Morgunblaðið - 01.04.2000, Qupperneq 56

56 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GUNNAR ÞORBERG
EINARSSON
+ Gunnar Þorberg
Einarsson, sjó-
maður fæddist
Þingeyri 21.
1931. Hann lést á
Fjórðungssjtíkrahús-
inu á fsafirði 28. mars
siðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Sigurður Einar Ein-
arsson, vélsmiður frá
Þingeyri og Guð-
björg Súnonardóttir
húsmóðir. Gunnar
var elstur af sex
systkinum sem upp
komust. Næstur
röðinni er Bjarni
Georg, f. 1932; Soffía, f. 1935;
Ágúst Guðrúnn, f. 1936; Svanberg,
f. 1940; Þórunn f. 1941.
Gunnar ólst upp á Þingeyri og
bjó þar alla tíð. Gunnar kvæntist
fyrri konu sinni, Gunnhildi Guð-
rúnu Sigurðardóttur hinn 30. nóv-
ember 1952. Þau eignuðust þijá
syni sem eru: 1) Sigþór, vörubif-
reiðarstjóri á Þingeyri, f. 1952.
Fyrri kona hans er Ingibjörg Þor-
láksdóttir og börn þeirra eru: Þór-
dís Hafrún, f. 1967, fósturdóttir
Sigþórs og á hún dótturina Ást-
“* hildi Gyðu; Sigmar Örn, f. 1973,
sambýliskona hans er Sesselja
Hreinsdóttir, f. 1975 og eiga þau
tvö böm, Ástrós Elmu og Þorlák
Inga; Gunnhildi Þorbjörgu, f. 1975,
sambýlismaður hennar er Óli Rún-
ar Ólason, f. 1967 og
eiga þau tvær dætur,
Ingibjörgu Rún og
Þóru Rún; Guðrúnu
Snæbjörgu, f. 1975,
sambýlismaður
hennar er Steinn Ól-
afsson, f. 1967 og
eiga þau dótturina
Jóhönnu Jörgensen.
Sambýliskona Sig-
þórs er Sigríður Pál-
ína Þórarinsdóttir, f.
1951, frá Bolungar-
vík. 2) Ólafur, verka-
maður í Grindavík, f.
1953. Fyrrverandi
sambýliskona hans
er Guðný Ágústa Skúladóttir, f.
1963 og eiga þau einn son, Gunnar,
f. 1982. Núverandi sambýliskona
Ólafs er Helga Ingibjörg Jónsdótt-
ir, f. 1960 og eiga þau eina dóttur,
Þórunni Hildi, f. 1995. 3) Ragnar,
sjómaður á Þingeyri, f. 1960. Eig-
inkona hans er Unnur Sigfúsdótt-
ir, f. 1960 og böm þeirra eru: Sig-
urður Rúnar, f. 1984; Emil Ólafur,
f. 1988; Hjörtur, f. 1989, d. 1989;
Silja Marín, f. 1991.
Eftirlifandi eiginkona Gunnars
er Sigríður Sæmundsdóttir, f. 2.
nóvember 1932, frá ísafirði. Þau
gengu í hjónaband hinn 5. júlf
1986.
Útför Gunnars fer fram frá
Þingeyrarkirkju í dag og hefst at-
höfhin klukkan 14.
Sigrún Anna Molander,
Gréta Molander,
Magna Sigfúsdóttir,
Guðný S. Jarnulf.
+
Faðir minn, bróðir og mágur,
AAGE GUNNAR MOLANDER,
Breiðuvík 27,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landakotsspítala sunnu-
daginn 26. mars sl., verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu miðvikudaginn 5. apríl
kl. 15.00.
+
Elskuleg systir mín, mágkona og móðursystir,
SIGRÍÐUR TORFADÓTTIR
sálfræðingur,
lést á kvennadeild Landspítalans fimmtudag-
inn 30. mars.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Krabbameinsfélagið.
Auður Torfadóttir, Sigurður Gústavsson,
Torfi Sigurðsson, Gústav Sigurðsson.
+
Þökkum innilega samúð, hlýhug og vináttu við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐRIKS H. SIGURÐSSONAR,
Lambastekk 6,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ (austurbæ) fyrir góða aðhlynn-
ingu og hlýtt viðmót.
