Morgunblaðið - 01.04.2000, Side 6

6 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2000
FRETTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Serstaða Yerzlun-
arskólans tryggð
með samkomulagi
VERSLUNARSKÓLI íslands hefur
náð samkomulagi við menntamála-
ráðuneytið um að skólinn haldi við-
skiptagreinum sínum og um leið sér-
stöðu sinni á framhaldsskólastiginu.
Var samkomulagið undh-ritað á
fimmtudag.
Nemendui' Verslunarskólans og
forsvarsmenn Verslunarráðs höfðu
lýst áhyggjum sínum vegna nýrrar
aðalnámskrár fyrir framhaldsskóla-
stigið en þeir óttuðust að steypa ætti
alla framhaldsskóla í sama mót.
Braut ekki
siðareglur
lögmanna
ÚRSKURÐARNEFND lögmanna
hefur úrskurðað að Jón Steinar
Gunnlaugsson hæstaréttarlögmaður
hafí ekki brotið siðareglur lögmanna
með ummælum sínum í fjölmiðlum
um störf sérfræðinga sem til voru
kallaðir vegna meðferðar kynferðis-
brotamáls sem var fyrir dómstólum í
vetur og vakti mikla umræðu.
Einn sérfræðinganna sem um
ræddi kærði Jón Steinar fyrir um-
mæli sem hann viðhafði í fjölmiðlum
og taldi hann dæma störf sín og
tveggja annarra sérfræðinga ómerk
og gera h'tið úr þekkingu þeirra.
Úrskurðarnefnd lögmanna taldi
að þótt Jón Steinar hefði kveðið fast
að orði væri gagnrýni hans ekki shk
að hún færi í bága við siðareglur
Lögmannafélags íslands.
Bjöm Bjamason menntamálaráð-
herra hafði hins vegar fullvissað
menn um að skólar myndu eftir sem
áður geta haldið sérstöðu sinni á
ýmsan hátt, þó að gerðar yrðu
markvissari kröfur til bóknáms, rétt
eins og starfsnáms. Hafa staðið yfir
viðræður milh menntamálaráðuneyt-
isins og VÍ frá því Björn lét þessi orð
falla á fundi í skólanum 20. mars og
var síðan gengið frá fyrmefndu sam-
komulagi á fimmtudag.
Þorvarður Elíasson, skólastjóri
Verzlunarskólans, sagði samkomulag
VI og menntamálaráðuneytisins
byggjast á því að viðskiptagreinarnar
yrðu skilgreindar sem starfsnáms-
greinar. Hann sagði námið í VÍ tví-
skipt, fyrri hlutinn væri verslunar-
próf og síðan bættust við tvö ár og
stúdentspróf og með samningnum
gengi verslunarprófið einfaldlega í
heild sinni inn í stúdentsprófið. Ef
þannig væri með málið farið héldi
skólinn sínum viðskiptagreinum því
þær væm kenndar á tveimur fyrstu
áranum.
„Þetta er hægt vegna þess að það
vandamál sem við var að etja var það
að bóknámsbrautirnar höfðu verið
skilgreindar þannig að viðskipta-
greinamar vora ekki hluti af þeim,“
sagði Þorvarður. „En menntamála-
ráðuneytið hefur sem sé skilgreint
viðskiptagreinamar sem starfsnáms-
greinar.“
Taldi Þorvarður aðspurður ekki að
þessi samningur þyrfti að hafa í for
með sér breytingar á námi. Oft og
iðulega væra gerðar ýmsar breyting-
ar á námi í Verzlunarskólanum og svo
yrði sjálfsagt áfram en hann sæi ekki
að það gerðist af þessum ástæðum.
Svaðilför senn á enda
SVAÐILFÖR um 150 jeppa á vegum
ferðaklúbbsins 4x4 upp á hálendið
lýkur á Egilsstöðum í dag en ferða-
langar hafa lent í miklum erfiðleikum
í förinni sem hófst á þriðjudag. Að
sögn Friðriks Halldórssonar, eins
forsprakka 4x4, var þó gott hljóð í
jeppamönnum og þeir staðráðnir í að
halda áætlun.
