Morgunblaðið - 24.11.2000, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 24. NÓVEMBER 2000 45
MINNINGAR
+ Ingigerður Eyj-
ólfsdóttir var
fædd 28. desember
1916 og ólst upp á
Sólheimum í Laxár-
dal, Dalasýslu. Húu
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut aðfara-
nótt 15. nóvember sl.
Hún var dóttir hjón-
anna Eyjólfs Jónas-
sonar (1889-1989),
bónda á Sólheimum
og Sigríðar Ólafs-
dóttur (1896-1925)
konu hans. Systkini
hennar, börn Eyjólfs og Sigríðar,
eru: Ólafur Ingvi (1915-1994)
bóndi á Sólheimum, Guðrún (1920-
), Una (1925-1988). Börn Eyjólfs
og seinni konu hans, Ingiríðar
Guðmundsdóttur, eru: Steinn
(1939-) og Sigríður Sólborg (1945-
1993). Ingigerður fluttist að
Kjörseyri í Hrútafirði árið 1938 og
hóf búskap með eiginmanni sín-
um, Jón Kristjánssyni (1908-1981)
bónda á Kjörseyri og síðar rann-
sóknarmanni á Keldum. Foreldrar
hans voru Kristján Jónsson (1865-
1922), bóndi á Kjörseyri og kona
hans Margrét Sigvaldadóttir
(1879-1954). Ingigerður og Jón
giftu sig 10. september 1939 og
áttu fjögur börn: 1) Georg Jón
Jónsson (f. 8. júlí 1939) bónda á
Kjörseyri, kona hans er Dagmar
Brynjólfsdóttir (f. 27. nóv. 1943)
frá Borðeyri, Hrútafirði, börn
þeirra eru: a) Guðrún Georgsdótt-
Elsku amma.
Ég hélt þú værir eilíf. Annað kom
einhvern veginn aldrei til greina. En
allt tekur enda, maður veit það
núna. Ég var svo viss um að geta
komið til þín i kaffi hvenær sem er.
Það er að segja ef þú varst ekki
upptekin en oft var það nú þannig
að þú hafðir svo mikið að gera að
skipuleggja varð heimsókn með
nokkurra daga fyrirvara. En þessar
heimsóknir voru gersemar því að
við þig var hægt að tala um allt því
að þú varst ekki bara amma mín
ir (f. 14.júní 1962)
flugfreyja hjá Flug-
leiðum, dóttir hennar
og Hjartar Grétars-
sonar (f. 22. júlí 1965),
kvikmyndagerðar-
manns, er Melkorka
Embla (f. 8.apríl
1997), b) Jón Ingi
Georgsson (f. 28. sept.
1963) tæknifræðingur
hjá Tristan, börn hans
með fyrrverandi sam-
býliskonu sinni, Önnu
Guðrúnu NorðQörð
(31.des. 1965), bókara
hjá Garra, eru Ása
Dagmar (f. 18. janúar 1989) og
Georg Jón (f. 5. apríl 1991), c)
Ragna Björk Georgsdóttir (f. 29.
nóv. 1964), deildarstjóri hjá Ur-
vali-Útsýn, dætur hennar og eigin-
manns hennar, Páls Eggertssonar
(f. 7. jan. 1964), verkfræðings hjá
Isal, eru Álfhildur (f. ll.des. 1989)
og Dagmar (f. 24. jan. 1998), d)
Brynja Georgsdóttir (f. 25. jan.
1967), tæknifræðingur hjá Dan-
foss í Danmörku, sambýlismaður
hennar er Smári Jóhannsson,
tæknifræðingur hjá Danfoss í
Danmörku, e) Inga Hrönn Georgs-
dóttir (f. 27. jan. 1969) bókari hjá
Japis, börn hennar og fyrrverandi
sambýlismanns hennar, Ragnars
Friðbergs Ragnarssonar (f.
ll.mars 1967), eru Lilja Guðrún (f.
22.mars 1991) og Arnar Ingi (f.