Guðríður L. Guðmundsdóttir.
Ómar Friðriksson,
Ámundi Friðriksson,
Guðmundur H. Friðriksson,
Auður Friðriksdóttir,
Sigurður Friðriksson,
Lilja Guðrún Friðriksdóttir,
Sigurrós Friðriksdóttir,
Edda Axelsdóttir,
Anna Breiðfjörð,
Margrét Sigurðardóttir,
Jón Á. Einarsson,
Vilborg Kr. Gísladóttir,
Steindór R. Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku afi okkar. Hér sitjum við
saman þrjú elstu bamabömin þín og
rifjum upp allar góðu og fallegu
minningamar um þig. Þú varst alltaf
svo kátur og Ijúfur og stutt í hlátur-
inn. Það var gott að koma til þín og
Siggu. Alltaf var kóngabrjóstsykur í
nammiskálinni.
Það er svo gott að eiga Ijúfar
minningar um þig, elsku afi, og geta
deilt þeim með okkar börnum þvi
þeim varstu svo góður eins og þú
varst við alla. Þú varst svo duglegur
og bjartsýnn og barðist fram á síð-
ustu stund. Aldrei heyrðum vð þig
kvarta þó svo að þú værir mikið veik-
ur. En nú vitum við að þér líður vel.
Það verður skrítið að koma á Þing-
eyri og enginn Gunni afi, en minning-
arnar geymum við í hjörtum okkar,
elsku afi.
Við kveðjum þig í hinsta sinn með
kveðjunni sem þú kvaddir okkur allt-
af með, „skila heils’ elskan vera
bless“.
Elsku Sigga, pabbi, Raggi frændi,
Óli frændi og aðrir ástvinir, Guð
styrki okkur öll í sorginni.
Sigmar Öm, Gunnhildur
Þorbjörg, Guðrún Snæbjörg.
Elsku afi okkar, nú ertu farinn
frá okkur og þér liður örugglega
mikið betur núna heldur en síðustu
dagana sem þú lifðir. Við erum viss
um að þú ert örugglega að fylgjast
með okkur öllum. Þegar við hugsum
tO baka og horfum á minningarnar,
rifjast upp fyrir okkur allt sem er
horfið og maður veit að aðeins er til
í minningum okkar. Eins og hvað þú
varst alltaf fljótur að koma með sæl-
gætisskálina, sem ævinlega innihélt
kóngabrjóstsykur, þegar við kom-
um í heimsókn til þín og ömmu og
hvemig þú sagðir alltaf „sæll eska“
og „bless eska,“ sem voru þínar
einka-afakveðjur. Þetta er sú pers-
óna sem er svo sárt að missa.
Einu sinni, þegar þið amma gistuð
hjá okkur, þegar við áttum heima í
Reykjavík, vaknaði ég (Siggi Rúnar)
með þér einn morguninn. Saman fór-
um við fram til að bursta tennumar,
en þá tókstu þær út úr þér og burst-
aðir þær þannig. Svo skellihlóst þú,
því mér fannst þetta svo skrítið og
heimtaði að mamma gerði eins, sem
alls ekki var hægt. Svo þegar ég var
lítill stalst ég stundum til að hringja í
þig í sveitina, eldsnemma á morgn-
ana þegar enginn var vaknaður og
mér leiddist. Þá var einmitt svo snið-
ugur rauður takki á símanum okkar
sem maður ýtti bara á og töfraði ein-
hvern veginn hann afa sinn í símann.
Við spjölluðum þá heilmikið saman
þangað til mamma vaknaði til að
leikaviðmig.
Afi minn, við systkinin kveðjum
þig með þessum línum úr sálmabók
Sigurbjörns biskups. Guð veri með
þér og vaktu yfir okkur.
Lof sé þér Guð, þín líkn ei þverr,
lind allrar gæsku, dýrð sé þér.
Lof þér sem veitir hjálp og hlíf,
himneska svölun, eilíft líf.
Lofar þig sól, þér lýtur jörð.
Lífið þér færi þakkargjörð,
blessi þitt nafn um eilíf ár:
Einn sannur Guð og faðir hár.
