum okkur fyrir
hendur. Alltaf hvöttuð þið okkur
áfram, en létuð okkur jafnframt
vita ef við stóðum okkur ekki í því
sem við voram að fást við.
Móðir okkar lést þegar við systk-
inin vorum ung og þú í blóma lífs-
ins. Þá varstu svo lánsamur að
kynnast henni Stellu þinni sem þú
reyndar hafðir kannast við frá
barnæsku. Þið áttuð saman góðar
stundir í 27 ár. Ástúðin og virðingin
sem þið ávallt sýnduð hvort öðru er
öllum til eftirbreytni. Stóðuð þið
alltaf eins og klettur hvort með
öðru og ekki vék hún frá þér þessa
síðustu daga, hvorki nótt né dag
heldur vakti yfir velferð þinni og
okkar systkinanna.
Barnabörn þín sakna þín sárt,
því að það var eins með þau og okk-
ur að þú vaktir yfir velferð þeirra
og þvi sem þau höfðu fyrir stafni.
Við höfum öll svo margs að sakna.
Þegar ég sit hér og bý mig undir
kistulagninguna, sem ég veit að
verður okkur öllum sem elska þig
svo erfið, hugsa ég til systkina
minna. Þau eiga um svo sárt að
binda, og elsku Stella, en hennar
missir er mestur. Það var hún sem
ákvað að bjóða okkur öllum heim í
Ásholtið eftir kistulagninguna svo
að við gætum haft styrk hvert af
öðru á þessum erfiðu tímum. Það er
henni líkt að hugsa fyrir öllu.
Elsku pabbi minn. Því lofa ég þér
og á ekki erfitt með að standa við,
að ég og mín fjölskylda munum
gera allt sem í okkar valdi stendur
til að halda í þær mörgu hefðir sem
þið Stella hélduð öll ykkar ár sam-
an þó aldrei verði þær eins að þér
fjarverandi.
Elsku Stella mín, þinn missir er
mestur. Þakka þér íyrir það hvað
þú reyndist honum pabba mínum
vel öll þessi ár. Þakka þér fyrir það
hvað þú reyndist honum vel hans
síðustu daga meðal okkar. Þakka
þér fyrir að vera til. Guð veri með
þér.
Erlingur, Gummi, Adda og fjöl-
skyldur. Guð veri með ykkur. Okk-
ar söknuður er meiri en orð fá lýst.
Við skulum muna hvernig pabbi
hefði tekið og tók svipuðum atburð-
um og taka okkur hann til fyrir-
myndar í því eins og öðra.
Friðbirni Sigurðssyni og Magn-
úsi Jónassyni vil ég þakka sérstak-
lega fyrir þá umhyggju sem þeir
sýndu pabba og okkur öllum á
þessu erfiða ári, svo og öllu starfs-
fólki deildar A-7 á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur.
Elsku pabbi minn. Heimkoma
þín hlýtur að hafa verið góð. Eigin-
kona, dóttir, barnabörn, foreldrar
og systkini hafa tekið vel á móti
þér. Þess er ég fullviss. Hvíl þú í
friði og takk fyrir allt. Fyrir hönd
Einars, Einars Kristins, Kristínar
Bjargar og litlu Elínar Drafnar.
Þín elskandi dóttir,
Hrafnhildur.
í dag kveð ég afa minn með sökn-
uði í hjarta það er margs að minn-
ast, þegar ég var lítil stelpa leið
varla sú helgi að ég færi ekki í
heimsókn til afa og ömmu í Álf-
heimana. Þar var alltaf glatt á
hjalla, kökur á borðum og afi leit
eftir að allir borðuðu nóg. Þegar
kvatt var voru litlir vasar oft fullir
af einhverju sælgæti. Seinna fluttu
afi og amma í Asholtið og bjuggu
þar síðustu 10 áin. Þegar ég var
eldri kom það í hlut ömmu minnar
að sitja með mér yfir skólabókun-
um. Þá var það afi sem kom reglu-
lega niður til að athuga hvort ég
væri svöng og svo til að fylgjast
með hvernig gengi. Ég held hann
hafi oft verið hissa á þolinmæðinni í
ömmu, en honum var mikið í mun
að mér gengi vel í skólanum, og var
alltaf að hvetja mig áfram til náms.