Friðrik sagði að gengið hefði á
ýmsu í ferðinni. Skyggni var lítið og
mikið bras og krapi setti strik í reikn-
inginn. Margir jeppanna höfðu falhð
niður í lænur og sprænur og orðið
fyrir skakkaföllum, m.a. höfðu drif
ogöxlar brotnað í öllum látunum.
I gær sóttist ferðin þó betur en þá
var meira ft-ost. Hluti jeppahópsins
var kominn langleiðina norður í
Bárðardal, þegar Morgunblaðið náði
tali af Friðriki, en hópur jeppa var
enn uppi á jökli eða við Snæfell. Úr
Bárðardal átti að fara hefðbundna
leið austur á Egilsstaði, og ljúka
ferðinni þar í dag. Morgunblaðið
hafði þó heimildir fyrir því að nokkrir
jeppar, sem lagt höfðu upp á mið-
vikudag, ætluðu ekki að halda áfram
austur heldur fara beint niður til Ak-
ureyrar í gærkvöldi.
Birgir Brynjólfsson, undanfari
annars jeppahópsins, sagði við
Morgunblaðið á fimmtudag að ferða-
lagið hefði verið erfitt fyrir marga og
hægt hefði miðað áfram.
„Það hefur verið mjög blautt víða
og til dæmis ókum við í tæpar þrjá
klukkustundir í vatni í kvíslum Jök-
ulsár á Fjöllum og í ánni sjálfri.
Vegna bleytunnar gripum við til þess
ráðs að aka norður á bóginn um flæð-
urnar norðan Dyngjufjalla en það
hefur víðast verið krapi í leið okkar,“
sagði Birgir.
Morgunblaðið/Einar Falur
Áströlsku hjúkrunarkonurnar Di Schulze og Chris Kellett, starfsmenn heilsuverndarstöðvarinnar í Resolute,
eru ánægðar með bata Ingþórs Bjamasonar eftir kalið.
Ingþór Bjarnason komst 86 km áleiðis til norðurpólsins
„Mun þyngra en við
reiknuðum með“
Morgunblaðið/Einar Falur
Inþgór Bjarnason í Resolute. Á skiltinu er sýnt að
hann sé á Norðurpólnum sem er ekki alveg rétt því
þangað eru rúmlega 1700 km.
INGÞÓR Bjamason gerir
ráð fyrir því að leggja af
stað heim til íslands í dag,
laugardag eftir þriggja
vikna ferðalag á norður-
heimskautsísnum. Honum
tókst að ganga tæpa 90 km
út á ísinn á 18 dögum en
varð þá að snúa við vegna
kals á fingrum.
Hann sagði aðstæðumar
á fyrstu vikum leiðangurs-
ins hafa verið miklu erfið-
ari en þeir Haraldur bjugg-
ust við, þrátt fyrir ítarlegan
undirbúning, og sagði vist-
ina í tjaldinu hafa reynt
talsvert á þá enda hefði
frostið verið mjög mikið.
„Frostið var 45 stig þeg-
ar við lentum á Ward Hunt-
eyju og við gengum strax
þaðan inn í mjög djúpan og
mjúkan nýsnjó,“ sagði Ing-
þór í samtali við Morgun-
blaðið í Resolute í vikunni.
„Sleðarnir bókstaflega
sukku niður. Við fundum
strax og við gengum af stað
að þetta var mun þyngra en
við höfðum reiknað með.
Það sem við höfðum gert í
æfingunum í Iqualuit var
að ganga á hörðum fjarðar-
ís og gömlum þrýstihrygg
sem þar var. Þar fannst
okkur við ráða vel við stöð-
una einir, en því var ekki að heilsa
þegar við komum út á ísinn. Fljót-
lega fómm við að gera okkur grein
fyrir því að við gátum ekki ráðið
einir við að draga sleðana og fórum
að selflytja þá. Það gerði að verk-
um að vegalengdin sem við gengum
yfir daginn var í raun þreföld. Við
höfðum verið að gæla við það fyrstu
vikuna að ná sex km á dag, svo
fundum við að við næðum því ekki,
það var bara einn dagur sem við
náðum sex km.