9.sept. 1992), f) Hulda Dögg
Georgsdóttir (f. 14.apríl 1976) að-
stoðarverslunarstjóri í Pennanum,
heldur líka vinur sem ekki var endi-
lega nauðsynlegt að segja neitt við -
þú bara vissir, sagðir ekkert né
spurðir heldur fannst og skildir án
orða.
Hjá þér var líka alltaf opið hús,
stundum nefnt félagsheimilið, þar
sem allir fjölskyldumeðlimir hittust
yfir kaffibolla og kleinu. Við eldhús-
borðið urðu svo ævinlega litríkar
umræður sem ég tel að þú hafir oft
haft lúmskt gaman af þó ekki segðir
þú margt. Sem barn, þegar maður
var að koma í bæinn, kom ekki ann-
sambýlismaður hennar er Jóhann-
es Kári Bragason (f. 4. ág. 1976),
nemi, g) Harpa Dröfn Georgsdótt-
ir (f. 11. okt. 1978) nemi, sambýlis-
maður hennar er Elvar Daníelsson
(f. 28. jan. 1977), nemi, h) Brynjólf-
ur Már Georgsson (f. 8. maí 1982)
nemi. 2) Sigríður Jónsdóttir (f. 16.
ágúst 1947) búsett að Sólheimum í
Grímsnesi. 3) Margrét Jónsdóttir
(f. 3. sept. 1948) rannsóknarmaður
á Keldum, eiginmaður hennar er
Úlfar Benónýsson (f. 13.maí 1941),
bifreiðastjóri hjá Gúmmívinnu-
stofunni, _ dætur þeirra eru: a)
Laufey Úlfarsdóttir (f. 15. des.
1966), bókari hjá Olíudreifingu,
synir hennar og eignmanns henn-
ar, Páls Reynis Pálssonar (f. 11.
ág. 1962), bókbindara hjá Prent-
smiðjunni Odda, eru Úlfar (f. 21.
júlí 1989) og Fannar (f. 16. júní
1995), b) Inga Jóna Úlfarsdóttir (f.
13. júní 1970) verkefnastjóri hjá
Prentsmiðjunni Odda, dóttir
hennar og sambýlismanns hennar,
Rúnars Kárasonar (f. 17. júlí
1969), verkstjóra hjá Bæjardekkj-
um, er Rakel (f. 25. febr. 1998). 4)
Elfa Kristín Jónsdóttir (f. 10. júlí
1959), fjármálastjóri hjá Japis,
dóttir hennar og fyrrverandi eig-
inmanns hennar, Harðar Harðar-
sonar (f. 6. nóv. 1958), húsasmiðs,
er Berglind Halla (f. 23. júní 1978)
nemi. Arið 1965 bregða þau Ingi-
gerður og Jón búi og flytja til
Reykjavíkur. Við búinu tóku son-
ur þeirra Georg Jón og Dagmar
kona hans. í Reykjavík vann Ingi-
gerður ýmis sóknarstörf, fyrstu
árin á Landspítalanum en síðar
hjá Sjálfsbjörgu.
Ingigerður verður jarðsungin
frá Háteigskirkju föstudaginn 24.
nóvember og hefst útförin kl.
13.30.
að til greina en að gista hjá þér, þó
að klukkan í stofunni héldi fyrir
manni vöku langt fram á nótt. Því að
það var hvergi jafn gaman, þar
komu allir og þú áttir alltaf kleinur
eða annað gotterí. Svo eftir að mað-
ur eltist og þú fluttir niður á Skúla-
götu þá urðu heimsóknirnar öðru-
vísi. Þá settumst við niður, að
sjálfsögðu með kaffi og kleinu, og
rökræddum um heima og geima
langt fram á nótt. Þú gafst mér inn-
sýn í fólk og hluti sem ég þekkti
aldrei og varst dugleg við að minna
mann á að rækta sjálfan sig. Ég á
aldrei eftir að geta sagt hversu mik-
ið þú gafst mér og gefur enn með
minningunum, enda það ekki nauð-
synlegt, þú bara veist.
Elsku amma mín ég kveð þig með
þessum orðum og hugga mig við það
að þú fórst sátt þó svo að ég hefði
viljað hafa þig svo miklu lengur.