Sigurbjöm Einarsson.
Elsku Sigga amma, við vitum að
þú saknar hans afa mikið. Megi góð-
ur guð gefa þér styrk í sorginni.
Sigurður Rúnar, Emil
Ólafur og Silja Marín.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
+ Guðný Kristjáns-
dóttir fæddist á
Kaldabakka á Bfldu-
dal 7. október 1907.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 20. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Seljakirkju 29.
mars.
Elsku amma mín, nú
sest ég niður og skrifa
til þín nokkur orð og
þá spyr ég sjálfa mig
hvernig fer maður að
því að skrifa um svo
stórkostlega konu, ömmu sem ég
var svo lánsöm að eiga. Ömmu sem
var svo góð og vildi allt fyrir mig
gera og reyndar alla. Ekki þurftir
þú langan tíma til að kynnast fólki
og til að þykja vænt um það, þér
þótti bara vænt um alla.
Undanfarna daga hef ég hugsað
um allt sem þú gerðir fyrir mig og
kenndir mér, allar sögurnar sem þú
sagðir mér frá því þegar þú varst
ung, ég man þær allar eins og þú
hefðir sagt mér þær í gær. Eg man
þegar við tókum leið 5 í Glæsibæ til
að kaupa í matinn og þú leyfðir mér
alltaf að velja eitthvað sem mig
langaði í og ég man ferðirnar sem
við fórum saman til Húsavíkur, ég
var svo hrædd í flugvélinni, en þú
hughreystir mig þegar vélin titraði
og sagðir síðan við mig er við lent-
um hversu hrædd þú hefðir sjálf
verið. Eg man þegar þú eldaðir allt-
af sér fyrir mig því þú vissir hvað
mér fannst best og þegar þú spurð-
ir hvort ég vildi meira og ég sagði
nei takk, þá varst þú þegar búin að
setja meira á diskinn og ég man
hvað þér þótti gaman að dansa
gömlu dansana. Manstu, amma,
þegar ég braut hestinn og setti
hann undir rúmið þitt því ég þorði
ekki að segja þér frá því, því þú
varst búin að banna mér að vera
með hann. Mamma hringdi í þig og
sagði þér frá því fyrir mig. Þá sagð-
ir þú að það væri allt í lagi þó að
hesturinn hefði brotnað því þér
þætti bara svo gott að fá mig í
heimsókn. Eins og þú manst þá var
þetta ekki eini hesturinn sem ég
braut því ég braut allar hestastytt-
urnar þínar. Þú hélst upp á fyrsta
afmælisdaginn hennar Evu og bak-
aðir tertur fyrir 50 manns þótt við
værum bara fjögur.
Aldrei man ég eftir þér öðru vísi
en í kjól með varalit, naglalakk og
skartgripi, þú varst alltaf svo vel til
höfð. Það vaknaði enginn nema þú
klukkan sex á morgnana til að taka
til og þurrka af, en þú þurrkaðir af
öllu á hverjum morgni. Ég gleymi
því aldrei þegar þú ristaðir normal-
brauðsneiðina handa mér því mér
fannst hún svo vond og ekki heldur
því þegar þú baðst mig að fara út í
búð og gafst mér alltaf eitthvað fyr-
ir eða þegar ég var að klæða mig í
kjólana og skóna þína, en þú varðst
aldrei reið.
Þér fannst ekki nóg að hugsa um
eitt heimili og elda fyrir eina fjöl-
skyldu heldur tókstu að þér að þrífa
og elda fyrir hann Theodór líka, því
hann var búinn að missa konuna
sína. Þú kenndir mér að elda mat og
hugsa um heimilið. Er ég hugsa til
baka þá vorum við Jóhann óskap-
lega hávaðasöm og oft erfið við þig,
en aldrei nokkurn tímann varðst þú
reið við okkur. Betri ömmu en þig
er ekki hægt að eiga og ég mun
aldrei gleyma þér, ég mun alltaf
elska þig og við sögðum hvor ann-
arri það líka. Þegar ég var barn
varst þú besti vinur minn og það var
yndislegt að fá leiðsögn þína og án
hennar væri ég ekki sú sem ég er í
dag. Mikið fannst mér gott að kúra
hjá þér og best var þegar ég fékk að
kúra uppi í. Stundum þegar ég kom
í heimsókn og vissi að fljótlega
þyrftum við pabbi að fara heim þá
lagðist ég í sófann og þóttist vera
sofnuð, síðan þegar átti að vekja
mig þóttist ég ekki getað vaknað,
stundum virkaði það og stundum
ekki, en þegar pabbi var farinn þá
opnaði ég augun og
þóttist hafa vaknað við
einhvern hávaða. Þeg-
ar þetta tókst sátum
við og spjölluðum
langt fram á nótt, síð-
an breiddir þú yfir
mig, fórst með bænim-
ar með mér og kysstir
mig góða nótt. Það var
mikið reynt til að fá að
sofa hjá ömmu og ekki
stundum heldur alltaf.