Ein hefð var hjá okkur pabba, afa
og mér, allt frá því ég var litil stelpa
fórum við alltaf þrjú saman í
kirkjugarðana á aðfangadagsmorg-
un. Amma og afi voru alltaf komin á
fætur fyrir allar aldir, og afi jafnvel
búinn að hringja kl. 7 um morgun-
inn til að athuga hvort við værum
ekki örugglega vöknuð og hvenær
við kæmum. Þá stóð tilbúið flott-
asta jólatréð í Reykjavík, það var
hjá þeim. Á seinni árum vorum við
afi áfram miklir vinir, höfðum oft
samband símleiðis eða hittumst í
Ásholtinu. Þegar afi eignaðist fal-
lega Bensinn sinn, sagði ég honum
að þennan bfl mætti ekki selja fyrr
en ég hefði gift mig. Afi skildi mig
strax og, auðvitað, þegar ég giftist
var Bensinn hans afa skreyttur eft-
ir öllum kúnstarinnar reglum sem
brúðarbíll. Það kom að því að ég
eignaðist barn, ég bý í Mosfellsbæ
og það stóð til að opna Hvalfjarðar-
göngin og afi hafði miklar áhyggj-
ur, þarf stelpan mín kannski að fara
með þyrlu til að komast á fæðingar-
deildina; en allt gékk þetta vel. Afi
var lengi búinn að vera veikur en
hann vildi hafa allt á hreinu og
fylgdist vel með öllu. Við hjónin fór-
um til Spánar í sumar, afi vildi rétta
stelpunni okkar farareyri, hvort
sem hann var svona veikur eða ekki
fylgdist hann með sínum. Nú fer
vetur í hönd, það koma jól, afi far-
inn. Ég þakka íyrir að hafa átt hann
að og bið góðan guð að geyma hann.
Elsku amma og aðrir aðstan-
dendur, minningarnar um hann lifa
og munu ylja okkur um hjartaræt-
ur um ókomin ár.
Þín sonardóttir,
Elín Kristín Guðmundsdóttir.
Elsku afi okkar er dáinn. Aldrei
mun hann aftur taka á móti okkur
þegar við komum í heimsókn, óska
okkur til hamingju með afmælið
eða spyrja hvernig okkur líði. Hann
var alltaf svo góður við okkur og
þegar hann kom í heimsókn hafði
hann meðferðis nammipoka sem
við áttum að skipta jafnt. Því allt
var jafnt hjá afa Pálma eða „niður
niður afa“ eins og Oli kallaði hann.
Hvort það voru fullorðnir eða börn
skipti engu máli. Allir vora jafn
mikilvægir. Það var líka allt í lagi
þótt Ingibjörg gripi fram í eða hefði
hátt. Börn eru börn og verða að fá
að leika sér. Afi vildi alltaf vita
hvernig gengi í skólanum og ef eitt-
hvað var að mundi hann það þangað
til við hittumst næst og spurði
hvort hlutimir hefðu ekki lagast.
Aldrei setti afi það fyrir sig að
styrkja barnabörnin þó við værum
kannski öll að selja það sama. Það
var allt í lagi þótt geymslan væri
full af eldhúspappír, svo framar-
lega sem það hjálpaði okkur. Hann
var líka alltaf með áhyggjur af því
að okkur yrði kalt en fór samt sjálf-
ur út á skyrtunni, því hann ætlaði
bara aðeins að skreppa í geymsluna
eða rétt út að kveikja á stjörnuljós-
unum á gamlárskvöld. Afi mun ekki
kveikja á stjörnuljósunum okkar
þessi áramót.
Við gleymum þér aldrei og verð-
um að hugga okkur við það sem
Ingibjörg Ásta sagði: „Ef afi er hjá
guði og guð er alltaf hjá okkur,
hlýtur afi að vera það líka.“
Við munum sakna þín mikið og
þökkum fyrir hvað þú varst, besti
afi sem nokkur gat hugsað sér.
Ég fel mig þínum fóðurarm,
er fast mig sorgir mæða.
Þú einn kannt sefa hulinn harm
og hjartans undir græða.
Hið minnsta duft í mold þú sérð
og mælir brautir stjama,
þú telur himintungla mergð
ogtárinþinnabarna.
Eg fel mig þinni fóðurhlíf,
erferégburtúrheimi,
en meðan enn mér endist líf,
mig ávallt náð þín geymi.
Þú yztu takmörk eygir geims
og innstu lífsins parta,
þú telur ár og aldir heims
ogæðaslögmínshjarta.
(V. Briem)
Þín barnabörn,
Kristín Maria, Ólaí'ui' Björn
og Ingibjörg Ásta.
Mér stóð eilítill stuggur af Pálma
Guðmundssyni þegar ég sá hann
fyrst. Maðurinn var stórskprinn í
andliti og lá hátt rómur. Ég var
enda ekki hár í loftinu, barn að
aldri. Ekki þurfti þó nema eitt lítið
samtal við Pálma og hann breyttist
í einn fallegasta mann sem ég hefi
kynnst um dagana.
Pálmi kom inn í líf fjölskyldu
minnar þegar Stella föðursystir
mín kynnti sambýlismann sinn til
sögunnar. Upp frá því vorum við
Pálmi vinir. Hann var barngóður
maður og hafði meðal annars ein-
stakt lag á því að tala við mig sem
jafningja þótt ég væri barn. Fljót-
lega kynntist ég börnum hans og
tengdabörnum og upp frá því
myndaðist vinátta við Pálma og