Tár,
tár sem féll
undir tvöfóldum himni
tveggja heima.
Undir tvöfóldum himni
býr tjáning þess dags
sem mér tókst ekki að gleyma.
Meðan hlátur minn týndist
í tvísáinn akur
tveggja heima.
(Steinn Steinarr.)
Þín Hulda Dögg.
Það er svo óraunverulegt að sitja
hér og skrifa til þín nokkur fátækleg
kveðjuorð. Þú hvarfst svo snöggt.
Mér varð það ljóst þegar ég sat yfir
dánarbeði þínum og sá líf þitt fjara
út hægt og hljótt hversu dauðinn er
nálægur og oft miskunnarlaus. Ég
sættist ekki við hann að taka þig svo
snögglega héðan en ég lofa að læra
að lifa með því. Þú varst dugnaðar-
forkur og hörkukona, þitt lífshlaup
var ekki eintómur dans á rósum. Þú
misstir móður þína kornung. Þurftir
að láta frá þér vanheilt barn í fóstur,
varðst ekkja rúmlega sextug, varst
búin að missa þrjú systkini þín og
það gekk á ýmsu í kringum þig hjá
vinum og vandamönnum. Þar varst
þú kletturinn. Það var alltaf hægt að
leita til þín, þú varst rík af lífsgleði,
kímnigáfu og raunsæi. Ég og systk-
ini mín áttum öll okkar annað heim-
ili hjá þér hér í Reykjavík, ykkur afa
meðan hann lifði en ekki síður þér.
Þú tókst okkur alltaf opnum örmum
og alltaf var nóg pláss og nægur
tími fyrir okkur. Ég veit satt best að
segja ekki hvemig við hefðum farið
að án þín. En svona varstu alltaf að
hugsa um aðra og gefandi, þó svo
mörg okkar séu hátt á fertugsaldri
varstu enn að hugsa um okkur,
bjóða okkur í mat og athuga hvort
allt gengi ekki sinn vanagang. Síðan
voru barnabarnabörnin. A þau
prjónaðir þú ógrynni af peysum,
sokkum, vettlingum og húfum, þú
þurftir að hlúa að þeim líka. Ef Mel-
korka Embla veiktist, var eins víst
og næsti dagur kæmi að þú kæmir
gangandi þegar ég bjó á Karlagöt-
unni sama hvemig viðraði með mat í
poka og til að athuga hvort þú gætir
ekki hjálpað til, hvort ég vildi eklíi
skreppa út eða leggja mig. Þannig
varst þú, spurðir alltaf um hagi ann-
arra hvernig maður hefði það og
hvort allir væm ekki frískir og
hvort allt væri ekki í lagi. Þú kvart-
aðir aldrei né barst þig illa. Amma,
það em svo mai’gar stundir minn-
inganna. Sunnudagarnir í Hraun-
bænum en þangað þustum við öll og
sátum allan daginn og fram á kvöld.
Heimili þitt var stundum eins og fé-
lagsheimili. Ferðin okkar til Spánar
fyrir tveim ámm með Melkorku
Émblu. Það átti að verða fyrsta ferð^
okkar af svo mörgum. Við ætluðum
til Krítar í vor. Mig óraði ekki fyrir
því að þú færir svo fljótt, ég var svo
viss um að eiga með þér nokkur góð
ár til viðbótar. Ég veit að Gunna
amma og Jonni afi hafa tekið vel á
móti þér og verið glöð að fá þig sem
og pabbi þinn og mamma, systkini
og Halla og Jóna. Og ég sé ykkur
fyrir mér hlæjandi, rifjandi upp sög-
ur af mönnum og málefnum, þras-
andi um pólitík, gerandi grín. Ég
kveð þig í bili elsku amma mín og
veit að einhvern tíma hittumst við
aftur, en við óskum þess báðar að úr
þessu verði einhverjir áratugir þar
til. Ég vona að ég fái skilað til barn-
anna minna þeirri ást, hlýju og alúð
sem þú veittir mér. Ég er þakklát
fyrir að hafa átt þig að og að Mel-
korka Embla hafi kynnst þér.