Þrýstihryggirnir voru mun erfið-
ari viðfangs en við höfðum búist
við. Við héldum að það væri mun
auðveldara að komast í gegnum þá
og finna leiðir, en þrátt fyrir mörg
viðtöl við menn sem höfðu farið
þetta, lestur bóka og hvaðeina, þá
kom í ljós að þetta var þyngra en
við reiknuðum með.“
Tjaldið hrimað að innan
Inngþór sagði tjaldlífið úti á ísn-
um stundum hafa verið óþægilegt,
t.d. á morgnana og kvöldin. „Við
reyndum að setja tjaldið eins hratt
upp og við gátum og koma þeim
búnaði inn sem þangað átti að fara;
dýnur, svefnpokar, töskur og pers-
ónulegir munir.
Síðan að rífa sig úr utanyfirgall-
anum, standa á flísfótunum einum
úti og bursta okkur. Þar stóðum
við, burstuðum hvor annan og
reyndum að ná öllu hrími úr fötun-
um eins og við gátum. Stungum
okkur síðan inn í tjaldið og kveikt-
um upp í prímusnum eins hratt og
auðið var og byrjuðum að hita okk-
ur upp. Bræða þurfti snjó, setja á
brúsana og elda kvöldmatinn.
Þá fór okkur að lföa vel og síðan
borðuðum við og unnum við að flísa
spekkið niður í kvöldmatinn, en það
gátum við ekki borðað á daginn
eins og við höfðum ætlað, sökum
þess hve frosið það var. Sfðan feng-
um við okkur te á eftir, hnetur og
kartöfluflögur, og svo að lokum
harðfískinn góða frá Flateyri sem
við höfum alltaf haft með okkur á
öllum okkar ferðum.
Síðan var að stunda viðgerðir eða
skrifa dagbækurnar, og þegar við
ákváðum að fara í pokana þá var
um að gera að vera nógu snöggur
að troða sér ofan í hann,
slökkva á primusnum, og
reima eins rækilega fyrir
og mögulegt var - og
reyna að sofna.
En margar næturnar,
fyrst sérstaklega, voru
mjög kaldar, og þrátt fyrir
þennan umbúnað átti ég
oft erfitt með að sofa fyrir
skjálfta og kulda. Síðan
var erfitt að rífa sig upp
hálfsjö á morgnana en þá
var allt hélað inni. Hrímað
fyrir öndunaropið á pokan-
um og allt loðið af hrími,
eins og það hefði snjóað
inní tjaldinu.
Byija þurfti á því að
dusta og losa hrímið í
burtu og kveikja aftur upp
í prímusnum. Svona gekk
þetta. Það var orðin nokk-
uð föst verkaskipting hjá
okkur á þessum verkum."
Þegar fólk heyrir þessar
lýsingar, af erfíðinu og
kuldanum á leiðinni á
norðurpólinn, hugsa marg-
ir með sér að þetta sé
bijálæði. Margir hljóta að
velta fyrir sér hvað fær
mann til að halda alltaf aft-
ur af stað, sffellt í erfiðari
ferðir. Ingþór hefur
greinilega oft verið spurð-
ur að þessu.
„Ég held að það sé eðlislægt hjá
fólki að vilja sækja á dýpri og fjar-
lægari mið. Þetta hefur fylgt mann-
inum frá örófi, stundum af illri
nauðsyn, stundum af ævintýralöng-
un og forvitni. Það er iþessu eins
og öðru að menn fýsir að reyna
meira á sig, að svala ákveðinni æv-
intýralöngun og sjá bara hversu
langt maður getur komist. Og sú
upplifun að ná svona markmiði,
sem er erfitt náttúrlega, hún er
geysilega sterk og djú[).
Sumir kalla þetta dellu en það er
stór hópur manna sem stendur vel
saman sem er að stunda þessa
íþrótt. Þessir menn eru farnir að
þekkjast vel, hafa mikið samband
sín á milli og bera sig saman, ræða ■
möguleika og læra hver af öðrum. I
þessu er mikil þróun. í aðferðum og
leiðum; þessir menn eru að reyna
að brúa bil, með nýjum útbúnaði,
nýrri tækni. Menn eru alltaf að ná
lengra og lengra og reyna á sig við
sífellt meira kreQandi verkefni.
Eins og við að reyna að komast á
noröurpólinn."