Síðan lá ég alltaf á
gólfinu og horfði á
sjónvarpið og þú stjan-
aðir í kringum mig.
Mikið varstu spennt fyrir tví-
burunum sem þú reyndar sást
aldrei nema á mynd, elsku besta
amma mín, en þau munu fá að vita
hversu yndisleg þú varst. Okkur
þótti svo vænt um að þú skyldir
geta komið í nýja húsið okkar.
Elsku besta amma mín ég gæti
haldið áfram endalaust að skrifa til
þín en einhvers staðar verð ég að
hætta.
Ég elska þig og sakna þín, en ég
veit líka að þú ert hvíldinni fegin, en
stórkostlegri og yndislegri ömmu
var ekki hægt að hugsa sér og ég
þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og mína. Ég kveð þig,
elsku amma. Megir þú hvfla í friði í
örmum guðs og afa sem þú ert nú
kominn til. Steingrímur, Eva,
Brynjar, Sindri og tvíburarnir
kveðja þig og elska.
„Einstakt er það orð sem notað
eru þegar lýsa á því sem engu öðru
er líkt, faðmlagi, sólarlagi, eða
manni sem veitir ástúð með brosi
eða vinsemd. Einstakt er fólk sem
stjórnast af rödd hjarta síns og hef-
ur í huga hjörtu annarra. Einstakir
eru þeir sem eru dáðir og dýrmætir
og skarð þeirra verður aldrei fyllt.
Þér verður best lýst með orðinu ein-
stök.“
Megi guðs englar vaka yfir þér,
elsku amma.
Kolbrún, Steingrímur og börn.
Elsku langamma, okkur langar til
að kveðja þig og þakka þér fyrir
allt. Þú vast góð amma og við elsk-
um þig og minnumst þín ætíð. Sofðu
rótt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Megi guðs englar vaka yfir þér.
Eva Dögg, Brynjar Daði,
Sindri Leó, Anna María og
Steingrímur Magnús.
Mig langar með fáum orðum að
minnast Guðnýjar Kristjánsdóttur
sem hefur kvatt þessa jarðvist í
háiri elli.
Ég kynntist Guðnýju ekki fyrr en
á seinni árum þegar afi minn Arin-
björn Kúld kynnti mig fyrir henni.
Með þeim ríkti mikil vinátta sem
einkenndist af hlýju og virðingu
hvors fyrir öðru. Guðný var afar
glæsileg kona og aldrei sá ég hana
öðruvísi en vel til hafða. Minnist ég
þess þegar þau komu í mat til mín
fyrir nokkrum árum að mér varð
hugsað að svona vildi ég líta út ef ég
næði svo háum aldri.
Guðný hafði þannig nálægð að
manni leið vel nálægt henni og ein-
hvem veginn fannst mér strax við
fyrstu kynni að ég hefði þekkt hana
alla ævi. Þegar dóttir mín fermdist
fyrir fjórum árum sendi Guðný
henni glaðning þótt hún þekkti
hana sama og ekkert. Þetta sagði
mér mikið um hvaða manneskju
hún hafði að geyma.
Að lokum vil ég koma á framfæri
þakklæti fyrir hvað þú, Guðný mín,
reyndist honum afa mínum vel. Öll-
um aðstandendum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Aðalbjörg Ólafsdóttir.
GUÐNY
KRISTJÁNSDÓTTIR