Og töfrum er það líkast hvað tíminn flýg-
ur hjá,
og týnd sú vísa er morgunblærinn kvað;
svo kom það aldrei fram sem það kvæði
var að spá,
að kæmi af hafi skip og legði að.
Samtbíðégeftirþér
og þú bíður eftir mér,
við bíðum - bíðum hvort á sínum stað.
Og töfrum er það líkast að sá logi brann *■
svo fljótt
sem lék að okkar skuggum tær og hreinn.
En sumarið er liðið, á næstu grösum nótt
- og nú er brotinn okkar rauði steinn.
Vilt þú biðja fyrir mér?
Ég skal biðja fyrir þér
þó bænir okkar heyri aldrei neinn.
(Úr Þjóðlag úr Álfhamri e. Guðmundur
Böðvarss.)
Hvfl í friði.
Guðrún.
INGIGERÐUR
EYJÓLFSDÓTTIR
+ Þröstur Bjarna-
son fæddist á
Blönduósi 23. ágúst
1945. Ilann lést á
heimili sínu aðfara-
nótt 15. nóvember
síðastliðins. Faðir
hans var Bjarni
Kristinsson, bóndi
og verkamaður, f.
28.4. 1915, d. 18.2.
1982, og móðir hans
er Jónina A. Krist-
jánsdóttir, f. 25.11.
1925, húsmóðir á
Selfossi. Þröstur var
fjórði í röðinni af tíu
systkinum. sem eru: Gréta Svala,
f. 2.10. 1941, gift Guðmundi
Steindórssyni, Kristín Erla, f.
7.10. 1942, gift Hannesi Guðna-
syni, Ingunn Hofdís, f. 29.6. 1944,
hún var gift Óla Þór Ólafssyni,
sem lést 2.6. 1997, Viðar, f. 5.4.
1948, kvæntur Eygló Lilju Granz,
Kristinn, f. 21.4. 1950,
sambýliskona Erla
Haraldsdóttir, Þor-
steinn Ingi, f. 19.1.
1952, kvæntur Sjöfn
Einarsdóttur, Sig-
valdi, f. 3.5. 1955,
kvænt.ur Irisi Sigrid
Guðmundsdóttur,
Hugrún Elva, f. 25.1.
1958, hún var gift
Ágústi Inga Sigurðs-
syni, sem lést 5.1.
1997, og Ölver, f. 21.5.
1959, kvæntur Jó-
hönnu Guðmunds-
dóttur.
Arið 1966 giftist Þröstur Lovísu
G. Sigfúsdóttur frá Vestmanna-
eyjum, f. 5.9. 1946, d. 17.1. 1980.
Börn þeirra eru: Heimir, fæddur
28.12. 1965, og Jónína, fædd
16.12. 1966. Sambýliskona Heimis
er Jóhanna J. Helgadóttir. Synir
þeirra eru: Ragnar Már, Þröstur
Ingi og Matthías Bjarni. Fyrir átti
Heimir synina Martein Arnar og
Magnús Frey. Börn Jóhönnu úr
fyrra sambandi eru Helgi Hreinn
og Dóra Lilja.
Jóm'na er gift Kristni T. Har-
aldssyni.
Árið 1984 giftist Þröstur Önnu
Vilhjálmsdóttur, f. 14.9. 1945, þau
slitu samvistir. Sambýliskona
Þrastar síðastliðin þrjú ár og heit-
kona er Kolbrún Benjamínsdóttir,
f. 20.7. 1952, og á hún Ijögur börn,
Ilannes, Þórð, Hugrúnu Dögg og
Harald.
Þröstur ólst upp á Blönduósi til
sjö ára aldurs og fluttist fjölskyld-
an þá í Auðsholtshjáleigu í Ölfusi.
Þar byrjaði hann snemma að
sinna sveitastörfunum. Þröstur
stundaði sjómennsku og ýmis
verkamannastörf á yngri árum,
en árið 1979 tók hann sveinspróf í
múraraiðn og í framhaldi af því
fékk hann meistararéttindi og
starfaði að mestu leyti við þá
iðngrein upp frá því.
Utför Þrastar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, föstu-
daginn 24. nóvember, og hefst at-
höfnin kl. 15.
ÞROSTUR
BJARNASON
Elsku Þröstur okkar.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði í hjarta. En við vitum að
þú ert hjá Guði og þér líður vel.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta,
þásitur eftirylur
i okkar mædda hjarta.
(Friðrik G. Þórleifsson.)
Ástarkveðja,
Hugrún Dögg og Haraldur.
Við ætluðum ekki að trúa þeirri
sorgarfrétt er við fengum um and-
lát frænda okkar. Hann var mikill
barnavinur og munum við ekki eft-
ir öðru en að hann hafi alltaf tekið
okkur vel. Þröstur var vanur að
bregða á leik með okkur börnunum
þegar við hittumst. Þó að stundirn-
ar hafi ekki verið margar með
þessum yndislega frænda okkar
mun hann ávallt eiga stað í hjarta
okkar.
Við látum hér fylgja með fallegt
ljóð eftir föður hans og afa okkar.
Kveðja
Minningin er mild og góð,
man ég alúð þína,
stundum getur lítið ljóð,
látið sorgir dvína.
Drottinn sem að lífið léði,
líka hinsta hvílu bjó,
dýrð sé yfir dánarbeði,
dreymi þig í friði og ró.
(Bjarni Kristinsson.)
Við vottum ömmu, Heimi, Jón-
ínu, Kollu og fjölskyldum dýpstu
samúð og biðjum guð að styrkja
ykkur í sorginni.
Jónfna Bjarney, Jónina
Ásta og Jóna Guðrún.
Móðurbróðir minn Þröstur
Bjarnason varð bráðkvaddur að
heimili sínu 15.11. sl.
Þegar mér bárust þær fréttir að
Þröstur frændi væri allur, rifjuðust
ósjálfrátt upp þær minningar sem
ég á um hann.
Þröstur var alltaf svo kátur og
brosandi þegar ég hitti hann og
stutt var í smitandi hláturinn. Ég
man eftir því þegar hann kom í
heimsóknir til okkar fjölskyldunn-
ar í Hrísholtinu, þá hændumst ég
og tveir yngri bræður mínir að
honum því hann var alltaf að sýna
og kenna okkur ýmsar þrautir og
leiki og gantast í okkur þannig að
okkur var mikið skemmt. Ég man
sérstaklega eftir því hvað hann var
klár í að skjóta upp í sig molasykri
og hvað það var gaman þegar hann
sagði okkur frá henni „Lúsý“ sinni
sem bjó í hárinu á honum. Einnig
fannst mér mjög gaman og spenn-
andi þegar hann hét eitt sinn á mig
pening þegar ég var að fara í sund-
keppni. Ég hugsaði um hann allan
tíman á meðan ég synti og það
hvatti mig áfram. Þegar ég kom
heim fékk ég 500 krónur, sem hann
hafði látið mömmu geyma til að af-
henda mér. Þetta var mikill pen-
ingur þá.
Alltaf fannst mér mjög gaman
og viðkunnanlegt að hitta Þröst á
fjölskyldumótum og hvar sem var,
hann var alltaf mjög elskulegur,
faðmaði mig og kyssti og án undan-
tekninga hafði hann alltaf orð á því
hvað væri góð lykt af mér og það
var sama hvað það leið langur tími
á milli þess sem við hittumst, hann
mundi alltaf hvað ilmvatnið „mitt“
heitir. Þröstur var mikill fjörkálfur
og ég man hvað mér þótti alltaf
gaman að fylgjast með honum
dansa á þorrablótum.
Ég þakka þér samfylgdina í líf-
inu og fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér, ég á margar góðar minn-
ingar um góðan dreng.
Allri fjölskyldu hans og aðstand-
endum vottum við okkar innileg-
ustu samúð með von um að himna-
faðirinn styrki ykkur í sorginni og
leiði ykkur inn í ljósið að nýju.
Bryndís Guðmundsdóttir
og fjölskylda.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur, j
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um. |